5.0
ความคิดเห็น
3.8K
ชม
44
บท

ศิลากาฬหรือหินแห่งความตาย หวนคืนสู่พลังอำนาจอีกครั้ง หลังจากที่มันถูกแยกส่วนมานานกว่าห้าร้อยปี เป็นเหตุให้คุณชายรองตระกูลคานวาเรส จำต้องเดินทางออกจากแดนสรวงโสมมุ่งหน้าสู่หัวเมืองใหญ่ซีซานเพื่อสืบหาประวัติความเป็นมาของมัน ที่จะชักนำไปสู่การทำลายสิ่งอาถรรพ์นี้ไปตลอดกาล แต่ทว่าเรื่องมันกลับไม่ได้ง่ายเหมือนดั่งที่ตั้งใจเอาไว้ เมื่อ ซาเรย์ โทจิน คุณชายแห่งหัวเมืองใหญ่ซีซาน ทำลายข่ายเวทของตระกูลวิคเซสลง ปลดปล่อยดวงจิตแม่มดร้ายอายุกว่าร้อยปีหนีหายไปพร้อมศิลากาฬ สร้างความหวั่นวิตกให้แก่ประชาชนชาวไซโดเวียที่มีความเชื่อต่อเรื่องคำทำนายเมื่อห้าร้อยปีก่อน ว่ากันว่าหากอำนาจของศิลากาฬหวนกลับมามีบูรณภาพอำนาจสมบรูณ์อีกครั้ง เมื่อนั้นจอมปีศาจแห่งอาสภจะกลับฟื้นคืนจากความตาย เพื่อถวายตัวสวามิภักดิ์แด่ ‘เทวามาร’ จอมมาร …ผู้ซึ่งครอบครองพลังอำนาจด้านมืดทั้งมวล จอมมาร …ผู้ที่จะทวงคืนผืนแผ่นดินบนพื้นพิภพนี้คืนให้แก่เหล่าปีศาจ หมู่มาร และอสุรกาย จอมมาร …ที่แม้แต่เหล่าทวยเทพยังต้องสั่นกลัว เช่นนั้นแล้วคุณชายรองตระกูลคานวาเรสจะสามารถทำลายศิลากาฬก่อนที่จอมปีศาจแห่งอาสภจะฟื้นคืนกลับมา เพื่อใช้ศิลากาฬเรียกหาจอมมารได้หรือไม่ และใครกันคือ เทวามาร ผู้ที่คนทั่วทั้งแคว้นต่างตามหาเพื่อหมายจะเอาชีวิตก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป มาร่วมผจญภัย และหาข้อความจริงได้ในนิยายชุด เรื่อง เทวามาร

บทที่ 1 บทนำ

ความเงียบงันที่ผ่านพ้นกาลเวลาอันยาวนานก่อเกิดเป็นความวังเวงว่างเปล่าไร้ขอบเขต ไร้รูปร่าง ไร้ทิศทาง และไร้เสียงขานรับ หากสิ่งเหล่านั้นเรียกว่านิจนิรันดร์กาลก็คงมิมีผู้ใดอาจจะรู้ดีไปกว่าผู้ที่ต้องถูกจองจำอยู่ในห้วงอันปราศจากยามทิวาและราตรีที่ไร้ซึ่งขอบนภาและพื้นพสุธาให้หยัดยืน

โกซัวค่อย ๆ ลืมตาตื่นจากวิมานแห่งความฝันในสถานที่อันเคยคุ้นเมื่อความเงียบอันเคยชินถูกทำลายลงด้วยน้ำเสียงอันขมขื่นที่ยากจะข่มกลั้นของใครบางคนที่อยู่ด้านนอก

"ข้าจะผูกจิตมาร ดึงสังขารเทพเก็บไว้ในถุงกักอาวรณ์"

ร่างโปร่งแสงสีส้มอันเลือนลางค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง ความง่วงซึมหลังจากตื่นนอนอย่างไม่เต็มใจนักทำให้เขาหงุดหงิดและแทบไม่ได้สนใจในสิ่งที่ได้ยินแม้แต่น้อย

"ไม่!" เสียงตะโกนทำโกซัวสะดุ้ง ความง่วงแต่แรกนั้นหายเป็นปลิดทิ้งแทนที่ด้วยความมึนงง เมื่อเขาพยายามมองหาที่มาของเสียงร้อง

