จำเลยรักลวงใจ

มิลินดิ้นแรงๆ เธอพยายามยื้อเสื้อผ้าที่อยู่บนร่างกายไว้ แต่แรงอันน้อยนิดของเธอทำอะไรไม่ได้มาก ในที่สุดเสื้อชิ้นสุดท้ายก็หลุดออกไปจากร่างกายเธอ มิลินกลัวจนเหงื่อตก...ทุกสิ่งรอบตัววูบไป วูบมา

ก่อนที่สติเธอจะดับวูบ...มิลินเจ็บเหมือนร่างกายถูกฉีกเป็นชิ้นๆ

ผู้ชายคนนั้นยัดเหยียดบางอย่างให้กับเธอ บางอย่างที่เธอไม่เคยแม้แต่จะรู้จักมัน นับเป็นความโชคดีที่เธอไม่ต้องทนกับความเจ็บปวดรวดร้าวแบบนั้น เธอหมดสติ และถูกปู้ยี่ปู้ยำจนไม่เหลือชิ้นดี

มิลินถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา