วิวาห์พรางรัก

ตอนที่ 8

การปั่นหัวของสามี

เฟื่องฟ้าเพิ่งรู้จากแมรี่ว่าหญิงสาวที่ชื่อวิโนน่านั้นคือใคร เธอคือสาวสวยที่มีความรู้ ความสามารถ และคุณสามีในนามชื่นชอบมาตั้งแต่สมัยเรียน วิโนน่าเคยแต่งงานกับชายอื่น และหย่าเรียบร้อยแล้ว แน่นอนว่าตอนนี้ทั้งคู่กลับมาสนิทกันอีกครั้ง

“คนรักตั้งแต่สมัยเรียนเลยเหรอคะ” เฟื่องฟ้าไม่อยากเชื่อเลยว่าเทรย์เวอร์จะมีรักที่มั่นคงเช่นนี้

“คุณผู้หญิงไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ ถึงอย่างไรเสียคุณก็คือภรรยาที่ถูกต้องของท่าน” แมรี่ปลอบใจให้นายหญิงของบ้านสบายใจ

“ภรรยาที่จำใจแต่งงานกับรักแรกที่ไม่เคยลืม คุณท่านของแมรี่ต้องการแบบไหนล่ะ” หญิงสาวย้อนถาม

“อย่ากังวลเลยค่ะ คุณท่านเป็นคนหนักแน่นมั่นคง ท่านรู้ว่าอะไรเป็นอะไร”

“ขอบใจมากจ้ะ ไม่ต้องห่วงฉันหรอก ยังไงเสียฉันก็ไม่ปล่อยให้คุณท่านของแมรี่มีความสุขเร็วนักหรอก” เฟื่องฟ้าปรับสีหน้าให้สดชื่น เพื่อไม่ให้แมรี่เป็นกังวลกับเรื่องที่เล่า

“ต้องอย่างนี้สิคะ คุณผู้หญิง พวกเราทุกคนอยู่ข้างคุณนะคะ” แมรี่ฮึกเหิมตามเจ้านาย

“แล้วคุณวิโนน่าเป็นผู้หญิงแบบไหนคะ ฉันหมายถึงนอกจากสวยเก่งแล้วมีอะไรอีก” นาทีนี้เฟื่องฟ้าควรรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นมีคุณสมบัติใดบ้าง อย่างน้อยก็รู้เขารู้เราล่ะ

“เธอเป็นผู้หญิงที่เก่งมีความเป็นแม่บ้านแม่เรือนสูง ออกจะหัวโบราณด้วยซ้ำ แต่บางทีดิฉันแอบคิดว่าเธอแอบร้ายนิดๆ นะคะ เหมือนว่าไม่ได้เรียบร้อยเหมือนที่เห็น”

“แหม รู้สึกว่าคุณวิโนน่ากับฉันนี่จะต่างกันเหลือเกินนะคะ” เฟื่องฟ้ารู้สึกเช่นนั้นจริงๆ และอยากจะเห็นวิโนน่าตัวจริงเสียแล้ว

“คุณผู้หญิงเป็นแบบนี้ดีแล้วค่ะ พวกเราชอบ” แมรี่ชมจากใจจริงแล้วเอ่ยต่อว่า

“ดึกมากแล้ว เข้านอนเถอะค่ะ”

“ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวฉันจะนั่งอ่านหนังสือรอคุณท่านของแมรี่สักพัก ภรรยาที่ดีต้องรอสามีกลับบ้านไม่ใช่เหรอคะ” เฟื่องฟ้ายิ้ม แมรี่เห็นด้วยและปล่อยให้เธอได้พักผ่อนเพียงลำพัง

เฟื่องฟ้านอนหลับบนโซฟาโดยมีหนังสือปิดหน้า ทำให้เทรย์เวอร์เห็นแล้วอดยิ้มไม่ได้ ยามเธอสงบปากสงบคำไม่กวนประสาทก็น่ารักชวนมองดีเหมือนกัน เขาเอื้อมไปหยิบหนังสือที่ปิดหน้าเธอออก ใบหน้าหวานที่ไร้การแต่งแต้มมันน่ามองกว่ายามที่มีเครื่องสำอางเสียอีก

“The Interpretation of Dreams (วิเคราะห์ความฝัน) ของ ซิกมันด์ ฟรอยด์ ยายตัวแสบอ่านหนังสือเกี่ยวกับจิตวิเคราะห์ด้วยเหรอ” เทรย์เวอร์แปลกใจเมื่อรู้ว่าเฟื่องฟ้าสนใจหนังสือประเภทนี้ เขาสังเกตว่าหนังสือเล่มนี้มีการจดบันทึกและขั้นหน้าไว้ ดูเหมือนว่าเธอจะอ่านมันหลายรอบแล้ว เทรย์เวอร์ย่อตัวลงมาใกล้ๆ คนที่กำลังหลับสบาย ตั้งใจว่าจะอุ้มพาไปนอนที่ห้อง แต่เฟื่องฟ้าลืมตาขึ้นมาเสียก่อน

