icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ฮูหยินของข้าเป็นบุรุษอย่างนั้นรึ

ฮูหยินของข้าเป็นบุรุษอย่างนั้นรึ

ปิ่นหยก

5.0
ความคิดเห็น
6K
ชม
40
บท

"ท่านเป็นอย่างไรบ้าง" เซียวหยามองหน้าชายคนรักที่โดนพิษยาปลุกกำหนัดในใจก็นึกโกรธเซียวเหยียนขึ้นมาทันที "ข้าร้อนยิ่งนักอยากจะปลดปล่อย" น้ำเสียงกระเซ้าบอกชายคนรัก ในใต้หล้านี้ เสิ่นจ้านไม่ต้องการสตรีแม้แต่คนเดียว เขาต้องการบุรุษอย่างเซียวหยาเท่านั้น

บทที่ 1 รังแกคุณหนูรอง

"ปล่อยข้านะ ปล่อย" เซียวหยาดีดดิ้นอย่างแรง ไม่คิดเลยว่า วันนี้จะโดนพี่ใหญ่ของนางรังแก มันจะมากไปแล้วนะ เกิดมา นางก็ไม่เคยเป็นที่โปรดปรานของบิดา ตอนเด็กนางจำความได้ว่า บิดาเข้าข้างแต่บุตรสาวฮูหยินใหญ่ คือเชียวเหยียน นางต้องตกเป็นเบี้ยล่าง เซียวเหยียนตลอดเลย

น่าเจ็บใจนัก

"ปล่อยคุณหนูของข้านะ" แม้แต่เสี่ยวอ้ายยังทนดูมิได้ที่คนพวกนี้รังแกเจ้านายของนาง คุณหนูผู้น่าสงสารของนาง

เหตุใดพวกเขาจึงใจร้ายเพียงนี้

ฝ่ามืองามกระทบใบหน้าเสี่ยวอ้ายอย่างเเรง

"เป็นแค่สาวใช้ริอาจมาต่อกรกับข้า ไม่เจียมตัวเอาเสียเลย"

"เสี่ยวอ้าย" เซียวหยามองสาวใช้อย่างน่าสงสาร ทำไมวันนี้เซียวเหยียนต้องอารมณ์ร้ายด้วยเล่า

"นังแพศยาเยี่ยงเจ้า เหตุใด ฝ่าบาทต้องพระราชทานสมให้เจ้ากับท่านเเม่ทัพเสิ่นจ้านด้วยเล่า" เซียวหยาทำหน้าอย่างงุนงง ฝ่าบาพระราชทานให้นางสมรสกับท่านแม่ทัพเสิ่นจ้านอย่างนั้นรึ เป็นไปได้อย่างไรกัน ไม่มีทาง เพราะเหตุนี้เองพี่สาวคนดีของนางถึงได้เกรี้ยวกราดถึงเพียงนี้

อีกเหตุผลประการหนึ่งก็คือ เซียวเหยียนคือสาวงามอันดับหนึ่งของแว่นเเคว้นแคว้นต้าเยียน นางได้เเอบหลงรัก ท่านแม่ทัพเสิ่นจ้านมานานเเล้ว

"เจ้าเลยลงมือทำร้ายข้ารึ"

"ใช่" ในจังหวะที่ฝ่ามือจะกระทบหน้าเซียวหยา เท้าของนางก็พุ่งเข้าไปที่ท้องของเซียวเหยียนอย่างแรง จนนางกองกับพื้น พริบตาเดียวสาวใช้ ทั้งสองคนถูกตบจนหน้าหัน

ไม่คาดคิดว่าเซียวหยาจะมีเเรงมากขนาดนี้

"เจ้า เจ้าทำร้ายข้า ข้าจะไปฟ้องท่านพ่อ" นางเป็นถึงยอดดวงใจของบิดา

เชียวหยารีบประคองเสี่ยวอ้ายขึ้น มองดูสีหน้าที่เจ็บปวดของเสี่ยวอ้ายเเล้ว เซียวหยาพลันปวดใจขึ้นมาเพราะราชโองการบ้า ๆ ทำให้เกิดเรื่องขึ้น คิดว่านางอยากจะแต่งงานกับท่านแม่ทัพหน้าตายอย่างนั้นรึ

