ติดรักประธานร้าย

เป็นเช้าวันจันทร์ที่ช่างสดใสเสียจริง เมื่อแสงแดดยามสายส่องผ่านหน้าต่างกระจกของตึกสำนักงานใหญ่ชั้นสามสิบสอง ซึ่งเป็นชั้นของผู้บริหาร ทางเดินสะอาดโอ่โถงจึงปราศจากผู้คน นอกจากร่างหญิงสาวนางหนึ่งในชุดพนักงาน เธอแต่งกายแบบสาวออฟฟิศทั่วไป รวบผมเป็นมวยไว้หลังท้ายทอย แว่นตากลมที่สวมอยู่ขยับตามจังหวะก้าวเดินแล้วหยุดอยู่หน้าห้องหนึ่ง ป้ายโลหะขัดมันปลาบแสดงชื่อและตำแหน่ง...ของเจ้านายเธอเอง มือเย็นเล็กน้อยยามเปิดประตูเข้าไป

“คุณเชษฐ์คะ แหวนมีเรื่องจะแจ้งให้ทราบค่ะ”

เชษฐ์ เศวตอัครเดชกุญชร ละสายตาจากจอคอมพิวเตอร์มามองเธอ

“แหวนจะลาออกค่ะ”

เขารู้ว่าสักวันต้องมาถึง ทุกคนต่างมีทางเดินชีวิตเป็นของตัวเอง แต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้

“จะแต่งงานเหรอ” เจ้านายทิ้งหลังพิงเก้าอี้ ยกมือประสานกัน

“เปล่าค่ะ” วนิษศารู้สึกริมฝีปากแห้ง “แหวนจะทำร้านกาแฟ เซ้งร้านต่อจากเพื่อนแล้ว”

เชษฐ์พยักหน้าเข้าใจ ไม่ดูถูกความฝันของใคร

“จะไปเมื่อไร”

“อีกสองเดือนค่ะ เพราะต้องแจ้งฝ่ายบุคคลรับสมัครเลขาใหม่ ต้องเทรนงาน”

เลขาเขาคิดมาดีจริง ๆ วางแผนไว้เสร็จสรรพ เขานับถือและเสียดายความรอบคอบเช่นนี้ของเธอ

“ขอบใจนะหนูแหวน”

มีไม่กี่คนในบริษัทที่เรียกชื่อเล่นเธอเต็มยศแบบนี้ ส่วนมากจะเป็นคุณแหวน...พี่แหวน

“แหวนก็ขอบคุณคุณเชษฐ์เช่นกันค่ะ” มือเล็กกระพุ่มไหว้

“ไปทำงานต่อเถอะ”

“กลางวันนี้มีนัดทานข้าวกับมิสเตอร์จางนะคะ รถจะมารับตอนสิบเอ็ดโมงครึ่ง”

“เสร็จแล้วผมจะกลับเข้าบ้านเลย ถ้ามีเอกสารอะไรให้เซ็นอีกก็เอาไปที่นั่น”

“ค่ะ” เธอกลับเข้าโหมดทำงาน...แบบยอดเลขา

อดทนอีกหน่อย หญิงสาวคิด ถึงตอนนั้นท้องคงไม่โตมาก ยังโกหกทุกคนว่าอ้วนได้