รักร้อนซ่อนรอยแค้น

เสียงพูดคุยที่ดังออกมาจากในบ้าน ทำให้ขวัญลดาที่พึ่งกลับเข้าบ้านชะงักเท้าทันที เธอจำเสียงของผู้หญิงได้ว่านั่นคือเสียงของแม่เธอเอง แต่เสียงผู้ชายไม่คุ้นหูสักเท่าไหร่ อาจเป็นเพื่อนหรือใครก็ได้ทั้งนั้น แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมแม่ต้องให้ผู้ชายเข้าไปนั่งคุยในบ้าน ทั้งๆ ที่เวลาตอนนี้เกือบจะสี่ทุ่มเข้าไปแล้ว

ขวัญลดายืนถอนหายใจอยู่หน้าบ้าน ลังเลว่าเธอควรจะเข้าไปตอนนี้หรือว่ารอให้แขกของแม่กลับไปก่อน ทว่าขณะที่กำลังยืนตัดสินใจอยู่นั้น คนในบ้านก็เดินออกมาเจอเข้า

“อ้าว! กลับมาแล้วหรือขวัญ” ขวัญใจเอ่ยถามลูกสาวที่เปรียบเหมือนสมบัติชิ้นสำคัญของตัวเองในเวลานี้ สมบัติที่เธอจะหามูลค่าให้มันเยอะๆ

“ค่ะแม่”

“นี่ไงจ๊ะพ่อเอก ขวัญลูกสาวคนเดียวของน้า” แค่ได้ยินประโยคนี้ขวัญลดาก็ลอบถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน พักนี้แม่ของเธอเป็นอะไรถึงชอบแนะนำให้เธอรู้จักกับคนนั้นคนนี้อยู่เรื่อย

“สวัสดีครับน้องขวัญ” เอกรัฐมองขวัญลดาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ สายตาคู่นั้นทำให้คนถูกมองรู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมาทันที

“สวัสดีค่ะ” ขวัญลดาเอ่ยทักทายไปตามมารยาทเท่านั้น

“พ่อเอกคุยกับน้องไปก่อนนะ น้าขอตัวไปดื่มน้ำสักแก้ว” ขวัญใจเอ่ยบอกเอกรัฐ เพราะอยากเปิดทางให้ได้ทำความรู้จักกับลูกสาวตัวเองมากขึ้น ซึ่งขวัญลดาก็รู้ทันผู้เป็นแม่เช่นกัน

“ขวัญเองก็เหนื่อย ขอตัวเข้าบ้านก่อนนะคะ”

“แต่แม่ว่าขวัญควรอยู่ทำความรู้จักกับพี่เอกเขาสักหน่อยนะ เพราะอีกไม่นานลูกก็ต้องแต่งงานกับพี่เขาแล้ว” คำพูดของผู้เป็นแม่ทำให้ขวัญลดาตกใจจนชะงักไปทันที ก่อนจะเอ่ยถามกลับมาเสียงสั่น

“แต่งงานเหรอคะ”