โลกใบนี้หาใช่มีเพียงมิติที่สัมผัสได้เพียงตาเห็น หญิงสาวที่มีต้นทุนที่ดีคือรูปร่างหน้าตาเพียงอย่างเดียว แต่โชคชะตาของเธอกลับอาภัพ ถูกเพื่อนทรยศขโมยผลงานเขียนที่จะทำให้เธอลืมตาอ้าปากได้ไปอย่างไร้หลักฐานที่จะทวงคืน ชะตาอันเลวร้ายของเธอยังไม่สิ้นสุดเพียงเท่านี้ ในยามนั้นเธอคิดว่านั้นคือแสงสุดท้ายในชีวิต เธอจึงอธิฐานด้วยเรี่ยวแรงสุดท้ายเอ่ยร้องหา “ผู้ชาย...ผู้ชาย...ผู้ชาย” เมื่อจู่ๆได้ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง กลับพบว่าตัวเองนอนเปลือยกายบนเตียงที่ไม่คุ้นเคย ซ้ายขวากลับมีชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา...นอนเปลือยกายไม่ต่างกับเธอถึงสองคน!!! !!! เกิดอะไรขึ้น !!!
คำคืนอันเหงาหงอย หญิงสาวในห้องเช่าขนาดสี่คูณสี่ กับคอมพิวเตอร์เครื่องมือทำมาหากินอันล้ำค่าที่มีอยู่เพียงชิ้นเดียว พรึ่บ! ไฟดับลง พร้อมกับเสียงฟ้าร้อง ซ่าซ่าซ่า ฝนกระหน่ำตกลงมายังกับโลกทั้งใบกำลังจะถล่ม ไฟฟ้าถูกตัดและพายุฝน...
แสงสว่างเดียวตอนนี้มาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ กับเสียงแป้นคีย์บอร์ดที่ดังต่อเนื่องไม่หยุด นิ้วมือที่ขยับไปมาแต่บนหน้าจอกลับปรากฎคำสองพยางค์ซ้ำๆกันว่า ผู้ชาย...ผู้ชาย...ผู้ชาย...ผู้ชาย อย่างต่อเนื่องเต็มหน้าจอ พรึ่บ! เวลาผ่านไปนับชั่วโมงทุกอย่่างก็จบ แสงสุดท้ายในห้องสี่คูณสี่ ดับลง ฟุบพร้อมศีรษะที่ตั้งตรงก็ฟุบหมอบลง คร่อกกก เธอหลับแล้ว
คร่อกกกก เสียงกรนเล็กๆ สะท้องก้องในห้องที่มืดมิดอันหนาวเหน็บ หัวใจดวงน้อยค่อยๆเต้นสม่ำเสมอเป็นจังหวะที่ช้าลง จนโสตประสาททั้งห้าของเธอก็จมลงสู่ความมืดมิด
คร่อกฟี้...คร่อกฟี้...คร่อกฟี้
พรึ่บ! แขนเรียวเล็กขยับตามท่วงท่าของร่างกาย แขนพาดบนเนินเนื้อบางอย่าง เลน่าที่โสดมาตั้งแต่เกิดจนถึงปัจจุบันเธอไม่คุ้นเคยกับความอุ่นซ่านของแผ่นอกกำยำ พรึ่บ!ดวงตาสลึมสลือเปิดขึ้น
กรี๊ดดดด เลน่ากรีดร้องด้วยความตกใจ แต่เมื่อเธอขยับผลุนผลันลุกเร็ว เสียงกรีดร้องเพราะความตกใจก็เปลี่ยนเป็นเจ็บปวดจากความเมื่อยล้าไปทั้งตัว บ่งบอกว่าไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เธอผ่านสงครามบนเตียงกว้างมาอย่างโชกโชน จุดที่เธอรู้สึกมากที่สุดก็ใจกลางสาว...พรหมจรรย์ที่เธอรักษามาตลอดยี่สิบสองปีไม่เหลือแล้ว!
