หย่ากันแล้วไยต้องรักท่าน

หย่ากันแล้วไยต้องรักท่าน

จิรัฐติกาล

5.0
ความคิดเห็น
29.6K
ชม
21
บท

หย่ากันแล้วไยต้องรักท่าน ไป๋ชิงนางแต่งเข้าสกุลลู่อย่างเต็มใจ หากแต่สามีนาง ลู่เฉิน กลับทำร้ายจิตใจนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า นำพาอนุเข้าเรือนไม่เว้นแต่ละวัน จนสุดท้ายนางทนไม่ไหวก็ขอ "หย่า" "ก็ตามใจเจ้า" นางเจ็บแค้นใจสาหัส เดินจากมาด้วยน้ำตา หากแต่เดินออกจากสกุลลู่ได้ไม่นาน เหตุใดเขาถึงกลับมาตามนางกลับ ********* คนอย่างนางมีแต่เดินหน้าไม่หวนคืน หย่ากันแล้วอย่าคิดจะมีคืนดี เป้าหมายนางคือ "สามีใหม่" เท่านั้น มาทำให้ใต้หล้าเห็นว่า หญิงหม้ายก็มิได้ร้างรักแต่อย่างใด ******************************* นิยายเรื่องนี้มีเป้าหมายคือหาสามีใหม่ ใครมิชอบใจรักผัวเก่าขัดใจผ่านไปก่อนได้เลยค่ะ

บทที่ 0 คำโปรย

กิ่งต้นหลิวกำลังถูกสายฝนพัดจนใบไม้ปลิวลงไปตามสายลม จนกระทั่งกิ่งโยกเอนขยับไปมาราวกับเสียงร้องในใจนางในตอนนี้ อนงค์ร่างบางอรชร ใบหน้าเรียวรูปไข่ขับรับกับดวงตาหงส์ คิ้วเรียวดัง กิ่งหลิว ริมฝีปากดั่งดอกบัวแรกแย้ม

ดวงตานางหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า สามปีที่ผ่านมาสำหรับนางแล้วเหมือนสามสิบปี ตั้งแต่ก้าวเข้ามาสกุลลู่ ในใจนางแต่ละวันล้วนไม่ได้อยู่สงบสุข

ประตูใหญ่ด้านหน้าไหว้ฟ้าดินรับนางเข้ามา

หากแต่ประตูเล็กกลับรับอนุมาเช่นกัน

ในคืนเข้าหอที่ควรเป็นของนาง แต่อนุที่ต่ำกว่ากลับช่วงชิงไปได้ ชีวิตรักที่จะสงบก็ไม่เคยมีนับตั้งแต่นั้น นางคิดว่าหากนางทำตัวเป็นภรรยาที่มีความเมตตาต่อภรรยาคนอื่นๆ ของสามี ประพฤติตนเป็นแบบอย่างที่ดี สามีนางก็คงจะยกย่องนางและให้ความเคารพบ้าง แต่สามปีที่ผ่านมา นางเหมือนตกอยู่ในนรกไม่เว้นวัน

เขาเอาแต่สร้างเรื่องเอาอนุเข้าเรือนไม่เว้นแต่ละวัน อย่างที่เขาบอกว่ามีหนึ่งก็ต้องมีสอง มีสองก็ต้องมีสาม ในเมื่อนางเป็นหนึ่ง นางก็ปล่อยให้อนุพวกนั้นตบตีกันเอง

ตบตีกันไปมา ในที่สุดสามปีนางก็เหลืออนุที่ผ่านสนามรบพวกนั้น และแยกย้ายต่างคนต่างอยู่เพียงสองคน ถึงสองคน แต่สำหรับนางแล้ว ก็ไม่ต่างจากนรกเหมือนเคย

ทุกวันผ่านไปอย่างยากลำบาก เจ็ดวันต้องแบ่งไปให้อนุแล้วสี่วัน เหลือให้นางเพียงสามวัน หากแต่สามวันนั้นสำหรับนางนั้น...

หึ นางเค้นหัวเราะกับชะตาที่ตัวเองได้รับ เฉกเช่นวันนี้ที่ต้องพบกับความจริงที่แสนเจ็บปวด สายฝนยังคงกระหน่ำเทลงมา นางทอดมองไปยังเรือนฝั่งตรงข้ามที่มีแสงเทียนดวงเล็กจุดอยู่ ทำให้เห็นเงาด้านในนั้น

สองคนนั้นกำลังเล่นรักโดยมิกลัวฟ้ากลัวสวรรค์จักลงโทษ คนหนึ่งนั้นคือคนที่นางต้องทนมาตลอดสามปี สามีนาง “ลู่เฉิน” ส่วนคนที่สองนั้นนางเคยเห็นเป็นดั่งน้องสาวที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่วัยเยาว์ สาวใช้ของนาง “จางจิ้ง”

