Rebirth แต่งงานกับสามีกำพร้า

หยางจื้อซี เกิดใหม่ในหมู่บ้านป่าหมอก

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ

หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้

เมืองแฟนตาซี เกิดใหม่โคแก่กินหญ้าอ่อน พลังวิเศษ บทบาทที่กล้าหาญ หญิง บทบาทที่แข็งแกร่ง หญิง ผู้มีพลังวิเศษ คู่รักแห่งโชคชะตา นางเอกเก่งกาจ ย้อนยุค จีนโบราณ

ดาวน์โหลดนิยายได้ที่ App

เสียงหัวเราะที่ดังอยู่รอบกายตอนนี้คือเรื่องบ้าอะไรกัน ลี่อิงหันมองสตรีมากหน้าหลายตา บางคนไร้เสื้อผ้า บางคนมีเพียงผ้าปิดกาย บุรุษเพียงหนึ่งอยู่กลางวงล้อมของสตรีเหล่านั้น

นางข้ามภพมา ทั้งยังถูกลากมาข้องเกี่ยวกับเรื่องบัดซบ แม้ไม่เคยทำ กระนั้นก็ใช่ว่าจะไม่เคยเห็น หากแต่ภาพตรงหน้านั้นเกินจะรับไหว

บุรุษหนึ่งเดียวเปรียบเหมือนปีศาจที่มองสตรีเหล่านั้นเป็นเพียงวัตถุไว้เสพสม ใช้เสร็จก็โยนทิ้งแล้วดึงสตรีคนใหม่เข้ามา

หากใครถูกใจก็ใช้งานต่อ ใครไม่ถูกใจก็จะกลายไปเป็นทาส หรือโยนให้ทหารนับหมื่นนับแสนที่รออยู่ด้านนอก

ลี่อิงรู้สึกสมองชา นางประเมินถึงสิ่งที่ตัวเองต้องทำ หากทำให้เขาพอใจได้ก็เท่ากับนางรอดชีวิตไปหนึ่งวัน แต่หากเขาไม่พอใจ นั่นหมายความว่านางจะมีสามีนับหมื่น!!

โอ๊ย ไม่ต้องประเมินอะไรแล้ว เห็น ๆ อยู่ว่าอย่างไหนดีกว่า ลี่อิงลุกไปหาเป้าหมาย ในใจคิดว่าอย่างไรก็ต้องทำให้เขาหลงให้ได้

ก้าวได้สองก้าวดวงตาปีศาจก็ตวัดมอง นางนึกว่าตัวเองทำสำเร็จ แต่แล้วกลับถูกสตรีที่อยู่ใกล้ ๆ ผลักกระเด็นก่อนเจ้าตัวจะรีบขึ้นคร่อมปีศาจตัวนั้นทันที ลี่อิงจะลุกขึ้นก็โดนเหยียบอีก สรุปแล้วกว่านางจะตั้งตัวได้ก็หมดสภาพ ส่วนเขาก็หมดอารมณ์พอดี

แล้วนางจะเป็นอย่างไรล่ะ ก็ถูกไล่ออกมาเป็นทาสอยู่ด้านนอก น่ะสิ ลี่อิงหันมองกระโจม อย่างไรก็ต้องหาทางให้เขาเลือกนางให้ได้

ทหารมองนางไม่วางตา สองมือยกขึ้นลูบปาก ถูกปีศาจตัวนั้นกินก็ยังดีกว่าถูกทหารเหล่านี้กิน เมื่อคิดได้จึงอาศัยจังหวะที่พวกเขาเผลอแอบเข้าไปในกระโจมแม่ทัพอีกรอบ

คนกินอิ่มแล้วได้ยินเสียงตั้งแต่นางก้าวเท้าเข้ามา เขาจะหูดี ไปไหน ลี่อิงรีบตอบ ไม่เช่นนั้นนางอาจโดนฆ่าได้ง่าย ๆ

“บ่าวนำน้ำอุ่นมาเติมเจ้าค่ะ” นางหิ้วถังน้ำที่เตรียมมาไปด้านหลังฉาก บุรุษในอ่างเปลือยเปล่ามองเห็นอวัยวะทุกส่วน อาวุธของเขาใหญ่ เท่ากำมือ ลี่อิงกลืนน้ำลายลงคอ มองมันไม่วางตา มือก็ขยับเทน้ำ

เฉินหยางจ้องสตรีตรงหน้า “เจ้ามองอะไร”

ลี่อิงสบตาเขาแล้วยิ้ม “ร่างกายของท่านแม่ทัพช่างสมบูรณ์แบบ ยากจะหาใครมาเปรียบได้”

เฉินหยางพิจารณาสตรีที่มีใบหน้าเปื้อนโคลน เสื้อผ้าเลอะเทอะไร้ความสวยงาม มือหนาเชยคางนางขึ้นแล้วสะบัดออก

“ออกไป ข้าอยากอยู่คนเดียว” ปีศาจหลับตาลง ทำเหมือนนางเป็นเพียงอากาศธาตุ ลี่อิงถอนหายใจพยายามควบคุมสติไม่ให้ลงอ่างไปปล้ำเขาก่อน

นางมองเขาอย่างเสียดาย วันนี้สวรรค์คงไม่เข้าข้าง ได้ นางจะมาใหม่ ไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ แน่นอน

อ่านเลย