เธอ…คือแม่หม้ายป้ายแดง ส่วนเขา…คือหนุ่มหล่อผู้หลงรักแม่หม้าย เธอใจแข็งเป็นหิน ส่วนเขาก็ตื้อเท่านั้นที่จะครองโลก -------------------------------------- ณาณีมเปิดและส่งรูปของราฮีมที่เธอแอบถ่ายชายหนุ่มไว้ไปให้ทั้งสองได้ดูผ่านไลน์ ณิการ์และธัญมณกรี๊ดกร๊าดเป็นการใหญ่ เพราะราฮีมหล่อและดูดีกว่าที่คิดไว้มาก “แกจะปิดกั้นตัวเองทำไมยะ ในเมื่อมีผู้ชายดีๆ เดินเข้ามา แกก็รับเขาไว้พิจารณาสิ” ณิการ์ที่ได้ฟังเรื่องราวทุกอย่างเอ่ยขึ้น “แต่ฉันไม่อยากวนกลับไปใช้ชีวิตแต่งงานอีกนี่แก” แม้จะอยากเปิดใจให้ราฮีม แต่สิ่งที่ณาณีมกลัวคือการแต่งงาน การต้องใช้ชีวิตด้วยกันทั้งวันทั้งคืน “ก็อยู่กันไปแบบนี้ ไม่ต้องแต่ง” “ก็คิดว่าจะไม่แต่ง แต่ฉันกับเขาก็ต้องมีเซ็กซ์กัน ฉันจะทำได้เหรอ ในเมื่อสิบสามปีที่ผ่านมาของฉัน มีแค่พี่แดนคนเดียว” นี่คืออีกเรื่องที่ณาณีมกังวล “ของใหม่ๆ คนใหม่ มันอาจทำให้อารมณ์แกซู่ซ่าก็ได้ ชีวิตเป็นของแก แล้วตอนนี้แกก็โสดแล้ว” ธัญมณเอ่ยขึ้นบ้าง นั่นทำเอาณิการ์ที่ปกติลุคจะแรงที่สุดของกลุ่มถึงกับอุทานออกมา “หืม…” “แกเป็นเจ้าของจิ๊มิแต่เพียงผู้เดียวยัยณา แกจะใช้กับใครมันก็สิทธิ์อันชอบธรรมของแก เพราะแกโตแล้ว...เข้าใจ๋” ประโยคนี้ยังเป็นของธัญมณ แต่ดูเหมือนณาณีมจะเข้าใจอะไรยาก “ไม่เข้าใจ” “โอ๊ย! ยัยณา ชีวิตนี้แกจะเจอดุ้นแค่อันเดียวเหรอยะ เลิกกับพี่แดนแล้วแกจะเอาปูนมาโบกจิ๊มิ ไม่ยอมให้ดุ้นอันอื่นผ่านเลยก็ใช่เรื่อง แก่จนอายุจะสามสิบห้า แถมยังมาเป็นหม้ายเอาตอนนี้อีก มดลูกก็ฝ่อลงไปทุกวัน มีของดีติดอยู่กับตัวเอง ทำไมไม่ใช้ กลัวอะไร” ณิการ์เริ่มตามธัญมณทัน และยุณาณีมมันเสียเลย “กลัวสารพัดสิ่งอ่ะ กลัวจนไม่กล้าไปหมด” “งั้นวันไหนที่คุณราฮีมกลับมาเมืองไทย ให้ฉันไปทดสอบความฟิตและความอึดให้เอาไหม งานนี้ฟรี ไม่คิดค่าเสียหาย” “ยัยปุ้ยบ้า เดี๋ยวผัวแกก็เอาปืนมายิงแสกหน้าคุณราฮีมกันพอดี” ณาณีมแหวใส่ความคิดบ้าๆ ของเพื่อน “เท่าที่แกเล่ามา ดูเหมือนยัยพราวก็ทำท่าจะชอบคุณราฮีมอยู่ไม่น้อย วันดีคืนดีพราวคาบไปกิน จะมานั่งเสียใจไม่ได้แล้วนะยะ” “โอ๊ย!...