หลังจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ เจียงหว่านฉือตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด ทีแรกเธอยังคิดว่าสามีของเธอที่แต่งงานกันมาเป็นเวลาสามปีนั้นมาที่นี่เพื่อดูอาการของเธอ แต่ไม่คิดเลยว่า ชายคนนั้นกลับเดินไปที่ห้องผู้ป่วยข้างๆ เพื่อดูแลผู้หญิงอีกคนหนึ่ง และเพื่อผู้หญิงคนนั้นแล้ว เขายังต้องการส่งเธอเข้าคุกด้วย “2500 ล้าน เพื่อแลกกับการตบผู้หญิงของคุณหนึ่งฉาด”เจียงหว่านฉือมองไปที่เขาอย่างเย็นชา “เราหย่ากันเถอะ"” เธอรับใช้เขาอย่างอดทนมาเป็นเวลาตั้งสามปี ตอนนี้ เธอขอไม่ทำเรื่องโง่ ๆ แบบนั้นอีกต่อไปแล้ว เธอจะกลับไปสืบทอดมรดกมหาศาลของตระกูล
บทที่ 1 มหันตภัย
เจ็บ… มันเจ็บมากจริง ๆ ！
มีอาการปวดที่แขนขึ้นมาอย่างรุนแรง
เจียงหว่านฉือพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะลืมตาขึ้น แต่ไม่ว่าจะยังไงเธอก็ทำไม่ได้ เปลือกตานั้นเหมือนกับถูกกดทับด้วยก้อนหินหนัก ๆ สายตาพร่ามัว หูได้ยินเสียงแผ่ว ๆ เดี๋ยวใกล้เดี๋ยวไกล แต่ได้ยินไม่ชัด
“น่าสงสารจริง ๆ เลย ไม่ยอมให้คนไข้ดมยาสลบด้วยซ้ำ ครอบครัวของเธอต้องเกลียดเธอขนาดไหนกัน...”
“ใช่ เย็บไปตั้งสามสิบเข็ม ฉันแค่มองยังรู้สึกเจ็บเลย...”
หลังจากนั้นไม่นาน เจียงหว่านฉือก็ลืมตาขึ้น และพบว่าตัวเองนอนให้น้ำเกลืออยู่บนเตียงในโรงพยาบาล เธออึ้งไปครู่หนึ่ง และก็นึกขึ้นมาได้ทันทีว่าเรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้ยังไง...
ไป๋เสี่ยวโหรวขอให้เธอไปช้อปปิ้งด้วยกัน ปากก็พูดว่าช้อปปิ้ง แต่จริง ๆ แล้วให้เธอไปถือของต่างหาก
การถูกไป๋เสี่ยวโหรวใช้งานนั้นเป็นเรื่องประจำแล้ว และเธอก็ไม่ได้ปฏิเสธเหมือนเคย หรืออาจจะขี้เกียจเกินกว่าจะปฏิเสธ
ระหว่างทางกลับบ้าน ไป๋เสี่ยวโหรวขับรถ ส่วนเธอนั่งอยู่ที่เบาะหลัง แล้วรถชนคนเข้า ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์
พอภาพอุบัติเหตุทางรถยนต์ผุดขึ้นในหัวของเธอ เจียงหว่านฉือก็นึกกลัวทันที
เธอหดตัวลงและมองไปรอบ ๆ ห้องผู้ป่วยที่ว่างเปล่า มีแค่เธอเพียงคนเดียว
ตอนที่เธอกำลังจะลุกขึ้นนั่งนั้น เสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยก็ดังมาจากนอกห้อง
เจียงหว่านฉือมองออกไปก็ชำเลืองเห็นร่างสูงร่างหนึ่งเข้า เธอพลันดีใจขึ้นมา และเรียกชื่อชายผู้นั้นที่เธอโหยหาออกมา...
“ยู่ชางเหิง！”
นั่นคือสามีของเธอที่แต่งงานกันมาสามปีแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะไม่ค่อยได้เจอหน้ากัน แต่เธอก็เต็มใจรอพร้อมพยายามเห็นคุณค่าของชีวิตแต่งงานของพวกเขา
เขารู้ว่าเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เลยมาเยี่ยมเธองั้นเหรอ？ เธอรู้ว่าเขาย่อมมีเธออยู่ในใจไม่มากก็น้อย...
