"ท่านเป็นอย่างไรบ้าง" เซียวหยามองหน้าชายคนรักที่โดนพิษยาปลุกกำหนัดในใจก็นึกโกรธเซียวเหยียนขึ้นมาทันที "ข้าร้อนยิ่งนักอยากจะปลดปล่อย" น้ำเสียงกระเซ้าบอกชายคนรัก ในใต้หล้านี้ เสิ่นจ้านไม่ต้องการสตรีแม้แต่คนเดียว เขาต้องการบุรุษอย่างเซียวหยาเท่านั้น
"ปล่อยข้านะ ปล่อย" เซียวหยาดีดดิ้นอย่างแรง ไม่คิดเลยว่า วันนี้จะโดนพี่ใหญ่ของนางรังแก มันจะมากไปแล้วนะ เกิดมา นางก็ไม่เคยเป็นที่โปรดปรานของบิดา ตอนเด็กนางจำความได้ว่า บิดาเข้าข้างแต่บุตรสาวฮูหยินใหญ่ คือเชียวเหยียน นางต้องตกเป็นเบี้ยล่าง เซียวเหยียนตลอดเลย
น่าเจ็บใจนัก
"ปล่อยคุณหนูของข้านะ" แม้แต่เสี่ยวอ้ายยังทนดูมิได้ที่คนพวกนี้รังแกเจ้านายของนาง คุณหนูผู้น่าสงสารของนาง
เหตุใดพวกเขาจึงใจร้ายเพียงนี้
ฝ่ามืองามกระทบใบหน้าเสี่ยวอ้ายอย่างเเรง
"เป็นแค่สาวใช้ริอาจมาต่อกรกับข้า ไม่เจียมตัวเอาเสียเลย"
"เสี่ยวอ้าย" เซียวหยามองสาวใช้อย่างน่าสงสาร ทำไมวันนี้เซียวเหยียนต้องอารมณ์ร้ายด้วยเล่า
"นังแพศยาเยี่ยงเจ้า เหตุใด ฝ่าบาทต้องพระราชทานสมให้เจ้ากับท่านเเม่ทัพเสิ่นจ้านด้วยเล่า" เซียวหยาทำหน้าอย่างงุนงง ฝ่าบาพระราชทานให้นางสมรสกับท่านแม่ทัพเสิ่นจ้านอย่างนั้นรึ เป็นไปได้อย่างไรกัน ไม่มีทาง เพราะเหตุนี้เองพี่สาวคนดีของนางถึงได้เกรี้ยวกราดถึงเพียงนี้
อีกเหตุผลประการหนึ่งก็คือ เซียวเหยียนคือสาวงามอันดับหนึ่งของแว่นเเคว้นแคว้นต้าเยียน นางได้เเอบหลงรัก ท่านแม่ทัพเสิ่นจ้านมานานเเล้ว
"เจ้าเลยลงมือทำร้ายข้ารึ"
"ใช่" ในจังหวะที่ฝ่ามือจะกระทบหน้าเซียวหยา เท้าของนางก็พุ่งเข้าไปที่ท้องของเซียวเหยียนอย่างแรง จนนางกองกับพื้น พริบตาเดียวสาวใช้ ทั้งสองคนถูกตบจนหน้าหัน
ไม่คาดคิดว่าเซียวหยาจะมีเเรงมากขนาดนี้
"เจ้า เจ้าทำร้ายข้า ข้าจะไปฟ้องท่านพ่อ" นางเป็นถึงยอดดวงใจของบิดา
เชียวหยารีบประคองเสี่ยวอ้ายขึ้น มองดูสีหน้าที่เจ็บปวดของเสี่ยวอ้ายเเล้ว เซียวหยาพลันปวดใจขึ้นมาเพราะราชโองการบ้า ๆ ทำให้เกิดเรื่องขึ้น คิดว่านางอยากจะแต่งงานกับท่านแม่ทัพหน้าตายอย่างนั้นรึ
สองนายบ่าวรีบกลับมาที่เรือน เรือนของคุณหนูรองนั้นช่างจะพังแหลไม่พังแหล อีกทั้งยังอยู่ท้ายจวนอีกด้วย
ทำอย่างไรได้เล่า นางเกิดมาก็ไม่เป็นที่โปรดปรานของบิดา เพราะมารดาของนางเป็นบ่าวล้างเท้าในจวนเซียว ตั้งแต่มารดาตาย ทุกคนจึงรังแกคุณหนูรองอย่างไม่ไยดี
นางทำแผลหาขวดยากระเบื้อง มาทายาให้สาวใช้อย่างละเอียด พวกนางเหลือเพียงสองคนเท่านั้นในจวน กระนั้น เซียวหยาจึงต้องรักเสี่ยวอ้ายเป็นพิเศษ
สาวใช้มองเจ้านายอย่างสงสาร หลายครั้งเเล้วที่พวกนางโดนรังแก คุณหนูยอมมาตลอด แต่ครั้งนี้คุณหนูไม่ยอมให้คนอื่นรังเเก
