Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
3.8K
ชม
44
บท

ศิลากาฬหรือหินแห่งความตาย หวนคืนสู่พลังอำนาจอีกครั้ง หลังจากที่มันถูกแยกส่วนมานานกว่าห้าร้อยปี เป็นเหตุให้คุณชายรองตระกูลคานวาเรส จำต้องเดินทางออกจากแดนสรวงโสมมุ่งหน้าสู่หัวเมืองใหญ่ซีซานเพื่อสืบหาประวัติความเป็นมาของมัน ที่จะชักนำไปสู่การทำลายสิ่งอาถรรพ์นี้ไปตลอดกาล แต่ทว่าเรื่องมันกลับไม่ได้ง่ายเหมือนดั่งที่ตั้งใจเอาไว้ เมื่อ ซาเรย์ โทจิน คุณชายแห่งหัวเมืองใหญ่ซีซาน ทำลายข่ายเวทของตระกูลวิคเซสลง ปลดปล่อยดวงจิตแม่มดร้ายอายุกว่าร้อยปีหนีหายไปพร้อมศิลากาฬ สร้างความหวั่นวิตกให้แก่ประชาชนชาวไซโดเวียที่มีความเชื่อต่อเรื่องคำทำนายเมื่อห้าร้อยปีก่อน ว่ากันว่าหากอำนาจของศิลากาฬหวนกลับมามีบูรณภาพอำนาจสมบรูณ์อีกครั้ง เมื่อนั้นจอมปีศาจแห่งอาสภจะกลับฟื้นคืนจากความตาย เพื่อถวายตัวสวามิภักดิ์แด่ ‘เทวามาร’ จอมมาร …ผู้ซึ่งครอบครองพลังอำนาจด้านมืดทั้งมวล จอมมาร …ผู้ที่จะทวงคืนผืนแผ่นดินบนพื้นพิภพนี้คืนให้แก่เหล่าปีศาจ หมู่มาร และอสุรกาย จอมมาร …ที่แม้แต่เหล่าทวยเทพยังต้องสั่นกลัว เช่นนั้นแล้วคุณชายรองตระกูลคานวาเรสจะสามารถทำลายศิลากาฬก่อนที่จอมปีศาจแห่งอาสภจะฟื้นคืนกลับมา เพื่อใช้ศิลากาฬเรียกหาจอมมารได้หรือไม่ และใครกันคือ เทวามาร ผู้ที่คนทั่วทั้งแคว้นต่างตามหาเพื่อหมายจะเอาชีวิตก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป มาร่วมผจญภัย และหาข้อความจริงได้ในนิยายชุด เรื่อง เทวามาร

บทที่ 1 บทนำ

ความเงียบงันที่ผ่านพ้นกาลเวลาอันยาวนานก่อเกิดเป็นความวังเวงว่างเปล่าไร้ขอบเขต ไร้รูปร่าง ไร้ทิศทาง และไร้เสียงขานรับ หากสิ่งเหล่านั้นเรียกว่านิจนิรันดร์กาลก็คงมิมีผู้ใดอาจจะรู้ดีไปกว่าผู้ที่ต้องถูกจองจำอยู่ในห้วงอันปราศจากยามทิวาและราตรีที่ไร้ซึ่งขอบนภาและพื้นพสุธาให้หยัดยืน

โกซัวค่อย ๆ ลืมตาตื่นจากวิมานแห่งความฝันในสถานที่อันเคยคุ้นเมื่อความเงียบอันเคยชินถูกทำลายลงด้วยน้ำเสียงอันขมขื่นที่ยากจะข่มกลั้นของใครบางคนที่อยู่ด้านนอก

"ข้าจะผูกจิตมาร ดึงสังขารเทพเก็บไว้ในถุงกักอาวรณ์"

ร่างโปร่งแสงสีส้มอันเลือนลางค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง ความง่วงซึมหลังจากตื่นนอนอย่างไม่เต็มใจนักทำให้เขาหงุดหงิดและแทบไม่ได้สนใจในสิ่งที่ได้ยินแม้แต่น้อย

