ในชาติภพก่อนนางคือวีรสตรีของแผ่นดินสยาม ปกป้องบ้านเมืองจากข้าศึกศัตรูจนตัวตาย เกิดชาติภพใหม่ในยุคจีนโบราณ นางนั้นเติบโตขึ้นเป็นสตรีที่งดงามแต่ทว่าภายใต้ใบหน้าที่งดงามนั้นกลับมีความลับบางอย่างซ่อนอยู่
ปีพุทธศักราช ๒๓๐๘
อาณาจักรอยุธยา สมัยราชวงศ์บ้านพลูหลวง พม่าส่งกองทัพเข้าโจมตีทั่วแคว้นแดนสยาม ข้าศึกได้เหิมเกริมรุกรานเข้ามาทั่วแดน จนทำให้ชาวบ้านล้มตายไปเป็นจำนวนไม่น้อย บ้างก็ถูกจับไปเป็นเชลย บ้างก็ถูกฆ่าตาย บ้างก็ถูกข่มเหงรังแก จนทำให้มีชาวบ้านหลายกลุ่มพากันลุกขึ้นมาต่อสู้ เพื่อปกป้องชีวิตและบ้านเมืองจากทหารของข้าศึก เช่นเดียวกับหมู่บ้านแห่งนี้ที่มีชาวบ้านลุกขึ้นมาฝึกฝนตนเองเพื่อเตรียมพร้อมที่จะรับมือในการถูกพวกข้าศึกเข้ามารุกราน
“เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!’
เสียงของคมดาบปะทะกันดังไปทั่วทั้งบริเวณลานฝึกภายในหมู่บ้านบางระกำ หมู่บ้านที่ห่างไกลออกมาจากเมืองอยุธยามากโข แม้จะเป็นหมู่บ้านเล็กๆ แต่ทว่ากลับมีความแข็งแกร่งจนข้าศึกไม่อาจตีพ่ายได้ในคราเดียว เพราะสถานที่แห่งนี้มีทั้งบุรุษและสตรีแกร่งรวมตัวกันอาศัยอยู่มากมาย จึงถือเป็นด่านหน้าคอยปกป้องเมืองอโยธยาได้เป็นอย่างดี
“ย๊าก.....”
“เคร้ง!!!” ดาบยาวที่มือหนาของบุรุษหนุ่มร่างโตถืออยู่กระเด็นหลุดออกจากมือร่วงหล่นลงสู่พื้นดิน
“เฮ้อ!!! นี่ข้าแพ้ให้เอ็งอีกแล้วรึ นังคำเอื้อย” นายดู่กล่าวออกมาก่อนที่จะเดินไปเก็บดาบของตน
“พี่ดู่ก็อย่ามัวแต่เกียจคร้านที่จะฝึกฝนสิ ไอ้พวกข้าศึกมันจะพากันบุกมาถึงเพลาใดก็หารู้ไม่” สตรีรูปร่างอวบอัดแต่ทว่ามีกล้ามเนื้อราวกับบุรุษเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
คำเอื้อยเป็นหญิงสาวชาวบ้านบางระกำวัยสิบเจ็ดปีที่ร่วมสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับชาวบ้านบางระกำนับตั้งแต่ที่ข้าศึกบุกเข้ามา นางฝึกฝนการฟันดาบและศิลปะการต่อสู้จนเก่งกาจ
“โถ่!!! นังคำเอื้อย เอ็งก็ให้ข้าพักเสียบ้างเถิด ถึงเพลาที่ไอ้พวกข้าศึกบุกมา พวกเราก็ต้านมันได้ทุกครามิใช่หรือเยี่ยงไร”
