เมีย(เก่า)ฉันเป็นเศรษฐี

เมีย(เก่า)ฉันเป็นเศรษฐี

Axel Bob

5.0
ความคิดเห็น
862.1K
ชม
335
บท

เจียงซุ่ยแต่งงานกับยู่จินเฉินมาเป็นเวลาสามปี เธอยอมทำงานบ้านทุกอย่างเพื่อเขา ทั้งซักผ้า ทำอาหาร และถูพื้น แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้หัวใจของเขาสลายลงได้ เธอเริ่มตระหนักและตัดสินใจหย่ากับผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจมาเป็นเวลาสามปี เพื่อให้เขาได้ไปอยู่กับผู้หญิงที่เขารักจริง หลังจากที่เธอหย่าแล้ว คนในแวดวงไฮโซล้วนรอดูเรื่องตลกของเธอและล้อเล่นกับเธอว่า"เจียงซุ่ย ทำไมถึงหย่ากับคุณยู่น่ะ" เจียงซุ่ยยิ้ม"เพราะฉันจะกลับบ้านไปสืบทอดมรดกพันล้านของตระกูลไง ผู้ชายอย่างเขาไม่คู่ควรกับฉันหรอก" อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเชื่อคำพูดของเธอ วันรุ่งขึ้น ผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในโลกปรากฏตัวในข่าวและกลายเป็นว่าเป็นภรรยาเก่าขอยู่จินเฉินด้วย ทุกคนล้วนตกตะลึงไปหมด เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้งหลังจากการหย่าร้าง ยู่จินเฉินมองไปที่ผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดคนนั้นซึ่งกำลังถูกรายล้อมไปด้วยหนุ่มหล่อไฮโซมากมาย ใบหน้าของเขาก็มืดมนลงทันที "คุณเจียง คุณรวยขนาดนี้ ควรหาแฟนที่มีฐานะเสมอกันสิ อย่างผมนี่ ผมยอมให้ทุกอย่างที่ผมมีให้คุณนะ"

บทที่ 1 การแต่งงานที่น่าสมเพช

ในค่ำคืนอันมืดมิด

แสงไฟภายในคฤหาสน์ของตระกูลยู่ยังส่องสว่างไสว เสียงหัวเราะครื้นเครงดังออกมาเรื่อย ๆ จากทางห้องนั่งเล่น

เจียงซุ่ยยืนอยู่เพียงผู้เดียวภายในห้องครัว ใบหน้าของหญิงสาวขึ้นสีแดงอย่างผิดปกติ เธอมองหม้อซุปด้วยความวิงเวียน ไอจากหม้อที่ลอยขึ้นมาปะทะใบหน้าทำให้เธอมองอะไรไม่ค่อยชัด

หญิงสาวมีไข้ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว

แต่เธอไม่มีแม้แต่เวลาจะออกไปหาซื้อยามากิน เธอมัวแต่สาละวนอยู่กับงานบ้านพวกนี้จนไม่ได้ออกไปไหนเลย

“นี่ เสร็จหรือยังวะ! เธอขนาดแค่ทำกับข้าวก็ช้าขนาดนี้ นี่พี่ชายของฉันไปคว้าเอาขยะอย่างเธอมาแต่งงานด้วยได้ยังไงเนี่ย!”

ยู่โหลเดินเข้ามาในห้องครัวพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

เจียงซุ่ยได้แต่เลียริมฝีปากที่แห้งผากของตนเอง หญิงสาวคุ้นชินกับท่าทีเช่นนี้ของน้องสามีตนเองแล้ว

“อีกไม่นานก็เสร็จแล้วค่ะ”

“งั้นก็เร็ว ๆ เข้า พี่ชายของฉันกับพี่เมิ่งหนิงกำลังรออยู่” ยู่โหลออกคำสั่งให้อีกคนเร่งมือ “พี่เมิ่งหนิงน่ะไม่เหมือนกับสาวบ้านนอกคอกนาอย่างเธอหรอกนะ พี่เขาเพิ่งจะกลับมาจากการรักษาที่ต่างประเทศ เพราะฉะนั้นจะปล่อยให้พี่เขาหิวไม่ได้ เพราะถ้าพี่เขาหิวขึ้นมา พี่ชายของฉันไม่เอาเธอไว้แน่!”

