วิวาห์พรางรัก

ตอนที่ 19

ฮันนีมูนที่แสนหวาน 2

เฟื่องฟ้าลืมตาขึ้นมาช้าๆ มองนาฬิกาติดผนังก็เห็นว่าเป็นเวลาตีสามแล้ว หญิงสาวกวาดสายตาไปรอบตัวแล้วมาหยุดชะงักที่ข้างเตียง ตอนนี้เทรย์เวอร์กำลังหลับ เขานั่งเหยียดขากอดอกศีรษะได้รูปเอียงไปทางเสาตรงหัวเตียง การหายใจสม่ำเสมอดวงตาปิดสนิท แสดงว่าตอนนี้เขากำลังหลับสนิทจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะเห็นผู้ชายขี้เก๊กมาดเยอะในสภาพนี้

ยามหลับก็ดูเหมือนเป็นคนที่ไม่มีพิษมีภัย แต่พอตื่นขึ้นมาเท่านั้นแหละ เขาจะกลายเป็นผู้ชายเจ้าเล่ห์และน่ากลัวขึ้นมาทันที เฟื่องฟ้าแอบยิ้มเมื่อได้ยินเสียงกรน มันไม่ได้ดังอะไรมากมาย มันน่ารักน่าเอ็นดูด้วยซ้ำ

“ตรัย ตรัยคะ” เฟื่องฟ้าเรียกเขาเบาๆ แต่เทรย์เวอร์ยังไม่รู้สึกตัว

“ตรัยคะ” เธอเรียกเขาอีกครั้งพร้อมทั้งเขย่าที่แขนเบาๆ เทรย์เวอร์ค่อยๆ ลืมตามองมาทางคนที่ปลุกด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใย

“คุณต้องการอะไรหรือเปล่า”

“นอนแบบนี้ไม่สบาย ไปนอนที่เตียงกว้างๆ อีกห้องดีกว่า” เฟื่องฟ้าพูดด้วยความหวังดี เทรย์เวอร์พยักหน้ารับแล้วก็ล้มตัวลงนอนข้างเธอทันที

“คุณมานอนบนเตียงฉันไม่ได้นะ” หญิงสาวร้องห้าม แต่นาทีนี้เขาง่วงมากจนไม่อยากเดินไปไหนแล้ว

“อย่าพูดมาก ผมง่วงจะนอน” เสียงเขางัวเงียมาก เทรย์เวอร์หลับตาลงแล้วคว้าเฟื่องฟ้าเข้ามากอด

“ฉันไม่สบายนะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงเบา

“ไม่เป็นไรนี่”

“แต่คุณมานอนใกล้มาก เดี๋ยวจะติดหวัดนะคะ” เฟื่องฟ้าเกรงว่าเขาจะไม่สบายด้วย

“ผมไม่ติดหวัดจากคุณง่ายๆ หรอกน่า ไม่ต้องห่วงเงียบได้แล้ว ผมจะนอน” ชายหนุ่มซุกหน้าลงที่ซอกคอภรรยาสาว เฟื่องฟ้ารู้เลยว่านี่คือเล่ห์เหลี่ยมของเขา

เธอรอจนแน่ใจว่าเทรย์เวอร์หลับสนิทแล้ว จึงคิดจะขยับตัวแต่ที่ไหนได้เขากลับกอดไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ทำให้เฟื่องฟ้าต้องยอมนอนอยู่อย่างนั้น ส่วนคนเจ้าเล่ห์นอนหลับสบาย