เล่ห์ลวงบ่วงรักเมษา

ท

มกลัดกลุ้มเจ็บหน่วงๆ ร้าวรานหัวใจที่สุด ดวงตาสีนิลจับจ้องมองร่างบางเพรียวเล็กของพี่สาว ที่นอนหายใจติดขัด เรียวตาตี๋ปลายหางตาตก ที่โบราณเขาเรียกว่าเรียวตาปลาดุกนั่น

่วยที่นอนพูดละเมอ เนื้อตัวสั่นไหวเพราะแรงสะอื้น ปลายหางตามองเห็นได้ชัดเจนว่าน

แล้วหยุดยืนตรงปลายเตียงคนไข้ ยามได้เห็นร่างของพี่สาวข

องน้องชายเข้ามาโอบกอด เสียงของนางกระซิบกระซาบแผ่วเบา เปรยเร

งนั่น เต็มไปด้วยเคราสีดำเป็นตอๆ ได้แต่ก้มมองใบหน้าของพี่สาว มันมีแต่คราบน้ำตาไหลอาบหางตา หยดย้อ

ามกะพริบตาสะลึมสะลือปรับให้เข้ากับแสงสว่างของแดดที่ส่องมาตามหน้าต่าง แววตาสั่นไหวมอง

เรียวแขนอันแข็งแกร่งช่วยโอบพยุงพี่สาวให้ลุกนั่ง เขาปรับด้าน

ิดเรียวปากอันแห้งกรัง แล้วชำเลืองสายตามองหน้

หยิบเหยือกน้ำที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง แล้วเทน้ำใส่แก้วยื่

ที่มาเฝ้าดูแล

ครับ” เมษาเงยหน้ามองเสี้ยวหน้าของหญิงชราผู

่อนเสียงสะอื้น พร้อมทั้งเบือนสายตาอันร้าวรานหันไปมองทางอื่น ไม่อยากให้น้องชายเห็นน้ำตา ที่ม

งตัวสั่นเพราะแรงสะอึกสะอื้น เขาก็ปวดใ

พี่” เปรยเสียงอันสั่นเครือแผ่วๆ ไม่อยาก

อกจากเก้าอี้แล้วเข้าไปนั่งบนขอบเตียง ใช้ว

างไรนะ?” ใบหน้าเหี่ยวย่นซบลงบนอกแกร่ง พร้อมท

้มนุ่มฟังดูอบอุ่น แต่แฝงไปด้วยความเจ็บปวดร้าวร

ลูก… อยากเห

‘หลาน’ มันช่างกัดกินหัวใจอันช้ำเหลือเกิน มันไม่ต่างจากเขาเอาเสียเลย

ง แล้วเงยมองหน้าน้องชาย ส่งแววตาอันปวดร้าวรานเข้าไปในดวงตาสีเข้ม หวังให้ชายหนุ่มร

ียงกระซิบแผ่วเบาหาลูกหาหลาน

องนางนวลฉวีทุกอย่าง พอเสียทีกับการที่ต้องทนรอคอย จะไม่ขอเจ็บปวดทรมานหัวใจอีกต่อไป พร้อมแล้วกับหัวใจช้ำๆ

ที

รียน

งงง.

ห้นักเรียนทั้งชายและหญิงรับรู้เป็นเวลาเลิกเรียนเตรียมตัวกันกลับบ้าน เสียงจอแจของนักเรียนชายหญิงมากหน้าหลายตา

ุมน่อง เสื้อเชิ้ตคอปกแขนจับจีบเป็นจ้ำสีขาว ตรงหน้าอกปัก ชื่อ นามสกุล และโลโก้ของโรงเรียน และตามด้วยหมายเลขชั้นเรียน ม