สองนายบ่าวรีบกลับมาที่เรือน เรือนของคุณหนูรองนั้นช่างจะพังแหลไม่พังแหล อีกทั้งยังอยู่ท้ายจวนอีกด้วย

ทำอย่างไรได้เล่า นางเกิดมาก็ไม่เป็นที่โปรดปรานของบิดา เพราะมารดาของนางเป็นบ่าวล้างเท้าในจวนเซียว ตั้งแต่มารดาตาย ทุกคนจึงรังแกคุณหนูรองอย่างไม่ไยดี

นางทำแผลหาขวดยากระเบื้อง มาทายาให้สาวใช้อย่างละเอียด พวกนางเหลือเพียงสองคนเท่านั้นในจวน กระนั้น เซียวหยาจึงต้องรักเสี่ยวอ้ายเป็นพิเศษ

สาวใช้มองเจ้านายอย่างสงสาร หลายครั้งเเล้วที่พวกนางโดนรังแก คุณหนูยอมมาตลอด แต่ครั้งนี้คุณหนูไม่ยอมให้คนอื่นรังเเก

"คุณหนู บ่าวขอโทษ เจ้าค่ะ"

เมื่อได้ยินสาวใช้เอ่ยเยี่ยงนี่ เซียวหยายิ้ม

"ที่ข้าสู้กับพวกนางในครั้งนี้ เพราะว่า ข้ากำลังจะกายเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพเสิ่น ข้าเลยต้องต่อสู้ เพราะถึงอย่างไร พวกเราก็ต้องจากจวนแห่งนี้"

จวนเซียวมิใช่บ้านที่ดีสำหรับนาง สิบห้าปีผ่านมา นางไม่เคยได้รับความรักจากบิดา แม้บิดาจะเป็นถึงท่านผู้ตรวจการเมืองหลวงก็ตาม

เซียวอี้ลำเอียงนัก รักแต่บุตรภรรยาหลวง ไม่เคยมีนางในสายตาเลยเเม้แต่น้อย

ยามพลบค่ำสำรับจากที่โรงครัวส่งมาให้ เป็นน้ำแกงจืด ๆ กับ ข้าวเเข็ง ๆ หลายปีมานี้ นางกับเสี่ยวอ้ายใช้ชีวิตรันทดเสียจริง บ่าวในเรือนยังดีกว่าพวกนางในจวนเป็นร้อยเท่า

"คุณหนู ดูกับข้าวสิเจ้าคะ" แม้แต่อาหารหมายังดีกว่านี้ สายตาของเซียวหยามองแล้วถอนหายใจ

"ไปที่โรงครัวเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปกินของอร่อย ๆ" นางคิดดีเเล้ว เสี่ยวอ้ายพลันหวาดกลัว

"จะดีหรือเจ้าคะ"

"มาเถอะ เกิดอะไรขึ้น ข้าปกป้องเจ้าเอง"

โรงครัวในตอนนี้ แม่ครัวฟางกำลังตุ๋นน้ำแกงไก่กับรังนกให้ฮูหยินใหญ่ กับคุณหนูใหญ่

"เร็วเข้า ประเดี๋ยวยกไปให้คุณท่านทั้งสอง ชักช้านั่นล่ะ" แม่ครัวฟางรู้ว่า ถ้ายกไปช้า อาจจะโดนคุณหนูใหญ่ตบก็เป็นได้

ในระหว่างนั้นเองสองนายบ่าวได้เข้ามาได้ยินพอดี เซียวหยานั้นไม่เคยได้บำรุงของดี ๆ เลย กระนั้นนางสาวเท้าไปยกหม้อน้ำแกงไก่ เป่าครู่เดี๋ยว ซดเข้าปากอย่างอร่อย

แม่ครัวฟางตกใจไม่น้อย

"คุณหนูรอง เจ้าบ้าไปแล้วรึ ไปกินดีหมีหัวใจเสือ มาแต่ไหน ถึงได้ไปกินของบำรุงของคุณท่าน" ในสายตาแม่ครัวฟาง คุณหนูรองคือ แค่คนอาศัยในจวนเท่านั้น นางเป็นแม่ครัว นางจึงกล้าขึ้นเสียงด่ากราดได้

