รักแรกพบ อาจเกิดขึ้นไม่ง่ายนัก แต่เมื่อได้เกิดกับหัวใจของผู้ชายที่ชื่อพระนาย ชายหนุ่มจึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ ขวัญข้าว ดวงใจของเขา ++++ “นายช่วยฉันหน่อย ฉันทรมาน” ขวัญข้าวพร่ำบอกความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคย ความต้องการส่วนลึกดูจะมีอิทธิพล จนทำให้ขวัญข้าวเอ่ยพูดสิ่งนั้นออกไป สติของเธอตอนนี้แทบจะหลุดลอย “ทรมาน คุณเป็นอะไร?” “ไม่รู้... แต่ฉันแค่ต้องการ น่ะ... นาย... ขอร้องทำอะไรก็ได้ ฉัน... ฉัน... ทนไม่... หวะ... ไหว” ขวัญข้าวพูดติดขัดปานจะขาดใจ พูดจบก็หอบเหนื่อย ใบหน้าร้อนผ่าวๆ เพราะความเขินอายที่ตัวเองเป็นฝ่ายเชิญชวนเขาไปตรงๆ ก่อนจะก้มหน้าต่ำมองพื้นห้อง พระนายรั้งใบหน้าของขวัญข้าวให้มองมายังเขา
หลังทราบข่าวว่าพัทธนันท์คลอดลูกแล้ว ขวัญข้าวก็รีบจัดการทุกอย่างทั้งเรื่องเรียน ทั้งเรื่องอื่นๆ กว่าจะได้บินกลับมาเมืองไทยก็ผ่านไปเกือบเดือน ในกระเป๋าตอนนี้จึงเต็มไปด้วยของฝากน่ารักๆ สำหรับเด็กอ่อนสองคนที่เธอหาซื้อมามากที่สุดเท่าที่จะหาได้ เพื่อจะได้นำมาเป็นของฝากหลานๆ ฝาแฝดของเธอ การกลับมาครั้งนี้ทำให้ขวัญข้าวต้องหิ้วของฝากพะรุงพะรัง ผมยาวตรงสีดำขลับก่อนหน้าที่เคยไว้มาหลายปีจนชินตา ตอนนี้ถูกเปลี่ยนให้เป็นสีบลอนด์แต่ออกโทนน้ำตาล และดัดเป็นลอนอย่างสวยงามยาวสยายอยู่เต็มแผ่นหลัง ใบหน้าหวานยังคงสวยเก๋ตามแบบฉบับสาวเอเชีย
การที่ไปอยู่เมืองนอกคนเดียวนานหลายปี ทำให้ขวัญข้าวที่เคยเรียบร้อยอ่อนหวานนั้นเข้มแข็งขึ้นทั้งกายและใจ มีความมั่นใจกว่าแต่ก่อนมาก ความอ่อนหวานซ่อนเปรี้ยวในตัวเธอเริ่มแสดงออกให้คนอื่นๆ ได้เห็น แต่กว่าที่เธอจะชินกับการใช้ชีวิตต่างบ้านต่างเมือง ก็ต้องปรับตัวนานพอดู ขวัญข้าวก้มหน้าก้มตาเดินออกจากช่องทางผู้โดยสารขาเข้า จนชนกับใครเข้าอย่างจัง ข้าวของในกระเป๋าของเธอหล่นกระจัดกระจายเต็มพื้น และคนที่เธอชนเมื่อครู่กลับใจดีช่วยเก็บของให้โดยที่ขวัญข้าวไม่รู้สึกเอะใจแม้นิดเดียว
“ขะ...ขอโทษค่ะ” ขณะที่กำลังเก็บของขวัญข้าวก็รีบเอ่ยขอโทษ เพราะเธอมัวเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเดิน จนชนกับเขาเข้าอย่างไม่ตั้งใจ และเธอชักจะติดประโยคนี้เข้าไปทุกวัน ชินกับการขอโทษคนอื่นก่อนอยู่เรื่อย ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหนก็แก้ไม่หายสักที
“ไม่เป็นไรครับ” ชายหนุ่มตัวสูงผิวแดงดำตรงหน้าเอ่ยบอก ก่อนจะพยักหน้าขอตัว
“เดี๋ยวก่อน” แต่สักพักเสียงทุ้มของใครบางคนก็เอ่ยขึ้น
“คืนกระเป๋าสตางค์ให้คุณผู้หญิงเค้าด้วยซิคุณ” พระนายที่เผอิญหันมาเห็นเหตุการณ์เข้าเอ่ยขึ้น ใจจริงเขาสนใจผู้หญิงตรงหน้า จนต้องเผลอมองเธอตั้งแต่ที่เธอก้าวออกมาจากทางออกของผู้โดยสารขาเข้าประเทศ เขามองเธอแล้วก็แอบยิ้ม ผู้หญิงคนนี้มีอะไรบางอย่างที่น่าดึงดูดสายตาของเขา ซึ่งตัวเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร แต่สิ่งที่เขาเห็นในขณะที่เธอเดินชนกับผู้ชายคนหนึ่งแถมผู้ชายคนนั้นยังมือไวหยิบกระเป๋าสตางค์ของเธอติดดมือไปด้วย เขาจึงกล้าตัดสินว่าชายคนนั้นคงจะเป็นพวกมิจฉาชีพที่หากินกับคนไทย และนักท่องเที่ยวภายในสนามบินเป็นแน่
