ข้ามกาลบันดาลรัก

เป็นเวลาบ่าย แต่มีเมฆดำบดบังแสงอาทิตย์ ลมหนาวพัดผ้าม่านให้กลายเป็นความบ้าคลั่ง พายุกำลังใกล้เข้ามา

ในห้องนอนที่มีแสงสลัว เมแกน ลินก็ลืมตาขึ้นทันใด และเห็นร่างที่เธอไม่ได้เห็นมาหลายวัน

Lucian Lu กลับมาถึงบ้านแล้ว

วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานครั้งที่สองของพวกเขา

น้ำตาแห่งความปิติไหลรินในดวงตาของเมแกน ลิน ขณะที่เธอจ้องมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา

“ลูเซียน ของขวัญบนโต๊ะสำหรับคุณ”

ขณะที่เขาเข้าใกล้เธอ หัวใจของเมแกน ลินก็เต้นเร็วขึ้น และรอยยิ้มแห่งความคาดหวังก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเธอ

อย่างไรก็ตาม Lucian Lu หันหูหนวกมาให้เธอ เดินไปที่เตียง คว้าปลอกคอของเธอ และโยนเธอลงบนพรมอย่างไร้ความปราณี

“เก็บเสื้อผ้าของฉัน！ ฉันมาที่นี่เพื่อเก็บของเท่านั้น” เขาตะโกน

หลังจากนั้น เขาหยิบกระเป๋าเดินทางขึ้นมาโยนใส่เท้าเธอ

เมแกน หลินสั่นสะท้านไปทั้งตัวเพื่อเผชิญหน้ากับ Lucian Lu ซึ่งตั้งตระหง่านอยู่เหนือเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอหยุดนิ่ง

บรรจุขึ้น？ เมื่อได้ยินเช่นนี้ เมแกน หลินก็กลัว ริมฝีปากของเธอสั่นเทา เธอถามอย่างเศร้าๆ “ลูเซียน คุณจะไปไหน”

Lucian Lu หันใบหน้าของเธอด้วยนิ้วที่เรียวยาวของเขา “ฉันกำลังจะย้ายออก ถ้าไม่อยากหย่ากับฉัน ให้ตายที่นี่คนเดียวก็ได้” เขาคำราม

จากนั้นเขาก็ผลักเมแกน ลินออกไปทันที เธอล้มลงกระแทกหัวที่มุมตู้ เลือดไหลลงมาจากหน้าผากของเธอ

Lucian Lu หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วโยนใส่เธอด้วยความรังเกียจ เขาพูดเยาะเย้ย “เช็ดตัวเอง！“

เมแกน ลินหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาและปาดที่เลือดบนใบหน้าของเธอ เอาชนะความเศร้าโศก เธอตะกายไปที่เท้าของ Lucian Lu และสะอื้นไห้อย่างหนัก

“ลูเซียน อย่าไป คุณไม่ได้กลับบ้านเป็นเดือน วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเรา ขออยู่กับฉันแค่คืนเดียวได้ไหม”

ทันใดนั้น ฟ้าแลบนอกหน้าต่างก็ทะลุท้องฟ้าที่มืดมน และห้องนอนก็เต็มไปด้วยแสงสว่าง

ใบหน้าของ Lucian Lu ดูน่ากลัวในแสง ด้วยรอยยิ้มที่น่ารังเกียจที่มุมปากของเขา เขาถามว่า “คืนเดียวเหรอ？”

เขาคว้าร่างที่บอบบางของเมแกน ลินแล้วโยนเธอลงบนเตียง จากนั้นเขาก็ดึงชุดนอนผ้าไหมของนางลงมาและกดทับตัวนาง

“นี่คือสิ่งที่คุณต้องการไม่ใช่เหรอ？” เขาถามอย่างขุ่นเคือง

“ไม่！ ไม่！ ฉันแค่อยากคุยกับคุณ... อา！“ เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

ไม่มีความอ่อนโยนหรือความเสน่หาในการกระทำของเขาเลย

ก้อนเนื้อก่อตัวขึ้นในลำคอของเธอ เธออดทนต่อการลงโทษและความผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความสิ้นหวัง

“สิ่งที่คุณคิดได้คือวันครบรอบแต่งงานของเรา คุณจำเรื่องที่เกิดขึ้นในวันเดียวกันนี้ของปีที่แล้วได้หรือเปล่า”

เมแกน ลินกำผ้าปูที่นอนแน่น เธอกัดฟันด้วยความทุกข์ทรมานของเธอ น้ำตาซึมเพราะไม่อยากพูดอะไรอีก

เธอลืมคืนวันแห่งโชคชะตานั้นไปได้อย่างไร Lucian Lu ต้องการจะฆ่าเธอหลังจากที่เขาได้รับจดหมายจาก Shelly Yao