นั่นยิ่งไม่ได้ใหญ่” คนมาปรึกษาเริ่มหัวเสีย ส่วนคนให้คำปรึกษาก็ชักจะสนุก ที่สามารถแหย่จนณาณีมเผยความรู้สึกของตัวเองออกมาแบบนี้ “นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ ยอมรับมาเถอะ ว่าแกเองก็ชอบคุณราฮีมอยู่” “แกว่าถ้าฉันจะรักใครใหม่ มันไม่เร็วไปเหรอ ทั้งๆ ที่ฉันเพิ่งหย่า” นี่คือสิ่งที่ณาณีมกังวลอยู่เหมือนกัน เธออยากเป็นโสดให้นานกว่านี้ สองสามปี หรือมากกว่านี้ก็ได้ “ไม่เร็ว ช้าไปด้วยซ้ำ เพราะชีวิตมันต้องเดินไปข้างหน้า ไม่ใช่จมปลัก เอาอดีตมาเป็นกำแพง” ----------------------------------------- “ผมรู้สึกแปลกๆ อยากให้คุณช่วย” เสียงอู้อี้ของราฮีมเอ่ยตอบ เพราะยังคงเอามือปิดปากไว้อยู่ “ช่วยอะไรคะ?” สีหน้าของณาณีมเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม นั่นเพราะยังไม่เข้าใจว่าราฮีมเป็นอะไร และเขาอยากให้เธอช่วยอะไร “ช่วยถอนพิษให้ผมหน่อย” “ถอนพิษ พิษอะไร” ตอนนี้สีหน้าของณาณีมยิ่งงงเข้าไปใหญ่ “ก็พิษจากลิปสติกสีแดงๆ ของคุณพราวที่มันติดอยู่บนปากของผมตอนนี้ไง” “คุณราฮีม…อื้อ…” พอฟังจบณาณีมก็ทำท่าจะขยับหนี แต่ราฮีมกลับไวกว่ามาก ชายหนุ่มใช้มือที่ปิดปากตัวเองไว้เมื่อครู่ เอื้อมมารวบตัวณาณีมเข้าไปกอด จากนั้นก็โน้มใบหน้าลงมาจูบเธออย่างรวดเร็ว และนี่คือวิธีถอนพิษที่เขาเอ่ย ณาณีมอึ้ง ทำตัวไม่ถูก สมองสั่งงานให้ผลักราฮีมออกห่าง แต่ร่างกายกลับตรงกันข้าม เพราะมันไม่ทำตามที่เธอสั่งเลย ตั้งแต่เกิดมาเธอเคยจูบกับผู้ชายแค่คนเดียวนั่นคือดาวิน เธอจำไม่ได้ว่าจูบครั้งล่าสุดกับดาวินเมื่อไหร่ และเพราะจำไม่ได้ จึงลืมเลือนรสจูบของอดีตสามีไปจากความรู้สึกเช่นกัน เวลานี้หัวใจของณาณีมเต้นแรงมาก รู้สึกวาบหวามกับจูบที่ราฮีมมอบให้จนควบคุมตัวเองไม่ได้ จูบที่ทำให้เธอขนลุกซู่ ร่างกายไหวระริกเหมือนเด็กสาว และนั่นก็ทำให้ณาณีมเผลอจูบชายหนุ่มกลับไปเช่นกัน ถ้าไม่ติดว่านี่มันริมถนน ราฮีมคงอุ้มณาณีมไปบนเตียงแล้วก็ทำตามที่ใจเขาเรียกร้องแล้ว “คุณจูบเก่งกว่าที่ผมคิดไว้เสียอีก” เขาจำเป็นต้องถอนจูบออก และรู้สึกว่าตอนนี้ ฝนกำลังโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า “ก็ฉันผ่านเรื่องพวกนี้มาแล้วนิ” “แล้วทำไมใจต้องเต้นแรงแบบนี้ด้วย ลมหายใจคุณก็ร้อน” เพราะความใกล้ชิด ทำให้ราฮีมได้ยินเสียงเต้นของหัวใจณาณีมชัดมาก มิหนำซ้ำเวลานี้ตัวเธอก็ร้อนผ่าวเหมือนคนมีไข้
ของขวัญวันเกิด อายุครบยี่สิบสองปีของณาณีมปีนี้ช่างแสนพิเศษ เพราะแฟนหนุ่มที่คบหากันมาได้สี่ปี จัดเซอร์ไพรส์วันเกิดให้เธออย่างโรแมนติกจนใจนั้นเต้นแรงไปหมด
ดาวินซื้อดอกไม้แสนสวยและลูกโป่งนับร้อยๆ ลูก มาประดับประดาในห้องภายในคอนโดมิเนียมของเขาเองจนดูเหมือนฉากในละครโรแมนติก
