ลิขิตแค้นแสนรัก

องซือเจ

อวสีขาวตัวหนึ่งกับรองเท้าส้นสูงของพราด้า ผมเกล้าขึ้นทรงดังโงะ

นขาดอะไร

สีเขียวมิ้นท์เม็ดหนึ่ง นี่เป็นของขวัญจากพ่อของฉันที่มอบให้

เธอช่วยยกโทรศัพท์ขึ้นหน่อยจะได้ไหม？” ในว

มือนะ ใกล้จะ

่ฉันโปรดปรานมากที่สุดบนริมฝีป

มา ฉันขอ

แต่ก็ยังรู้สึกไม่ค

ียนน่านิ่งอึ้งไปเลย เธอเ

งเหรอเนี่ย？ หรือว

เธอยังอยู่

ลีซือจะตกหลุมรักเธอแน่ ผู้ชายทุ

าอาจจะต้องนั่งเครื่องบินไปที่นั่นแทนแล้วนะครับ” ใน

ต้องไปแล้ว ฉันไม่มีเวลาแล้ว” พอ

แล้วก็ลงไปข้างล

คุณจะต้องเป็นโดดเด่นที่สุดในงาน

อบปาร์ตี้ แต่ฉันก็รอคอยการที่

ปทัน

งจากพันตุ้นพูดจบ เขาก็เหยียบคันเร่ง แ

*

น ขนที่แขนของฉันลุกซู่ไปหมด โช

ไป ฉันคิดว่า เสื้อผ้าที่ฉันสว

ดเธอก็มาแล้ว” เป็นเส

ุณย่า ฉันม

องพวกเราในที่ส

้ยหลี่ฉือก็เดิน

แม่ ฉันมาช้

็ต้องออกมาช่วงท้ายสุดของงานส

ที่ฉัน หนึ่งในนั้นมีใครคนหนึ่งโบกมือไปมา

ด้พบกับดวงตาคู่นั้นที่ลึกล้ำราวกับท้องทะเล เฉินหลีซือ

ป็นใค

เฉินวุยถิงน่ะ สวย

มากเลยล่ะ สวยก

..

ยกันเสียงดัง

็นสาวแล้วนะ” เสิ่นผิงเซินเดินมาหาฉันด้วยร

ฉันยื่นมือออกไป พวกเข

ากำลังยืนอยู่ด้านข้างโพเดียม สายตากำลังมองมาทางฉันอยู่ ท่าท

หกสิบปีของมอเอ่น กรุ๊ปจะเริ่มขึ้น เราจะขอเชิญคุณเฉินหลี

งเขาก็ไม่ได้เย็นชาขนาดนั้นแล้ว เขาเริ่ม

กระพริบขึ้นมาเป็นครั้งคราว หลังจากจบการกล่า

ว่าคุณกับคุณเหรินธากำลังจะ

เฉินได้พาคุณเหรินไปลอง

...

จของผู้คนอยู่ตลอดเวลา อีกทั้งเหรินธายังเป็นนักแสดงหญิงที่ชอบมีกระแสข่า

หลิน อั้ยหลี่ฉือและเฉิ

ี้ผมขอประกาศว่า งานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นแล้ว ขอให้ทุกท่

้ เฉินหลีซือเจอจนมีค

ยงก็เริ่มเล่นเพลงเต้นรำขึ้น

่มที่จะร้องเพ

ำกับคุณบ้างไหม？” เสิ่นผิงเซินเดินมาหาฉัน

มีแฟนเป็นสิบ ๆ คนตั้งแต่สมัยมัธยมปลายแล้ว ฉันจะต

ล่ะ？” ฉันจับม

างมือข้างหนึ่

ุณกลัวเฉินหลีซืองั้นเหรอ？” ฉัน

้วขึ้น แล้วก็โอบแข

สายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองมาที่ฉันอยู่ตลอด ประหนึ่งเป็นเงาที่คอยตามติดอย่างไรอย่างนั้นแห

ทันใดนั้น เสียงที่คุ้นเคยของใ

ไปจากเอวของฉันในทันที ราวกับว่าเขาสัมผ

งโกรธเคือง แล้วก็พบว่าดวงตาที่ลึกราวกั

ค่เต้นรำเองนะ” ฉันพูดกั

ดว่าฉันจะเถียงเขาขึ้นมาเช่นนี้ แต่เขาก็ไม่ได

งหยิบแก้วน้ำผลไม้มาแก้วหนึ่ง แล้วก็ดื่มร

อะไรฉันด้วยล่ะ” ฉั

ือเจียเหลย วันที่ดีกว่าข

วันหลังจากที่ห

ี้ยงนั้นดังมาก จนทำให้ฉันเริ่มหายใจไม่ค่อยออก ฉันจึงทำการคลายสร้อยท

า ซึ่งฉันรู้สึกขอบคุณพวกเขามาก เพราะ

ต่างจากปารีสโดยสิ้นเชิงเลย แน่นอนว่ามันต้องแ

งหวัดอีกไม่นานแล้วล่ะมั้ง ฉันเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่า ในช่วงสามปีที่ฉัน

ซู่ไปหมด ว่าแต่ แบบนี้ก็ดีเหมือนกั

าคลุมอยู่ที่ไหล่ของฉันเอ

หน้าเหมือนเทพเจ้ากรีกยืนอยู่ข้างหลังฉัน ดวงตาที่ลึกราวกับ

าวนะ ระวังจะ

็รู้สึกห่วงใยผู้คน

ัวเย็นชากับฉันราวกับเป็นน้ำแข็งและกำลังจะหย่ากับฉันอ

？” ฉันเงยหน้าขึ

่หนาว

งบี๊บดังขึ้นมา เป็นข้อความจากเถียนน่าที

นว่าจะย้ายออกไปอ

ไมล

้จะหย่าร้างกัน

งไม่ได้เ

ริษัทของฉันมากกว่าด

วเหรอ？ ผมสามา

ลอดเลย ทำให้ฉันต้องเป็นผู้หญิงที่เชื่อฟัง แต่งงานกับเขา แล้วก็เป็นคุณนา

นติดต่อเอาไว้เร

่อฟังผมนะ ซ

ุณด้วยเหรอ？” ฉันทำหน้

ุมตัวอยู่ออก แต่เฉิน

รืออยากจะไปฟ้องคุณย่า？” เฉินหลีซือยก

้วก็ไม่จะเอาเสื้อ

เฉินหลีซือก็ยัดบัตรธนาคารใส่

ะไปทำเรื่อง

ศสคนนั้นใช่ไหม？ ชื่ออะไรนะ ปิเอ？ ปิแอร์ใช่

ไงไปพักใหญ่ ฉันมองเฉินหลีซือด้วยค

ล้วเป็นการยอมรับ งั้นก็ใ