“คุณ”

เฟื่องฟ้าตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าใบหน้าหล่อเหลาของสามีอยู่ใกล้เสียจนจมูกแทบชนกัน รู้สึกเขินและร้อนผ่าวที่ใบหน้า แต่แทนที่จะขยับตัวออก แม่เจ้าประคุณกลับเล่นบทบาทการเป็นภรรยาไร้เดียงสา ด้วยการยกมือโอบรอบคอเทรย์เวอร์ไว้ไม่ให้ไปไหน

“จะจูบฉันหรือคะ” หญิงสาวส่งยิ้มหวานเชิญชวน แต่เทรย์เวอร์ไม่หลงกลแม้ว่ารอยยิ้มนั้นจะเย้ายวนแค่ไหน

“ผมแค่จะอุ้มคุณไปที่ห้อง เพื่อที่จะได้นอนสบายก็เท่านั้น อย่าคิดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้” เขาตอบเสียงเรียบ

“ใครจะไปรู้ล่ะ ฉันก็คิดว่าคุณเกิดอยากจะพิศวาสขึ้นมาตอนนี้” สาวน้อยยั่วประสาทอีก

“ผมไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงที่นอนหลับอ้าปาก” เทรย์เวอร์แกล้งว่า

“แหม แล้วใครจะทำให้คุณมีอารมณ์ได้คะเนี่ย หรือว่าจะเป็นคนที่คุณไปงานมาด้วยวันนี้” เฟื่องฟ้าแกล้งย้อนถามกลับ

“คุณพูดจาไม่น่ารักอีกแล้วนะ” น้ำเสียงชายหนุ่มเข้มขึ้นเล็กน้อย

“ก็แค่แหย่ทำไมต้องโมโหด้วย ว่าแต่ไปงานเลี้ยงมาสนุกไหมคะ” หญิงสาวเปลี่ยนเรื่องคุย

“ได้เจอเพื่อนก็ต้องสนุกสิ” เทรย์เวอร์นึกอะไรขึ้นมาได้จึงบอกกับเฟื่องฟ้าว่า

“อีกสองวันเตรียมตัวด้วยนะ ผมต้องไปงานเลี้ยงของบรรดานักธุรกิจที่ทำงานด้านพลังงาน คุณต้องไปด้วย”

“นี่คุณจะพาฉันไปเปิดตัวแล้วใช่ไหม” สีหน้าหญิงสาวเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“พรุ่งนี้จะมีคนมาพาคุณไปลองชุด และซื้อของเพื่อเตรียมตัวสำหรับงานนี้”

“คุณจะไปกับฉันไหมคะ”

“ไม่จำเป็น”

“ฉันคิดว่าจำเป็นนะ คุณเป็นสามีก็ต้องไปไหนมาไหนกับฉันสิ ให้ไปคนเดียวมันดูไม่ดี”

“คุณเอาตัวรอดเก่งจะตาย เรื่องแค่นี้คุณทำได้อยู่แล้ว”

“ฉันคิดว่า คุณควรจะไปไหนมาไหนกับภรรยาของตัวเองมากกว่าไปกับคนอื่น” เฟื่องฟ้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้นมาทันที

“คุณหมายถึงใคร” เทรย์เวอร์ย้อนถามเสียงแข็ง รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยที่อีกฝ่ายก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว

“คุณน่าจะรู้ว่าฉันหมายถึงใคร” เฟื่องฟ้าสบตาอย่างไม่เกรงกลัวใดๆ

“คุณไม่ควรควงผู้หญิงคนอื่นในเมื่อแต่งงานแล้ว”

“เธอเป็นเพื่อนเก่าของผม” เทรย์เวอร์พูดสั้นๆ สีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงท่าทีใดๆ ออกมา

“ถึงจะเป็นเพื่อนเก่า แต่ตอนนี้คุณแต่งงานมีภรรยาเป็นตัวเป็นตนแล้ว ไม่ใช่คนโสดเหมือนเมื่อก่อน” ยิ่งพูดเฟื่องฟ้าก็ยิ่งเสียงเข้มขึ้น