มือบางกำแน่นจนเล็บจิกลงไปในเนื้อจนเลือดไหลออกมา หากแต่มันกลับไม่ได้เจ็บเลยสักนิด สามปีนี้สำหรับนาง สิ่งที่ทั้งสองกระทำนั้นเหมือนมีดที่กรีดลงกลางใจ จนในที่สุดตอนนี้หัวใจนางก็ตายไปแล้ว

นางเฝ้ารอสองคนที่นางรักทำกิจจนเสร็จ รอจนกระทั่งสายฝนที่พัดกระหน่ำหลงเหลือเพียงแค่หยดน้ำบนหลังคา มือนางยกขึ้นไปรองรับน้ำฝนที่ตกลงมา แล้วน้ำตาของนางก็หยดลงบนแก้ม

ถึงเวลาแล้วที่นางควรจะรักตัวเองมิใช่คนอื่น ควรจะเลือกหนทาง ที่ถูกต้อง เมื่อคิดได้ก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง แล้วก้าวเท้าผ่านหลังคาที่หลบฝน หยดฝนที่โปรยปรายเหลือเพียงน้อยนิดนั้น ตกลงมากระทบกับเรือนผม ที่ยาวจนถึงสะโพก ยามเท้าย่างกรายไปนั้นก็พัดเอนไปมาราวกับลิ่วลม ฝีเท้านางยามก้าวไปนั้นคล้ายกับต้นไผ่ที่ไม่อาจสู้แรงต้นหลิวที่มั่นคงได้

แต่ละก้าวเต็มไปด้วยบาดแผลในใจ ยามที่ได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมาจากในนั้นราวคมมีดกรีดลงลึกไป

“พวกท่านใจร้ายกับข้าเกินไปแล้ว”

นั่นน่ะหรือน้องสาวที่ข้ารัก นั่นนะหรือสามีที่รักภักดี เหยียบย่ำกันพอหรือยัง

ไป๋ชิงหยุดฝีเท้ายืนอยู่หน้าประตู หากแต่นางกลับไม่กล้าที่จะเคาะเรียกสองคนนั้นออกมาให้บาดตาบาดใจ แต่แล้วก็มีเสียงสนทนาดังออกมาจากด้านในราวกับว่าจงใจให้นางได้ยิน

“คุณชาย หากคุณหนูรู้เข้า คุณหนูจักต้องเสียใจแน่”

จางจิ้งกล่าวด้วยน้ำเสียงขวยเขิน พลางออดอ้อนซบแผ่นอกลู่เฉินโดยไม่มีท่าทีที่จะเสียใจอย่างคำพูดสักนิด

ส่วนลู่เฉินนั้นก็หัวเราะในลำคอ “ชิงเอ๋อร์จะเสียใจเยี่ยงไรกันเล่า ในเมื่อต่อไปข้าย่อมต้องมาเยือนเรือนของนางทุกวันอยู่แล้ว ข้าได้กับเจ้า ก็ดีกว่านำอนุนอกเรือนเข้ามาเป็นไหนๆ”

จางจิ้งได้ยินแบบนั้นก็ผละออกจากอก แล้วกำหมัดตีแผ่นอกเบาๆ “คุณชายมิคิดจริงจังกับข้าใช่หรือไม่ เห็นข้าเป็นเพียงสาวใช้เท่านั้น”

มือหนาเขานั้นจับกุมมือจางจิ้งที่กำลังทุบตีอกเอาไว้ แล้วดึงนางมากอดเช่นเคย “ในใจข้าไม่ได้มองเจ้าเป็นเช่นนั้น แต่รอหน่อย ให้พ้นวันเกิดท่านแม่ก่อน ข้าจะขอเจ้าเป็นอนุคนที่สาม ไม่ให้เจ้าเป็นสาวใช้ตลอดไปแน่ แต่เจ้าต้องรับปากข้าว่าจะดูแลไป๋ชิงเช่นเดิม”

จางจิ้งได้ยินชื่อก็แค้นในใจ ตั้งแต่เล็กก็เติบโตมาพร้อมกับคุณหนูไป๋ชิง หากแต่ตนคือสาวใช้ ส่วนนางก็คือบุตรีของบัณฑิตสกุลเหว่ย อาจารย์ที่เป็นที่นับถือของเหล่าบัณฑิตในเมืองนี้

ตั้งแต่เล็กนางล้วนเห็นว่าคุณหนูดีกว่าตนทุกอย่าง คุณสมบัติของนางที่โดดเด่นเหนือบุรุษ อ่านหนังสือออกตั้งแต่สามขวบ สอบเทียบข้ามรุ่นได้ตั้งแต่เด็ก พิณ ขลุ่ย กลอน โคลงกวีก็ไม่แพ้ใคร ตลอดจนงานบ้าน เย็บปักถักร้อยก็โดดเด่นเสมอ