"เจ้าจะทำเช่นนั้นไม่ได้จีซาร์… เจ้าต้องไม่ทำ" ถึงแม้ครานี้โกซัวจะตั้งใจฟังแต่เสียงสะอื้นที่ดังขาดห้วงอย่างหนักหน่วงของหญิงสาวประกอบกับเสียงแผดร้องของทารกน้อยทำให้คำบางคำถูกลบกลบหายไปกับห้วงอากาศรอบด้าน

"ข้าไม่มีทางเลือก… อูวา"

พลันสิ้นคำตอบนั้น โกซัวรับรู้ได้ถึงพลังมหาศาลบางอย่างที่พุ่งทะลวงลงกลางกระหม่อมเขาก่อนจะเหวี่ยงเอาร่างอันโปร่งแสงให้กระเด็นลอยขึ้นจากความว่างเปล่า และในตอนนี้เองประโยคแรกที่ปลุกให้เขาตื่นจากห้วงแห่งนิทราก็ดังขึ้นวนย้อนกลับเข้าหูอีกครั้งหนึ่ง

'ถุงกักอาวรณ์' คำนี้ไม่ใช่คำคุ้นหู ไม่ใช่คำที่โกซัวจะยินดียามเมื่อได้ยินมัน เพราะมันคือที่อยู่ที่ใช้จองจำเขาเอาไว้กว่าร้อยปี แต่สิ่งนั้นไม่ใช่ประเด็นสำคัญในยามนี้เมื่อกลุ่มควันสีดำฉุดกระชากเอาร่างของเขาให้หลุดลอยออกจากสถานที่ที่เปรียบเสมือน 'คุก' อย่างถุงกักอาวรณ์โดยไม่ได้คาดคิด แรงมหาศาลนั้นรุมทึ้งฉีกกระชากร่างที่เป็นเพียงแค่ดวงจิตโปร่งแสงอย่างไม่มีความปรานีในความเปราะบางของมันที่สามารถแตกดับได้ทุกเมื่อ

โกซัวกัดฟันแน่นยามเมื่อปล่อยร่างไปตามแรงเหวี่ยง การหมุนวนเคว้งคว้างกลางอากาศทำให้เขาไม่สามารถจับทิศจับทางของตนได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปได้ไม่นานนักแรงนั้นจึงค่อย ๆ เบาบางลง ชั่ววินาทีที่โกซัวเริ่มเห็นสิ่งต่าง ๆ ปรากฏแก่สายตา เขาลืมความเจ็บปวดเมื่อครู่ไปเสียสิ้น ความหอมหวานของอิสรภาพกำลังแผ่ซ่านเกาะกุมทั้งดวงจิตและร่างโปร่งแสงของเขา จนไม่อาจทานทนเผลอยิ้มออกมาอย่างที่ไม่ควรจะเป็นในสถานการณ์เช่นนี้

แต่ทว่ายังไม่ทันจะเชยชมลิ้มรสของอิสรภาพ จู่ ๆ ความเจ็บปวดก็พุ่งทะลุผ่านร่างของเขานับร้อยนับพันจนต้องร้องคำรามยามเมื่อรู้สึกถึงความทรมานที่ทำให้เขาแทบล้มทั้งยืน วิมานที่เห็นเมื่อครู่พร่าเลือนอีกครั้งเมื่อกลุ่มควันสีดำจำนวนมหาศาลกำลังแหวกว่ายวนเวียนรอบกายเพื่อดูดดึงนำพาพลังจากดวงจิตเขาไปยังใครบางคนที่เปล่งวาจาท่องมนตร์อักขระที่เป็นดั่งมนตร์อาถรรพ์ไสยเวทย์ และผู้ที่จะใช้มันได้นั้นมีได้น้อยคนนัก และที่โกซัวรู้จักก็มีเพียงคนคนเดียว นั่นคือพ่อของเขา

แต่บุรุษที่กำลังถือคัมภีร์ในมือพร้อมกับท่องมนตร์อักขระในยามนี้กลับเป็นคนที่โกซัวแทบจะไม่รู้จัก ไม่เคยพบหน้าแต่กลับกล้าและบังอาจใช้มนตร์เพื่อฝืนดึงพลังจากเขาไปใช้อย่างไม่ขออนุญาตแม้สักคำเดียว!

