พลอยมลทิน

บทนำ

“หันไปข้างหลังอีกครับ...คุณดุจพลอย” เสียงทุ้มเอ่ยขณะหมุนซูมกล้องตัวใหญ่ในมือของช่างภาพประจำบริษัทประดุจฝันกรุ๊ป

ตรงหน้าของชายหนุ่มคือนางแบบสาวหน้าสวยที่กำลังมีชื่อเสียงโด่งดังมากที่สุดในขณะนี้…เขาอดตื่นเต้นไม่ได้

ดาราสาวขยับดวงหน้าคมเฉี่ยวไปด้านหลังเล็กน้อย ดุจพลอยเชิดหน้าขึ้นให้มากกว่าเดิม

“ขออีกภาพครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นแล้วหันไปกดรัวชัตเตอร์อย่างรวดเร็ว

“ขอบคุณครับ...เสร็จแล้วครับ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นแล้วปรบมือเพื่อดึงสติหญิงสาวจากภวังค์

ดุจพลอยอดกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงลำคอไม่ได้ยามเมื่อหญิงสาวลอบมองแผงอกกำยำของปติพัฒน์ ช่างภาพหนุ่มวัยละอ่อนผ่านเสื้อสีขาวบางเบาของชายหนุ่ม

“ค่ะ” ดุจพลอยกล่าวพลางลุกเดินออกไปห้องสตูดิโออย่างรวดเร็วเพื่อปกปิดความต้องการส่วนลึกที่ซุกซ่อนในจิตใจของหญิงสาว

“พลอย” เสียงเรียกหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังของนางแบบสาว

ดุจพลอยชักสีหน้าอย่างไม่สบอารมณ์มากนัก หญิงสาวหมุนตัวไปเผชิญหน้ากับเจ้าของต้นเสียงทันที

เบื้องหน้าของนางแบบสาวหน้าสวยเป็นสตรีรูปร่างสูงเพรียว หญิงสาวมัดผมหางม้าเกล้าสูง

ดวงหน้าหวานของ ‘เสี้ยวเพชร’ ประทินโฉมไปด้วยเครื่องสำอางแต่พองาม กระนั้นหรือดุจพลอยยังคงเห็นเครื่องหน้าเด่นชัดของลูกพี่ลูกน้องชัดในห้องแต่งตัว

“เพชร...พลอยบอกพี่แล้วไงว่าให้เรียกว่าดุจพลอย” เสียงหวานแหลมตวาดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

มือเรียวของดุจพลอยยกขึ้นกอดอกอย่างรวดเร็ว นางแบบสาว

เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยอย่างถือตัว

“ได้ค่ะ...คุณดุจพลอย” เสี้ยวเพชรเอ่ยขึ้นเสียงเข้มขึ้นกว่าเดิม

“มีอะไร” ดุจพลอยเอ่ยถามเสียงห้วน หญิงสาวยกนิ้วมือมากรีดกรายขึ้นอย่างไม่ยี่หระต่อเสี้ยวเพชร ซีอีโอสาวที่ยืนเผชิญหน้ากับเธออยู่

“กี่รอบแล้วที่เธองาบช่างภาพฉันไปกิน” เสี้ยวเพชรเอ่ยพลางยกมือขึ้นกอดอกอย่างข่มแรงโทสะที่พร้อมปะทุได้ทุกเมื่อในตัวของเธอ

“เอ...ก็ไม่รู้สินะ” ดุจพลอยเอ่ยขึ้นแล้วยกไม้ยกมือขึ้นมาอย่างไม่ใส่ใจในคำพูดของเสี้ยวเพชร ประธานบริษัทประดุจฝันกรุ๊ป

ทว่ายังไม่ทันที่ดุจพลอยจะได้นับเลขต่อหน้าซีอีโอสาว เสี้ยวเพชรก็ชิงขัดเธอขึ้นมาก่อน

“เจ็ดคน” เสี้ยวเพชรเอ่ยด้วยน้ำเสียงเข้มกว่าเดิม

“เหรอคะ แล้วถ้านับทั้งเดือนละคะ” ดุจพลอยย้อนถามเสียงหยัน ๆ

“ถ้านับทั้งเดือนก็คงจะเกินสิบคน” เสี้ยวเพชรเอ่ยขึ้นด้วยเสียงไม่สบอารมณ์มากนัก

“แล้วมันไปหนักอะไรเธอไม่ทราบ คุณหนูเสี้ยวเพชร ท่านประธานบริษัทในเครือประดุจฝันล่ะคะ” ดุจพลอยเอ่ยถามเสียงเขียวท้ายประโยคดุจพลอยประชดประชันกว่าเดิม

เบื้องหน้าของเสี้ยวเพชรคือดุจพลอย นางแบบสาวแถวหน้าระดับประเทศที่แม่ของเธอ ‘เอื้อมดารา’ ได้ส่งเสียเลี้ยงดูเด็กสาวมาตั้งแต่ยังแบเบาะ

ดุจพลอยเป็นลูกของน้องสาวของแม่ของเสี้ยวเพชรที่ประสบอุบัติเหตุไปตั้งแต่ดุจพลอยและเสี้ยวเพชรยังเป็นเด็ก