สำหรับจางจิ้งแล้ว คุณหนูเปรียบเหมือนเทพเซียนที่ลงมาจากสวรรค์ ส่วนนางเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาที่ยืนอยู่บนดินมิอาจเทียบได้ หากแต่ตอนนี้นางทำสำเร็จแล้ว เมื่อนางมีสามีคนเดียวกับเทพเซียน องค์นั้น

เมื่อคิดได้นางก็ยืดคออีกหน่อย “ให้ข้าเป็นอนุแล้วยังต้องรับใช้นางอีก เช่นนั้นแล้วข้าจะนอนกับท่านเพื่ออันใด ท่านก็หาสาวใช้คนใหม่ มาแทนเถอะ” น้ำเสียงนางแง่งอน ปากนิดปากหน่อยยื่นออกมาราวกับนกแก้วนกขุนทอง

ลู่เฉินรู้สึกสนุกจึงก้มลงจูบริมฝีปากนั้นอย่างเอาใจ ทำให้เกิดเสียงหัวเราะขึ้นอีกครั้ง จนกระทั่งเสียงหนึ่งดังขึ้น

“ไม่จำเป็นต้องหาสาวใช้ให้ข้าใหม่หรอก”

สองคนที่อยู่ในห้องมองหน้ากันแล้วตกใจ จางจิ้งรีบผละออกจากอกของลู่เฉิน จากนั้นก็ควานหาเสื้อผ้ามาใส่ หากแต่เมื่อคิดว่าตอนนี้ นางเป็นใคร ก็พวกเราล้วนใช้สามีคนเดียวกัน แล้วนางจะกลัวไป๋ชิงไปทำไม เมื่อคิดได้ก็ยืนทั้งที่สวมชุดชั้นในชั้นเดียว มองลู่เฉินที่ลงจากเตียงเดินไปเอาผ้าคลุมมาให้นางอย่างเอาใจ

ยิ่งลู่เฉินทำแบบนี้นางก็ยิ่งได้ใจ จึงเชิดหน้าขึ้นแล้วเป็นฝ่ายไปเปิดประตูเอง

เอี๊ยด เสียงประตูเปิดออกพร้อมกับเสียง เพียะ!!

มือไป๋ชิงตบเข้าที่หน้าจางจิ้งเสียงดัง “คุณ...” หนู คำท้ายนั้น หยุดไปเมื่อคิดได้ว่าตัวเองเป็นใครแล้วตอนนี้ ก่อนลุกขึ้นแล้วหันกลับไปซบคุณชายลู่เฉิน “คุณชายเจ้าคะ ช่วยบ่าวด้วยเจ้าค่ะ”

ท่าทางเช่นนั้นยิ่งทำให้นางรู้สึกเจ็บปวด นี่หรือคนที่เติบโตมาพร้อมกับนาง แล้วมองสามีที่หันมาตวาดใส่

“ฮูหยิน เจ้าอย่าลืมคำว่าสี่คุณธรรมของภรรยาเด็ดขาด กระทำการเช่นนี้ก็เท่ากับไม่ให้เกียรติข้า ประพฤติผิดต่อสามีไม่เท่ากับผิดข้อปฏิบัติ สี่คุณธรรม!!”

“ข้าไม่สนใจสี่คุณธรรมพวกนั้นแล้ว หากท่านเอาสี่คุณธรรมมาอ้าง แล้วท่านเล่า กระทำตัวเป็นสามีที่ดีหรือไม่”

“ไป๋ชิง เจ้าชักจะหาญกล้ามากไปแล้ว” เขาปลดมือของสาวใช้ออก จากนั้นก็เดินมายังหน้าภรรยาตน ยกมือขึ้นแล้วตบ

เพียะ! เสียงนั้นดังสะเทือนจนคนถูกตบล้มลงไปบนพื้น คนถูกกระทำยกมือขึ้นจับแก้มตัวเอง มองสีหน้าสามีที่กำลังแสดงอำนาจ หันมองสาวใช้ตนที่กำลังยิ้มเยาะสะใจ สองมือนางก็กำแน่น ในใจก็คิดว่า

‘สี่คุณธรรมห่าเหวอันใดเล่า ข้าไม่สนอะไรทั้งนั้น’

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ จิรัฐติกาล

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

เกาะครีต
4.9

วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบครัวของนางต้องการไล่นางออก! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนเลวทรามและไร้ความปรานี วางยาน้องสาว และพ่อของนางต้องการโบยนางจนตาย! ในความเป็นจริงหากอยากจะกล่าวหาผู้ใดสักคน มันก็หาข้ออ้างได้ทั่ว แต่นางเป็นคนไม่ยอมใคร นางผอมบางนางหนึ่งปลุกปั่นโลกด้วยความสามารถอันทรงพลังตนเอง ท่านอ๋องกล่าวว่า หากได้เจ้ามาครอบครอง ข้ายอมทรยศทุกคนในโลก นางกล่าวว่า เพื่อท่าน ต่อให้ทุกคนในโลกเกลียดข้า ข้าก็ยอม

