icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
HELLO BITCH ฉันมันวายร้าย

HELLO BITCH ฉันมันวายร้าย

JAMBENZ

5.0
ความคิดเห็น
21.9K
ชม
55
บท

ผู้หญิงหลายคนไม่ได้ต้องการผู้ชายที่เพอร์เฟ็กต์ ไม่ได้ต้องการผู้ชายที่แสนดีเหมือนหลุดออกมาจากนิยาย แค่ต้องการผู้ชายที่รักเธอ และซื่อสัตย์ต่อเธอเท่านั้น แต่ดูเหมือนสิ่งที่ได้มามันกลับตรงข้ามไปซะหมด ตอนนี้แค่ความรักเธอเองก็ไม่มั่นใจแล้วว่าเขาจะยังมีให้กับเธอเหมือนเดิมหรือเปล่า แทนที่มันจะเพิ่มมากขึ้น แต่ดูเหมือนเวลาผ่านไปมันก็ยิ่งมีน้อยลง ใช่ว่าเธอจะไม่เหนื่อย เธอเหนื่อยมากๆ กับพฤติกรรมของเขา แล้วถ้าคุณเป็นเธอล่ะ? คุณจะเหนื่อยหรือเปล่า หากคนที่คุณรักแม่งปลิ้นปล้อน กระหล่อน และเจ้าชู้มากๆ แต่ถ้าคุณเหนื่อยคุณก็พัก ผัวไม่รักก็หาใหม่ จะร้องทำเหี้ยอะไร หาผัวใหม่ที่ดีกว่า อย่าเสียน้ำตาให้กับคนที่ไม่เห็นค่าในตัวเรา จำไว้!!

บทที่ 1 ตอนที่ 1

-4 ปีที่แล้ว-

“กูกับมึงก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแล้ว เมื่อไหร่จะขยับเป็นแฟนสักทีวะ” เพลิง ชายหนุ่มวัยรุ่นหน้าตาดี ที่กำลังอยู่ในชุดนักเรียนมอปลายชายเสื้อหลุดลุ่ยกำลังนั่งพูดอยู่กับหญิงสาว บริเวณสวนหย่อมหลังโรงเรียน

“กูไม่อยากเป็นแฟนกับมึง เดี๋ยวได้น้ำตาเช็ดหัวเข่า” ลาวา ตอบ

กลับอย่างไม่คิดอะไร ขณะที่กำลังเปิดอ่านหนังสือเรียนอยู่

เธอเป็นหญิงสาวที่หน้าตาสะสวย เรียนดี กีฬาเด่น มีรุ่นพี่ รุ่นน้อง และรุ่นเดียวกันตามจีบหลายคน แต่เธอก็ไม่สนใจ เพราะคนที่เธอชอบมีเพียงแค่ผู้ชายตรงหน้าเพียงคนเดียวเท่านั้น แต่เธอก็ไม่กล้าบอกเพราะกลัวว่าจะเสียความเป็นเพื่อนที่มีให้กันมาตั้งแต่เด็กๆ

“กูจะไม่ทำให้มึงต้องร้องไห้ กูสัญญา” เพลิงบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ลาวามองเพลิงเล็กน้อยพลางครุ่นคิด

“ได้ กูจะลองดู” ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรถึงตอบกลับไปแบบนั้น แต่สิ่งที่เธอคิดได้อย่างชัดเจนคือ ไม่ลองก็ไม่รู้

ในเมื่อมีโอกาสที่เธอจะได้คบกับคนที่เธอชอบเธอก็จะรับโอกาสนั้นไว้…

-ปัจจุบัน-

หน้าตึกคณะวิศวะกรรมฯ

“ยังไม่กลับอีกเหรอชะนี” ตุ้ยนุ้ย เพื่อนสนิทร่างชายแต่ใจเป็นหญิงเดินเข้ามาถามลาวาที่นั่งรอแฟนของเธอหน้าตึกคณะ