ควับ! แก้มสาวหาได้แดงเพราะความเขินอาย แต่มันกลับซีดเซียวเพราะความตระหนกตกใจถึงที่สุด อกเปลือยสองเต้าเต่นกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงลมหายใจ ทำไมเธอถึงมีสภาพแบบนี้!
“เกิดอะไรขึ้นเลน่า” เสียงชายหนึ่งในสองมองเธอมานานแค่ไหน เธอไม่รู้ตัวเลย แต่เสียงเขาทำให้เธอหันไปมอง และแน่นอนเธอมองอีกคนด้วย เขาทั้งสองยังดูอ่อนเพลียเหมือนว่าพึ่งจะนอนได้ไม่นานนี้
‘เลน่า’ เขาเรียกชื่อเล่นเธอได้อย่างคล่องแคล่ว แล้วทำไมเธอจึงนึกอะไรไม่ออกเลย ทั้งๆที่มีความจริงที่เธอปฎิเสธไม่ได้ปรากฎให้เห็นอย่างชัดเจน
“มะ...ไม่มีอะไร” เลน่าตอบกลับเสียงสั่น เธออยู่ตรงกลาง ควับ! ชายที่เอ่ยถามพลิกกายหันมากอดเธอ !!! เลน่าเกร็งไปทั้งตัว เมื่อเขาเปลือยทั้งตัว บางอย่างของเขาเสียดสีท่อนขาช่วงบนของเธอ อื้มมม เขาจูบที่หัวไหล่เธอ
“อย่าพึ่งยั่วผมตอนนี้ที่รัก คุณรีดน้ำผมไปหลายยกแล้ว” เลน่านอนตัวแข็งทื่อ ดีที่อีกคนยังนอนนิ่งระบบการหายใจสม่ำเสมอ แต่เมื่อเธอชำเลืองมองไปกลับทำหน้าไม่ถูก เมื่อที่ท่อนแขนของเขามีร่องรอยฟัน แผลช้ำยังสดๆอยู่เลย “ผมยอมให้คุณทุกอย่าง ใครจะใจแข็งเหมือนมาวินเล่า! ที่ไม่ยอมมากกว่าสองยก”
!!! ไอ้เจ้าหนุ่มนี้พูดอะไรของเขาเนี่ย คำพูดของเขาทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่าตัวเองเป็นนางแมวป่าจอมยั่วล่าผู้ชายไม่ผิด นี้อาจจะเป็นความฝันก็ได้...อาการกระสับกระส่ายของเธอ ส่งผลต่อคนรอบข้างจริงๆ
“เลน่า รู้สึกไม่สบายเหรอ” เขาคนนี้เสียงทุ้มต่ำลุ่มลึก ยามที่ได้ยินให้ความรู้สึกอบอุ่น พรึ่บ! เขาขยับพลิกกายหันมาทางเธอ ผ้าห่มร่อนต่ำลง เผยแผ่นอกขาวที่มีรอยข่วนเป็นทางยาว เลน่ายกมือเธอขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงสงสัยตัวเอง
หมับ! เขาคว้ามือเล็กของเธอไป และจุมพิตที่กลางฝ่ามือเธอ จ๊วบ เขาไม่ได้แค่ใช้ผิวริมฝีปากแต่เขาใช้ปลายลิ้นด้วย ขนอ่อนตามร่างกายเธอลุกชัน
เลน่ามองใบหน้าเขา ดวงตาเขายามสบประสานช่างอบอุ่น บ่งบอกถึงความใจดี จมูกโด่งของเขาเป็นสันสวยงามจนเธอคิดอยากจะจูบจมูกเขาจริงๆ เลน่าส่ายหน้าเล็กน้อยและปิดตาลง เธอไม่กล้ามองอย่างอื่นของเขาแล้ว มือเธอเขายังกุมไว้
ด้านหนึ่งก็ถูกโอบกอดไว้ อีกด้านหนึ่งก็ถูกกุมมือไว้ บางทีพอเธอตื่นมาอีกครั้ง ทุกอย่างในไม่กี่นาทีที่เธอรู้สึกนี้คงหายไป