“กระเป๋าอะไรคุณ” ชายหนุ่มที่ชนกับขวัญข้าวเอ่ยขึ้น พร้อมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่ พระนายเดินเข้าไปคว้ากระเป๋าของขวัญข้าว ออกมาจากเสื้อของผู้ชายตรงหน้าทันที
“กระเป๋าของผู้หญิงคนนี้” พระนายใช้กระเป๋าสตางค์ของขวัญข้าว ตีไปยังหน้าอกของผู้ชายตรงหน้าแรงๆ สามสี่ครั้งจนตัวการเริ่มหน้าซีดที่ถูกจับได้
“เอ๊ะ…นั่นมันกระเป๋าสตางค์ฉันนี่” ขวัญข้าวพูดได้แค่นั้น ผู้ชายตรงหน้าก็รีบวิ่งออกไปทันที เพราะกลัวความผิดที่ก่อขึ้น ถ้าหากเขาถูกจับได้มันต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่
“ระวังตัวหน่อยสิคุณ” พระนายยื่นกระเป๋าสตางค์คืนให้ขวัญข้าว ความที่ยืนใกล้กันทำให้เขาได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยมาจากตัวเธอ มันไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมราคาแพง ที่หาซื้อได้ตามห้างในเมืองหลวงซึ่งผู้หญิงในเมืองกรุงส่วนใหญ่ชอบฉีดพรมเพราะคิดว่าหอม แต่สำหรับเขากลับชาชินและเบื่อกลิ่นที่เหมือนๆ กันพวกนั้นเต็มที แต่กับผู้หญิงตรงหน้านั้นมีอะไรที่ต่างออกไป ใบหน้าหวานอมชมพู แม้จะไม่ต้องแต่งแต้มกรีดตาให้หนักอึ้งด้วยเครื่องสำอาง แต่เธอก็ยังน่ามอง
พระนายลอบมองขวัญข้าวตั้งแต่ใบหน้าได้รูปสวย คิ้วดกหนาที่ยังไม่เคยกันคิ้วเลยสักครั้ง แต่มันก็เข้ากับดวงตากลมโตของเธอเหมือนกัน จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากจิ้มลิ้มสีชมพูระเรื่อๆ ผมยาวสยายเป็นลอนสีน้ำตาลสวยงามที่สะดุดตาเขา ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็น พระนายแอบสูดดมกลิ่นหอมๆ ของผู้หญิงตรงหน้าเข้าปอดลึกๆ หลายครั้ง แม้จะอดคิดไม่ได้ว่าตัวเขาโรคจิตหรือเปล่าที่ทำแบบนี้ แต่เขากลับห้ามใจไม่ได้ เพราะเขาชอบกลิ่นหอมสดชื่นนี้อย่างบอกไม่ถูก
“ขอบคุณนะคะที่ช่วย” ขวัญข้าวเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะยื่นมือไปรับกระเป๋าสตางค์ของเธอคืนแต่พระนายกลับยื้อไว้
“คุณชื่ออะไร”
“นี่คือวิธีการขอทราบชื่อผู้หญิงของคุณหรือไง” พอได้ยินคำถามว่าเธอชื่ออะไร ขวัญข้าวก็เงยหน้าขึ้นมองผู้ชายตรงหน้าทันที แม้เธอจะยืนเต็มความสูงบวกกับความสูงพิเศษของรองเท้าอีกสองนิ้วครึ่ง เธอก็ยังสูงไม่เท่าผู้ชายตรงหน้าเลยด้วยซ้ำ ถ้าวัดกันจริงๆ เธอคงสูงแค่คิ้วของเขาเท่านั้นเอง พอรู้ว่าตนเองเตี๊ยกว่าผู้ชายตรงหน้า ขวัญข้าวก็ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างเอาเรื่อง
“เปล่า ผมก็แค่ถามไปอย่างนั้นเอง แต่ถ้าคุณไม่สะดวกที่จะบอก ผมก็ไม่เซ้าซี้”
“ไม่สะดวกค่ะ ขอบคุณที่ช่วยเรื่องกระเป๋า ฉันขอตัวก่อน” ขวัญข้าวรีบหยิบกระเป๋าสตางค์มาจากมือพระนาย แม้จะรู้สึกดีที่เขาเข้ามาช่วยเพราะเธอไม่รู้จริงๆ ว่าผู้ชายคนเมื่อกี๊เป็นมิจฉาชีพ แต่อยู่ๆ ผู้ชายคนนี้ก็มาถามชื่อเธอเอาดื้อๆ ขวัญข้าวก็ชักจะไม่ชอบสีหน้าผู้ชายคนนี้เข้าไปด้วย ผู้ชายเป็นแบบนี้เหมือนกันทุกคนหรือเปล่า ขี้หลี คิดว่าตัวเองแน่ไปซะทุกอย่าง