"คุณหนู บ่าวขอโทษ เจ้าค่ะ"
เมื่อได้ยินสาวใช้เอ่ยเยี่ยงนี่ เซียวหยายิ้ม
"ที่ข้าสู้กับพวกนางในครั้งนี้ เพราะว่า ข้ากำลังจะกายเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพเสิ่น ข้าเลยต้องต่อสู้ เพราะถึงอย่างไร พวกเราก็ต้องจากจวนแห่งนี้"
จวนเซียวมิใช่บ้านที่ดีสำหรับนาง สิบห้าปีผ่านมา นางไม่เคยได้รับความรักจากบิดา แม้บิดาจะเป็นถึงท่านผู้ตรวจการเมืองหลวงก็ตาม
เซียวอี้ลำเอียงนัก รักแต่บุตรภรรยาหลวง ไม่เคยมีนางในสายตาเลยเเม้แต่น้อย
ยามพลบค่ำสำรับจากที่โรงครัวส่งมาให้ เป็นน้ำแกงจืด ๆ กับ ข้าวเเข็ง ๆ หลายปีมานี้ นางกับเสี่ยวอ้ายใช้ชีวิตรันทดเสียจริง บ่าวในเรือนยังดีกว่าพวกนางในจวนเป็นร้อยเท่า
"คุณหนู ดูกับข้าวสิเจ้าคะ" แม้แต่อาหารหมายังดีกว่านี้ สายตาของเซียวหยามองแล้วถอนหายใจ
"ไปที่โรงครัวเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปกินของอร่อย ๆ" นางคิดดีเเล้ว เสี่ยวอ้ายพลันหวาดกลัว
"จะดีหรือเจ้าคะ"
"มาเถอะ เกิดอะไรขึ้น ข้าปกป้องเจ้าเอง"
โรงครัวในตอนนี้ แม่ครัวฟางกำลังตุ๋นน้ำแกงไก่กับรังนกให้ฮูหยินใหญ่ กับคุณหนูใหญ่
"เร็วเข้า ประเดี๋ยวยกไปให้คุณท่านทั้งสอง ชักช้านั่นล่ะ" แม่ครัวฟางรู้ว่า ถ้ายกไปช้า อาจจะโดนคุณหนูใหญ่ตบก็เป็นได้
ในระหว่างนั้นเองสองนายบ่าวได้เข้ามาได้ยินพอดี เซียวหยานั้นไม่เคยได้บำรุงของดี ๆ เลย กระนั้นนางสาวเท้าไปยกหม้อน้ำแกงไก่ เป่าครู่เดี๋ยว ซดเข้าปากอย่างอร่อย
แม่ครัวฟางตกใจไม่น้อย
"คุณหนูรอง เจ้าบ้าไปแล้วรึ ไปกินดีหมีหัวใจเสือ มาแต่ไหน ถึงได้ไปกินของบำรุงของคุณท่าน" ในสายตาแม่ครัวฟาง คุณหนูรองคือ แค่คนอาศัยในจวนเท่านั้น นางเป็นแม่ครัว นางจึงกล้าขึ้นเสียงด่ากราดได้
"สารเลว แม้แต่แม่ครัวยังกล้าด่าคุณหนูเยี่ยงข้า เห็นทีจวนนี้ เลี้ยงพวกเจ้า เสียข้าวสุกเสียจริง"
"เด็ก ๆ ตีนางสองคน" คำสั่งแม่ครัวของฟาง สาวใช้ในครัวต่างเชื่อฟังเเล้วกรู่เข้ามาล้อมสองนายบ่าวไว้
เซียวหยายิ้มเย็น นางพร้อมที่จะลงมือเเล้ว ไหน ๆ อีกไม่นานก็จะแต่งกับเเม่ทัพเเล้ว นางพร้อมสู้ตาย
สาวใช้ยังไม่ทันได้แตะต้องตัวนาง ต่างลมลงพื้นอย่างน่าสงสาร เสียงครางโอดโอยอย่างเจ็บปวดดังขึ้น
จนทำให้เเม่ครัวฟางพลันหวาดกลัว
"ท่านช่างกล้ายิ่งนัก ข้าจะฟ้องนายท่าน" กล่าวจบแม่ครัวฟางสาวเท้ายาวออกไป เพียงก้าวไปไม่กี่ก้าว มีดทำครัวปักลงตรงหน้านางเเล้ว
เสี่ยวอ้ายคิดไม่ถึงว่า คุณหนูจะมีฝีมือถึงเพียงนี้
แม่ครัวฟางถึงกับเข่าอ่อนลง
"คุณหนูรองไว้ชีวิตบ่าวด้วย"
"เจ้าจะไปฟ้องท่านพ่อมิใช่หรือ"
