เวลาผ่านไปอย่างดวงจันทร์

เขย

บำเรอกาม

พุทธศักราช 2562

คืนวันเสาร์ ตอนค่ำ ในตัวเมืองเชียงใหม่ ภายใต้ดวงไฟส่องสว่าง สาดแสงลงมาจากเสาคอนกรีตต้นสูง เรียงรายอยู่เป็นระยะตลอดสองข้างทาง

‘อลังค์’ ชายหนุ่มวัยยี่สิบห้า รูปร่างสูงใหญ่กำยำ ใบหน้าคมคร้ามหล่อเหลาสะดุดตา กำลังวิ่งออกกำลังกายอยู่ริมฟุตปาธที่อาบไปด้วยน้ำฝน โปรยปรายลงมาตั้งแต่ช่วงเย็น

และในระหว่างที่กำลังจะเดินผ่านหน้าร้านขายเครื่องประดับแห่งหนึ่ง พลันสายตาคมกริบก็เหลือบไปเห็นสตรีวัยกลางคน ผิวขาว ใบหน้าของหล่อนสะสวยสะดุดตา รูปร่างยังดูเซ็กซี่ ทรวงอกอวบใหญ่เบียดกันแน่อยู่ในชุดแซกผ้าไหมสีทอง กำลังจูงมือหญิงสาวอายุรุ่นราวคราวลูกออกมาจากร้านจิวเวลรี่เพื่อจะข้ามไปยังอีกฟากฝั่งถนน แลเห็นรถเบนซ์สีทองคันหรูจอดทิ้งเอาไว้

ทว่าในทันทีที่เดินมาถึงรถ และยังไม่ทันจะเอื้อมมือไปเปิดประตู จู่ๆ ก็มีชายใบหน้าเหี้ยมวิ่งตรงเข้ามาทางด้านหลังด้วยความเร็วสูงเหมือนสัตว์ร้าย พุ่งทะยานเข้าหาสาวน้อยซึ่งเป็นเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย

“ว้าย… ”

หญิงสาวมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่กระเป๋าสตางค์ของหล่อนโดนกระชากหลุดมือไปแล้ว

“ไอ้โจรระยำ”

เป็นเสียงของชายหนุ่มปริศนาที่กำลังเดินผ่านมาเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี

“ช่วยด้วยค่ะ… คุณคะช่วยด้วย”

หญิงสาวร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ เหลียวกลับไปตามเสียง เห็นชายหนุ่มที่ชื่ออลังค์ก้าวอาดๆ เข้าหาโจรร้ายใบหน้าเหี้ยมเกรียม

“เอากระเป๋าสตางค์คืนมา”

อลังค์กล่าวกับโจร ย่างสามขุมเข้าหาด้วยแววตาไร้ซึ่งความหวาดกลัว

“มึงอย่ายุ่ง”

โจรกราดเสียงเข้าใส่ชายหนุ่มแล้วปรี่เข้าประชิดตัว จู่โจมโดยไม่พูดพล่ามทำเพลง

ขวับๆ ๆ ๆ

มีดปลายแหลมวาววับที่ถืออยู่ในมือของโจรร้าย หวดเข้าใส่ร่างสูงใหญ่ของอลังค์ที่สามารถเอี้ยวตัวหลบหลีกได้อย่างคล่องแคล่วทันท่วงที ซ้ำยังตีศอกเข้าใส่ใบหน้าของชายผู้ประสงค์ร้ายอย่างแรงจนเลือดกระเซ็นออกมาจากหัวคิ้ว เจอไปดอกแรกร่างของโจรก็ทรุดฮวบลงไปกองกับพื้น ก่อนที่อีกคนที่กำลังซุ่มสตาร์ทมอเตอร์ไซค์รอ จะก้าวลงจากรถ ปรี่เข้าใส่อลังค์