ของขวัญวันสวาท

ระยะเวลาการตั้งครรภ์： หกสัปดาห์

เมื่อเห็นรายงานผลอัลตราซาวด์ ฉันถึงกับอึ้งไปกับข้อความที่เห็น แค่ครั้งเดียว ท้องได้ยังไงกัน？

ตอนนี้จะทำยังไงดี？

ถ้าบอกฟู่เชิ่นเหยียน เพราะเหตุผลนี้จะทำให้เขาไม่หย่ารึเปล่า？ ไม่ ตรงกันข้าม เขาจะคิดว่าฉันนั้นหน้าด้าน ใช้เด็กเพื่อมาจับเขา

ฉันพยายามระงับความหดหู่ในใจ และเก็บผลอัลตราซาวด์ลงในกระเป๋าก่อนจะออกจากโรงพยาบาลไป

นอกตึกที่สูงใหญ่ของโรงพยาบาล ในรถมายบัคสีดำเงา หน้าต่างถูกเปิดออกเล็กน้อย จากด้านนอกนั้นสามารถมองเห็นสายตาเย็นชาของผู้ชายที่นั่งอยู่ในที่นั่งคนขับได้ลาง ๆ

ผู้ชายที่หล่อเหลา กับรถหรู ดึงดูดความสนใจของผู้คนไม่น้อย

รวย และหน้าตาดีนั้นเป็นเอกลักษณ์ของฟู่เชิ่นเหยียน หลายปีมานี้ฉันเริ่มจะชินกับมัน และไม่สนใจสายตาของผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา และเข้าไปนั่งในที่นั่งข้างคนขับ

ผู้ชายที่กำลังหลับตาพักผ่อนอยู่นั้น พอได้ยินเสียงก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย แต่ไม่ได้ลืมตาขึ้น แล้วพูดออกมาเบา ๆ ว่า “จัดการเรียบร้อยแล้วเหรอ？”

“อืม！” ฉันพยักหน้า ยื่นสัญญาที่เซ็นไว้กับโรงพยาบาลให้เขา และพูดว่า “ผู้อำนวยการลู่ฝากมาทักทายคุณด้วย！” สัญญาในวันนี้ ความจริงฉันต้องเป็นคนมาเซ็นเอง แต่ระหว่างทางกับเจอฟู่เชิ่นเหยียนเข้า ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเขาถึงได้ขับรถพาฉันมาที่นี่

“งานเคสนี้ต่อไปเธอดูแลจัดการทั้งหมดด้วย！” ฟู่เชิ่นเหยียนนั้นเป็นคนไม่ค่อยพูดมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เขาไม่ได้รับสัญญาไป ก่อนจะสั่งออกมาเรียบ ๆ ประโยคนึง และสตาร์ทรถ

ฉันพยักหน้า และไม่พูดอะไรไปมากกว่านั้น

ฉันเงียบไปนาน นอกจากฟังคำสั่ง แล้วทำตาม เรื่องอื่น ๆ ดูเหมือนฉันจะไม่รู้อะไรเลย

รถขับมาถึงใจกลางเมือง นี่ก็ค่ำแล้ว เขาไม่กลับไปที่วิลล่า แล้วจะไปที่ไหน？ แม้ว่าจะรู้สึกสงสัย แต่ฉันไม่เคยเป็นฝ่ายถามอะไรเขาก่อนอยู่เลย เพราะงั้นเลยเลือกที่จะเงียบ

พอนึกถึงผลอัลตราซาวด์แล้ว ฉันก็ไม่รู้จะพูดกับเขายังไง พอหันไปข้าง ๆ ก็เห็นสายตาของเขามองตรงไปข้างหน้า สายตาของเขาคมกริบ และเย็นชาเหมือนเคย

“ฟู่เชิ่นเหยียน！” ฉันปริปากพูด ฝ่ามือที่ถือกระเป๋านั้นเริ่มชื่นเล็กน้อย น่าจะเป็นเพราะรู้สึกประหม่าเลยเหงื่อออก