เจียงซุ่ยกำช้อนในมือของตนเองแน่น เธอรู้สึกเหมือนถูกแทงทะลุหัวใจ มันเจ็บปวดเหลือเกิน

เธอคอยดูแลยู่จินเฉินและตระกูลยู่ด้วยกำลังทั้งหมดที่เธอมีมาตลอดระยะเวลาสามปี ไม่ต่างอะไรกับคนรับใช้คนหนึ่ง แต่ในสายตาของสามี เธอเทียบอะไรกับเสิ่นเมิ่งหนิงไม่ได้แม้แต่ปลายเส้นผมด้วยซ้ำ

ยู่โหลหัวเราะเยาะใส่

“คนเราก็ควรต้องรู้จักเจียมตัวบ้างนะ ถ้าคุณย่าไม่รีบอยากจะอุ้มหลานไว ๆ และถ้าพี่เมิ่งหนิงไม่ไปต่างประเทศ ผู้หญิงน้ำหน้าแบบเธอคงไม่มีทางได้เข้ามาเหยียบในบ้านของฉันได้หรอก แต่ยังไงขยะก็ยังเป็นได้แค่ขยะอยู่วันยันค่ำ สามปีที่ผ่านมาเธอไม่ท้องเลยด้วยซ้ำ ทำอาหารก็แย่ กวาดถูพื้นก็ไม่ได้เรื่อง เธอรีบไสหัวออกจากบ้านนี้ไปจะดีกว่า!”

เจียงซุ่ยมองตามยู่โหลที่เดินกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่นแล้วกำมือแน่น

ข้างนอกมีเสียงดังแผ่ว ๆ

“จินเฉิน การที่ฉันกลับมามันรบกวนคุณกับเจียงซุ่ยมากไหมคะ เธอคงไม่โกรธฉันใช่ไหม?”

เป็นเสียงของผู้หญิงที่พูดจาด้วยน้ำเสียงน่าฟังเหมือนกับหยาดน้ำทิพย์

“ไม่เป็นไรหรอก ก็ธุระของคุณเป็นเรื่องสำคัญนี่”

เสียงผู้ชายที่นุ่มทุ้มและไพเราะเต็มไปด้วยความอ่อนโยนดังขึ้น

มันเป็นสิ่งที่เจียงซุ่ยเฝ้ารอคอยและปรารถนาจะได้ยิน แต่เธอไม่เคยได้รับมันเลย

เจียงซุ่ยยืนอยู่เพียงลำพังในห้องครัว ภายในใจของเธอจมดิ่งลึกลงไปทุกขณะ หญิงสาวเหลือบไปมองเทียนและกล่องของขวัญที่อยู่ในถังขยะด้วยความรู้สึกสมเพช

นี่เป็นชีวิตคู่ที่เธอยังคงทุ่มเทและพยายามรักษามาตลอดสามปี

แต่ผู้ชายที่เธอรักอย่างสุดหัวใจมาตลอดสามปี กลับจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าวันนี้คือวันครบรอบแต่งงานปีที่สามของทั้งคู่

อาหารมื้อค่ำที่ตระเตรียมขึ้นจากการใช้งานคนป่วยได้กลายเป็นอาหารที่ใช้ในงานเลี้ยงต้อนรับเสิ่นเมิ่งหนิงเป็นที่เรียบร้อย

ตลอดระยะเวลาสามปีที่ผ่านมา ความทุ่มเท ความอดกลั้น และความคาดหวังทั้งหมดของเธอกลับกลายเป็นเรื่องตลกชวนหัวเราะไปหมดแล้ว

“คุณเจียง ขอโทษที่ฉันมารบกวนนะคะ มาค่ะ เดี๋ยวฉันช่วย”

เสิ่นเมิ่งหนิงเดินเข้าไปในห้องครัวพร้อมกับคำขอโทษและการขออาสาช่วยเหลือ

เจียงซุ่ยมองหญิงสาวหน้าตาสะสวยท่าทางอ่อนแอตรงหน้าด้วยความเรียบนิ่ง ก่อนจะยกยิ้มมุมปากบาง ๆ “คุณเสิ่น คุณควรจะเรียกฉันว่าคุณนายยู่นะคะ”