ตุ้ยนุ้ยเป็นเพื่อนที่สนิทและรู้ใจลาวามากที่สุด ยามใดที่เธอมีเรื่องทุกข์ใจก็จะมีตุ้ยนุ้ยคอยอยู่ข้างๆ เสมอ ตุ้ยนุ้ยมักจะชอบเรียกลาวาว่าชะนีแทนเรียกชื่อของเธอ ซึ่งลาวาเองก็ไม่ได้โกธรอะไร นี่เป็นสิทธิพิเศษของเธอที่ตุ้ยนุ้ยมอบให้ เพราะตุ้ยนุ้ยมักจะไม่เรียกใครว่าชะนีนอกจากเธอคนเดียว

“อืม” ลาวาพยักหน้าพร้อมกับตอบรับในลำคอสั้นๆ ตุ้ยนุ้ยมองลาวา ก่อนจะนั่งลงข้างๆเธอ

“รอเพลิงอยู่หรือไง” เพลิง ที่ตุ้ยนุ้ยพูดถึงก็คือแฟนของลาวาที่คบกันมาถึง 4 ปีแล้ว ถึงแม้ว่าทั้งคู่อาจจะคบกันนานแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะรักกันมากเช่นกัน

“ใช่” ลาวายังคงตอบกลับมาสั้นๆ ขณะที่สายตาก็กำลังสอดส่องมองหาแฟนของเธอ

“กลับบ้านเหอะ เดี๋ยวกูไปส่ง” ตุ้ยนุ้ยพูดบอกออกมา ถ้าหากเพลิงจะมารับลาวาจริงป่านนี้ก็คงต้องโผล่หน้ามาแล้ว เพราะลาวานั่งรอเพลิงตรงหน้าคณะตั้งแต่ที่แยกกับตุ้ยนุ้ย เพราะตุ้ยนุ้ยต้องไปคุยงานกับอาจารย์เลยไม่ได้รอเป็นเพื่อน ตอนแรกตุ้ยนุ้ยก็คิดว่าถ้าคุยงานเสร็จแล้วออกมาคงจะไม่เจอลาวานั่งอยู่ แต่ที่ไหนได้เธอยังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน

“ไม่ต้องรอมันหรอก ถ้ามันมามันก็มาตั้งนานแล้ว” ตุ้ยนุ้ยไม่อยากจะพูดออกไปแบบนั้น ถ้าหากลาวาไม่นั่งรอเพลิงร่วม 3 ชั่วโมงแล้ว

“เพลิงมันคงติดธุระแหละมั้งเดี๋ยวคงมา มึงกลับไปก่อนเถอะ” ตุ้ยนุ้ยเบะปากมองบนทันทีที่ลาวาพูดออกมา กี่ครั้งแล้วที่ตุ้ยนุ้ยได้ยินแบบนี้ มันเป็นเพียงแค่คำพูดที่ลาวาใช้ปลอบใจตัวเอง เธอเป็นคนที่เข้มแข็งมากถ้าหากเธอไม่ไหวจริงๆ ความอ่อนแอของเธอถึงจะเผยออกมาให้ตุ้ยนุ้ยได้เห็น

“ไม่ กูจะอยู่เป็นเพื่อนมึงนี่มันเย็นแล้ว เดี๋ยวเกิดอะไรไม่ดีขึ้น” ตุ้ยนุ้ยปฏิเสธ ลาวาก็ไม่ได้ว่าอะไรออกมาอีก จนกระทั่งมีกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินผ่านหน้าเธอไป

พรึบ!