"ไม่!" เสียงตะโกนทำโกซัวสะดุ้ง ความง่วงแต่แรกนั้นหายเป็นปลิดทิ้งแทนที่ด้วยความมึนงง เมื่อเขาพยายามมองหาที่มาของเสียงร้อง

"เจ้าจะทำเช่นนั้นไม่ได้จีซาร์… เจ้าต้องไม่ทำ" ถึงแม้ครานี้โกซัวจะตั้งใจฟังแต่เสียงสะอื้นที่ดังขาดห้วงอย่างหนักหน่วงของหญิงสาวประกอบกับเสียงแผดร้องของทารกน้อยทำให้คำบางคำถูกลบกลบหายไปกับห้วงอากาศรอบด้าน

"ข้าไม่มีทางเลือก… อูวา"

พลันสิ้นคำตอบนั้น โกซัวรับรู้ได้ถึงพลังมหาศาลบางอย่างที่พุ่งทะลวงลงกลางกระหม่อมเขาก่อนจะเหวี่ยงเอาร่างอันโปร่งแสงให้กระเด็นลอยขึ้นจากความว่างเปล่า และในตอนนี้เองประโยคแรกที่ปลุกให้เขาตื่นจากห้วงแห่งนิทราก็ดังขึ้นวนย้อนกลับเข้าหูอีกครั้งหนึ่ง

'ถุงกักอาวรณ์' คำนี้ไม่ใช่คำคุ้นหู ไม่ใช่คำที่โกซัวจะยินดียามเมื่อได้ยินมัน เพราะมันคือที่อยู่ที่ใช้จองจำเขาเอาไว้กว่าร้อยปี แต่สิ่งนั้นไม่ใช่ประเด็นสำคัญในยามนี้เมื่อกลุ่มควันสีดำฉุดกระชากเอาร่างของเขาให้หลุดลอยออกจากสถานที่ที่เปรียบเสมือน 'คุก' อย่างถุงกักอาวรณ์โดยไม่ได้คาดคิด แรงมหาศาลนั้นรุมทึ้งฉีกกระชากร่างที่เป็นเพียงแค่ดวงจิตโปร่งแสงอย่างไม่มีความปรานีในความเปราะบางของมันที่สามารถแตกดับได้ทุกเมื่อ

โกซัวกัดฟันแน่นยามเมื่อปล่อยร่างไปตามแรงเหวี่ยง การหมุนวนเคว้งคว้างกลางอากาศทำให้เขาไม่สามารถจับทิศจับทางของตนได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปได้ไม่นานนักแรงนั้นจึงค่อย ๆ เบาบางลง ชั่ววินาทีที่โกซัวเริ่มเห็นสิ่งต่าง ๆ ปรากฏแก่สายตา เขาลืมความเจ็บปวดเมื่อครู่ไปเสียสิ้น ความหอมหวานของอิสรภาพกำลังแผ่ซ่านเกาะกุมทั้งดวงจิตและร่างโปร่งแสงของเขา จนไม่อาจทานทนเผลอยิ้มออกมาอย่างที่ไม่ควรจะเป็นในสถานการณ์เช่นนี้

แต่ทว่ายังไม่ทันจะเชยชมลิ้มรสของอิสรภาพ จู่ ๆ ความเจ็บปวดก็พุ่งทะลุผ่านร่างของเขานับร้อยนับพันจนต้องร้องคำรามยามเมื่อรู้สึกถึงความทรมานที่ทำให้เขาแทบล้มทั้งยืน วิมานที่เห็นเมื่อครู่พร่าเลือนอีกครั้งเมื่อกลุ่มควันสีดำจำนวนมหาศาลกำลังแหวกว่ายวนเวียนรอบกายเพื่อดูดดึงนำพาพลังจากดวงจิตเขาไปยังใครบางคนที่เปล่งวาจาท่องมนตร์อักขระที่เป็นดั่งมนตร์อาถรรพ์ไสยเวทย์ และผู้ที่จะใช้มันได้นั้นมีได้น้อยคนนัก และที่โกซัวรู้จักก็มีเพียงคนคนเดียว นั่นคือพ่อของเขา

