รสรัก รอยเสน่หา ทำให้เธอสุข ทุกข์เฝ้ารอคอย ปาฏิหารย์ หากเมื่อวันนั้นมาถึง เขากลับทำให้เธอทุกข์ทรมานเจ็บเจียนจะขาดใจ “ปล่อยเนยนะ เนยไม่ยอมพี่อีกแล้ว จากนี้ไปเราจะเป็นแค่คนแปลกหน้า เนยจะไปตามทางที่พี่ต้องการ” เนวิตาเสียงข่มขืนใกล้ใบหูเขา “จะทำได้จริงๆ หรือสาวน้อย ลองดูกันไหม สักพักเธอจะวอนขอฉันหน้าดำหน้าแดงเชียวล่ะ”
1
ลอนดอน อังกฤษ
ภายในอพาร์ตเม้นต์หรู พยัคฆ์ สืบขจรเกียรติกำลังพยายามยกหัวขึ้นจากหมอนนุ่ม แต่ช่างยากเย็นเพราะเมื่อคืนดื่มหนักที่สุดในรอบสามปี… เมาขนาดที่ว่าคู่ขาสาวสวยแดนผู้ดียังทิ้งเขาไว้ด้วยความขัดใจเหตุที่ทำบทรักล่มไม่เป็นท่า เมื่อทรงตัวได้ร่างสูงสะบัดศีรษะแรงๆ ให้หายมึน คว้าผ้าขนหนูพันเอวสอบเดินไปนั่งตรงมินิบาร์ หาน้ำเย็นดื่ม
ติด ติด ติด มือถือร้องหาเจ้าของ พยัคฆ์กดรับ
“ตาเมฆจะกลับวันไหน” เสียงพวงพกาน้าสาวดังมาตามสาย พยัคฆ์คิดครุ่นว่าจะตอบดีหรือไม่
“อีกไม่กี่วันครับ” หาคำตอบได้จึงบอกน้าสาว
“อย่านานนักนะตาเมฆ” น้าสาวรบเร้ามาอีก พยัคฆ์ตอบรวดเร็ว
“ครับๆ ผมวางสายนะครับแล้วค่อยคุยกันครับ”
สาเหตุที่น้าสาวโทรตามในช่วงสามสี่วันที่ผ่านเพราะการเสียชีวิตของมารดา ซึ่งเรื่องนี้ทำให้พยัคฆ์ช็อก มันเหมือนฝัน จะให้ยอมรับกับสิ่งที่เกิดนั้นมันช่างยากเย็น มารดาต่อสู้กับโรคหัวใจมาหลายปี หากไม่เป็นเพราะนายพลผู้เป็นพ่อและผู้หญิงคนนั้นซึ่งได้ชื่อว่าเมียน้อย มีหรือที่ท่านจะจากไปเร็วขนาดนี้ ชายหนุ่มจึงสัญญากับตนเองจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยราบคาบเมื่อกลับไปถึงเมืองไทย
กรุงเทพฯ สองวันต่อมา
นมมาลีคนใช้เก่าแก่ของบ้านสืบขจรเกียรติรีบเดินออกจาห้องครัวเมื่อเด็กรับใช้มารายงานว่าคุณหนูของตนกลับมาแล้ว
“คุณหนูกลับมาไม่เห็นบอกนมเลยค่ะ จะให้คนขับรถไปรับ” นมมาลีเข้าไปกอดร่างสูงร้อยแปดสิบเซนติเมตรของเจ้านายน้อยด้วยความดีใจ
“บอกว่ากลับมาก็ไม่รู้สิครับว่าบ้านของผม มีกาฝากเข้ามาอยู่อย่างสุขสบาย น่าสงสารคุณแม่เก็บเงียบเชียวต้องให้ผมรู้จากคนอื่น แถมบ้านแบบเดิมๆ ที่คุณแม่ชื่นชอบก็เปลี่ยนไป” น้ำเสียงดุดันแม้จะเบาลง แต่สายตาที่ดังมีเปลวเพลิงสุมไม่ได้ลดน้อยลงไปด้วย เด็กรับใช้ที่เข้ามาถอยร่น หากต้องสะดุ้งโหยงเมื่อเดินไปได้เพียงสามก้าว
“อย่าเพิ่งไป เอาภาพพวกนี้ไปเก็บให้ไกลตาด้วย!”