รอยยิ้มอ่อนหวานบนใบหน้าของเสิ่นเมิ่งหนิงจางหายไป ก่อนที่เธอจะพูดจายั่วยุว่า “เจียงซุ่ย ในหัวใจของจินเฉินน่ะมีแค่ฉันอยู่โดยตลอด เธอก็เป็นได้แค่ไม้กันหมาที่เขาเอามาแต่งงานด้วยเท่านั้น เธอได้ครอบครองเขาไปตั้งสามปีก็ควรรู้จักพอแล้ว ตอนนี้ฉันกลับมาแล้ว เธอก็ควรที่จะคิดได้และเป็นฝ่ายยอมปล่อยเขาไป อย่าคิดฝันในสิ่งที่ไม่ใช่ของเธอเลย”

หัวใจของเจียงซุ่ยเจ็บปวดรวดร้าว แต่ความรักในศักดิ์ศรีของตนเองยังคงมีอยู่ และเธอจะไม่ยอมให้ตัวเองแสดงความเสียใจออกมา

“ตราบใดที่ฉันยังไม่หย่า ฉันก็ยังเป็นภรรยาของยู่จินเฉินอยู่ ส่วนคุณก็เป็นมือที่สามที่หน้าไม่อาย”

คำพูดพวกนั้นทิ่มแทงหัวใจของเสิ่นเมิ่งหนิงอย่างรุนแรงจนทำให้ใบหน้าของเธอดุร้ายไม่น่ามอง

“อย่าชะล่าใจไปหน่อยเลย ถ้าจู่ ๆ มีอะไรเกิดขึ้นกับฉันต่อหน้าต่อตาของเธอ จินเฉินไม่มีวันปล่อยเธอไปง่าย ๆ แน่!”

ลางสังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่องร้ายผุดขึ้นมาภายในใจของเจียงซุ่ย

“คุณคิดจะทำอะไร?”

เจียงซุ่ยไม่ทันจะได้ทำอะไร เสิ่นเมิ่งหนิงก็ยักคิ้วขึ้นพร้อมกับหยิบมีดทำครัวที่วางอยู่บนเขียงขึ้นมาแทงลงไปที่ท้องของตัวเอง…

เจียงซุ่ยพุ่งเข้าไปหยุดยั้งการกระทำนั่น เธอจับมือที่กำมีดไว้พร้อมกับตะโกนเสียงดังลั่น “คุณเป็นบ้าไปแล้ว!”

ในจังหวะที่ไม่คาดคิด เสิ่นเมิ่งหนิงก็สะบัดมือของตนเองออกอย่างแรง

ในระหว่างการยื้อยุดฉุดกระชาก คมมีดก็บาดเข้าที่แขนของเจียงซุ่ย หญิงสาวจึงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะปล่อยมือออก

จากนั้นภาพที่เธอเห็นก็คือร่างกายของเสิ่นเมิ่งหนิงที่มีเลือดพุ่งออกมา

เสิ่นเมิ่งหนิงมองสีหน้าตื่นตระหนกของเจียงซุ่ยแล้วคลี่ยิ้ม ก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดัง

“จินเฉิน ช่วยด้วย! เจียงซุ่ยจะฆ่าฉัน!”

เจียงซุ่ยตกตะลึง จากนั้นเธอก็เห็นยู่จินเฉินวิ่งเข้ามาพร้อมกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโมโห

เธออยากจะอธิบายแต่ลำคอกลับตีบตันและไม่สามารถเอ่ยเสียงใด ๆ ได้

เธอมีไข้อยู่แล้ว แถมตอนนี้ยังมาเสียเลือดอีก ดวงตาของเจียงซุ่ยจึงเริ่มพร่ามัว อีกทั้งร่างกายก็เดินได้อย่างกะโผลกกะเผลก

ก่อนที่จะหมดสติ เจียงซุ่ยเห็นยู่จินเฉินเดินผ่านตัวเธอไปอย่างไร้ความปราณี เขาเข้าไปอุ้มเสิ่นเมิ่งหนิง จากนั้นก็เดินออกไปด้วยความรวดเร็วพร้อมกับอาการกระวนกระวาย ปล่อยให้เธอหมดสตินอนจมกองเลือดอยู่คนเดียว…