ไหนจะโคมไฟสีรุ้ง ที่ระยิบระยับราวกับดาวบนท้องฟ้านั่นอีก เมื่อเจ้าของวันเกิดเดินผ่านประตูเข้ามา เขาก็ถือเค้กที่สั่งทำพิเศษออกมาเซอร์ไพรส์ เรียกทั้งรอยยิ้มและน้ำตาจากณาณีม เธอซึ้งและตื้นตันกับความรักที่ดาวินมีให้มาตลอดหลายปี
“อธิษฐานก่อนค่อยเป่าเทียนนะครับ”
“ค่ะ” ณาณีมเอ่ยรับ ก่อนจะประสานมือทั้งสองข้าง หลับตาแน่นจนมองเห็นแพขนตางอน อธิษฐานขอพรจากเค้กวันเกิด ที่ตอนนี้เทียนกำลังสว่างไสว จากนั้นก็เป่าเค้ก
“สุขสันต์วันเกิดครับณา”
“ขอบคุณค่ะพี่แดน” เอ่ยจบ ณาณีมก็เข้าไปสวมกอดดาวิน ขอบคุณสำหรับเซอร์ไพรส์ที่ชายหนุ่มเตรียมไว้ให้ นี่คือปีที่สี่ที่ได้ฉลองวันเกิดกับดาวิน และนี่คือปีที่สามที่เธอกับเขาคบหากันในฐานะแฟน
ความสัมพันธ์ของเธอกับดาวิน เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อสี่ปีก่อน ตอนนั้นเธอเป็นนิสิตปีสอง และดาวินคือรุ่นพี่ปีสาม จากรุ่นน้องก็ค่อยๆ ขยับสถานะมาเป็นคนสนิท จากความชอบก็แปรเปลี่ยนมาเป็นความรัก ดาวินคอยดูแลณาณีมเป็นอย่างดีตั้งแต่เจอกันแรกๆ แม้กระทั่งเวลานี้ชายหนุ่มจะเรียนจบปริญญาโท มีหน้าที่การงานที่ดีทำแล้วก็ตาม แต่เขาก็ยังคอยดูแลณาณีมมาตลอด กระทั่งปีนี้ เธอเองก็เรียนจบระดับปริญญาโทแล้วเช่นกัน
แม้จะคบกันมาสี่ปี และโตในระดับที่สามารถดูแลตัวเองได้แล้ว แต่จูบแรกของทั้งคู่กลับเกิดขึ้นเมื่อวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา ซึ่งนั่นก็คือเมื่อสองอาทิตย์ก่อน จูบแรกครั้งนั้นทำเอาณาณีมที่ปีนี้ก็อายุยี่สิบสี่ ถึงกับนอนไม่หลับไปตั้งหลายวัน เพราะสัมผัสจากริมฝีปากของดาวินมันตามหลอกหลอนจนเธอไม่เป็นอันทำอะไร คิดถึงจูบนั้นขึ้นมาทีไร ณาณีมก็วาบหวาม หน้าแดงก่ำไปเสียทุกที
“พี่มีของขวัญพิเศษให้ ไม่รู้ว่าณาจะอยากได้ไหม”
“อะไรคะ”
“ยืนรอตรงนี้ เดี๋ยวพี่มา” ดาวินยิ้มให้ ก่อนจะหมุนตัวเข้าไปยังห้องนอนและกลับออกมาในเวลาไม่นาน พร้อมกับมีโบว์ขนาดใหญ่ผูกติดไว้ตรงคอ
“ของขวัญชิ้นนี้อาจไม่มีราคา แต่มันจะมีความรักให้ณาไปตลอดชีวิต”
“พี่แดน” ใจของณาณีมเต้นแรงมาก นั่นเพราะเธอโตพอที่จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร และเธอเองก็เตรียมใจพร้อมกับความวาบหวามที่จะเกิดขึ้น
เวลานี้เธอเรียนจบแล้วและกำลังจะทำงาน เธอบรรลุนิติภาวะและพร้อมจะรับกับการเปลี่ยนแปลงทุกอย่างที่เกิดจากความเต็มใจของเธอเอง เมื่อเห็นว่าณาณีมเอาแต่ยืนอึ้ง ดาวินจึงเอ่ยขึ้น