"บ่าวไม่กล้าเเล้ว" น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยอย่างหวาดกลัว เห็นทีคุณหนูรองมิใช่ลูกพลับนิ่มที่จะรังแกกันได้อีกต่อไปแล้ว
เมื่อเห็นเเม่ครัวฟางหวาดกลัว เซียวหยาพลันมีความสุขยิ่งนัก นางสั่งให้เสี่ยวอ้ายกวาดของกินในโรงครัวมาให้หมด สาวใช้ดีใจยิ่งรีบเก็บอาหารใส่ย่ามทั้งหมด สองนายบ่าวได้ของที่ต้องการเเล้วเดินจากไป อย่างไม่ใยดี
แม่ครัวฟางมองอย่างแค้นเคือง
"ข้าจะไปหานายท่าน" สาวใช้ต่างประคองแม่ครัวฟางขึ้น
บทที่ 1 รังแกคุณหนูรอง
13/01/2022
บทที่ 2 ลงโทษนาง มีหรือนางจะยอม
13/01/2022
บทที่ 3 ไม่รับเงื่อนไข
13/01/2022
บทที่ 4 ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก
13/01/2022
บทที่ 5 แม่ทัพกำลังจะกินข้า
13/01/2022
บทที่ 6 เซียวหยาโดนโบย
13/01/2022
บทที่ 7 ลำบากท่านแล้ว
13/01/2022
บทที่ 8 สหายใหม่
13/01/2022
บทที่ 9 ยังมีน้องสามที่คอยเป็นห่วง
13/01/2022
บทที่ 10 น้องสามช่างเป็นคนมีน้ำใจนัก
13/01/2022
บทที่ 11 ลงโทษเซียวเหยียน
13/01/2022
บทที่ 12 เตรียมงานแต่ง
13/01/2022
บทที่ 13 แผนร้าย
13/01/2022
บทที่ 14 เจ้าสาวตัวปลอม
13/01/2022
บทที่ 15 เจ้าสาวตัวจริง
13/01/2022
บทที่ 16 พบฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นเป็นครั้งแรก
13/01/2022
บทที่ 17 นางคือพี่สะใภ้ของข้ารึ
13/01/2022
บทที่ 18 ผ้าซับพรหมจรรย์
13/01/2022
บทที่ 19 ท่านผู้ตรวจการเซียวป่วย
13/01/2022
บทที่ 20 วางยาปลุกกำหนัดเสิ่นจ้าน
13/01/2022
บทที่ 21 องค์ชายสามฉู่อวิ๋นเป็นผู้รับกรรม
13/01/2022
บทที่ 22 อนุหลิงอยากรับใช้ท่านแม่ทัพ
13/01/2022
บทที่ 23 ท่านแม่ทัพโมโห
13/01/2022
บทที่ 24 ตีสุนัขต้องดูเจ้าของ
13/01/2022
บทที่ 25 งานชมดอกเบญจมาศที่วังหลวง
13/01/2022
บทที่ 26 งานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นแล้ว
13/01/2022
บทที่ 27 แผนการชั่วร้ายในวังหลวง
13/01/2022
บทที่ 28 โดนลอบสังหารระหว่างทาง
13/01/2022
บทที่ 29 แววตาน้องสามมองข้าแปลก ๆ
13/01/2022
บทที่ 30 เจ้าขอทานน้อย
13/01/2022
บทที่ 31 การหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยของรัชทายาทเหลียง
13/01/2022
บทที่ 32 แม่ผัวกับสะใภ้ทะเลาะกัน
13/01/2022
บทที่ 33 เจ้าต้องหย่ากับเซียวหยา
13/01/2022
บทที่ 34 แผนร้ายของหลิงฮุ่ย
13/01/2022
บทที่ 35 ฮูหยินผู้เฒ่าป่วย
13/01/2022
บทที่ 36 งานวันเกิดที่งดงาม
13/01/2022
บทที่ 37 หลิงเหมยรนหาที่ตาย
13/01/2022
บทที่ 38 มีมือสังหารเข้ามาในจวนเสิ่น
13/01/2022
บทที่ 39 สังหารให้หมดคนในวัดเฉิง
13/01/2022
บทที่ 40 ตอนจบ
13/01/2022
หนังสืออื่นๆ ของ ปิ่นหยก
ข้อมูลเพิ่มเติม