ขวัญข้าวจ้องมองผู้ชายตัวสูงตรงหน้าจนเมื่อยคอ กำลังคิดอยู่ว่าที่บ้านเลี้ยงเขาด้วยยีราฟรึไงถึงได้ตัวสูงขนาดนี้ เพราะเธอนั้นถือว่าเป็นหญิงไทยที่สูงมากคนหนึ่ง แต่พอเจอเขาดูเธอตัวเล็กไปทันที คิ้วก็หนายังกะชินจัง จมูกโด่งรับกับริมฝีปากหยักได้รูป หน้าตามีแต่รอยหนวดเคราเขียวๆ ตัดกับใบหน้าขาวชอบกล แม้จะดูดีแต่ทำไมรวมๆ แล้วเธอรู้สึกไม่ถูกชะตากับเขาสักนิดเดียว ‘สาธุขออย่าให้เจอกันอีกเลย’ ขวัญข้าวได้แต่ภาวนาในใจ ซึ่งแตกต่างกับพระนาย
พอได้กระเป๋าสตางค์คืนมาขวัญข้าวรีบก้าวยาวๆ ให้พ้นไปจากตรงนี้ แต่เธอกลับไม่ได้ออกไปขึ้นรถยังด้านหน้าสนามบิน ขวัญข้าวกลับเข้าไปยังส่วนของผู้โดยสารภายในประเทศอีกครั้ง เพราะเธอต้องนั่งเครื่องบินต่ออีกประมาณชั่วโมงถึงจะเรียกได้ว่ากลับมาถึงบ้านของจริง ส่วนพระนายได้แต่มองด้านหลังเธอเท่านั้น พร้อมกับรอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนริมฝีปากหยักได้รูป เพราะไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะไปที่ไหนต่อ
“น่าสนใจ แล้วเราจะได้พบกันอีก” พระนายมองตามหลัง ขวัญข้าวจนเธอลับสายตา ก่อนจะก้าวยาวๆ ไปยังรถที่จอดรอเขาอยู่หน้าสนามบิน เพราะเขามั่นใจว่าจะได้พบผู้หญิงคนนี้อีกครั้งอย่างแน่นอน
บทที่ 1 ผู้มีพระคุณ
27/02/2023
บทที่ 2 เรื่องความรักของตัวเอง
27/02/2023
บทที่ 3 แอบหลงรัก
27/02/2023
บทที่ 4 พันธนาการ
27/02/2023
บทที่ 5 แย่งความรัก
27/02/2023
บทที่ 6 ถูกแย่งความรัก
27/02/2023
บทที่ 7 ความซื่อสัตย์
27/02/2023
บทที่ 8 ความโลภของคน
27/02/2023
บทที่ 9 ไว้เนื้อเชื่อใจ
27/02/2023
บทที่ 10 นายหัวแสนดี
27/02/2023
บทที่ 11 กลัวเข็มฉีดยา
27/02/2023
บทที่ 12 ตื่นเต้น น่าค้นหา
27/02/2023
บทที่ 13 พันธนาการหัวใจ
27/02/2023
บทที่ 14 แต่งงานกัน
27/02/2023
บทที่ 15 ไร้สติ
27/02/2023
บทที่ 16 ไม่เข้าใจตัวเอง
27/02/2023
บทที่ 17 ความสุขจนอิ่มเอม
27/02/2023
บทที่ 18 ผู้หญิงคนนั้น
27/02/2023
บทที่ 19 จิตใต้สำนึก
27/02/2023
บทที่ 20 กลั้นหายใจ
27/02/2023
บทที่ 21 ความฝันลมๆ แล้งๆ
27/02/2023
บทที่ 22 เจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก
27/02/2023
บทที่ 23 สำรวจ
27/02/2023
บทที่ 24 ข้อเสนอ
27/02/2023
บทที่ 25 แต่งงานกันเมื่อไหร่
27/02/2023
บทที่ 26 รักและหวงว่าที่สามี
27/02/2023
บทที่ 27 อยู่ที่นี่จนกว่าใจจะสงบ
27/02/2023
บทที่ 28 พักกายพักใจ
27/02/2023
บทที่ 29 ไม่ปลอดภัย
27/02/2023
บทที่ 30 ความเงียบ
27/02/2023
บทที่ 31 ห่วงใย
28/02/2023
บทที่ 32 ไม่อยากให้เจ็บไปมากกว่านี้
28/02/2023
บทที่ 33 ความรู้สึกอบอุ่น
28/02/2023
บทที่ 34 ความรักเป็นเครื่องหล่อเลี้ยง
28/02/2023
บทที่ 35 รักษาคำพูด
28/02/2023
บทที่ 36 เสียมารยาทกับแขก
28/02/2023
บทที่ 37 อยากสัมผัสมาก
28/02/2023
บทที่ 38 ไฟราคะที่เป็นคนก่อ
28/02/2023
บทที่ 39 มีสิทธิ์ได้แค่ไหน
28/02/2023
บทที่ 40 เปลี่ยนเรื่องคุย
28/02/2023
หนังสืออื่นๆ ของ วรนิษฐา / Miss sexy
ข้อมูลเพิ่มเติม