"สารเลว แม้แต่แม่ครัวยังกล้าด่าคุณหนูเยี่ยงข้า เห็นทีจวนนี้ เลี้ยงพวกเจ้า เสียข้าวสุกเสียจริง"

"เด็ก ๆ ตีนางสองคน" คำสั่งแม่ครัวของฟาง สาวใช้ในครัวต่างเชื่อฟังเเล้วกรู่เข้ามาล้อมสองนายบ่าวไว้

เซียวหยายิ้มเย็น นางพร้อมที่จะลงมือเเล้ว ไหน ๆ อีกไม่นานก็จะแต่งกับเเม่ทัพเเล้ว นางพร้อมสู้ตาย

สาวใช้ยังไม่ทันได้แตะต้องตัวนาง ต่างลมลงพื้นอย่างน่าสงสาร เสียงครางโอดโอยอย่างเจ็บปวดดังขึ้น

จนทำให้เเม่ครัวฟางพลันหวาดกลัว

"ท่านช่างกล้ายิ่งนัก ข้าจะฟ้องนายท่าน" กล่าวจบแม่ครัวฟางสาวเท้ายาวออกไป เพียงก้าวไปไม่กี่ก้าว มีดทำครัวปักลงตรงหน้านางเเล้ว

เสี่ยวอ้ายคิดไม่ถึงว่า คุณหนูจะมีฝีมือถึงเพียงนี้

แม่ครัวฟางถึงกับเข่าอ่อนลง

"คุณหนูรองไว้ชีวิตบ่าวด้วย"

"เจ้าจะไปฟ้องท่านพ่อมิใช่หรือ"

"บ่าวไม่กล้าเเล้ว" น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยอย่างหวาดกลัว เห็นทีคุณหนูรองมิใช่ลูกพลับนิ่มที่จะรังแกกันได้อีกต่อไปแล้ว

เมื่อเห็นเเม่ครัวฟางหวาดกลัว เซียวหยาพลันมีความสุขยิ่งนัก นางสั่งให้เสี่ยวอ้ายกวาดของกินในโรงครัวมาให้หมด สาวใช้ดีใจยิ่งรีบเก็บอาหารใส่ย่ามทั้งหมด สองนายบ่าวได้ของที่ต้องการเเล้วเดินจากไป อย่างไม่ใยดี

แม่ครัวฟางมองอย่างแค้นเคือง

"ข้าจะไปหานายท่าน" สาวใช้ต่างประคองแม่ครัวฟางขึ้น

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ ปิ่นหยก

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ฮูหยินของข้าเป็นบุรุษอย่างนั้นรึ
1

บทที่ 1 รังแกคุณหนูรอง

13/01/2022

2

บทที่ 2 ลงโทษนาง มีหรือนางจะยอม

13/01/2022

3

บทที่ 3 ไม่รับเงื่อนไข

13/01/2022

4

บทที่ 4 ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก

13/01/2022

5

บทที่ 5 แม่ทัพกำลังจะกินข้า

13/01/2022

6

บทที่ 6 เซียวหยาโดนโบย

13/01/2022

7

บทที่ 7 ลำบากท่านแล้ว

13/01/2022

8

บทที่ 8 สหายใหม่

13/01/2022

9

บทที่ 9 ยังมีน้องสามที่คอยเป็นห่วง

13/01/2022

10

บทที่ 10 น้องสามช่างเป็นคนมีน้ำใจนัก

13/01/2022

11

บทที่ 11 ลงโทษเซียวเหยียน

13/01/2022

12

บทที่ 12 เตรียมงานแต่ง

13/01/2022

13

บทที่ 13 แผนร้าย

13/01/2022

14

บทที่ 14 เจ้าสาวตัวปลอม

13/01/2022

15

บทที่ 15 เจ้าสาวตัวจริง

13/01/2022

16

บทที่ 16 พบฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นเป็นครั้งแรก

13/01/2022

17

บทที่ 17 นางคือพี่สะใภ้ของข้ารึ

13/01/2022

18

บทที่ 18 ผ้าซับพรหมจรรย์

13/01/2022

19

บทที่ 19 ท่านผู้ตรวจการเซียวป่วย

13/01/2022

20

บทที่ 20 วางยาปลุกกำหนัดเสิ่นจ้าน

13/01/2022