“จะไม่แกะของขวัญออกดูหน่อยเหรอครับ ว่ามันบุบสลายตรงไหนหรือเปล่า เพราะถ้ามีพี่จะได้เอากลับไปเคลม” ดาวินรั้งมือเล็กๆ ของณาณีมขึ้นมาวางบนหน้าอก สบตาเธอให้รู้ความหมายว่าต้องการอะไร นั่นเพราะเขารอเวลานี้มาตลอด รอให้อะไรๆ พร้อม เพราะไม่อย่างนั้น เขาคงรวบหัวรวบหางเธอไปตั้งนานแล้ว
ทันทีที่ได้สัมผัสร่างกายของดาวิน ณาณีมถึงได้รู้ว่าใจของชายหนุ่มนั้นเต้นแรงมาก มากพอๆ กับใจของเธอตอนนี้
“งั้น…จะแกะของขวัญชิ้นนี้แล้วนะคะ” พูดไปณาณีมก็เขินจนหน้าแดงก่ำ เธอกระตุกโบว์ตรงคอของดาวินเพียงเบาๆ โบว์ก็คลายปมหลุดออกจากกัน
แต่ดูเหมือนของขวัญชิ้นพิเศษนี้จะไม่ได้ต้องการให้ณาณีมแกะแค่โบว์เท่านั้น เพราะดาวินยกมือมากุมมือเล็กๆ ของณาณีมไว้แล้วค่อยๆ ใช้มือนั้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวที่สวมอยู่ออกไปด้วย
เวลาที่กระดุมหลุดออกจากรังดุมคราใด ก็จะเปิดเผยร่างกายของดาวินไปด้วยครานั้น และชายหนุ่มก็ทำแบบนี้กระทั่งถึงกระดุมเม็ดสุดท้าย พร้อมกับรั้งมือของณาณีมให้ขึ้นมาลูบร่างกายของเขาอย่างจงใจ มือนุ่มๆ สัมผัสกับกล้ามเนื้อแน่นๆ ลากผ่านลงมาจากหน้าอกจนถึงซิกแพคลอนสวยที่ณาณีมแทบไม่เคยเห็น และนี่คือครั้งแรกที่ได้เห็นเรือนร่างของผู้ชาย
ทันทีที่ทั้งคู่สบตากัน มันเหมือนแรงดึงดูดที่พร้อมจะดูดดึงทั้งสองให้เข้าหากัน และเสน่หาของชายหญิงก็ยากเกินกว่าจะต้านทานได้ ดาวินครอบครองณาณีม ทุกอย่างบนร่างกายเธอตกเป็นของเขา และเธอก็เต็มใจให้เป็นแบบนั้น แม้จะเจ็บปวดเมื่อถูกเขาครองครองความสาวแรก แต่ทว่าความเจ็บปวดนั้นกลับถูกแทนที่ด้วยความวาบหวาม
ความอ่อนเพลียเพราะถูกของขวัญอย่างดาวินรังแกเกือบทั้งคืน ทำให้ณาณีมตื่นสาย แต่ทว่าเมื่อลืมตาขึ้นมอง เธอกลับเจอเซอร์ไพรส์อีกชุด
“แต่งงานกับพี่นะณา” ดาวินที่ตอนนี้สวมชุดทักซิโด้สีดำเต็มยศ แถมยังจัดผมมาเสียหล่อ กำลังนั่งคุกเข่าพร้อมกับถือแหวนเพชรเม็ดงามในมือขอณาณีมแต่งงาน ซึ่งว่าที่เจ้าสาวนั้น ได้แต่นั่งอึ้ง มิหนำซ้ำผมเผ้ายังกระเซอะกระเซิง หน้าก็ยังไม่ได้ล้าง ฟันก็ยังไม่ได้แปรง แถมยังอยู่ในชุดวันเกิด มีเพียงผ้านวมที่คลุมร่างกายเปลือยเปล่าไว้เท่านั้น
“พี่แดน”
“พี่รักณาคนเดียวและรักมาตลอด เรามาเป็นครอบครัวเดียวกันนะครับ” คำพูดของดาวินดังก้องอยู่ในหัวของณาณีม และเพราะรักที่มีให้เขา มีหรือเธอจะไม่ตอบตกลง
“ค่ะ” คำตอบรับของณาณีมทำให้ดาวินฉีกยิ้มกว้าง ก่อนจะเข้ามาสวมกอดและสวมแหวนที่เตรียมมาลงไปบนนิ้วนางข้างซ้ายของคนรัก