แต่บุรุษที่กำลังถือคัมภีร์ในมือพร้อมกับท่องมนตร์อักขระในยามนี้กลับเป็นคนที่โกซัวแทบจะไม่รู้จัก ไม่เคยพบหน้าแต่กลับกล้าและบังอาจใช้มนตร์เพื่อฝืนดึงพลังจากเขาไปใช้อย่างไม่ขออนุญาตแม้สักคำเดียว!

"จีซาร์ หากเจ้าทำเช่นนี้ ลูกเราจะไม่สามารถอยู่ได้ทั้งบนสวรรค์หรือในปรโลก" เสียงร้องนั้นดังมาจากสตรีผู้มีสิริโฉมอันงดงามราวกับนางสวรรค์ หยาดน้ำตาเม็ดใสร่วงหยดลงต้องผิวกายอันแดงเถือกของเด็กทารกในอ้อมแขนนาง

โกซัวที่กำลังจะหมดแรงเหมือนได้ต่อลมหายใจอีกเฮือกเมื่อคำเอ่ยมนตร์บทสุดท้ายจบลง นึกอนาถใจเล็กน้อยที่ดวงจิตออกจากถุงกักอาวรณ์ได้ยังไม่ถึงนาทีก็เกือบต้องมาแตกสลายดับสูญทั้งที่ยังไม่ได้แม้แต่จะหายใจเอากลิ่นของอิสรภาพเข้าร่าง นี่มันไม่คุ้มเลยจริง ๆ

"ข้าจะไม่ยอมเห็นเขาหรือเจ้าต้องตาย... ข้าขอโทษ"

"ไม่"

สิ้นคำของนาง เสียงดีดนิ้วเพียงครั้งเดียวก่อเกิดเป็นกลุ่มควันก้อนใหญ่หอบเอาร่างเด็กทารกออกจากอ้อมอกของผู้เป็นมารดาที่ถึงแม้จะพยายามยื้อไว้สุดกำลังก็มิอาจต้านแรงพลังเหล่านั้นได้

ร่างของเด็กทารกน้อยค่อย ๆ ลอยเข้าสู่อ้อมอกของผู้เป็นบิดา

"อูวา" ชายสูงอายุอีกคนคว้าร่างบอบบางของผู้เป็นลูกสาวเข้าไว้ในอ้อมแขน "นี่เป็นทางออกเดียวที่พ่อจะยอมให้เด็กคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ ถึงแม้เขาจะไม่สามารถอยู่กับลูกหรือจีซาร์ได้ แต่เขาจะยังมีและใช้ชีวิต เพื่อเติบโตขึ้นเยี่ยงมนุษย์ธรรมดาผู้หนึ่ง"

"ท่านพ่อ ข้ามิอาจอยู่ได้โดยปราศจากลูกของข้า"

ผู้เป็นพ่อโอบกอดลูกสาว แววตานั้นหม่นแสงลงยามเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นปานจะขาดใจ "เจ้า... ข้า... และทุกคนในที่นี้รู้ดีว่าเหตุอันใดเด็กที่เกิดจากจอมมารและเทพเลือดบริสุทธิ์เช่นเจ้าถึงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ทั้งสามดินแดน หากไม่ทำเช่นที่จีซาร์กำลังทำ"

"ท่านพ่อ" เสียงนางยังคงร่ำไห้ถึงแม้จะรู้ว่าสิ่งที่บิดากล่าวนั้นคือความจริง

"เจ้าเองกล่าวว่าอยู่มิได้หากปราศจากลูกของเจ้า ข้าเองก็อยู่มิได้หากต้องสูญเสียเจ้าไป" ในขณะที่โกซัวกำลังเหลียวมองทุกสิ่งรอบกาย พลันนั้นเสียงทารกก็แผดร้องดังขึ้นกว่าทุกครั้งเรียกให้ทุกคนมองไปยังร่างเล็ก ๆ ในอ้อมแขนของจีซาร์