เด็กรับใช้สายตาลนลานเดินมาเก็บรูปถ่ายที่เจ้านายชี้
“คุณหนูไม่ชอบตรงไหน นมจะปรับเปลี่ยนให้เองค่ะ ตอนนี้ไปพักผ่อนนะคะ คืนนี้จะได้ไปฟังพระสวด” นมมาลีเข้ามาบอกให้เด็กออกไป พยายามชวนเจ้านายคุยเรื่องอื่น และก็ได้ผล เมื่อพยัคฆ์ยอมเดินไปทรุดนั่งที่โซฟา
“ใครช่วยดูแลเรื่องงานศพคุณแม่ครับ” หัวใจอ่อนไหว น้ำเสียงจึงอ่อนโยนเมื่อเอ่ยเรื่องมารดา… คงไม่มีใครมาช่วยจัดการสินะเพราะบิดาเองก็ล้มเจ็บตั้งแต่วันนั้น
“ คุณน้าคุณหนูมาฟังพระสวดทุกคืนค่ะ ผู้คนเยอะแยะ”
“ผมหมายถึงญาติๆ ครับ ไม่ใช่ลูกน้องของคุณพ่อ ส่วนคนที่มาช่วยคงคุณน้าพวงพกากับคุณน้าพายัพน่ะสิครับ”
คงไม่มีใครนอกจากสองคนนี้ คนที่เทียวไปเทียวมามารดากว่าคนอื่น
นมมาลีพยักหน้า “คะ แล้วคุณหนูจะขึ้นไปหาคุณพ่อเลยหรือเปล่าคะ”
ใบหน้าหล่อเหลาปานหนุ่มแดนกิมจิแหงนหน้าไปทางห้องนอนบิดา ไม่ตอบคำถาม จากนั้นเดินขึ้นด้านบนยังห้องเดิมที่คิดถึงจับหัวใจ นมมาลีถอนหายใจ สามปีที่ไม่พบเจอดูท่าคุณพยัคฆ์ผู้อ่อนโยนจะกลายเป็นคนมองโลกในแง่ลบไปเสียแล้วหรืออย่างไร
เนวิตา เจ้าของรูปร่างบอบบาง ผิวสีแทนกลับจากมหาวิทยาลัยในมือถือผลไม้หลายชนิด บอกให้เด็กรับใช้นำไปล้างเพราะตนเองจะเอาไปให้บิดาทาน เนวิตารีบร้อนทั้งจมกับความคิดตนเองจนไม่ได้สังเกตการพูดคุยซุบซิบที่ผิดปกติของเด็กรับใช้
พรุ่งนี้ไม่มีเรียนเห็นทีคืนนี้ต้องไปวัดให้เร็วกว่าทุกวัน เพื่อไปช่วยตรวจดูความเรียบร้อย แม้รู้สึกเครียดเมื่อไปที่นั่นแต่เธอคงหลีกหนีเรื่องนี้ไม่ได้
“แต่นี้ไปเนยคือลูกสาวของพ่อ อย่าคิดมากถ้าอยากให้แม่สบายใจก็ทำตัวสบายๆ เมื่อมาอยู่ด้วยกัน แม่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”
การมีแม่เพียงคนเดียวมาโดยตลอด อยู่ๆ ก็มีบิดาบุญธรรมกะทันหัน แม้จะไม่ชินในความเป็นพ่อลูกที่ท่านนายพลมอบให้แต่เนวิตาก็พยายามปรับตัวให้ได้ สองปีที่ผ่านมา เธอได้สัมผัสถึงความรักความเอาใจใส่ของพ่อบุญธรรมแล้ว เนวิตาบอกตนเองว่าสมควรจะดีใจที่โชคชะตาทำให้เธอได้เข้ามาอยู่ที่บ้านหลังใหญ่โตนี้
เพื่อรอใครบางคนกลับมา
เรื่องที่เข้ามาอยู่ที่สืบขจรเกียรติแม้ถูกมองด้วยสายตาไม่เป็นมิตรจากญาติของคุณหญิงเดือนฉายและพ่อบุญธรรม หนำซ้ำสองสัปดาห์ที่แล้วก็มีเรื่องราวใหญ่โตที่ทำเธอเครียดขึ้นมากกว่าเดิมหลายร้อยพันเท่า แต่เธอจะต้องผ่านมันไปให้ได้
สองอาทิตย์ที่แล้วบ้านสืบขจรเกียรติ
เสียงโวยวายในห้องรับแขก เนวิตาเดินอยู่บริเวณนั้นจึงรีบวิ่งไปดู
“อะไรนะ คุณบอกว่าจะพาลูกมาอยู่คนเดียวในตอนแรก ทำไมตอนนี้บอกว่าจะพาเมียน้อยคุณมาอยู่ด้วย คนไม่รักษาสัญญา อย่าไปนะยังไงฉันก็ไม่ยอม ฉันไม่ยอม!”