การแต่งงานของทั้งคู่เกิดขึ้นในอีกไม่กี่เดือนต่อมา จากนั้นณาณีมกับดาวินก็ย้ายไปอยู่เรือนหอ ที่พวกเขาสร้างมันขึ้นมาด้วยกัน ต่างฝ่ายต่างมีหน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบ และยังสนุกกับการใช้ชีวิตกันสองคน จึงยังไม่พร้อมจะมีทายาท แม้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจะรบเร้าก็ตามที
ครบรอบวันแต่งงานปีที่หนึ่ง ปีที่สอง สาม สี่ ห้าและปีนี้คือปีของการครบรอบแต่งงานปีที่เก้าและเป็นปีที่สิบสามที่ทั้งคู่รู้จักกัน
บทที่ 1 ของขวัญวันเกิด
25/04/2022
บทที่ 2 ปฐมบทแห่งความเป็นหม้าย 1
25/04/2022
บทที่ 3 ปฐมบทแห่งความเป็นหม้าย 2
25/04/2022
บทที่ 4 นี่แหละฉัน…ณาณีม
25/04/2022
บทที่ 5 คิดไม่ซื่อ
25/04/2022
บทที่ 6 ห้องเราผนังติดกัน 1
25/04/2022
บทที่ 7 ห้องเราผนังติดกัน 2
25/04/2022
บทที่ 8 ห้องเราผนังติดกัน 3
25/04/2022
บทที่ 9 ตัดไฟแต่ต้นลม
25/04/2022
บทที่ 10 ผมรักคุณได้ไหม 1
25/04/2022
บทที่ 11 ผมรักคุณได้ไหม 2
25/04/2022
บทที่ 12 ชีวิตช่วงลาพักร้อน
25/04/2022
บทที่ 13 เมื่อเราได้กลับมาพบกันใหม่
25/04/2022
บทที่ 14 เมื่อเราได้กลับมาพบกันใหม่ 2
25/04/2022
บทที่ 15 รู้คำตอบ
25/04/2022
บทที่ 16 แสดงออกนอกหน้า
25/04/2022
บทที่ 17 หย่ากับสามีแล้ว
25/04/2022
บทที่ 18 สถานะเพียงอดีต
25/04/2022
บทที่ 19 มีรักครั้งใหม่
25/04/2022
บทที่ 20 ทำทุกอย่างเต็มที่
25/04/2022
บทที่ 21 ตามเสียงหัวใจ
25/04/2022
บทที่ 22 หึงผมไหม
25/04/2022
บทที่ 23 มีของดีติดอยู่กับตัวเอง ทำไมไม่ใช้
25/04/2022
บทที่ 24 ฉากรักในคืนฝนโปรย 1
25/04/2022
บทที่ 25 ฉากรักในคืนฝนโปรย 2
25/04/2022
บทที่ 26 ฉากรักในคืนฝนโปรย 3
25/04/2022
บทที่ 27 ฉากรักในคืนฝนโปรย 4
25/04/2022
บทที่ 28 ฉากรักในคืนฝนโปรย 5
25/04/2022
บทที่ 29 ฉากรักในคืนฝนโปรย 6
25/04/2022
บทที่ 30 การร่ำลาที่มาพร้อมความเร่าร้อน 1
25/04/2022
บทที่ 31 การร่ำลาที่มาพร้อมความเร่าร้อน 2
25/04/2022
บทที่ 32 การร่ำลาที่มาพร้อมความเร่าร้อน 3
25/04/2022
บทที่ 33 สามเดือนแห่งความคิดถึง
25/04/2022
บทที่ 34 แรงดึงดูดกันและกัน
25/04/2022
บทที่ 35 ไม่อึดอัด
25/04/2022
บทที่ 36 จุดเปลี่ยน
25/04/2022
บทที่ 37 จุดเปลี่ยน 2
25/04/2022
บทที่ 38 รู้สึกอบอุ่นจากสัมผัส
25/04/2022
บทที่ 39 รักต่างสี 1
25/04/2022
บทที่ 40 รักต่างสี 2
25/04/2022
หนังสืออื่นๆ ของ วรนิษฐา / Miss sexy
ข้อมูลเพิ่มเติม