Kings of Element

เขาว่ากันว่าความรักไม่จำเป็น เเละไม่ได้จำกัดว่าจะต้องเป็นคู่รักแต่เพียงเท่านั้น ความรักมักมีหลากหลายรูปแบบ และความรักที่จะพูดถึงนั้นคือความรักเเบบพ่อกับลูก

เรื่องราวมันเกิดขึ้นเมื่อครั้งที่โลกได้ถือกำเนิดเหล่ามังกรทั้งหกเพื่อมาปกปกป้องโลกใบนี้ ในสมัยนั้นมนุษย์ให้ความเคารพและนับถือเหล่ามังกรประดุจดังเทพเจ้า เหล่ามังกรเป็นที่เกรงขามแก่เหล่ามนุษย์มาก แต่พอเวลาผ่านไปจากความเคารพเเปรเปลี่ยนเป็นเกลียดชังและหวาดกลัวต่อพลังมหาศาลของเหล่ามังกรจนกระทั่งมนุษย์ได้ก่อสงครามขึ้นเพื่อหมายกำจัดเหล่ามังกรให้หมดไป

จากผู้ปกป้องต้องกลายเป็นผู้ทำลายล้าง เมื่อสงครามได้อุบัติขึ้นและยืดเยื้อยาวนานจนกระทั้งวันหนึ่ง มนุษย์และมังกรได้กลับมาร่วมมือกันอีกครั้ง เพื่อจำกัดภัยอันตรายบางอย่างที่กำลังคุกคามโลก และ

ภัยพิบัตินี้ไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้เเต่มันมาจากพิภพอื่นเเละเป็นสิ่งที่เป็นอันตรายต่อสิ่งมีชีวิตต่อโลกของพวกเขาเป็นอย่างมาก เเละสงครามนี้ให้ชื่อว่าสงครามเเห่งการกลืนกิน เหล่ามังกรก็ต่างสูญเสียพอๆ กับเหล่ามนุษย์ ทุกชีวิตต่างบาดเจ็บล้มตายไปมาก และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้นอย่างกระทันหันเมื่อราชามังกรได้โจมตีด้วยพลังอันมหาศาลจนมีเมืองเล็กๆที่อยู่ในรัศมีของพลังที่ถูกปล่อยออกไปได้รับลูกหลงจนเมืองเเห่งนั้นพังราบเป็นหน้ากอง

เเต่เหมือนสวรรค์ไม่ได้ใจร้ายเสียเลยทีเดียว ท่ามกลางสงครามและเพลิงไฟจากพลังของราชามังกร ที่ไม่น่าจะมีใครรอด แต่

ได้มีเด็กน้อยซึ่งรอดชีวิตจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ราชามังกรเมื่อเห็นเด็กน้อย ที่ร้องไห้ดั่งจะขาดใจ จึงแปลงกายเป็นมนุษย์ เพื่อจะได้เข้าไปดูเด็กน้อยใกล้ๆ และเพื่อไม่ให้เด็กน้อยหวาดกลัว

"เด็กคนนี้เป็นผู้รอดชีวิตจากเพลิงเวทมหาศาลของข้าอย่างนั้นหรือนี่ เจ้าเองคงมีพลังเวทที่แข็งกล้าเช่นกันสินะ" ราชามังกรหนุ่มเอ่ยขึ้น พร้อมกับอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาในอ้อมแขน

"อุเเว้ๆๆเเว้...เเอ๊" เด็กน้อยยังคงแผดเสียงร่ำไห้ออกมาด้วยความตกใจและไม่คุ้นเคยในอ้อมกอดของราชาหนุ่ม

"เด็กน้อยข้าจะเลี้ยงเจ้าเองเเต่ถ้าพลังเวทของเจ้ามากมายขนาดนี้มันอาจจะทำให้เจ้าได้ลาโลกนี้ไปก่อนที่เจ้าจะโตเป็นแน่ จริงด้วยชื่อสำคัญมาก อืม...ซินเทียร์ ข้าจะตั้งชื่อเจ้าว่า ซินเทียร์ ที่เป็นภาษามังกร ความหมายของมันคือ น้ำตามังกร เจ้าชอบหรือไม่เจ้าหนูน้อย" ราชามังกรพูดกับเด็กน้อย พร้อมตั้งชื่อให้เสร็จสรรพ

"เเอ้...ฮะๆ" แม้จะไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่ราชามังกรพูดนัก แต่เด็กน้อยก็เหมือนจะตอบรับชื่อที่ได้รับมา

"ชอบสินะเจ้าหนูน้อย" ราชามังกรเอ่ยถาม พรางยิ้มละไมให้เด็กน้อยในอ้อมแขนด้วยความเอ็นดู

หลังจากที่ราชามังกรทั้งหกได้เเยกย้ายกันไปโดยที่ราชินีมังกรเเห่งกาลเวลานามว่า 'รินเนะ' ได้มาหา 'เอน' ราชามังกรผู้ที่รับเด็กน้อยไว้ในความดูแล ที่ถ้ำมังกรของเขา