คร่อกกกฟี้.... ใบหน้างดงามหลับไปแล้ว เขาอดยิ้มออกมาไม่ได้ ยามมองใบหน้าไร้เดียงสายามหลับของเธอ เขากระชับมือเล็กๆมากขึ้นอีกนิดก่อนที่จะผล็อยหลับไปอีกครั้ง
บทที่ 1 บทนำ
06/02/2022
บทที่ 2 เมื่อมันยังคงอยู่ 1.3
06/02/2022
บทที่ 3 เมื่อมันยังคงอยู่ 2.3
06/02/2022
บทที่ 4 เมื่อมันยังคงอยู่ 3.3
06/02/2022
บทที่ 5 สัญลักษณ์ของมาวิน 1.2
06/02/2022
บทที่ 6 สัญลักษณ์ของมาวิน 2.2
06/02/2022
บทที่ 7 บุคคลิกที่สามของเลน่า 1.4
06/02/2022
บทที่ 8 บุคคลิกที่สามของเลน่า 2.4
06/02/2022
บทที่ 9 บุคคลิกที่สามของเลน่า 3.4
06/02/2022
บทที่ 10 บุคคลิกที่สามของเลน่า 4.4
06/02/2022
บทที่ 11 ความลับของมาวิน 1.4
06/02/2022
บทที่ 12 ความลับของมาวิน 2.4
06/02/2022
บทที่ 13 ความลับของมาวิน 3.4
06/02/2022
บทที่ 14 ความลับของมาวิน 4.4
06/02/2022
บทที่ 15 5. วันสบายๆ ไปทะเลกัน [1]
04/08/2023
บทที่ 16 5. วันสบายๆ ไปทะเลกัน [2]
04/08/2023
บทที่ 17 5. วันสบายๆ ไปทะเลกัน [3]
04/08/2023
บทที่ 18 5. วันสบายๆ ไปทะเลกัน [4]
04/08/2023
บทที่ 19 5. วันสบายๆ ไปทะเลกัน [5]
04/08/2023
บทที่ 20 5. วันสบายๆ ไปทะเลกัน [6]
04/08/2023
บทที่ 21 6. กาลครั้งนั้น [1]
04/08/2023
บทที่ 22 6. กาลครั้งนั้น [2]
04/08/2023
บทที่ 23 6. กาลครั้งนั้น [3]
04/08/2023
บทที่ 24 6. กาลครั้งนั้น [4]
04/08/2023
บทที่ 25 6. กาลครั้งนั้น [5]
04/08/2023
บทที่ 26 6. กาลครั้งนั้น [6]
04/08/2023
บทที่ 27 7. ลีโอมาเป็นเราสามคน [1]
04/08/2023
บทที่ 28 7. ลีโอมาเป็นเราสามคน [2]
04/08/2023
บทที่ 29 7. ลีโอมาเป็นเราสามคน [3]
04/08/2023
บทที่ 30 7. ลีโอมาเป็นเราสามคน [4]
04/08/2023
บทที่ 31 7. ลีโอมาเป็นเราสามคน [5]
04/08/2023
บทที่ 32 7. ลีโอมาเป็นเราสามคน [6]
04/08/2023
บทที่ 33 7. ลีโอมาเป็นเราสามคน [7]
04/08/2023
บทที่ 34 8. รักษาความคิดถึง [1]
04/08/2023
บทที่ 35 8. รักษาความคิดถึง [2]
04/08/2023
บทที่ 36 8. รักษาความคิดถึง [3]
04/08/2023
บทที่ 37 8. รักษาความคิดถึง [4]
04/08/2023
บทที่ 38 9. โจรราคะชั่ว [1]
04/08/2023
บทที่ 39 9. โจรราคะชั่ว [2]
04/08/2023
บทที่ 40 9. โจรราคะชั่ว [3]
04/08/2023
หนังสืออื่นๆ ของ รุ่งอรุโณทัย
ข้อมูลเพิ่มเติม