“หึงเหรอ” ชายหนุ่มแกล้งพูดลอยๆ แต่ก็แอบชำเลืองมองดูว่าอีกฝ่ายจะว่าอย่างไร

“การที่คุณออกไปไหนต่อไหนกับคนอื่นได้ คุณก็ควรไปไหนมาไหนกับภรรยาตัวเองได้เช่นกัน และควรมีเวลาให้มากกว่าผู้หญิงอื่นบนโลกนี้” หญิงสาวเอ่ยเสียงเข้ม

“นี่เป็นคำขอร้องหรือคำสั่ง คุณภรรยา” ชายหนุ่มแกล้งประชด

“คำสั่งค่ะ” เฟื่องฟ้าเน้นชัด

“คุณคิดว่าสามารถออกคำสั่งกับผมได้อย่างนั้นหรือ” เทรย์เวอร์แกล้งยั่วโมโหกลับไปบ้าง

“ฉันคิดว่า คุณน่าจะรู้ว่าต้องทำอย่างไรนะคะ” เฟื่องฟ้าลุกขึ้นไม่อยากพูดกับเขาอีกแล้ว

“จะไปไหน” ชายหนุ่มร้องถามเมื่อจู่ๆ เธอก็ลุกขึ้น

“ไปนอนค่ะ ดึกมากแล้ว ฉันควรจะได้นอนสบายๆ บนเตียง”

“คุณจะทิ้งผมไว้แบบนี้หรือ”

“ฉันไม่ได้ทิ้งคุณค่ะ ถ้าคุณไม่อยากนอนคนเดียวจะมานอนกับฉันไหมล่ะ” สาวแสบเอ่ยชวนพร้อมส่งสายตายั่วยวนเขา

“คุณชวนผมขึ้นเตียงตลอดเลยนะ” เฟื่องฟ้ายิ้มและเดินเข้ามาใกล้ใช้มือลูบที่อกกว้างของสามีเบาๆ

“แต่คุณก็ไม่ใจอ่อนเสียที”

“เรื่องนี้ถ้าจะโทษก็ต้องโทษคุณ เพราะคุณไร้เสน่ห์จนผมไม่สนใจ” เทรย์เวอร์จับข้อมือของเธอไว้แน่น พร้อมทั้งมองสบตาคู่หวานด้วยสายตาตำหนิ คำพูดนั้นทำให้คนฟังเสียความมั่นใจไปมากเหมือนกัน

“จริงหรือคะ” เฟื่องฟ้าแกล้งถามพร้อมทั้งยื่นหน้าไปใกล้เขามากขึ้นอย่างจงใจยั่ว เทรย์เวอร์ใช้วงแขนรวบเอวบางไว้แล้วดึงเข้ามาแนบชิด

“อาจจะไม่จริงก็ได้ หรือว่าคืนนี้เราจะ...” เขาพูดแล้วหยุดแค่นั้น

“วันนี้คงไม่เหมาะ บังเอิญว่าร่างกายของฉันยังไม่พร้อม” เฟื่องฟ้ารีบบอกพร้อมส่งยิ้มหวาน

“หมายความว่าอย่างไรไม่พร้อม” เขาก้มหน้าลงมาใกล้มากขึ้น มือลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง ถึงแม้ว่ามีเสื้อผ้ากั้นอยู่ระหว่างมือกับผิวเนื้อ แต่มันก็ทำให้เฟื่องฟ้าร้อนวูบวาบราวกับไฟเผา

“ฉันเป็นประจำเดือนค่ะ” หญิงสาวทิ้งไพ่ตายใบสุดท้าย

“น่าเสียดายนะ” เทรย์เวอร์ชะงักในทันที

“ใช่ค่ะ ฉันเองก็เสียดาย ความจริงฉันไม่น่ารอให้คุณพร้อมเลย จัดการเองก็สิ้นเรื่อง”

“คุณไม่อายหรือไงเวลาที่พูดแบบนี้” ให้ตายเถอะ เทรย์เวอร์อยากจะบ้าตายกับความเปิดเผยของเฟื่องฟ้า

“อายทำไมคะ เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องธรรมชาติ การร่วมเพศเป็นสิ่งที่ทั้งมนุษย์และสัตว์ทำ โดยมีเหตุผลเพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ของตัวเอง”

“แล้วระหว่างเรา มันจะเรียกว่าดำรงเผ่าพันธุ์ไหม” เขาถอนหายใจเล็กน้อย

“ถ้าฉันท้องก็คงจะใช่”

“คุณคิดว่าความสัมพันธ์ครั้งเดียวของเราจะทำให้คุณท้องได้ไหม”