"จีซาร์ หากเจ้าทำเช่นนี้ ลูกเราจะไม่สามารถอยู่ได้ทั้งบนสวรรค์หรือในปรโลก" เสียงร้องนั้นดังมาจากสตรีผู้มีสิริโฉมอันงดงามราวกับนางสวรรค์ หยาดน้ำตาเม็ดใสร่วงหยดลงต้องผิวกายอันแดงเถือกของเด็กทารกในอ้อมแขนนาง

โกซัวที่กำลังจะหมดแรงเหมือนได้ต่อลมหายใจอีกเฮือกเมื่อคำเอ่ยมนตร์บทสุดท้ายจบลง นึกอนาถใจเล็กน้อยที่ดวงจิตออกจากถุงกักอาวรณ์ได้ยังไม่ถึงนาทีก็เกือบต้องมาแตกสลายดับสูญทั้งที่ยังไม่ได้แม้แต่จะหายใจเอากลิ่นของอิสรภาพเข้าร่าง นี่มันไม่คุ้มเลยจริง ๆ

"ข้าจะไม่ยอมเห็นเขาหรือเจ้าต้องตาย... ข้าขอโทษ"

"ไม่"

สิ้นคำของนาง เสียงดีดนิ้วเพียงครั้งเดียวก่อเกิดเป็นกลุ่มควันก้อนใหญ่หอบเอาร่างเด็กทารกออกจากอ้อมอกของผู้เป็นมารดาที่ถึงแม้จะพยายามยื้อไว้สุดกำลังก็มิอาจต้านแรงพลังเหล่านั้นได้

ร่างของเด็กทารกน้อยค่อย ๆ ลอยเข้าสู่อ้อมอกของผู้เป็นบิดา

"อูวา" ชายสูงอายุอีกคนคว้าร่างบอบบางของผู้เป็นลูกสาวเข้าไว้ในอ้อมแขน "นี่เป็นทางออกเดียวที่พ่อจะยอมให้เด็กคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ ถึงแม้เขาจะไม่สามารถอยู่กับลูกหรือจีซาร์ได้ แต่เขาจะยังมีและใช้ชีวิต เพื่อเติบโตขึ้นเยี่ยงมนุษย์ธรรมดาผู้หนึ่ง"

"ท่านพ่อ ข้ามิอาจอยู่ได้โดยปราศจากลูกของข้า"

ผู้เป็นพ่อโอบกอดลูกสาว แววตานั้นหม่นแสงลงยามเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นปานจะขาดใจ "เจ้า... ข้า... และทุกคนในที่นี้รู้ดีว่าเหตุอันใดเด็กที่เกิดจากจอมมารและเทพเลือดบริสุทธิ์เช่นเจ้าถึงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ทั้งสามดินแดน หากไม่ทำเช่นที่จีซาร์กำลังทำ"

"ท่านพ่อ" เสียงนางยังคงร่ำไห้ถึงแม้จะรู้ว่าสิ่งที่บิดากล่าวนั้นคือความจริง

"เจ้าเองกล่าวว่าอยู่มิได้หากปราศจากลูกของเจ้า ข้าเองก็อยู่มิได้หากต้องสูญเสียเจ้าไป" ในขณะที่โกซัวกำลังเหลียวมองทุกสิ่งรอบกาย พลันนั้นเสียงทารกก็แผดร้องดังขึ้นกว่าทุกครั้งเรียกให้ทุกคนมองไปยังร่างเล็ก ๆ ในอ้อมแขนของจีซาร์

'เด็กที่เกิดจากจอมมารและเทพเลือดบริสุทธิ์' คำกล่าวนี้ผุดขึ้นในใจของโกซัว เขาจ้องมองทารกน้อย กระตุกยิ้มมุมปากคราหนึ่ง ส่ายหน้าเบา ๆ ด้วยประกายตาที่ยากจะอ่านได้ เขาไม่แปลกใจกับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในตอนนี้

กลุ่มควันสีขาวหม่นกำลังพวยพุ่งออกจากร่างของทารกน้อยเข้าปะปนกับสายของกลุ่มควันสีดำที่โอบล้อมรอบกาย โกซัวเพ่งมองอยู่ชั่วระยะหนึ่งจนกระทั่งเห็นแสงที่ปลายสายมีลักษณะเป็นก้อนกลมหลุดออกจากหน้าอกซ้ายของทารกลอยสูงเหนือกลุ่มก้อนสีดำ และในพริบตานั้นมันก็ดูดกลืนพลังมวลมหาศาลทั้งหมดเข้าหามันทันที