'เด็กที่เกิดจากจอมมารและเทพเลือดบริสุทธิ์' คำกล่าวนี้ผุดขึ้นในใจของโกซัว เขาจ้องมองทารกน้อย กระตุกยิ้มมุมปากคราหนึ่ง ส่ายหน้าเบา ๆ ด้วยประกายตาที่ยากจะอ่านได้ เขาไม่แปลกใจกับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในตอนนี้

กลุ่มควันสีขาวหม่นกำลังพวยพุ่งออกจากร่างของทารกน้อยเข้าปะปนกับสายของกลุ่มควันสีดำที่โอบล้อมรอบกาย โกซัวเพ่งมองอยู่ชั่วระยะหนึ่งจนกระทั่งเห็นแสงที่ปลายสายมีลักษณะเป็นก้อนกลมหลุดออกจากหน้าอกซ้ายของทารกลอยสูงเหนือกลุ่มก้อนสีดำ และในพริบตานั้นมันก็ดูดกลืนพลังมวลมหาศาลทั้งหมดเข้าหามันทันที

จีซาร์ตวัดมืออีกข้างปรากฏถุงสีส้มซีดบนฝ่ามือก่อนจะร่ายมนตร์เพียงไม่กี่คำ กลุ่มก้อนพลังทั้งหมดก็เริ่มถูกดูดเข้าสู่ถุงกักอาวรณ์

โกซัวที่เห็นดังนั้นรู้ชะตากรรมตนเองในทันที เขาจึงใช้แรงที่มีเฮือกสุดท้ายทะยานร่างออกจากตรงนี้ก่อนที่จะถูกยึดเอาอิสรภาพ และต้องกลับลงไปอยู่ก้นถุงสับปะรังเคนั่นอีกครั้ง

"แย่แล้ว… ปีศาจตนนั้นหนีไปแล้ว" โอเมียน ผู้รับใช้คนสนิทของจีซาร์ตะโกนขึ้น เรียกให้จีซาร์หันมองตามร่างโปร่งแสงสีส้มที่หายวับออกไป "เรื่องใหญ่แน่ ถ้ามันขืนล่องลอยออกไปบนสวรรค์เช่นนี้"

"ฝากเจ้าด้วย" จีซาร์นำทารกตัวน้อยส่งคืนให้แก่ซีซัส ทอดสายตาจ้องนัยน์ตาสีนิลของเจ้าตัวน้อยที่สุกใสราวกับดวงดาวบนฟากฟ้าอย่างอาลัยอาวรณ์

"เขาจะอยู่ที่นี่ได้ก่อนพระอาทิตย์ขึ้น เจ้าคงต้องเร่งนำเขาไปยังพื้นพิภพ แดนของมนุษย์"

"ท่านพ่อ... ข้า… ข้าจะลงไปส่งลูกของข้าเอง" อูวาจ้องมองลูกน้อยของนางในอ้อมแขนของซีซัส ยื่นมือออกไปเพื่อรับตัวทารก แต่ทว่าซีซัสกลับนิ่งเฉยมองดวงหน้าผู้เป็นลูกสาวครู่หนึ่งก่อนจะเลยไปสบกับนัยน์ตาของหญิงสาวอีกคนที่ยืนห่างออกไป

"เจ้าช่วยข้าสักเรื่องนะ โมเน"

"ไม่ ท่านพ่อ ข้าขอร้อง"

"ช่วยเลี้ยงหลานของข้าให้เติบใหญ่อย่างที่มนุษย์ควรจะเป็น"

