เลี้ยงผีไว้ทำผัว

เลี้ยงผีไว้ทำผัว

nugkeanransawat

5.0
ความคิดเห็น
2.3K
ชม
19
บท

แนนเป็นหมอผีที่สืบทอดวิชาคุมวิญญาณมาจากคุณตา เธอชอบไปจับวิญญาณคนที่ตายใหม่ๆมาขังไว้ใช้งาน รับดูดวงและทำเสน่ห์ต่างๆ และเธอก็นอนกับผีหล่อๆที่ตัวเองหามาเลี้ยง เรียกได้ว่ามีฮาเร็มส่วนตัวกันเลยทีเดียว

บทที่ 1 โดนผีย่ำยีซะงั้น

เลี้ยงผีไว้ทำผัว

ตอน โดนผีย่ำยีซะงั้น

ในบ้านทรงไทยหลังหนึ่ง เป็นเรือนไม้ริมน้ำที่ตั้งอยู่ไกลชุมชน มันดูเก่าแก่และมีประวัติอันยาวนาน กลิ่นดอกไม้หอมลอยมาตามสายลมยามราตรี ดอกไม้และว่านสรรพคุณต่างๆปลูกไว้รอบตัวบ้านจนรกแทบไม่มีทางเดิน หากย่ำย่างขึ้นตามบันไดไม้ไปเรื่อยๆจะเห็นประตูไม้เปิดอ้าตลอดเวลา มีโต๊ะหมู่บูชาอยู่กลางเรือน ถัดไปห้องด้านซ้ายมีหญิงสาววัยยี่สิบต้นๆกำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงไม้เก่าแก่ที่แกะสลักลวดลายเป็นยักษ์และวานร

ลมเย็นว่าบพัดเข้ามาทางหน้าต่างห้องนอน ผ้าห่มสีขาวปลิวออกจากเรือนกายเพรียวสวยซ่อนรูป ทำให้เห็นสาวสวยกำลังนอนหงาย บนหน้าอกมีตำราคาถาวางทับอยู่

หากสังเกตุดีๆจะเห็นเงาทำทมิฬอยู่รอบเตียง ลองนับดู มี หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก หกร่างสูงยาวกำลังยืนมองหญิงสาววัยแรกแย้มที่นอนหงาย

ทุกร่างกายเย็นซีดและสวมผ้าผ่อนไม่ครบเลย บ้างก็เปลือยท่อนบน บ้างก็สวมเพียงกางเกงโบราณ บ้างใส่ชุดสมัยใหม่ ราวกับว่าพวกเขามาจากคนละยุคละสมัยกัน ทว่าที่ไม่แตกต่างคือทุกเงาร่างต่างมีใบหน้าที่หล่อเหลาบาดใจ

"หักคอเธอแล้วไปเกิดใหม่กันเถอะ" วิญญาณนักรบโบราณเอ่ย

"อ้าว! แล้วถ้าตกนรกแทนล่ะ ตอนเป็นคนผมทำชั่วเยอะนะ" หนุ่มรูปหล่อในยุคสงครามโลกตอบ

"ยัยนี่สวยซะด้วยสิ จะฆ่าทิ้งก็เสียดายแย่" เสียงร่างนักแสดงที่เพิ่งตายเดือนก่อน

"มีปัญญาที่ไหน ขืนเธอตื่นแล้วสวดบดรัดเกล้าจบเดียวพวกเราก็ทรมานยิ่งกว่าตกนรกอีก"

"ใช่ ยัยนี่ร้ายยิ่งกว่ายมฑูตอีกมั้ง"

"ปล่อยให้หลับไปดีแล้วหละ เดี๋ยวตื่นมาก็ใช้งานพวกเราไปดูคนโน้นทีคนนี้ที ปวดหัวจะตายชัก"

ฮ้าววว! จู่ๆหมอผียังสาวก็ลุกนั่งทั้งๆที่หลับตาพริ้ม เย้ย! ๆ ผีชายฉกรรจ์ทั้งหกตกใจเหวอ พวกเขารีบถอยหลังจนเงาดำมืดกลมกลืนไปกับผนังห้อง

"หนาวจริง"