แต่ในวินาทีต่อมา ผู้ชายคนนั้นก็เร่งฝีเท้าจากไปโดยไม่หันมามองเธอเลยแม้แต่แวบหนึ่ง
เจียงหว่านฉือยิ้มค้างอยู่อย่างนั้น
เธอดึงเข็มที่แขนออกอย่างไม่ลังเล และรีบลุกจากเตียงแล้ววิ่งตามเขาไป
“ชางเหิง...”
เธอเรียกชื่อเขา เพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้เห็นเธอ เลยเดินตามเขาไปจนถึงห้องข้าง ๆ
แต่สถานการณ์ต่อมา ทำให้เธอรู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่าอย่างไรอย่างนั้น
ไป๋เสี่ยวโหรวซึ่งเป็นผู้หญิงที่มักจะแสร้งทำเป็นคนอ่อนแอต่อหน้ายู่ชางเหิง ตอนนี้กำลังนอนอยู่บนเตียงคนไข้โดยมีผ้าก๊อซพันรอบข้อมือซ้าย ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอนั้นมีน้ำตาไหลพราก ขอบตาของเธอแดงก่ำและน้ำตาคลอเบ้า ดูแล้วน่าสงสารมาก
นอกจากยู่ชางเหิงแล้ว ยังมียู่ชิงชิงพี่สาวของยู่ชางเหิงและหลินเยี่ยนเฟินซึ่งเป็นแม่สามีของเธอด้วย... ทั้งสามคนมุงดูไป๋เสี่ยวโหรวอย่างเป็นห่วง เหมือนกับว่าเธอนั้นไม่มีตัวตน！
เจียงหว่านฉือยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น
น่าตลกสิ้นดีเลย ที่เธอคิดไปเองว่ายู่ชางเหิงมาที่นี่เพื่อเยี่ยมเธอซะอีก...
คนในห้องทั้งสี่คนมองมาที่เธอพร้อมกัน และแม่สามีที่แต่งตัวหรูหราก็ลุกขึ้นมาก่อน เธอเชิดคางขึ้นเล็กน้อย มองเธอแล้วพูดอย่างหยิ่งยโสว่า “เจียงหว่านฉือ แกมาก็ดีแล้ว รีบไปมอบตัวซะ แล้วบอกตำรวจว่าแกเป็นคนชนคน！”
“ใช่ ยอมรับความผิดแทนน้องเสี่ยวโหรวซะ” ยู่ชิงชิงก็คล้อยตาม เหมือนที่พูดนั้นค่อนข้างจะสมเหตุสมผล
“มอบตัวเหรอ？ ！”
เจียงหว่านฉืออดไม่ได้ที่เบิกตากว้างขึ้นมาทันที จู่ ๆ ความรู้สึกบ้าบอเหลือเชื่อก็โผล่ขึ้นมาในใจของเธอ พร้อมกับความโกรธเคืองที่พรั่งพรูออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พลางชี้ไปที่ไป๋เสี่ยวโหรวและถามว่า “เธอเป็นคนชนคน！ ทำไมต้องให้ฉันไปมอบตัวแทนด้วย？ ！”
คนในตระกูลยู่ทำเหมือนเธอเป็นคนรับใช้มาโดยตลอด และเธอก็ชินกับมันแล้ว
และไป๋เสี่ยวโหรวที่ถือว่าตัวเองมีบุญคุณกับตระกูลยู่นั้น ก็พยายามหาวิธีทำให้เธออยู่ไม่เป็นสุขเสมอ
แต่เพื่อรักษาชีวิตแต่งงานของตนเองกับยู่ชางเหิง เธอเลยยอม เพราะอย่างไรที่เธอแต่งเข้ามาในตระกูลยู่ก็เพื่อเอาชนะใจผู้ชายคนนั้น
แต่ที่เธอไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะกร่างได้ถึงขนาดนี้！ ให้เธอไปรับโทษแทนผู้หญิงดัดจริตคนนี้งั้นเหรอ！ พวกเขามีสิทธิ์อะไรกัน？！
“ฉันขอโทษ มันเป็นความผิดของฉันเอง... ฉันเองก็ไม่อยากให้เกิดอุบัติเหตุแบบนั้นขึ้นหรอก...” ไป๋เสี่ยวโหรวที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้นั้น จู่ ๆ ก็เอามือปิดหน้าและร้องไห้ออกมา “ฉันยอมติดคุกเพื่อชดใช้ความผิด และถ้าอีกฝ่ายไม่ยกโทษให้ฉัน ต่อให้ฉันต้องเอาชีวิตมาชดใช้แทนฉันก็ยอม！”
จากนั้นเธอก็หรี่ตาลง ใช้มือข้างหนึ่งลูบท้องเบา ๆ พลางมองยู่ชางเหิงที่ยืนอยู่ข้างเตียง แววตาของเธอเต็มไปด้วยความอ่อนโยน “แต่ฉันมีลูกของอาเหิงอยู่ในท้องแล้ว！ ฉันปล่อยให้ลูกต้องทนรับเคราะห์ไปกับฉันไม่ได้...”