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ความลับของท่านประธาน

ความลับของท่านประธาน

ปีศาจชอนซา
5.0

นายพายุ ศิระภาคิณ อายุสามสิบปี นักธุรกิจหนุ่มประธานบริษัทส่งออกผ้าไทย วีรกรรมที่เขาทำไว้เมื่อสิบกว่าปีก่อน กำลังจะย้อนกลับมา เมื่อนางสาวแพรไหม โภสิกุล ดีไซเนอร์สาวอายุยี่สิบเก้าปี ได้ปรากฏตัวขึ้นหลังจากที่เธอนั้นหายออกไปจากมหาวิทยาลัย กว่าสิบปี โดยไม่ทราบสาเหตุ ซึ่งทำให้ท่านประธานหนุ่มเริ่มอยากรู้ชีวิตของเธอ เมื่อครั้งหนึ่งเรือนร่างอันบอบบางอรชรเคยหล่อหลอมเป็นหนึ่งเดียวกับเขามาแล้ว ถ้าหากเขาต้องการสานสัมพันธ์กับเธออีกครั้ง มันก็ไม่แปลกหากเธอนั้นยังโสดแพรไหมจะยังต้องการเขาอยู่หรือไม่ ในเมื่อเธอคิดว่าพายุนั้นเป็นแค่ผู้ชายที่พรากความบริสุทธิ์ไปจากเธอเท่านั้น ซึ่งเวลานี้เธอก็ยังคงมองเขาในด้านลบอยู่ดี แม้ว่าเวลาจะผ่านไปเป็นสิบปีแล้วก็ตาม "แม่ของหนูชื่ออะไร ตอนนี้อยู่ที่ไหน บอกฉันได้ไหม" พายุถามพร้อมกับจ้องลงไปที่ดวงตาแป๋วของเด็กหญิงตรงหน้า เมื่อเขามั่นใจว่าสายตาจะไม่โกหก "แม่ของหนูชื่อแพรไหม!" เด็กหญิงพูดออกมา พร้อมกับจ้องสายตาคมของผู้เป็นบิดาอย่างไม่กะพริบตา เพื่อยืนยันว่าเธอนั้นไม่ได้โกหก “ฮ่ะ!” พายุอุทานออกมาเสียงดัง ขณะที่หัวใจของเขานั้นเต้นแรง ก่อนจะยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจที่สุดในชีวิต "ถ้าคุณไม่เชื่อ พาหนูไปตรวจดีเอ็นเอก็ได้นะคะ" เด็กหญิงพูดออกมาพร้อมกับมีใบหน้าที่เศร้าหม่น เมื่อเธอคิดว่าบิดาคงไม่เชื่อในสิ่งที่เธอนั้นพูดออกมา "ไม่จำเป็น!" พายุพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแข็ง เพื่อยืนกรานที่จะตรวจดีเอ็นเอ จนทำให้คนฟังนั้นหวาดกลัว เพราะใยไหมคิดว่าบิดานั้นไม่เชื่อใจเธอ "หนูขอโทษที่มารบกวน หนูขอตัวกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ" ใยไหมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เธอยกมือขึ้นไหว้ผู้เป็นบิดาอย่างนอบน้อม ประหนึ่งว่าจะไม่ได้เจอเขาอีกแล้วในชีวิตนี้ เมื่อเธอได้สัญญากับผู้เป็นมารดาเอาไว้ หากถูกปฏิเสธแล้วไซร้ จะขอกลับไปไม่กลับมาหาชายตรงหน้าอีกเลยตราบชั่วชีวิต "แล้วหนูจะไปไหน นั่งลงก่อนสิ" พายุพูดพร้อมกับจับร่างเล็กของลูกสาวนั่งลงข้าง ๆ อีกครั้ง "ที่บอกว่าไม่จำเป็น นั่นเป็นเพราะว่าพ่อเชื่อว่าหนูเป็นลูกของพ่อโดยไม่ต้องตรวจดีเอ็นเอ!" พายุพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ใยไหมไม่รอช้าโผเข้าไปกอดผู้เป็นบิดาอีกครั้งในทันที ก่อนจะร้องไห้ออกมาเพราะความดีใจ "ไม่ร้องนะครับคนเก่งของพ่อ" พายุพูดพร้อมทั้งเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่แก้มใสของลูกสาวออกจนสิ้น ในขณะที่ตัวของเขาเองก็น้ำตาคลอเช่นกัน "หนูขอเรียกพ่อว่าคุณป๋านะคะ" เสียงเจี๊ยวจ๊าวพูดออกมาอย่างรื่นหู คุณป๋าที่เด็กหญิงพูดนั้น ทำให้พายุอดที่จะหัวเราะออกมาอย่างชอบใจไม่ได้ "ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! ทำไมถึงต้องเรียกพ่อว่าคุณป๋าด้วยละ หืม" พายุเอ่ยถามลูกสาวออกมา ขณะที่เขายังคงกอดเด็กหญิงเอาไว้ ด้วยความรักความผูกพันของสายใยระหว่างพ่อลูก ที่มันพันผูกจนมาสามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ "มาดาม ไม่ชอบให้หนูมีพ่อ หนูก็จะมีคุณป๋าแทนยังไงล่ะคะ" คำตอบของลูกสาวทำให้พายุยิ้มไม่หุบครั้งแล้วครั้งเล่า เธอช่างเป็นเด็กฉลาดและร่าเริง ผิดกับแพรไหมมารดาของเธอ ที่ชอบทำหน้าเหมือนแบกโลกทั้งใบเอาไว้ตลอดเวลา "ทำไมถึงเรียกแม่ว่ามาดาม ตอนนี้แม่แต่งงานไปแล้วหรือยัง" เวลานี้พายุลุ้นคำตอบจากลูกสาว หรือแพรไหมจะแต่งงานกับฝรั่งตาน้ำข้าวไปแล้ว ใยไหมถึงได้เรียกเธอว่ามาดาม "แม่ยังไม่มีใคร มีแค่ลุงดนัยที่ชอบมาข้องแวะ แต่หนูไม่ชอบเขาเลย เพราะเขาชอบทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของมาดามอยู่เรื่อย" คำตอบของลูกสาวช่างอิ่มเอมใจ เมื่อแพรไหมไม่มีใครเขาก็พร้อมจะสานสัมพันธ์ แต่งานนี้คงจะยากหากผู้ชายคนนั้นมาข้องแวะ แต่เขามีลูกสาวที่ยืนเคียงข้างแล้วจะกลัวอะไร "ถ้าพ่ออยากจะจีบแม่ต้องทำยังไง" "โอ้! เจ๋งเป้งมากค่ะคุณป๋า เดี๋ยวหนูจะช่วยเอง" ใยไหมพูดออกมาด้วยความดีใจ นั่นคือสิ่งที่เธอปรารถนามาแสนนาน อยากให้บิดามารดาได้ลงเอยกันสักที "ลูกรับปากพ่อแล้วน๊า... " พายุพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่น่ารัก "แต่เราต้องมาทำข้อตกลงกันก่อนค่ะ คุณป๋า" ใยไหม ผละออกจากอกกว้างของผู้เป็นบิดา พร้อมกับหยิบคุกกี้ตรงหน้าเข้าปาก "หิวหรือยัง ไปทานข้าวก่อนดีไหม" พายุเอ่ยถามออกมาด้วยความห่วงใย เมื่อเห็นลูกสาวนั้นหยิบคุกกี้เข้าปากคำโต "เดี๋ยวค่อยไปทานก็ได้ค่ะ แต่เราต้องมาทำข้อตกลงกันก่อน เรื่องที่หนูเป็นลูกสาวของคุณป๋า ห้ามให้ใครรู้ ทุกอย่างจะเป็นความลับระหว่างเราได้ไหมคะ" พายุทำหน้าสงสัยกลับไปให้เด็กหญิง เธอกำลังคิดจะทำอะไร ใครหลายคนคงดีใจหากได้เป็นลูกสาวของท่านประธาน "ทำไมเป็นลูกสาวพ่อมันไม่ดีตรงไหนเหรอ ลูกถึงไม่อยากให้ใครรู้" พายุเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความน้อยใจ เมื่อลูกสาวไม่อยากให้ใครรับรู้ว่าเขาเป็นบิดาของเธอ "เป็นลูกสาวของป๋าดีที่สุดแล้ว แต่หนูไม่อยากให้ใครมองมาดามในทางไม่ดี ทุกคนต้องรู้แน่ สาเหตุที่มาดามต้องออกจากมหา'ลัยกลางคัน" คำบอกเล่าของใยไหมเป็นเหมือนดังคมหอก ที่ทิ่มแทงเข้ามาในหัวใจของพายุ เด็กหญิงตรงหน้าช่างมีความคิดแบบผู้ใหญ่ เธอถูกเลี้ยงมาแบบไหนทำไมถึงได้ฉลาดอย่างนี้ แพรไหมคงดูแลอบรมลูกสาวมาอย่างดี ต่างจากเขาผู้เป็นบิดาที่ไม่เคยได้เหลียวแล "พ่อขอโทษนะ ที่ไม่เคยได้ดูแลหนูเลย ต่อจากนี้ไปพ่อจะไม่ทิ้งหนูกับแม่ให้อยู่กันตามลำพังอีกแล้ว" คำพูดของผู้เป็นบิดากำลังทำให้เด็กหญิงหัวใจพองโต เธอดีใจที่ผู้เป็นพายุไม่ปฏิเสธ แถมเขายังคิดที่จะสานสัมพันธ์กับมาดามของเธออีกครั้ง คงไม่มีอะไรทำให้เด็กหญิงมีความสุขเท่าสิ่งนี้มาก่อนเลยในชีวิต "ก่อนอื่นคุณป๋า ต้องจีบมาดามให้ติดก่อน หนูบอกเลยว่างานหิน มาดามดื้อจะตาย ขนาดลุงดนัยตามจีบหลายปี มาดามยังปฏิเสธทุกครั้ง แต่ลุงดนัยก็ตื้ออยู่ได้" ใยไหมพูดพร้อมกับทำหน้างอ ออกมาได้อย่างน่ารัก "ป๋ามีลูกสาวคอยช่วยจะกลัวอะไร ไปทานข้าวกันดีกว่า เดี๋ยวป๋าจะไปส่งที่บ้าน" พายุพูดออกมาด้วยสายตาที่มีความหวัง เขาคงไม่ต้องใช้นักสืบ ในเมื่อโชคชะตากำหนดให้หญิงสาวเดินเข้ามาในชีวิตของเขาเอง แถมอยู่ดี ๆ ก็ได้ลูกสาวมาหนึ่งคน ที่น่ารักซะจนทำให้เขานั้นอยากไว้หนวด