โครม! ว่าแล้วเด็กสาวก็หงายหลังลงไปนอนอ้าซ่าราวกับว่ากำลังละเมอ ฟู่วส์! ผีหนุ่มทั้งหกถอนหายใจด้วยความโล่งอก มีเงานึงเดินมาคุกเข่าข้างเตียง เอาหลังมือลูบแก้มเนียนขาวและเสยผมเหน็บหู เขาคือผีดาราหนุ่มนั่นเอง

"เอางี้ไหมล่ะ พวกเราต่างก็แค้นเธอนี่ เรามาจับยัยนี่ทำเมียให้หายแค้นเลยเป็นไง"

"แบบ แบบว่าลงแขกน่ะเหรอ" ผีหนุ่มออฟฟิศตอบ

"โอ้ ไร้เกียรติจริงๆ แต่น่ามันส์ดีนะ" ผีนักรบ

อีกสามผีผยักหน้าแล้วลอยหวิวๆเข้ามาคุกเข่าอยู่งนเตียงในสภาพนั่งล้อมตัวเด็กสาว มือนึงลูบขาอ่อนขาวๆ สองมือผีตะบบเนินโหนกแล้วรูดนิ้วกับเป้ากางเกงนอนสีชมพู

อือ! ๆ ๆ หมอผีวัยกระเตาะร้องครางและนอนส่ายหน้ากระสับกระส่าย เหงื่อซึมไปทั่วผิวกายเนียนนุ่ม

ผีดาราถลกชายชุดนอนร่นขึ้นจนเห็นเต้านมน้อยโผล่ เขาก้มเลียหัวนมข้างขวาแผล็บๆ ผีหนุ่มออฟฟิศก็อ้าปากครอบหัวนมซ้ายดูดจนเป็นจ้ำแดง

ส่วบ! ๆ ๆ ผีนักรบชักแท่งเอ็นดำใหญ่ออกมากำรูดก่อนจะพาดลำร้อนผ่าวลงบนใบหน้าสวย เขาถูปลายลำบานโตกับแก้มจนเป็นรอยแดงๆ จากนั้นเอาหัวดอกเห็ดรูดบนปากสีชมพูจนเผยอไปมา

"อ่าส์! อี่นี่ไม่เลวหว่ะ สมัยข้านะถ้าให้ตีบ้านบุกเมืองไปชิงสาวงามแบบนี้ข้ายอมสู้ตายถวายชีวิตอ่ะ"

ส่วบ! ๆ ๆ มือผีสองตัวที่ลูบเป้าสอดเข้าขอบเอวกางเกงเสียแล้ว พวกเขาเอานิ้วกลางคนละนิ้วยัดแยงเข้ารูสาวของแนนในสภาพเบียดสีกันรูดเข้ารูดออกรูน้อยๆที่ตอดรัดตุบๆ

อือ! อร๊ะ! สาวสวยส่ายหน้าไปมาพร้อมครางกระเส่า น้ำเสียวไหลเลอะเงามือดำๆจนล้นลงมาถึงตูดและกางเกงนอน

ฟุ่บ! ๆ ๆ ผีสามตัวที่นั่งปลายเตียงช่วยกันดึงถอดกางเกงขาสั้นสีชมพูรูดลงมาถึงหัวเข่า อ่าส์! พวกเขาซี๊ดปากครางเมื่อเห็นเนินน้อยที่โหนกนูนแทบไร้เส้นขน สองผีรีบจับขาคนละข้างฉีกถ่างจนเห็นร่องสีชมพูที่มีน้ำเยิ้มไหลลงมาถึงตูดและผ้าปูที่นอน

อูว์! "ไม่ควรหักคอจริงๆ"

"ใช่ป่ะ เซ็กซี่ขนาดนี้"

หกผีก้มมองรูน้อยๆกับสองกลีบสีแดงระเรื่อที่ชวนให้น้ำลายสอ ผีตนนึงก้มหน้าจะมุดลงไปซุกกับหว่างขา ทว่าเท้าของเขายันไปโดนตำราเก่าๆหล่นลงจากเตียงดัง โป่ก!