น้าวาดนิลได้ฝากฝังให้แม่เอื้อมดาราของเสี้ยวเพชรให้ช่วยดูแลดุจพลอยทั้งยังฝากให้เสี้ยวเพชรเรียกเด็กสาวที่เธอมักมองว่าใบหน้าของดุจพลอยเหมือนตุ๊กตาแมวมากกว่าที่จะเป็นน้องสาวของเธอ

นับแต่นั้นมาเสี้ยวเพชรจึงมีน้องสาวที่ไม่มีส่วนใดบนใบหน้าที่เหมือนเธอเลย กระนั้นเสี้ยวเพชรยังคงต้องดูแลดุจพลอยราวกับเป็นน้องสาวแท้ๆ ของเธอ

เสี้ยวเพชรคงประคบระหงมดุจพลอยมากเกินไป ดุจพลอยถึงกลายเป็นน้องสาวที่ไม่มีหัวใจรักใครให้ใครได้แบบนี้

“เดี๋ยวนี้ปีกกล้าขาแข็งเกินไปแล้วมั้งพลอย” เสี้ยวเพชรเอ่ยด้วยแรงโทสะที่ใกล้จะระเบิด

“ฉันชื่อดุจพลอย” นางแบบสาวเอ่ยราวกับว่าเสี้ยวเพชรเป็นเพียงคนใช้ของเธอ

“ฉันรู้ค่ะ...คุณดุจพลอย แต่ดิฉันเป็นเจ้าของแบรนด์ที่จ้างเธอมาเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ให้กับบริษัทประดุจฝัน เพราะฉะนั้นคุณดุจพลอยควรรู้จักหน้าที่ที่เธอต้องรับผิดชอบต่อภาพลักษณ์ของตนเองและชื่อเสียงของประดุจฝันกรุ๊ปได้แล้ว เธอน่ะหัดโตซะบ้าง” เสี้ยวเพชรเอ่ยขึ้นอย่างเหลืออด

“ฉันโตแล้ว” ดุจพลอยเอ่ยตอบเสียงอ้อมแอ้ม

“ดิฉันทราบ แต่คุณดุจพลอยคงไม่ทราบว่าถ้าหากคุณดุจพลอยทำให้ประดุจฝันกรุ๊ปเสียหายด้วยการกินไม่เลือก เธอต้องชดใช้ให้กับประดุจฝันกรุ๊ปค่ะ” ท้ายประโยคเสี้ยวเพชรเอ่ยเสียงเข้ม

“ชดใช้...” ดุจพลอยทวนคำพูดของเสี้ยวเพชรอย่างงุนงง

“เธอยังจำสัญญาได้ใช่ไหม” เสี้ยวเพชรเอ่ยขึ้นด้วยมาดนางหงส์ที่เหนือชั้นกว่า

“กรี๊ดๆ” ดุจพลอยหวีดร้องสุดเสียงแล้วลงไปนอนชักดิ้นชักงออยู่ตรงนั้น

“พลอย” เสี้ยวเพชรเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก

ความกรุ่นโกรธเมื่อครู่มลายหายไปในทันทียามเมื่อเห็นน้องสาวที่ไม่มีส่วนไหนเหมือนเธอกรีดร้องลงไปแดดิ้นอยู่ที่พื้น

เสี้ยวเพชรถลาไปประคองศีรษะของดุจพลอยไว้ได้ทันท่วงทีก่อนศีรษะของดุจพลอยจะดิ่งกระแทกกับพื้นด้านล่าง

“พลอย...พลอย” เสียงหวานของเสี้ยวเพชรร้องเรียกดุจพลอยด้วยความตื่นตระหนก

“....”

ไร้ซึ่งคำตอบจากดุจพลอย ซีอีโอสาวตัดสินใจเขย่าเรียกลูกพี่ลูกน้องของตนอย่างแรงที่เวลานี้สลบไป

“เพชร” เสียงหนึ่งดังขึ้นดึงความสนใจของเสี้ยวเพชรให้หันขวับไปทันที

“วิชญ์” เสี้ยวเพชรเอ่ยด้วยหยาดน้ำใสที่ไหลอาบแก้มสองข้าง

“คุณดุจพลอยเป็นอะไร” ว่าที่เจ้าบ่าวหนุ่มเอ่ยถามเสี้ยวเพชรทันควัน

“พลอย...เอ่อคุณดุจพลอยเป็นลมค่ะ” เสี้ยวเพชรเอ่ยตอบอ้อมแอ้ม

“งั้นผมจะไปตามรถพยาบาลให้” วิชญ์เอ่ยแล้วทำท่าจะลุกออกไป

“เดี๋ยวก่อนค่ะ” เสี้ยวเพชรเอ่ยขึ้นขณะที่ซีอีโอสาวสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่

“เพชรว่าเราพาคุณดุจพลอยกลับไปที่บ้านเธอก่อนดีกว่า” เสี้ยวเพชรเอ่ยขึ้น

“ พอดีเพชรตกใจไปหน่อยค่ะ” เสี้ยวเพชรเอ่ยแล้วปาดน้ำตาเพื่อเรียกสติของตนเองกลับมา

“ครับ…เดี๋ยววิชญ์ไปส่งคุณดุจพลอยเองครับ เพชรยังมีงานที่บริษัทต่อไม่ใช่เหรอครับ” วิชญ์เอ่ยขึ้นพลางช้อนร่างอรชรของดุจพลอยขึ้นจากพื้นแล้วเดินออกไปทันที ท่ามกลางความตระหนกของเสี้ยวเพชร ท่านประธานบริษัทสาว

+++