คู่ทาสของกษัตริย์ผู้โหดร้าย

คู่ทาสของกษัตริย์ผู้โหดร้าย

Devy Tseko
5.0

พวกเขาไม่รู้ว่าฉันเป็นผู้หญิง พวกเขามองฉันและเห็นฉันเป็นเด็กผู้ชาย เป็นเจ้าชาย คนนหึ่ง พวกเขาซื้อมนุษย์อย่างฉันเพื่อตอบสนองความต้องการทางเพศ และเมื่อพวกเขาบุกเข้ามาในอาณาจักรของเราเพื่อซื้อพี่สาวของฉัน เพื่อปกป้องเธอ ฉันหมดหนทาง จึงต้องเข้าไปขอร้องให้พวกเขาพาฉันไปด้วย แผนของฉันคือหาโอกาส จะพาพี่สาวหนีไป แต่ฉันไม่คาดคิดว่าคุกของเราจะเป็นสถานที่ที่มีการป้องกันมากที่สุดในอาณาจักรของพวกเขา แต่เดิมฉันเป็นคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เป็นคนที่พวกเขาไม่ต้องการ พวกเขาไม่เคยคิดจะซื้อ เลย แต่แล้ว ราชาผู้ยิ่งใหญ่ที่ไร้ความปรานี บุคคลที่มีอำนาจที่สุดในดินแดนป่าเถื่อนของพวกเขากลับสนใจใน "เจ้าชายน้อยผู้น่ารัก" เราจะเอาชีวิตรอดในอาณาจักรที่อันตรายนี้ได้อย่างไร และเผชิญหน้ากับผู้คนที่ไม่เป็นมิตรกับเรายังไง และคนที่มีความลับอย่างฉันจะกลายเป็นทาสแห่งความต้องการทางเพศได้อย่างไร . หมายเหตุของผู้เขียน นี่คือนิยายรักแนวดาร์ก เนื้อหาสำหรับผู้ใหญ่ เรตติ้งสูง 18+ เตรียมพบกับเนื้อหาที่กระตุ้นอารมณ์และเข้มข้นได้เลย หากคุณเป็นนักอ่านตัวยงของแนวนี้ที่กำลังมองหาอะไรที่แตกต่าง พร้อมที่จะอ่านแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวโดยไม่รู้ว่าจะเจออะไรใหม่ๆ บ้าง แต่ก็อยากรู้เพิ่มเติมอยู่ดีล่ะก็ รีบอ่านเลย! . จากผู้เขียนหนังสือขายดีระดับนานาชาติเรื่อง "ทาสผู้เกลียดชังของราชาอัลฟ่า"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
Deva Or Devil เทวามาร
1

บทที่ 1 บทนำ

09/04/2022

2

บทที่ 2 ข่าวลือ

09/04/2022

3

บทที่ 3 ศิลากาฬ

10/04/2022

4

บทที่ 4 หมู่บ้านกกกลม

11/04/2022

5

บทที่ 5 ร่องรอย

11/04/2022

6

บทที่ 6 ปะทะ

12/04/2022

7

บทที่ 7 พบหน้า

13/04/2022

8

บทที่ 8 เยียวยารักษา

14/04/2022

9

บทที่ 9 เขาลมแปร

15/04/2022

10

บทที่ 10 เทศกาลหวนรำลึก

18/09/2022

11

บทที่ 11 สุสานร้าง

18/09/2022

12

บทที่ 12 เทวา-มาร

19/09/2022

13

บทที่ 13 คัมภีร์อาถรรพ์เวทย์

20/09/2022

14

บทที่ 14 ต่อรอง

21/09/2022

15

บทที่ 15 มนตร์(ตรา)มังกร

22/09/2022

16

บทที่ 16 สาน์สด่วน

23/09/2022

17

บทที่ 17 มติสภา

24/09/2022

18

บทที่ 18 ลงทัณฑ์

25/09/2022

19

บทที่ 19 คู่แค้น

26/09/2022

20

บทที่ 20 ชอบหรือรัก

27/09/2022

21

บทที่ 21 คำขอโทษ

28/09/2022

22

บทที่ 22 ทางเลือก

10/01/2023

23

บทที่ 23 เซอร์ซีล วูธ

11/01/2023

24

บทที่ 24 ตามตัว

12/01/2023

25

บทที่ 25 ผู้ต้องสงสัย

13/01/2023

26

บทที่ 26 หลบหนี

14/01/2023

27

บทที่ 27 สัญลักษณ์

15/01/2023

28

บทที่ 28 เก่าก่อน

16/01/2023

29

บทที่ 29 จุดเริ่ม

17/01/2023

30

บทที่ 30 สงคราม

18/01/2023

31

บทที่ 31 สูญสิ้น

19/01/2023

32

บทที่ 32 แท้จริง

20/01/2023

33

บทที่ 33 เตรียมพร้อม

21/01/2023

34

บทที่ 34 พิธีกรรม

22/01/2023

35

บทที่ 35 สามี

23/01/2023

36

บทที่ 36 เอาอีกได้ไหม

24/01/2023

37

บทที่ 37 เผยตน

25/01/2023

38

บทที่ 38 อียาร์

26/01/2023

39

บทที่ 39 หวนคืน

27/01/2023

40

บทที่ 40 เผชิญหน้า

28/01/2023