"นะโม ๆ ๆ ๆ" จู่ๆหมอผียังสาวเกิดตกใจ เธอละเมอสวดคาถาโบราณที่สืบทอดมาจากคุณตาโดยอัติโนมัติ

โอ๊ย! ๆ ๆ ๆ ๆ ร่างผีทั้งหกบิดงอราวกับตุ๊กตา บ้างเอามือกุมหัว บ้างเอามือกุมท้อง ฟ้าว! ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เงาดำพุ่งแหวกอากาศลอยออกทางหน้าต่างไปสิ้น

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ nugkeanransawat

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ขย่มรักอาจารย์ฮอตเนิร์ด

ขย่มรักอาจารย์ฮอตเนิร์ด

ซีไซต์
5.0

หนานอันพริตตี้สาวสู้ชีวิตอายุยี่สิบปีแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งอย่างหนักและอยากได้เขามาเป็นแฟนใจจะขาด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเธอ หญิงสาวได้ไปดูดวงแม่หมอคนนั้นจึงบอกให้เธอมาขอพรที่ศาลเจ้าเล็ก ๆ ในอำเภอแห่งหนึ่งที่ห่างไกลเพื่อให้เธอสมหวังและต้องไปในวันที่ฟ้ามืดที่สุดของเดือนในอีกสองวันข้างหน้าถึงจะเห็นผล หนานอันเชื่อแม่หมอเพราะอยากได้ผัว เธอจึงไม่รอช้ารีบคว้ากระเป๋าเป้เดินทางมายังศาลเจ้าทันที เมื่อหนานอันเข้าไปภายในศาลเจ้าก็พบว่า มีสตรีสูงวัยคนหนึ่งอายุราวหกสิบกว่าปีกำลังกวาดศาลเจ้าอยู่ ...... "ได้ของสิ่งนี้ไปต้องสมหวังอย่างแน่นอน" คุณยายพูดพร้อมกับรอยยิ้ม น้ำเสียงนี้ฟังดูเยือกเย็นเป็นอย่างยิ่ง หนานอันยิ้มให้คุณยายจู่ ๆ ขนแขนของเธอก็ตั้งชันขึ้นมา เธอกำลังจะลุกขึ้นในตอนนั้นก็เกิดฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา หนานอันหวีดร้องด้วยความตกใจทว่าเมื่อหันไปมองคุณยายเธอไม่เห็นแม้แต่เงาแล้ว หนานอันประหลาดใจมากร้องเรียกคุณยายอยู่หลายคำ แต่ว่าในตอนนี้เธอก็ไม่มีเวลาให้คิดสิ่งใดแล้วเพราะเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้นเมื่อฟ้าผ่าลงมาที่ศาลเจ้าเข้าอย่างจังหนานอันที่อยู่ด้านในจึงถูกฟ้าผ่าไปด้วยและสติดับวูบลงไปทันใด ไม่รู้ว่านานเท่าใดที่หนานอันตกอยู่ในความมืดมิด และเมื่อเธอตื่นขึ้นมาทุกอย่างรอบกายของเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป...

จิตวิญญาณข้าถูกผนึก

จิตวิญญาณข้าถูกผนึก

Hyatt Bamberg
5.0

อวิ๋นหลาน นักฆ่าอันดับหนึ่งแห่งศตวรรษที่ 25 ได้ข้ามภพและเกิดใหม่ในร่างของหญิงสาวผู้ไร้ประโยชน์ซึ่งมีชื่อเดียวกันในจวนเทพเจ้าแห่งสงคราม รากวิญญาณถูกทำลายไป? บำเพ็ญวิชาไม่ได้? คู่หมั้นถอนหมั้น? ทุกคนหัวเราะเยาะนาง? การควบคุมอสูร ยาพิษ ยาลูกกลอนปีศาจ อาวุธลับ...นางจัดการได้อย่างสบายๆ อดีตผู้ไร้ค่า แต่บัดนี้มาแก้แค้นชาาเจ้าชู้ เอาคืนทุกคนที่รังแกตนเอง ได้ประสบความสำเร็จ และขึ้นไปสู่จุดสูงสุด ผู้แข็งแกร่งอย่าคิดจะทำอะไรตามใจ ผู้อ่อนแออย่าท้อแท้ กล้ามารุกรานข้า งั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือนก็แล้วกัน เขาเป็นจ้าวแห่งอาณาจักรปีศาจ ชอบเอาใจนาง นางฆ่าคน เขาช่วยปิดปาก นางทำลายศพ เขาช่วยกำจัดหลักฐาน เขายอมทำทุกอย่างเพื่อนาง ชีวิตนี้ยอมร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งกัน