นายดู่ถอนหายใจให้กับหญิงสาวที่มีใจกล้าเฉกเช่นเหล่าบุรุษ ไม่ว่าข้าศึกจะมามากเพียงใด นางก็ไม่เคยหลบลี้หนีหน้าไปไหน นางมักจะถือดาบประจันหน้ากับพวกมันเคียงบ่าเคียงไหล่พวกเขาเสมอ
“พี่ดู่จ๊ะ ไอ้ผุดบอกว่าเสบียงของหมู่บ้านเราเริ่มจะร่อยหรอเสียแล้ว เหตุการณ์ภายนอกเมืองก็มิค่อยจะดีเท่าใดนัก แล้วเช่นนี้พวกเราจะทำเยี่ยงไรกันดีล่ะจ๊ะ”
แก้ว หญิงสาวในหมู่บ้านที่ทำหน้าที่คอยดูแลเสบียงอาหารกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล เพราะถ้าให้คนออกไปหาเสบียงด้านนอกหมู่บ้าน ก็คงไม่พ้นได้พบเจอกับพวกทหารของพม่าเป้นแน่
“เดี๋ยวข้าจะพาพวกออกไปหาเสบียงมาเพิ่มเองจะ พี่แก้วไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ”
คำเอื้อยบอกออกมาทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น หากเสบียงอาหารร่อยหรอ ทุกคนในหมู่บ้านก็จะใช้ชีวิตอยู่กันด้วยความลำบาก
“ข้าไปด้วย”
นายอ้นรีบเอ่ยออกมาทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น หากปล่อยให้คำเอื้อยพาพวกออกไปแล้วเจอกับพวกศัตรู เขาจะได้ร่วมต่อสู้ไปพร้อมกับนาง
“ถ้าเยี่ยงนั้นพวกเราไปเตรียมตัวกันเถิด ออกไปสักสิบคนก็พอ หากออกไปมากนักจะทำให้พวกข้าศึกรู้ตัวเอาได้”
“ไม่รู้ว่าเพลานี้ข้าศึกมันอยู่ทิศทางใดกัน เหตุใดพักนี้หมู่บ้านของพวกเราถึงได้ดูเงียบจนแปลกประหลาดยิ่งนัก” นายชดเอ่ยถามออกมาด้วยความประหลาดใจ
“ให้มันพักกันเสียบ้างเถิด หากพวกมันหมั่นเข้ามาโจมตีพวกเราคงจะต้านเอาไว้ไม่อยู่เป็นแน่” ทองกล้ากล่าวออกมาพลางใช้ผ้าเช็ดดาบเล่มยาวของตน
“ถ้าเช่นนั้นเอาตามนี้แหละจ้ะ ข้า ไอ้อ้น แม่จำปี แม่ลำดวน พี่คล้าว พี่เข้ม พี่คม พี่เสือ พี่ผา และก็พี่ชิด พวกเราทั้งสิบจะออกไปหาเสบียงมาเพิ่มเอง” คำเอื้อยหันไปบอกหัวหน้าหมู่บ้านอย่างลุงทองเย็น
ผู้อาวุโสไม่ห้ามปรามอันใดเพราะหากไม่มีผู้ที่เสียสละตนออกไป ชาวบ้านทุกคนจะต้องพากันอดตายก่อนที่จะตายด้วยน้ำมือของพวกข้าศึก ทุกคนจึงได้แยกย้ายกันไปเตรียมตัวและมาพร้อมกันในเพลานัดพบ นายดู่และนายชดจะคอยดูแลหมู่บ้านในยามที่ทั้งสิบคนไม่อยู่ คำเอื้อยและสหายร่วมรบทั้งเก้าคนจึงวางใจ