จีซาร์ตวัดมืออีกข้างปรากฏถุงสีส้มซีดบนฝ่ามือก่อนจะร่ายมนตร์เพียงไม่กี่คำ กลุ่มก้อนพลังทั้งหมดก็เริ่มถูกดูดเข้าสู่ถุงกักอาวรณ์

โกซัวที่เห็นดังนั้นรู้ชะตากรรมตนเองในทันที เขาจึงใช้แรงที่มีเฮือกสุดท้ายทะยานร่างออกจากตรงนี้ก่อนที่จะถูกยึดเอาอิสรภาพ และต้องกลับลงไปอยู่ก้นถุงสับปะรังเคนั่นอีกครั้ง

"แย่แล้ว… ปีศาจตนนั้นหนีไปแล้ว" โอเมียน ผู้รับใช้คนสนิทของจีซาร์ตะโกนขึ้น เรียกให้จีซาร์หันมองตามร่างโปร่งแสงสีส้มที่หายวับออกไป "เรื่องใหญ่แน่ ถ้ามันขืนล่องลอยออกไปบนสวรรค์เช่นนี้"

"ฝากเจ้าด้วย" จีซาร์นำทารกตัวน้อยส่งคืนให้แก่ซีซัส ทอดสายตาจ้องนัยน์ตาสีนิลของเจ้าตัวน้อยที่สุกใสราวกับดวงดาวบนฟากฟ้าอย่างอาลัยอาวรณ์

"เขาจะอยู่ที่นี่ได้ก่อนพระอาทิตย์ขึ้น เจ้าคงต้องเร่งนำเขาไปยังพื้นพิภพ แดนของมนุษย์"

"ท่านพ่อ... ข้า… ข้าจะลงไปส่งลูกของข้าเอง" อูวาจ้องมองลูกน้อยของนางในอ้อมแขนของซีซัส ยื่นมือออกไปเพื่อรับตัวทารก แต่ทว่าซีซัสกลับนิ่งเฉยมองดวงหน้าผู้เป็นลูกสาวครู่หนึ่งก่อนจะเลยไปสบกับนัยน์ตาของหญิงสาวอีกคนที่ยืนห่างออกไป

"เจ้าช่วยข้าสักเรื่องนะ โมเน"

"ไม่ ท่านพ่อ ข้าขอร้อง"

"ช่วยเลี้ยงหลานของข้าให้เติบใหญ่อย่างที่มนุษย์ควรจะเป็น"

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก

ความจำเสื่อม ชีวิตใหม่

ความจำเสื่อม ชีวิตใหม่

Psithurist
5.0

หลังจากที่แฟนหนุ่มประสบอุบัติเหตุรถชนและหมดสติไปหนึ่งสัปดาห์ เขาก็ฟื้นคืนความทรงจำขึ้นมาอย่างกะทันหัน เขาจำได้ว่ามีคนที่เขารักมายาวนาน ดังนั้น สิ่งแรกที่เซิ่งหลินชวนทำเมื่อฟื้นจากอาการโคม่า คือการขอเลิกกับฉินเวย “เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงที่ฉันความจำเสื่อม ไม่ได้เป็นสิ่งที่ฉันตั้งใจทำจริงๆ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราตัดขาดความสัมพันธ์ ความรักของเราก็ทำเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นเลย ” ฉินเวยไม่ได้ว่าอะไร บัญเอิญว่าการวิจัยยาใหม่ในห้องทดลองสำเร็จ ฉินเวยจึงขอเข้าร่วมการทดลองยา “เมื่อคุณรับประทานยาเม็ดนี้ ความทรงจำส่วนนี้จะถูกลบไปอย่างถาวร คุณฉินเวย คุณตัดสินใจดีแล้วหรือ?”