เป็นเสียงคุณหญิง ภรรยาพ่อบุญธรรมที่ไม่เคยพูดจากันสักคำตั้งแต่เนวิตาเข้ามาอยู่ หากความเป็นผู้ดีของคุณหญิง เนวิตาก็ไม่เคยโดนพูดจากระทบเสียดสีเช่นกัน แต่วันนี้เธอตกใจน้ำเสียงที่ได้ยิน และตกใจคำว่า ‘เมียน้อย’
แม่ไม่ได้เป็นแบบนั้น เนวิตาแน่ใจคุณหญิงกำลังเข้าใจผิด
“พูดอะไรเลอะเทอะคุณหญิง ใครมาได้ยินเข้าหรอก สงสารเขาเถอะ ผมเพียงสงสาร อย่าคิดมากสิ คุณไม่ใช่คนใจแคบ ผมอธิบายคุณไปแล้วนี่น่า” นายพลเนวิน พยายามหว่านล้อมภรรยา
“สงสารคนอื่น เห็นใจคนอื่น ฉันต้องอกตรมหมองไหม้ขนาดไหนคุณรู้ไหม แค่ลูกยังพอไหวแต่ให้แม่มาอยู่ด้วย อยากจะเชิดชูที่ไหนฉันไม่ว่าแต่ถ้าเป็นที่นี่ ฉันจะไม่ทน ไม่ทนอีกต่อไป”
“คุณ…” นายพลเนวินอึดอัด หาทางออกไม่ได้
“ถ้าอย่างนั้นแค่ชั่วคราวจนกว่าเขาจะ…” นายพลต่อรองยังไม่เสร็จเสียงคุณหญิงเดือนฉายก็ขัดขึ้น
“ฉันให้คุณได้แค่ที่บอก หากคุณต้องการอะไรมากกว่านี้ ฉันจะไปอยู่ที่อื่นเอง ”
ความเด็ดขาดของคุณหญิงทำให้นายพลซึ่งไม่เคยเห็น ไม่เคยโดนขัดใจ รีบตะบึงรถออกจากบ้านไม่เรียกคนขับรถ พ่อบุญธรรมจากไปคุณหญิงร้องไห้เงียบๆ ก่อนจะทรุดลงกับพื้น
“คุณหญิง คุณหญิงเป็นอะไรไปคะ!” เนวิตามือสั่น ตกใจเห็นคุณหญิงหายใจติดขัด
เด็กรับใช้ต่างวิ่งเข้ามาเพื่อดูแล “ยาค่ะ ยา” นมมาลีรีบนำยามาให้ หากวินาทีนั้นคุณหญิงได้แน่นิ่งไปเสียแล้ว เสียงร้องเรียกของคนเก่าแก่ที่รับใช้มานาน ทำให้เนวิตาตกใจ น้ำตาไหลด้วยความกลัว เพราะเธอรู้คุณหญิงมีโรคประจำตัวอยู่ นั่นคือโรคหัวใจ
“นมคะ ให้เด็กเอารถออกเร็วคะ ไปโรงพยาบาล” เนวิตาบอกนมมาลีเสียงสั่น
ขณะที่กำลังตกอกตกใจ เนวิตาก็ถูกผลักจนเซ พวงพกาเข้ามาตวาดให้ออกไปไกลคุณหญิง เนวิตาจึงได้แต่ชะเง้อมองคุณหญิงด้วยความเป็นห่วง
บทที่ 1 1
07/03/2022
บทที่ 2 2
07/03/2022
บทที่ 3 3
07/03/2022
บทที่ 4 4
07/03/2022
บทที่ 5 5
07/03/2022
บทที่ 6 6
07/03/2022
บทที่ 7 7
07/03/2022
บทที่ 8 8
07/03/2022
บทที่ 9 9
07/03/2022
บทที่ 10 10
07/03/2022
บทที่ 11 11
08/03/2022
บทที่ 12 12
08/03/2022
บทที่ 13 13
09/03/2022
บทที่ 14 14
10/03/2022
บทที่ 15 15
14/03/2022
บทที่ 16 16
15/03/2022
บทที่ 17 17
16/03/2022
บทที่ 18 18
17/03/2022
บทที่ 19 19
14/03/2022
บทที่ 20 20
17/03/2022
บทที่ 21 21
17/03/2022
บทที่ 22 22
17/03/2022
บทที่ 23 23
08/03/2022
บทที่ 24 24
08/03/2022
บทที่ 25 25
08/03/2022
บทที่ 26 26
17/03/2022
บทที่ 27 27
17/03/2022
บทที่ 28 28
17/03/2022
หนังสืออื่นๆ ของ ลิขิตนางฟ้า
ข้อมูลเพิ่มเติม