ลาวารีบลุกจากเก้าอี้อย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งตามกลุ่มนั้นไป ตุ้ยนุ้ยเองก็วิ่งตามลาวาไปเช่นกัน

“บาส!!” ลาวาเรียกชื่อของผู้ชายหนึ่งในกลุ่มนั้นเสียงดัง เจ้าของชื่อก็หันมามองพร้อมกับกลุ่มเพื่อนๆ ของเขา

“มีอะไรเหรอลาวา”

บาสถามอย่างสงสัย ลาวาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของบาสอย่างหอบเหนื่อย

“เพลิง...อยู่หรือเปล่า” ลาวาถามออกไปด้วยเสียงที่ขาดหาย บาสหันไปมองหน้ากับเพื่อนของเขาเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมามองที่ลาวา

“เอ่อ...เพลิงกลับไปตั้งแต่ 3 ชั่วโมงที่แล้วอ่ะ” บาสตอบกลับ เขาเห็นเพลิงไปกับผู้หญิงคนหนึ่งตั้งแต่ตอนบ่าย 2 แล้ว แต่เขาก็ไม่อยากจะบอกออกไปแบบนั้น เพราะรู้ว่าลาวาเป็นอะไรกับเพลิง

“อืม...ขอบคุณนะ” ลาวาฝืนยิ้มออกไป

บาสก็พยักหน้ารับก่อนจะเดินไปกับกลุ่มเพื่อนของเขา

“ป่ะกลับบ้าน” ตุ้ยนุ้ยเอื้อมมือไปจับมือของลาวามากุมเอาไว้

ก่อนจะพาเธอไปยังลานจอดรถมอเตอร์ไซค์ ที่รถของเขาจอดเอาไว้

ลาวาเปิดประตูเข้าไปในคอนโดที่เพลิงซื้อเอาไว้อยู่กับเธอ เธอเดินเข้าไปในห้องนอนที่มีรูปคู่ของเธอกับเขาแปะตามผนังเต็มไปหมด เธอมองไปที่รูปเหล่านั้นก่อนจะล้มตัวนอนหงายไปบนเตียงทั้งๆ ที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษาที่มีเสื้อช็อปสวมทับด้านบนอีกที ลาวามองเหม่อไปที่เพดาน พลางคิดอะไรไปด้วย

ติ้ง~

ขณะที่เธอกำลังคิดอะไรอยู่นั้นเสียงการแจ้งเตือนของแอพพลิเคชั่นไลน์ในมือถือก็ดังขึ้น เธอลุกขึ้นนั่งก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมือถือมาเปิดดู

“หึ!” เธอแค่นเสียงหัวเราะออกมา เมื่อข้อความที่ส่งมาหาเธอนั้นเป็นภาพถ่ายที่เพลิงกำลังควงแขนอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งด้วยท่าทางกระหนุงกระหนิง ผู้หญิงคนนั้นใส่ชุดนักศึกษาที่รัดติ้วจนเห็นรูปทรงและรูปร่างไปซะทุกส่วน กระโปรงนักศึกษาก็สั้น แถมแหวกจนเผยให้เห็นขาขาวนวล

“สงสัยจะชอบแบบนี้” ลาวามองบุคคลในรูปนิ่งๆ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปดูชื่อของคนที่ส่งมา แต่ว่ามันก็เป็นเหมือนเดิม คือไม่มีชื่อ

ลาวากดออกจากไลน์ แล้วโยนมือถือไปไว้บนเตียงข้างตัวอย่างไม่สนใจ เธอเจออะไรแบบนี้มาจนชินแล้ว เจอจนไม่มีความเจ็บ เหมือนหัวใจมันจะด้านชา อีกหน่อยความรักที่มีให้กับเพลิงมันคงจะไม่มีเหลือ

เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือควาย นี่คือสิ่งที่ลาวาจำได้ขึ้นใจ อีกไม่นานเธอก็คงจะเลิกเป็นควาย แล้วกลายมาเป็นคนสักที

เรื่องนี้เธอจะไม่โทษใคร เธอผิดเองทั้งหมด ผิด...ผิดที่เลือกผู้ชายคนนี้

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ JAMBENZ

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