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ Axel Bob

ข้อมูลเพิ่มเติม
บ๊ายบาย ที่รักของฉัน

บ๊ายบาย ที่รักของฉัน

สมัยใหม่

4.5

เจียงซุ่ยแต่งงานกับยู่จินเฉินมาเป็นเวลาสามปี เธอยอมทำงานบ้านทุกอย่างเพื่อเขา ทั้งซักผ้า ทำอาหาร และถูพื้น แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้หัวใจของเขาสลายลงได้ เธอเริ่มตระหนักและตัดสินใจหย่ากับผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจมาเป็นเวลาสามปี เพื่อให้เขาได้ไปอยู่กับผู้หญิงที่เขารักจริง หลังจากที่เธอหย่าแล้ว คนในแวดวงไฮโซล้วนรอดูเรื่องตลกของเธอและล้อเล่นกับเธอว่า"เจียงซุ่ย ทำไมถึงหย่ากับคุณยู่น่ะ" เจียงซุ่ยยิ้ม"เพราะฉันจะกลับบ้านไปสืบทอดมรดกพันล้านของตระกูลไง ผู้ชายอย่างเขาไม่คู่ควรกับฉันหรอก" อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเชื่อคำพูดของเธอ วันรุ่งขึ้น ผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในโลกปรากฏตัวในข่าวและกลายเป็นว่าเป็นภรรยาเก่าขอยู่จินเฉินด้วย ทุกคนล้วนตกตะลึงไปหมด เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้งหลังจากการหย่าร้าง ยู่จินเฉินมองไปที่ผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดคนนั้นซึ่งกำลังถูกรายล้อมไปด้วยหนุ่มหล่อไฮโซมากมาย ใบหน้าของเขาก็มืดมนลงทันที "คุณเจียง คุณรวยขนาดนี้ ควรหาแฟนที่มีฐานะเสมอกันสิ อย่างผมนี่ ผมยอมให้ทุกอย่างที่ผมมีให้คุณนะ"

ภรรยามหาเศรษฐี

ภรรยามหาเศรษฐี

โรแมนติก

5.0

เจียงซุ่ยแต่งงานกับยู่จินเฉินมาเป็นเวลาสามปี เธอยอมทำงานบ้านทุกอย่างเพื่อเขา ทั้งซักผ้า ทำอาหาร และถูพื้น แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้หัวใจของเขาสลายลงได้ เธอเริ่มตระหนักและตัดสินใจหย่ากับผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจมาเป็นเวลาสามปี เพื่อให้เขาได้ไปอยู่กับผู้หญิงที่เขารักจริง หลังจากที่เธอหย่าแล้ว คนในแวดวงไฮโซล้วนรอดูรื่องตลกของเธอและล้อเล่นกับเธอว่า“เจียงซุ่ย ทำไมถึงอย่ากับคุณยู่น่ะ” เจียงซุ่ยยิ้ม“เพราะฉันจะกลับบ้านไปสืบทอดมรดกพันล้านของตระกูลไง ผู้ชายอย่างเขาไม่คู่ควรกับฉันหรอก” อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเชื่อคำพูดของเธอ วันรุ่งขึ้น ผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในโลกปรากฏตัวในข่าวและกลายเป็นว่าเป็นภรรยาเก่าขอยู่จินเฉินด้วย ทุกคนล้วนตกตะลึงไปหมด เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้งหลังจากการหย่าร้าง ยู่จินเฉินมองไปที่ผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดคนนั้นซึ่งกำลังถูกรายล้อมไปด้วยหนุ่มหล่อไฮโซมากมาย ใบหน้าของเขาก็มืดมนลงทันที “คุณเจียง คุณรวยขนาดนี้ ควรหาแฟนที่มีฐานะเสมอกันสิ อย่างผมนี่ ผมยอมให้ทุกอย่างที่ผมมีให้คุณนะ”