“อันนี้มันขึ้นอยู่กับคุณค่ะ ว่ามีความสามารถมากแค่ไหน” เฟื่องฟ้ายั่วเขาอีกแล้ว

“คุณกำลังท้าทายผมนะ รู้ตัวหรือเปล่า” แววตาเทรย์เวอร์เป็นประกาย

“ฉันพูดความจริง ถ้าคุณไม่ได้บกพร่องหรือเป็นหมัน คุณก็ย่อมทำให้ฉันท้องได้”

“ทำไมไม่คิดว่าตัวเองจะบกพร่องบ้างล่ะ”

“ฉันตรวจร่างกาย ฉันแข็งแรงดีและพร้อมเสมอที่จะมีลูกให้คุณ”

“ผมไม่รู้จะต้อนคุณอย่างไรแล้ว” เทรย์เวอร์พูดเหมือนยอมแพ้ เฟื่องฟ้ามีข้อโต้กลับทุกอย่างที่ตนพูดไป และเป็นสิ่งที่เถียงกลับไม่ได้เลยเช่นกัน

“ทำไมไม่หยุดต้อนล่ะคะ บางทีถ้าคุณหยุดฉันอาจจะเป็นฝ่ายเข้าหาคุณเอง”

“ทุกวันนี้คุณยังเข้าหาผมไม่พออีกเหรอ ดูเหมือนว่าระหว่างเรา คุณเป็นฝ่ายรุกมากกว่าที่ผมรุกคุณอีก ผู้หญิงถ้าเปิดเผยมากหรือพยายามเข้าหาผู้ชายมากจนเกินไป มันจะทำให้ผู้ชายเบื่อและพยายามหนี ต่อให้สวยแค่ไหนก็ดูน่ากลัวมากกว่าน่าสนใจ” เทรย์เวอร์พูดเสียงเรียบคล้ายกับจะตำหนิในที

“แต่คุณก็ไม่ได้กลัวหรือเบื่อฉันเลยนี่คะ คุณชอบเสียด้วยซ้ำที่ถูกฉันรุก” เฟื่องฟ้าไม่สนคำเหน็บแนม แต่แกล้งยั่วโมโหกลับไปอีก

“พรุ่งนี้ไปร้านที่บอกด้วย คนขับรถจะพาคุณไป” เขาเปลี่ยนเรื่องพูดเมื่อเห็นว่าเอาชนะเธอไม่ได้สักที

“พรุ่งนี้ถ้าคุณไม่ไปกับฉัน ฉันก็ไม่ไป” เฟื่องฟ้ายื่นคำขาด

“ถ้าไม่ไป คุณก็จะไม่มีชุดใส่ออกงาน” เทรย์เวอร์ไม่ยอมแพ้เช่นกัน

“ฉันไม่สน” หญิงสาวยักไหล่เบาๆ

“คุณควรจะเรียนรู้ว่าไม่ควรท้าทายหรือต่อรองกับผม คุณต้องทำตามคำสั่งเท่านั้น”

“ฉันไม่เคยทำตามคำสั่งของใคร และฉันไม่ใช่ลูกน้องแต่เป็นภรรยา สามีที่ดีต้องไม่สั่งให้ภรรยาทำนั่นทำนี่ แต่ควรเอาใจถึงจะถูก”

“ผู้ชายที่ทำแบบนั้นคือพวกกลัวเมียซึ่งไม่ใช่ผม การตามใจมากจนเกินไปไม่ใช่เรื่องดี และภรรยาบางคนก็ไม่น่าตามใจ โดยเฉพาะผู้หญิงร้ายกาจที่บังเอิญได้มาเป็นภรรยายิ่งไม่ควรตามใจ” เทรย์เวอร์พูดเสียงดังฟังชัด คราวนี้เฟื่องฟ้าเบิกตากว้างรู้ดีว่าเขาหมายถึงใคร

“บังเอิญว่าฉันเป็นภรรยาที่แสนดีและไม่ร้ายกาจเสียด้วยสิ ดังนั้นฉันจะไม่ทำตามคำสั่งของคุณถ้าฉันไม่เห็นด้วย” เฟื่องฟ้ายืนยันกลับไปพร้อมทั้งจู่โจมหอมแก้มเขาหน้าตาเฉย เทรย์เวอร์นิ่งคิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะถูกจู่โจมเช่นนี้

“ฝันดีนะคะสามีที่รัก พรุ่งนี้เช้าเจอกัน”

พูดจบเฟื่องฟ้าก็เดินออกไปทันที ดวงตาคู่คมมองตามร่างระหงของภรรยาในนามไปเงียบๆ ลอบยิ้มบางๆ ที่มุมปากเมื่อคิดถึงสัมผัสนุ่มๆที่แก้มของตัวเองเมื่อครู่

“ยายตัวแสบ”