คุณนายยอมหย่าแล้ว

คุณนายยอมหย่าแล้ว

Calv Momose
4.9

หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก

ประกาศหาแฟน

ประกาศหาแฟน

Mathe Hackett
5.0

คู่หมั้นของเธอนอกใจแม่เลี้ยงของเธอ และทั้งสองก็ร่วมมือกันวางแผนหลอกลวงทรัพย์สินของครอบครัวเธอ และวางกับดักให้เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ให้กับชายแปลกหน้าคนหนึ่ง เพื่อที่จะแก้แค้น เหวินหญ่าจึงตัดสินใจหาผู้ชายคนหนึ่งมาก่อเรื่องที่ที่งานหมั้นและฉีกหน้าพวกเขาทั้งคู่ โดยไม่คาดคิดหลังจาก "ประกาศหาแฟนโดยจ่ายค่าตอบแทนสูง"แล้ว เธอก็ได้หนุ่มสุดหล่อมาจริงๆ! เหวินหญ่าคิดว่าอีกฝ่ายเป็นเด็กยากจนที่เพื่อเงินเท่านั้น แต่หลังจากอยู่กับเขา โชคของเธอก็ดีขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก เดินนเล่นในห้างสรรพสินค้าใดก็ได้รับคูปองสำหรับแบรนด์หรูที่ซื้อฟรีและได้ชุดมูลค่านับแสนฟรี! ในงานหมั้น เขาออกงานอย่างยิ่งใหญ่ ทำให้ทุกคนนั้นตกตะลึงและประกาศอย่างเปิดเผยว่าเธอคือผู้หญิงของเขา! เดิมทีคิดว่าพวกเขาจะแยกทางกันหลังจากเรื่องนี้จบลง แต่เขากลับติดตัวเธอไม่ยอมไปไหนอีก "เราเพิ่งหมั้นกัน ตอนนี้ผมเป็นคู่หมั้นของคุณแล้ว" เหวินหญ่าหัวเราะเบา ๆ "คุณหมิ่น คุณคงไม่ใช่คิดว่าฉันรวยก็เลยไม่ยอมปล่อยฉันมั้ง?" หมิ่นซือหางยิ้ม เขาเป็นหลานชายของตระกูลใหญ่ ตระกูลหมิ่น เป็นซีอีโอของฮั้วเชง กรุ๊ป และเป็นถึงเจ้านายเบื้องหลังที่ควบคุมเส้นชีวิตทางเศรษฐกิจของเมืองไฮทั้งหมด เขาต้องมาสนใจเงินเล็กน้อยของเธอเหรอ? ต่อมาเหวินหญ่ารู้ว่าเขาคือคนที่เอาครั้งแรกของเธอไปในคืนนั้น!

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
หย่ากันแล้วไยต้องรักท่าน
1

บทที่ 0 คำโปรย

23/09/2024

2

บทที่ 1 ข้าจะไม่ทน

23/09/2024

3

บทที่ 2 หาวิธีหย่า

23/09/2024

4

บทที่ 3 ตามสามีไม่เอาไหน

23/09/2024

5

บทที่ 4 หาสาวใช้คนใหม่

23/09/2024

6

บทที่ 5 ละครงิ้ว

23/09/2024

7

บทที่ 6 ข้อแลกเปลี่ยน

23/09/2024

8

บทที่ 7 กลับมาใช้สกุลเหว่ย

23/09/2024

9

บทที่ 8 ใครอยู่เบื้องหลัง

23/09/2024

10

บทที่ 9 เจ้าลูกไม่ได้ความ

23/09/2024

11

บทที่ 10 ตามหาสมบัติ

23/09/2024

12

บทที่ 11 จะทำให้เจ้าภูมิใจ

23/09/2024

13

บทที่ 12 แผนสิ้นคิด

23/09/2024

14

บทที่ 13 แสดงบทกตัญญู

23/09/2024

15

บทที่ 14 ผลของกรรม

23/09/2024

16

บทที่ 15 หวังผลประโยชน์

23/09/2024

17

บทที่ 16 เปิดโปงคนอยู่เบื้องหลัง

23/09/2024

18

บทที่ 17 ผลการตัดสิน

23/09/2024

19

บทที่ 18 จ้วงหงวนคนใหม่

23/09/2024

20

บทที่ 19 เจ้าก้อนแป้งมาผิดเวลา

23/09/2024

21

บทที่ 20 อโหสิกรรม

23/09/2024