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

มาชาวีร์
4.4

เมื่อยมทูตหน้าใหม่ดึงวิญญาณมาผิดดวง เพื่อรักษาไว้ซึ่งสมดุลของโลกวิญญาณ หลินลู่ฉีผู้มีปราณมงคลในยุคปัจจุบัน จึงถูกส่งไปยังต่างโลก สวมร่างเด็กน้อยวัยสามขวบ ที่เพิ่งถูกงูกัดตายด้านหลังอารามเต๋า เจ้าอาวาสไม่อาจยอมรับวิญญาณสวมร่างได้ แต่เมื่อขับไล่วิญญาณร้ายออกจากร่างกายไม่ได้ จึงจำเป็นต้องขับไล่คน ออกจากอารามแทน ++++ "อนิจจาวาสนาเด็กน้อยได้ดับสิ้นลงแล้ว จี้คงเตรียมพิธีสวดส่งวิญญาณให้นางเถอะ" นักพรตเฒ่าสั่งการลูกศิษย์ตัวน้อย หันหลังหมายจะเดินกลับไปยังที่พักของตน "ขอรับท่านอาจารย์" จี้คงขานรับคำสั่ง หันไปเตรียมสิ่งของสำหรับทำพิธีสวดส่งวิญญาณผู้ตาย ทว่าผ่านไปเพียงอึดใจเดียว "อ๊ากกก ! มีผี !" เสียงกรีดร้องดังลั่น ร่างเล็ก ๆ ของเขาวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังผู้เป็นอาจารย์ "จี้คงมีอะไร" "นะนางลืมตาขอรับท่านอาจารย์" เด็กน้อยชี้นิ้วสั่น ๆ ไปที่ศพบนพื้น "ว่าอย่างไรนะ" นักพรตเฒ่ารีบตรงไปคุกเข่าอยู่ด้านข้างศพ เห็นเปลือกตาของนางขยับไปมา ก่อนจะปรือลืมขึ้นอย่างลำบากยากเย็น "นี่มัน...เป็นไปไม่ได้" รีบคว้าข้อมือของเด็กน้อยมาจับชีพจรดู ดวงตาของนักพรตเฒ่ามืดมนลงในทันที แตะนิ้วทำนายชะตา นี่มันคือการสลับร่างเปลี่ยนวิญญาณ ดึงตัวลูกศิษย์ถอยหลังไปสามก้าว "ผีร้ายตนไหนกล้ามาสวมร่างคนตาย จงออกไปเสีย !" ผีร้ายที่ว่ากำลังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า จำได้ว่าเธอกำลังขับรถกลับบ้าน ใช่แล้ว เกิดอุบัติเหตุขึ้น มีรถบรรทุกเสียหลัก พุ่งมาชนรถของเธอ จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบไป ท่าทางเหม่อลอยไร้สติของนางทำนักพรตเฒ่าหวาดระแวงในทันที เตรียมหยิบยันต์ป้องกันภูตผีออกมา ขณะที่เด็กน้อยยกฝ่ามือของตัวเองขึ้นเพ่งมองอย่างประหลาดใจ ดวงตาคู่กลมน้อยกลอกกลิ้งไปมาอย่างสับสน นิ้วมือสั้น ๆ นี่มันอะไร ขยับปลายเท้าเข้าหากัน ขาก็สั้น พลิกฝ่ามือตัวเองไปมา สีหน้าคล้ายคนอยากร้องไห้ นี่มันโลกถล่มใส่หัวของเธอหรืออย่างไรกัน เปรี๊ยะ ! ยันต์ขับไล่ภูตผีถูกปาใส่นางสุดแรง ก่อนที่มันจะปลิวร่อนลงไปกองอยู่บนพื้น ยันต์ไม่เกิดการเผาไหม้ ผีร้ายยังคงอยู่ในร่างกายของเด็กน้อย "เจ้า ๆ ๆ ออกไปจากร่างของนางเดี๋ยวนี้ !" นักพรตเฒ่าชี้นิ้วพร้อมดึงยันต์สายฟ้าฟาดออกมาอีกแผ่น นี่นับเป็นยันต์ที่ทรงพลังที่สุดของเขาแล้ว รีบปาใส่เด็กน้อยสุดแรง เปรี๊ยะ ! ทว่าไร้ผลอยู่ดี... ตาเฒ่านี่เล่นตลกอะไรกัน... [นิยาย3เล่มจบ 252ตอน]

