จำเลยรักลวงใจ

สาวสุดแอคทีฟล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาสไลด์หน้าจอ ค้นหารีสอร์ตในโบชัวร์ โดยที่เพื่อนไม่ได้ท้วง กิ่งเกศใช้เวลาไม่นานก็จัดการจองห้องเรียบร้อย เธอยื่นโทรศัพท์ของตนเองให้เพื่อนแ ล้วก็ชวนคุยเสียงระรื่น

“เจ้าของรีสอร์ตงานดีด้วยนะยะ”

มิลินชำเลืองมอง เธอไม่ได้รับโทรศัพท์ของเพื่อนมาดู เพราะไม่ได้สนใจจริงจัง

“แกไม่สนเหรอลิน แกควรหาแฟนได้แล้วนะ” กิ่งเกศท้วง มิลินสวย เก่ง ฉลาด แต่กลับไม่มีคนข้างกาย เนื่องจากเพื่อนของเธอตั้งใจเรียน จนไม่มีเวลาให้กับเรื่องส่วนตัว ทั้งที่มีผู้ชายตามมาขายขนมจีบไม่ขาดสาย

“ฉันยังไม่รีบ” มิลินตอบ หยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาหาเว็บไซน์รีสอร์ตนั้น แต่ไม่ใช่เพราะสนใจตัวเจ้าของตามคำชักนำของกิ่งเกศ เธอชอบบรรยากาศ และการตกแต่งห้องพัก ท่าทางเจ้าของรีสอร์ตจะกระเป๋าหนักพอตัว รสนิยมของเขาจึงหรูหราไฮโซ ทำให้รีสอร์ตบนดอยดูน่าสนใจขึ้น

“พ่อเลี้ยงชาวีโสด แล้วก็หล่อด้วยนะ”

กิ่งเกศยังพรรณนาเรื่องของชายผู้นั้นไม่หยุด

“ที่อยากไปนี่ เพราะแรงดึงดูดของผู้ชายคนนี้เหรอไง” มิลินถามผสมความหมั่นไส้

“อืม...ก็มีส่วนนะ บรรยากาศดี อาหารตาก็เลิศ ฉันก็อยากสนองความอยากให้ตัวเองบ้าง” กิ่งเกศยอมรับหน้าตาเฉย

“ฉันจะฟ้องไอ้ภู” ภูวิตคือเพื่อนชายคนสนิทของตนเองและกิ่งเกศ สถานะความเป็นเพื่อนของชายผู้นั้นกับเพื่อนของเธอเพิ่งเปลี่ยนหลังเรียนจบไม่นาน ตอนนี้กิ่งเกศคบกับภูวิตในฐานะแฟน แต่ก็ยังไม่วายแว๊บอยู่บ่อยๆ

“เชิญเลยยะ กว่าภูจะกลับ แกกับฉันก็กลับมาจากรีสอร์ตชาวีแล้ว ผู้ชายคนนั้นเป็นแค่อาหารตาที่ทำให้แกกับฉันกระชุ่มกระชวย ส่วนภู ยังไงก็เป็นตัวจริงของฉันอยู่ดี”

กิ่งเกศลอยหน้าตอบ มิลินส่ายหน้า “อย่าลากฉันเข้าไปเอี่ยวด้วยเลย ฉันไม่สนหมอนั่นหรอก”

“ทำไมล่ะ ผู้ชายลักษณะแบบนี้แกเคยชอบนี่ลิน”

มิลินชื่นชอบผู้ชายที่มีลักษณะเป็นผู้นำ และสมบุกสมบันหน่อยๆ

“คิดหน่อยสิยะ งานดีแบบนั้น ผู้หญิงแถวนั้นปล่อยให้รอดมาได้ยังไง” มิลินท้วง สมัยนี้ผู้ชายดีๆ เป็นเหมือนน้ำหวาน ที่ฝูงแมลงบินตอมเป็นฝูงใหญ่ๆ และหากผู้ชายที่กิ่งเกศชื่นชมอยู่นั่นมีข้อดีเยอะขนาดนั้น เขาไม่น่าอยู่เป็นโสดมาถึงตอนนี้ได้

“เขาอาจจะรอเพื่อเจอแกก็ได้นะลิน” กิ่งแกศพูดติดตลก แต่ไม่มีใครรู้อนาคต บางทีการที่ชาวีครองตัวเป็นโสด เขาอาจจะอยู่เพื่อรอมิลิน เหมือนที่กิ่งเกศพูดก็ได้...

บทที่2.

บ้านไร่ชาวี!!

อากาศยามเช้าในต้นฤดูหนาวเย็นกำลังดี ไอเย็นลอยขึ้นเกาะยอดหญ้า มีเกล็ดน้ำค้างบางๆ กระจายเป็นหย่อมๆ ชวนให้บรรยากาศยามเช้าน่าสนใจมากขึ้น ชาวีทุ่มเทกำลังทั้งหมด เนรมิตรีสอร์ตชวนฝันแห่งนี้ขึ้นมา เขาต้องการให้รีสอร์ตเป็นฐานในอนาคต เพื่อวันหนึ่งข้างหน้า ลูก หลานจะได้มีที่ทำกินไม่ต้องดิ้นรนเข้าไปในเมืองเพื่อประกอบอาชีพเลี้ยงตัวเอง

ลำไยนับพันต้นยืนต้นทอดยาวสุดลูกหูลูกตา แซมด้วยบ้านขนาดกะทัดรัด และการตบแต่งภายในที่สวยงาม ชาวีพยายามที่จะรักษาบรรยากาศเดิมๆ เอาไว้ เขาสร้างงาน สร้างรายได้ก็เพื่อให้คนใกล้ชิดได้มีงานทำ หลายร้อยชีวิตที่เกี่ยวข้องมีรายได้จุนเจือครอบครัว หลายครอบครัวปลดหนี้สิน และมีเงินเก็บได้ เพราะคำแนะนำของพ่อเลี้ยงหนุ่มคนนี้

พนักงานในรีสอร์ตส่วนใหญ่เป็นคนพื้นที่เกือบทั้งนั้น

วัยรุ่นหนุ่มสาวไม่จำเป็นต้องทิ้งถิ่นเกิด เพื่อออกไปหางานทำ เมื่อรายได้ที่ได้รับจากการเป็นลูกจ้างในสวน หรือรีสอร์ตก็ทำให้พวกเขามีกินมีใช้

“ทำอะไรอยู่คะที่รัก?” เสียงหวานๆ มาพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมคุ้นจมูก

ชาวีเหลียวกลับไปมอง เขายิ้มกว้าง กางแขนออกเพื่อกอดภรรยาคนสวยที่โผเข้ามาหา “ผมกำลังมองอนาคตของเราอยู่ครับ” ชายหนุ่มตอบเสียงแผ่ว เขาโยกตัวไปมาเหมือนกำลังกล่อมคนในอ้อมกอด

ม่านมุกแอบเบ้ปาก เธอเบื่อธรรมชาติและความสงบเงียบรอบตัวแทบอาเจียน แต่หากยังอยากรักความสบายเธอก็ต้องเกาะชายผู้นี้ไว้ให้แน่นๆ ชาวีมีคุณสมบัติครบ เขาเหมาะที่จะเป็นสามีและพ่อที่ดีของลูก ข้อเสียของชาวีมีข้อเดียว เขายึดมั่นในอุดมการณ์มากจนเกินไป

เธออยากใช้ชีวิตในเมือง มีความเจริญรอบตัว