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

มาชาวีร์
4.4

เมื่อยมทูตหน้าใหม่ดึงวิญญาณมาผิดดวง เพื่อรักษาไว้ซึ่งสมดุลของโลกวิญญาณ หลินลู่ฉีผู้มีปราณมงคลในยุคปัจจุบัน จึงถูกส่งไปยังต่างโลก สวมร่างเด็กน้อยวัยสามขวบ ที่เพิ่งถูกงูกัดตายด้านหลังอารามเต๋า เจ้าอาวาสไม่อาจยอมรับวิญญาณสวมร่างได้ แต่เมื่อขับไล่วิญญาณร้ายออกจากร่างกายไม่ได้ จึงจำเป็นต้องขับไล่คน ออกจากอารามแทน ++++ "อนิจจาวาสนาเด็กน้อยได้ดับสิ้นลงแล้ว จี้คงเตรียมพิธีสวดส่งวิญญาณให้นางเถอะ" นักพรตเฒ่าสั่งการลูกศิษย์ตัวน้อย หันหลังหมายจะเดินกลับไปยังที่พักของตน "ขอรับท่านอาจารย์" จี้คงขานรับคำสั่ง หันไปเตรียมสิ่งของสำหรับทำพิธีสวดส่งวิญญาณผู้ตาย ทว่าผ่านไปเพียงอึดใจเดียว "อ๊ากกก ! มีผี !" เสียงกรีดร้องดังลั่น ร่างเล็ก ๆ ของเขาวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังผู้เป็นอาจารย์ "จี้คงมีอะไร" "นะนางลืมตาขอรับท่านอาจารย์" เด็กน้อยชี้นิ้วสั่น ๆ ไปที่ศพบนพื้น "ว่าอย่างไรนะ" นักพรตเฒ่ารีบตรงไปคุกเข่าอยู่ด้านข้างศพ เห็นเปลือกตาของนางขยับไปมา ก่อนจะปรือลืมขึ้นอย่างลำบากยากเย็น "นี่มัน...เป็นไปไม่ได้" รีบคว้าข้อมือของเด็กน้อยมาจับชีพจรดู ดวงตาของนักพรตเฒ่ามืดมนลงในทันที แตะนิ้วทำนายชะตา นี่มันคือการสลับร่างเปลี่ยนวิญญาณ ดึงตัวลูกศิษย์ถอยหลังไปสามก้าว "ผีร้ายตนไหนกล้ามาสวมร่างคนตาย จงออกไปเสีย !" ผีร้ายที่ว่ากำลังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า จำได้ว่าเธอกำลังขับรถกลับบ้าน ใช่แล้ว เกิดอุบัติเหตุขึ้น มีรถบรรทุกเสียหลัก พุ่งมาชนรถของเธอ จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบไป ท่าทางเหม่อลอยไร้สติของนางทำนักพรตเฒ่าหวาดระแวงในทันที เตรียมหยิบยันต์ป้องกันภูตผีออกมา ขณะที่เด็กน้อยยกฝ่ามือของตัวเองขึ้นเพ่งมองอย่างประหลาดใจ ดวงตาคู่กลมน้อยกลอกกลิ้งไปมาอย่างสับสน นิ้วมือสั้น ๆ นี่มันอะไร ขยับปลายเท้าเข้าหากัน ขาก็สั้น พลิกฝ่ามือตัวเองไปมา สีหน้าคล้ายคนอยากร้องไห้ นี่มันโลกถล่มใส่หัวของเธอหรืออย่างไรกัน เปรี๊ยะ ! ยันต์ขับไล่ภูตผีถูกปาใส่นางสุดแรง ก่อนที่มันจะปลิวร่อนลงไปกองอยู่บนพื้น ยันต์ไม่เกิดการเผาไหม้ ผีร้ายยังคงอยู่ในร่างกายของเด็กน้อย "เจ้า ๆ ๆ ออกไปจากร่างของนางเดี๋ยวนี้ !" นักพรตเฒ่าชี้นิ้วพร้อมดึงยันต์สายฟ้าฟาดออกมาอีกแผ่น นี่นับเป็นยันต์ที่ทรงพลังที่สุดของเขาแล้ว รีบปาใส่เด็กน้อยสุดแรง เปรี๊ยะ ! ทว่าไร้ผลอยู่ดี... ตาเฒ่านี่เล่นตลกอะไรกัน... [นิยาย3เล่มจบ 252ตอน]

ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้

เกิดใหม่ในฐานะคุณหนูตระกูลพาน

เกิดใหม่ในฐานะคุณหนูตระกูลพาน

Zuey
5.0

จะมีสิ่งใดน่าทุกข์ใจไปมากกว่าการถูกคนในครอบครัวรังเกียจภายหลังจากมารดาเสียชีวิตเด็กน้อยอายุห้าขวบต้องพยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอดพร้อมกับน้องสาวที่พึ่งลืมตาดูโลกอีกทั้งน้องชายฝาแฝดที่พึ่งเกิดมายังถูกพรากไป หลี่อันหนิง เด็กสาวผู้เกิดมาพร้อมกับโชคชะตาที่ไม่เหมือนผู้ใดนอกจากต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดจากคนในครอบครัว ตลอดชีวิตนางยังไม่เคยได้รับอุ่นไอจากผู้เป็นบิดาที่ยังเหลืออยู่ จนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายของชีวิต นางก็ยังไม่รู้เลยว่าเหตุใดสวรรค์ถึงได้กำหนดชะตาชีวิตเช่นนี้ให้กับตน เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เด็กสาวพบว่าตนเองกลับมายังอดีตในช่วงเวลาที่ทุกอย่างสามารถแก้ไขได้ พร้อมกับความสามารถที่ไม่มีมนุษย์คนไหนทำได้เหมือนอย่างนาง หลี่อันหนิงได้เริ่มวางแผนแก้แค้นให้กับตนและช่วยเหลือน้องทั้งสองมิให้มีชะตากรรมดั่งชาติที่แล้ว ************************************************************ “ท่านแม่!! ท่านแม่!! ตื่นสิเจ้าคะ นอนที่นี่ไม่ได้นะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา” ร่างเล็กแกรนแกะเอาเสื่อที่ห่อม้วนร่างของมารดาออก ก่อนจะเขย่ากายที่เย็นชืดไปนานแล้วของนาง ทว่าในระหว่างที่สายฝนกำลังเทกระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา เสียงร้องแผ่วเบาราวกับลูกแมวน้อยก็ดังขึ้น หลี่อันหนิงมองไปยังช่วงขาของมารดาเห็นบางสิ่งกำลังขยับไหว นางจึงเลิกชุดสีขาวที่เปรอะเปื้อนไปด้วยโลหิตของมารดาขึ้น บัดดลร่างเล็กของเด็กทารกที่กำลังดิ้นรนเอาชีวิตรอดก็ปรากฏแก่สายตา ด้วยสัญชาตญาณ เด็กน้อยในวัยห้าขวบรีบถอดเสื้อคลุมด้านนอกอันเปียกชื้นไปด้วยละอองน้ำฝนออกมาห่อร่างเล็กของน้องสาวเอาไว้ ส่วนตนเองก็เอาแต่เอ่ยพึมพำว่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร พี่สาวจะดูแลน้องเอง หลี่อันหนิงกอดเด็กทารกเอาไว้ในอ้อมแขน ใช้ร่างกายเล็กจ้อยของตนกำบังลมฝนให้น้องน้อยอย่างกล้าหาญ ******************************************************** ร่างเล็กนั่งตากฝนอยู่บนเขาเป็นเวลาเนิ่นนาน เพราะหาหนทางกลับเรือนเฉกเช่นผู้ใหญ่ไม่ได้ กายของเด็กน้อยเริ่มสั่นสะท้านเสียงฟันของนางกระทบกันดังกึกกัก ก่อนสติสุดท้ายของเด็กหญิงจะดับวูบไป หลี่อันหนิงคล้ายมองเห็นมารดาของตนที่นอนอยู่เบื้องหน้าลุกขึ้นมาตระกองกอดนางเอาไว้แนบอก ก่อนกระซิบน้ำเสียงอ่อนโยนว่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร แม่อยู่นี่แล้ว เสียงเพลงกล่อมเด็กที่มารดาเคยร้องกล่อมตนยามค่ำคืนยังคงดังก้องประทับในโสต หลี่อันหนิงหลับไปทั้งรอยยิ้มโดยไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นต่อจากนั้น

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