ไฟรักเร่าร้อน NC18++

ไฟรักเร่าร้อน NC18++

Me'JinJin
4.9

คิณ อัคนี สุริยวานิชกุล ทายาทคนโตของสุริยวานิชกุลกรุ๊ป อายุ 26 ปี นักธุรกิจหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร เย็นชากับผู้หญิงทั้งโลกยกเว้นเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น เอย อรนลิน "เมื่อเขาดึงเธอเข้ามาในวังวนของไฟรักที่แผดเผาหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้ไหม้ไปทั้งดวง" "เธอแน่ใจนะว่าจะให้ฉันช่วยค่าตอบแทนมันสูงเธอจ่ายไหวเหรอ?" เอย อรนลิน พิศาลวรางกูล ดาวเด่นของวงการบันเทิงที่ผันตัวไปรับบทนางร้าย เธอสวย เซ็กซี่ ขี้ยั่วกับเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น "เขาคือดวงไฟที่จุดประกายขึ้นในหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้หลงเริงร่าอยู่ในวังวนแห่งไฟรัก" "อะ อึก จะ เจ็บ เอยเจ็บค่ะคุณคิณ"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
เมีย(เก่า)ฉันเป็นเศรษฐี
1

บทที่ 1 การแต่งงานที่น่าสมเพช

09/01/2023

2

บทที่ 2 ฉันต้องการหย่า

09/01/2023

3

บทที่ 3 กลับบ้าน

09/01/2023

4

บทที่ 4 หนังสือหย่า

09/01/2023

5

บทที่ 5 อย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน

09/01/2023

6

บทที่ 6 เริ่มใหม่อีกครั้ง

09/01/2023

7

บทที่ 7 คุณถูกไล่ออกแล้ว

09/01/2023

8

บทที่ 8 ชี้แจง

09/01/2023

9

บทที่ 9 จัดการนัดบอด

09/01/2023

10

บทที่ 10 แค่นแคะอดีตพี่สะใภ้

09/01/2023

11

บทที่ 11 รู้ไหมว่าพี่ชายของฉันเป็นใคร

09/01/2023

12

บทที่ 12 ซักไซ้เอาความ

09/01/2023

13

บทที่ 13 กล้องวงจรปิด

09/01/2023

14

บทที่ 14 การคุกคามทางเพศในที่ทำงาน

09/01/2023

15

บทที่ 15 ยังไม่รีบไสหัวไปให้พ้น!

09/01/2023

16

บทที่ 16 มีเรื่องกันในผับ

09/01/2023

17

บทที่ 17 ต่อต้านหัวหน้า

09/01/2023

18

บทที่ 18 ชอบใคร

09/01/2023

19

บทที่ 19 เพื่อนร่วมงานกลั่นแกล้ง

09/01/2023

20

บทที่ 20 ได้รับโครงการสวนสนุกมาดูแล

09/01/2023

21

บทที่ 21 รับตำแหน่งผู้ดูแล

09/01/2023

22

บทที่ 22 งานเลี้ยง

09/01/2023

23

บทที่ 23 ความวุ่นวายในงานเลี้ยง

09/01/2023

24

บทที่ 24 ใครกันที่ไร้ความรู้?

09/01/2023

25

บทที่ 25 ใช้ลูกไม้เดิม ๆ

09/01/2023

26

บทที่ 26 เปิดโปง

09/01/2023

27

บทที่ 27 แย่งโปรเจกต์กัน

09/01/2023

28

บทที่ 28 รำไม่ดีอย่าไปโทษปี่โทษกลองสิ

09/01/2023

29

บทที่ 29 ฉันว่าอาจไม่ใช่อย่างนั้น

09/01/2023

30

บทที่ 30 ไล่ออก

09/01/2023

31

บทที่ 31 ชนะการประมูล

09/01/2023

32

บทที่ 32 ไปผ่อนคลายที่บาร์

09/01/2023

33

บทที่ 33 ด่าคน

09/01/2023

34

บทที่ 34 เดิมพัน

09/01/2023

35

บทที่ 35 รถแข่ง

09/01/2023

36

บทที่ 36 ชนะแล้ว

09/01/2023

37

บทที่ 37 การคาดเดาของเกียงหม่านหยิง

09/01/2023

38

บทที่ 38 หนังสือทวงถาม

09/01/2023

39

บทที่ 39 ความจริง

09/01/2023

40

บทที่ 40 ที่แท้ก็ยังมีอีกคนอยู่เบื้องหลัง

09/01/2023