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

รักใหม่พันล้าน

รักใหม่พันล้าน

Hilarius Erikson
5.0

เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"

ทางเดินใหม่ของหัวใจ

ทางเดินใหม่ของหัวใจ

Viv Thauer
5.0

เวินอี่ถงได้เห็นความรักอันลึกซึ้งของเจียงยวี่เหิง แต่ก็ได้สัมผัสกับการทรยศของเขาเช่นกัน เธอเผารูปแต่งงานของพวกเขาต่อหน้าเขา แต่เขากลับมัวแต่ง้อชู้ของเขา ทั้งๆ ที่เขาแค่มองดูแวบหนึ่งก็จะเห็น แต่เขากลับไม่สนใจเวินอี่ถงสุดจะทน ตบหน้าเขาอย่างแรง พร้อมอวยพรให้เขากับชู้ของรักกันยืนยาว แล้วเธอก็หันหลังสมัครเข้ากลุ่มวิจัยลับเฉพาะ ลบข้อมูลประจำตัวทั้งหมด รวมถึงความสัมพันธ์การแต่งงานกับเขาด้วย! ก่อนจากไป เธอยังมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เขาอีกด้วยเมื่อถึงเวลาที่จะเข้ากลุ่ม เวินอี่ถงก็หายตัวไป บริษัทของเจียงยวี่เหิงประสบปัญหาล้มละลาย เขาจึงออกตามหาเธอด้วยทุกวิถีทาง แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นใบมรณบัตรที่ต้องสงสัยเขาสติแตก “ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่ยอมรับ!”เมื่อพบกันอีกครั้ง เจียงยวี่เหิงต้องตกใจที่พบว่าเวินอี่ถงเปลี่ยนตัวตนใหม่แล้ว โดยข้างกายมีผู้มีอำนาจที่เขาต้องยอมก้มหัวให้เขาอ้อนวอนอย่างสิ้นหวัง “ถงถง ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาเถอะ!”เวินอี่ถงเพียงยิ้มยักคิ้ว จับแขนของผู้มีอำนาจข้างๆ “น่าเสียดาย ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับที่นายไม่อาจเอื้อมถึงแล้ว”

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
Deva Or Devil เทวามาร
1

บทที่ 1 บทนำ

09/04/2022

2

บทที่ 2 ข่าวลือ

09/04/2022

3

บทที่ 3 ศิลากาฬ

10/04/2022

4

บทที่ 4 หมู่บ้านกกกลม

11/04/2022

5

บทที่ 5 ร่องรอย

11/04/2022

6

บทที่ 6 ปะทะ

12/04/2022

7

บทที่ 7 พบหน้า

13/04/2022

8

บทที่ 8 เยียวยารักษา

14/04/2022

9

บทที่ 9 เขาลมแปร

15/04/2022

10

บทที่ 10 เทศกาลหวนรำลึก

18/09/2022

11

บทที่ 11 สุสานร้าง

18/09/2022

12

บทที่ 12 เทวา-มาร

19/09/2022

13

บทที่ 13 คัมภีร์อาถรรพ์เวทย์

20/09/2022

14

บทที่ 14 ต่อรอง

21/09/2022

15

บทที่ 15 มนตร์(ตรา)มังกร

22/09/2022

16

บทที่ 16 สาน์สด่วน

23/09/2022

17

บทที่ 17 มติสภา

24/09/2022

18

บทที่ 18 ลงทัณฑ์

25/09/2022

19

บทที่ 19 คู่แค้น

26/09/2022

20

บทที่ 20 ชอบหรือรัก

27/09/2022

21

บทที่ 21 คำขอโทษ

28/09/2022

22

บทที่ 22 ทางเลือก

10/01/2023

23

บทที่ 23 เซอร์ซีล วูธ

11/01/2023

24

บทที่ 24 ตามตัว

12/01/2023

25

บทที่ 25 ผู้ต้องสงสัย

13/01/2023

26

บทที่ 26 หลบหนี

14/01/2023

27

บทที่ 27 สัญลักษณ์

15/01/2023

28

บทที่ 28 เก่าก่อน

16/01/2023

29

บทที่ 29 จุดเริ่ม

17/01/2023

30

บทที่ 30 สงคราม

18/01/2023

31

บทที่ 31 สูญสิ้น

19/01/2023

32

บทที่ 32 แท้จริง

20/01/2023

33

บทที่ 33 เตรียมพร้อม

21/01/2023

34

บทที่ 34 พิธีกรรม

22/01/2023

35

บทที่ 35 สามี

23/01/2023

36

บทที่ 36 เอาอีกได้ไหม

24/01/2023

37

บทที่ 37 เผยตน

25/01/2023

38

บทที่ 38 อียาร์

26/01/2023

39

บทที่ 39 หวนคืน

27/01/2023

40

บทที่ 40 เผชิญหน้า

28/01/2023