"เอน ท่านจะเลี้ยงเด็กคนนี้ อย่างนั้นหรือ?" รินเนะเอ่ยถาม พรางจ้องมองเด็กที่นอนอยู่บนเบาะด้วยความสนใจ

"คงต้องอย่างนั้นเพื่อชดใช้บาปของเหล่ามังกร" เอนตอบกลับไป บาปที่ร่วมกันก่อ บาปที่เขาเกือบทำลายล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์ แม้จะไม่ตั้งใจก็ตาม

"ก็แล้วแต่ท่านนะ มันเป็นการตัดสินใจของท่านเเล้ว" รินเนะไม่คิดจะขัดขวางการตัดสินใจของเอน หรือมังกรตนใด ทุกอย่างมันย่อมมีเหตุและผล เด็กคนนี้ที่มาอยู่กับเอนก็เช่นกัน

เมื่อวันเวลาผ่านล่วงเลยไปโดยที่ผู้คนได้ลืมเหตุการณ์ครั้งเกิดสงครามล้างเผ่าพันธุ์จนเกือบหมด เด็กทารกตัวน้อยได้กลายเป็นสาวน้อยที่มีหน้าตางดงามดังเทพธิดาลงมาจุติก็มิปานเเละตอนนี้ซินเทียร์กำลังฝึกเวทมนต์อย่างขยันขันเเข็งเเละเวทที่ราชามังกรฝึกให้คือเวทปราบมังกร

เเละการฝึกก็ได้ดำเนินไปเพื่อสักวันหนึ่งเธอจะได้ไปยังโลกภายนอก โดยราชามังกรจะได้ไม่ต้องห่วง เเม้การฝึกจะหนักและดูโหดร้ายเพียงใด

ซินเทียร์ก็พยายามอย่างเต็มที่

"ลมหายใจมังกรทมิฬ กระบวนท่ามังกรผ่าสวรรค์ เปลวเพลิงมังกรทมิฬ" ซินเทียร์ท่องมนต์คาถามหาเวทขณะที่ฝึกฝนไปด้วย

"พักได้แล้ว มากินข้าวก่อน" เอนตะโกนเรียกสาวน้อยให้หยุดพัก

"กินข้าวกันเถอะๆหิวเเล้วนะ" รินเนะผู้หิวโหยจากการเป็น

คู่ฝึกซ้อมให้ซินเทียร์ พูดออกมาด้วยความดีใจ

"หิวก็มากินข้าวได้เเล้ว" เอนตะโกนเรียกอีกครั้ง

"มาแล้ว มาแล้ว ได้เวลากินข้าวเสียที กำลังหิวเลย" ซินเทียร์วิ่งไปหาเอนด้วยความดีใจ เธอก็หิวพอๆกับรินเนะนั่นแหละ

"กินเยอะๆนะซินเทียร์ เจ้ายิ่งตัวเล็กๆอยู่" เอนบอก เด็กมนุษย์นี่

ตัวเล็กจริงๆ ทั้งที่เขาเลี้ยงด้วยอาหารชั้นเลิศทุกมื้อเลย

เมื่อทั้งสามได้รัประทานอาหารจนอิ่ม จากนั้นเอนคิดว่าจะพูดคุยเรื่องสำคัญที่เกี่ยวกับอนาคตของซินเทียร์ เเต่ในตอนนั้นได้มีเเขกที่ไม่ได้รับเชิญมาหาอย่างกระทันหัน ทุกคนต่างหันหน้าไปมองอย่างพร้อมเพรียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย คนคนนั้นคือเมอรินหนึ่งในจอมเวทที่เเข็ง

เเกร่งที่สุดในยุคนี้เเละเมอรินเป็นเพื่อนกับเอน เเละการที่เขาต้องมาหาเอนอย่างกระทันหัน เพราะเป็นเรื่องเกี่ยวกับซินเทียร์ เมอรินทักทายราชามังกรด้วยความสนิทเเละทั้งสองได้พูดคุยกันเป็นภาษามังกร

ซินเทียร์แม้จะถูกเลี้ยงดูด้วยมังกร แต่เขาไม่ได้สอนภาษามังกรแก่เธอ

ซินเทียร์จึงได้แต่นั่งฟังเงียบๆอย่างไม่เข้าใจ

"ไม่ได้เจอกันนานมากเลยเพื่อน ท่านสบายดีหรือไม่" เมอรินเอ่ยทักทายสหายสนิท

"สบายดี ว่าแต่ท่านเถอะ ลมอะไรหอบท่านมาถึงที่นี่อย่างนั้นรึ" เอนตอบกลับไป เขาไม่คิดว่าเมอรินเฒ่าจอมเวทจะมาหาเขาหากไม่มีเหตุอันใดเป็นแน่

"ข้ามาเรื่องลูกสาวของท่านนั่นเเหละข้าจะเอานางเข้าโรงเรียนเวทมนต์ของราชาอาเธอร์" เมอรินตอบพรางหันหน้าไปมองเด็กสาว

"พอดีเลยข้าว่ากำลังจะพูดเรื่องนี้กับซินเทียร์อยู่พอดี" เอนตอบ เพราะก่อนหน้านี้เขาตั้งใจจะบอกเรื่องนี้กับซินเทียร์พอดี