น้ำผึ้งหวานเกินห้ามใจ

นิ้วเรียวงามจิ้มหน้าจอสมาร์ทโฟนของตนเอง ทั้งส่งข้อความSMSและทางไลน์ หญิงสาวพยายามติดต่อพี่สาวฝาแฝดจนเกือบจะล้มเลิกความตั้งใจอยู่แล้ว ปลายสายก็กรอกเสียงตอบรับมาพอดี

“ว่าไงยัยมุก”

“รับสายช้ามาก ถ้ามุกเป็นอะไรไปจะทำยังไง”

“ถ้าด่วนขนาดนั้น มุกก็โทรหาพ่อสิ”

“ไม่เอา! พ่อไม่ชอบหน้ามุก”

“จะเป็นไปได้ไง หน้ามุกกับหน้าพลอยเหมือนกันเป๊ะ ขนาดไปทำงานแทนมุกคนที่บริษัทยังไม่รู้เลย” พลอยดาวหัวเราะเสียงใสแล้วมองไปทางประตูอีกครั้งให้มั่นใจว่าพ่อไม่อยู่บริเวณนี้แล้วจริงๆ

“งั้นมาช่วยมุกอีกครั้งนะ”

“อีกแล้วเหรอ”

“น่านะ พี่สาวคนดีของพราวมุก” หญิงสาวส่งเสียงออดอ้อนอย่างรู้ดีว่าอีกฝ่ายจะไม่ปฏิเสธ

“พี่สาวอะไรกัน เกิดก่อนแค่สิบนาทีเอง”

“มุกมาทำงานที่นี่ยังไม่ครบสามเดือน มุกไม่อยากเสียประวัติ อีกอย่าง ทำงานวันเสาร์ครึ่งวัน พลอยแค่มาตอกบัตรแทนมุก นั่งสวยๆ หน้าคอมพ์ก็พอแล้ว มุกทำทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว” พูดแล้วก็กวาดตามองเอกสารที่เตรียมไว้ก่อนแล้ว ถึงจะไหว้วานให้พี่สาวฝาแฝดมาทำงานแทนแต่เธอก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายลำบากใจ

“แล้วทำไมคราวนี้หยุดงานล่ะ”

“ไปช่วยเป็นล่ามภาษามือค่ะ” พราวมุกตอบไปตามตรง ไม่ได้โกหก หากไม่จำเป็นจริงๆ เธอไม่อยากหยุดงานเลย แต่เพราะล่ามภาษามือไม่พอ และเธอเคยเรียนภาษามือรวมทั้งกิจกรรมจิตอาสาบ่อยๆ จึงถูกขอร้องให้มาช่วยงานเป็นครั้งคราว

“อ้อ...” ปลายสายรับคำอย่างเข้าใจ “วันเสาร์นี้ใช่ไหม”

“จ๊ะ”