บุรุษร่างสูงใหญ่ทั้งเจ็ดและสตรีอีกสามคนที่แต่งกายเยี่ยงชายชาตรี ในมือทั้งสองข้างถือดาบประจำกายพากันเยื้องย่างออกไปทางด้านหลังของหมู่บ้านในเพลากลางคืน เพื่อมิให้ข้าศึกภายนอกได้รู้ว่ามีคนในหมู่บ้านออกไป พวกคำเอื้องจึงต้องออกไปเพลานี้ เพลาที่ทิวาได้ลาลับนภาไป
เสียงนกแสกและนกฮูกร้องดังไปทั่วทั้งแนวป่าหลังหมู่บ้าน กลุ่มบุรุษและสตรีหาญกล้ามุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านที่ถูกข้าศึกตีจนแตกพ่ายที่อยู่ห่างไกลออกไปจากหมู่บ้านบางระกำสองชั่วเพลาในการเดินทาง เพื่อลองหาเสบียงที่น่าจะยังคงมีหลงเหลืออยู่บ้าง ในระหว่างทางทุกคนเดินไปด้วยความเงียบเพื่อไม่ให้ข้าศึกได้ยินเสียงฝีเท้า
หนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืนในที่สุดเหล่าผู้กล้าทั้งสิบคนก็เดินทางมาถึงหมู่บ้านที่ถูกเผาทำลายจากการรุกรานของข้าศึก ภาพของชาวบ้านที่นอนตายอยู่ทั่วหมู่บ้าน ทำให้คำเอื้องรู้สึกเจ็บแค้นใจโดยเฉพาะพวกหญิงสาวที่ถูกพวกมันข่มเหงรังแกจนตาย หากชาวบ้านลุกขึ้นมาต่อสู้ไม่รอความช่วยเหลือจากพวกทหาร หมู่บ้านนี้ก็คงจะไม่พ่ายแพ้อย่างง่ายดายเช่นนี้
“คงจะเพิ่งถูกตีพ่ายไปไม่ได้นาน ศพชาวบ้านบางคนตัวยังอุ่นอยู่เลย พวกเอ็งระวังตัวเองกันด้วยล่ะ”
นายคล้าวตะโกนบอกสหายร่วมรบทั้งเก้าคนหลังจากที่เขาก้มลงไปจับชีพจรของชาวบ้านที่น่าจะเพิ่งถูกฆ่าตายได้ไม่นาน
“รีบหาเสบียงที่พอจะนำกลับไปยังหมู่บ้านเสียก่อนเถิด ข้าว่าพวกเราไม่ควรจะรั้งอยู่ที่นี่นานนัก เพราะไม่รู้ว่าพวกข้าศึกจะยังอยู่แถวนี้หรือว่าจากไปแล้ว”
คำเอื้อยร้องบอกทุกคนในขณะที่นางเดินไปสำรวจตามเรือนชานที่เสียหายจากการถูกไฟไหม้ ร่องรอยนั้นราวกับเพิ่งจะเกิด ชาวบ้านที่ล้มตายก็ยังเนื้อกายอุ่นอยู่ นางจึงคิดว่าพวกมันคงเพิ่งจะบุกมาทำลายหมู่บ้านนี้ได้ไม่นานนัก
บทที่ 1 ตอนที่ 1 วีรสตรีของแผ่นดินสยาม
11/01/2024
บทที่ 2 ตอนที่ 1 - 1 วีรสตรีของแผ่นดินสยาม
11/01/2024
บทที่ 3 ตอนที่ 2 ชิงเหมย เด็กหญิงผู้อาภัพ
11/01/2024
บทที่ 4 ตอนที่ 3 จากมือที่เคยถือดาบต้องมาปั้นแป้ง
11/01/2024
บทที่ 5 ตอนที่ 4 ชีวิตนี้ก็ดีไม่น้อย
11/01/2024
บทที่ 6 ตอนที่ 5 หลานสาวแม่ค้าขายขนม
11/01/2024
บทที่ 7 ตอนที่ 6 วันแรกในสำนักศึกษา
11/01/2024
บทที่ 8 ตอนที่ 6 - 1 วันแรกในสำนักศึกษา