ว่าไงนะ？！
เจียงหว่านฉือรู้สึกช็อคราวกับโดนฟ้าผ่า
ไป๋เสี่ยวโหรวกำลังท้องลูกของยู่ชางเหิงอยู่งั้นเหรอ？！
บทที่ 1 มหันตภัย
12/12/2022
บทที่ 2 ติดคุกแทนเมียน้อย
12/12/2022
บทที่ 3 สองพันห้าร้อยล้านแลกกับตบหน้าฉาดหนึ่ง
12/12/2022
บทที่ 4 ฉันตัดสินใจหย่าแล้ว
12/12/2022
บทที่ 5 เธอจริงจัง
12/12/2022
บทที่ 6 กลับตัวกลับใจ
12/12/2022
บทที่ 7 ข้อตกลงการหย่า
12/12/2022
บทที่ 8 ขวัญใจแห่งท้องทะเล
12/12/2022
บทที่ 9 หมาที่ดีไม่ขวางทาง
12/12/2022
บทที่ 10 ของปลอม
12/12/2022
บทที่ 11 หน้าแตก
12/12/2022
บทที่ 12 แอบถ่าย
12/12/2022
บทที่ 13 ทายาท
12/12/2022
บทที่ 14 ไม่มีทางเป็นเธอได้หรอก
12/12/2022
บทที่ 15 แคร์
12/12/2022
บทที่ 16 ผู้หญิงหน้าซื่อใจคด
12/12/2022
บทที่ 17 ตั้งคำถาม
12/12/2022
บทที่ 18 สมน้ำหน้า
12/12/2022
บทที่ 19 ติดเทรนฮิต
12/12/2022
บทที่ 20 เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย
12/12/2022
บทที่ 21 พลิกโผ
12/12/2022
บทที่ 22 โดนถล่มด่า
12/12/2022
บทที่ 23 งานแถลงข่าว
12/12/2022
บทที่ 24 เจอกันที่ห้าง
12/12/2022
บทที่ 25 ใครให้ราคาสูงก็เอาไป
12/12/2022
บทที่ 26 แสดงละคร
13/12/2022
บทที่ 27 ฉันต่างหากที่ทิ้งคุณ
14/12/2022
บทที่ 28 ผู้หญิงที่สำคัญที่สุดในชีวิตของผม
15/12/2022
บทที่ 29 รับบทนางร้าย
16/12/2022
บทที่ 30 สวยกินขาด
17/12/2022
บทที่ 31 เข้าไปตีสนิท
18/12/2022
บทที่ 32 กำกับเอง เล่นเอง
19/12/2022
บทที่ 33 ขอให้พวกคุณอยู่ด้วยกันตลอดชีวิตไป
20/12/2022
บทที่ 34 เล่นเป็นเพื่อนเธอให้ถึงที่สุด
21/12/2022
บทที่ 35 กำไลข้อมือ
21/12/2022
บทที่ 36 ภาพงานแต่งงานที่แตกร้าว
21/12/2022
บทที่ 37 หลักฐานคาตา
21/12/2022
บทที่ 38 เผาให้หมด
21/12/2022
บทที่ 39 ล้างภาพงานแต่งงานมาอีกภาพ
21/12/2022
บทที่ 40 เจตนาร้าย
21/12/2022