11/01/2024
บทที่ 9 ตอนที่ 7 ไม่ละทิ้งความสามารถเดิม
11/01/2024
บทที่ 10 ตอนที่ 7 - 1 ไม่ละทิ้งความสามารถเดิม
11/01/2024
บทที่ 11 ตอนที่ 8 ไม่ทำตนให้เด่นกว่าผู้ใด
11/01/2024
บทที่ 12 ตอนที่ 8 - 1 ไม่ทำตนให้เด่นกว่าผู้ใด
11/01/2024
บทที่ 13 ตอนที่ 9 ไม่ตอบโต้ไม่ได้หมายความว่าอ่อนแอ
11/01/2024
บทที่ 14 ตอนที่ 9 - 1 ไม่ตอบโต้ไม่ได้หมายความว่าอ่อนแอ
11/01/2024
บทที่ 15 ตอนที่ 10 จะมีผู้ใดรู้จักเราดีเท่าตัวเรา
12/01/2024
บทที่ 16 ตอนที่ 10 - 1 จะมีผู้ใดรู้จักเราดีเท่าตัวเรา
12/01/2024
บทที่ 17 ตอนที่ 11 พี่ชายแปลกหน้าช่วยสอนยิงธนู
13/01/2024
บทที่ 18 ตอนที่ 11 - 1 พี่ชายแปลกหน้าช่วยสอนยิงธนู
13/01/2024
บทที่ 19 ตอนที่ 12 ซ่อนคมเอาไว้ก่อน
15/01/2024
บทที่ 20 ตอนที่ 12 - 1 ซ่อนคมเอาไว้ก่อน
15/01/2024
บทที่ 21 ตอนที่ 13 พี่ไม่อยู่...เจ้าจงรักษาตัวให้ดี
15/01/2024
บทที่ 22 ตอนที่ 13 - 1 พี่ไม่อยู่...เจ้าจงรักษาตัวให้ดี
15/01/2024
บทที่ 23 ตอนที่ 14 คุณชายรองสกุลเยว่
17/01/2024
บทที่ 24 ตอนที่ 14 - 1 คุณชายรองสกูลเยว่
17/01/2024
บทที่ 25 ตอนที่ 15 ยังคงติดต่อกัน
17/01/2024
บทที่ 26 ตอนที่ 15 - 1 ยังคงติดต่อกัน
17/01/2024
บทที่ 27 ตอนที่ 16 ต่างคนต่างทำหน้าที่
18/01/2024
บทที่ 28 ตอนที่ 16 -1 ต่างคนต่างทำหน้าที่
18/01/2024
บทที่ 29 ตอนที่ 17 เติบโตมาเป็นอย่างดี
18/01/2024
บทที่ 30 ตอนที่ 17 - 1 เติบโตมาเป็นอย่างดี
18/01/2024
บทที่ 31 ตอนที่ 18 ยินดีที่ได้พบท่านพี่อีกครา
19/01/2024
บทที่ 32 ตอนที่ 18 - 1 ยินดีที่ได้พบท่านพี่อีกครา
19/01/2024
บทที่ 33 ตอนที่ 19 สถานที่ลับ
20/01/2024
บทที่ 34 ตอนที่ 19 - 1 สถานที่ลับ
20/01/2024
บทที่ 35 ตอนที่ 20 สถานที่แห่งความสุข
21/01/2024
บทที่ 36 ตอนที่ 20 - 1 สถานที่แห่งความสุข
21/01/2024
บทที่ 37 ตอนที่ 21 จับกุมพ่อค้าทาส
21/01/2024
บทที่ 38 ตอนที่ 21 - 1 จับกุมพ่อค้าทาส
21/01/2024
บทที่ 39 ตอนที่ 22 เลือกที่จะปิดบัง
22/01/2024
บทที่ 40 ตอนที่ 22 - 1 เลือกที่จะปิดบัง
22/01/2024
หนังสืออื่นๆ ของ หลงเวลา
ข้อมูลเพิ่มเติม