“โอ๊ย !” คราวนี้ไร้เครื่องป้องกันมีเพียงเนื้อเบียดเนื้อเข้าไปภายในความอ่อนนุ่มของเธอ ความรู้สึกเหมือนคนใกล้ตายทุกขณะที่เขาเคลื่อนสะโพกเข้าออก

“คุณบารเมษฐ์...พอเถอะ อา !”

เมื่อความต้องการของร่างกายถึงขีดสุด บารเมษฐ์ก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป ความอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือของนีนนาราเป็นอีกสาเหตุที่ทำให้เขาอยากจะขยี้หญิงสาวให้แหลกคามือ สัมผัสตรงไหนก็นุ่มมือชวนขย้ำไปหมดทุกสัดส่วน เต้าอวบอิ่มทั้งสองข้างก็เด้งชูชันล่อตาล่อปาก จนต้องแวะเวียนเข้าไปกลืนกินอยู่บ่อยครั้ง สะโพกอวบอัดก็เด้งเข้าหาเขาในทุกจังหวะการเคลื่อนไหว

“เธอมันสุดยอดจริง ๆ ...นีน นี่ขนาดครั้งแรก...นะ” เสียงเขากระท่อนกระแท่นระหว่างแทรกตัวเข้าหา

นีนนาราในตอนนี้เธอแทบไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไปแล้ว เธอเจ็บจนชาไปหมดแต่เขาก็ยังไม่ยอมหยุด สิ่งเดียวที่เธอเห็นอยู่ในตอนนี้คือใบหน้าที่ชื้นเหงื่อของเขา กำลังสะบัดแหงนเงยขึ้นด้านบน ลำตัวของเขาเคลื่อนไหวไปมาบนตัวของเธออยู่ตลอดเวลา เสียงร้องด้วยความเจ็บได้หายไปหลงเหลืออยู่เพียงความพ่ายแพ้ยับเยิน เตียงนอนสั่นสะเทือนหนักขึ้นเรื่อย ๆ ตัวเธอก็สะท้านไปตามแรงรักของเขาจนเนื้อตัวสั่นระริก

“อื้ม ! อ๊ะ นีน !” บารเมษฐ์แทรกตัวถี่ ๆ ก่อนจะกระตุกเบา ๆ กดสะโพกลงลึกสุดแรง

“โอ๊ะ โอ๊ย !”

บางอย่างอุ่นวาบตรงกลางร่างจนชุ่ม เสร็จแล้วเขาก็ทิ้งตัวลงมาทับเธอจนหนักอึ้ง ลมหายใจของทั้งคู่สะท้อนแรงด้วยความหอบเหนื่อย เนื้อตัวฉ่ำไปด้วยหยาดเหงื่อด้วยกันทั้งสองฝ่าย นีนนาราดวงตาเหม่อลอยเหมือนคนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ความผิดพลาดเดียวของเธอคือการเดินชนกับชาลิสาในโรงแรม และหยิบใบเขียนหมายเลขเรือมาสลับกันมา เป็นเรื่องที่โง่และงี่เง่าที่สุดในชีวิตของเธอ

“เธอสะอาดไหมนี่ฉันไม่ได้ใส่ถุงยางด้วยสิ” คำพูดดูถูกหลุดออกมาจากปาก ของคนที่เพิ่งพลิกตัวไปด้านข้าง นีนนาราไม่อยากเห็นหน้าเขาในตอนนี้ หญิงสาวจึงพลิกตัวหันหลังให้เขาในทันที

“นีน” บารเมษฐ์แตะหัวไหล่ของหญิงสาวเบา ๆ แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ ชายหนุ่มรู้ว่านี่เป็นครั้งแรกของหญิงสาว แต่เขาไม่อยากให้ความสำคัญกับเรื่องนั้นจนเกินไป เขาเป็นนักธุรกิจย่อมรู้อะไรควรค่าแก่การลงทุน หรืออะไรควรค่าแก่การถอนทุนคืน ครั้งนี้แม้ว่าเจนธรรมเป็นคนจัดการเรียกสาว ๆ มา แต่ค่าใช้จ่ายทั้งหมดนั้นเขาเป็นคนออกเอง

“ฉันง่วงแล้ว” นานพอสมควรกว่าหญิงสาวจะตอบเขากลับมา

“จะนอนแบบนี้ได้ยังไงที่นอนเลอะหมดแล้ว ไปอาบน้ำก่อน”

บารเมษฐ์สูดลมเข้าปอดลึก ๆ เมื่อหญิงสาวยังนอนนิ่งในท่าเดิม เหมือนไม่ได้สนใจในคำพูดของเขาแม้แต่น้อย

“ฉันจะไม่พูดซ้ำแล้วนะนีน ไปอาบน้ำแล้วมาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่ เดี๋ยวนี้ !” เสียงดัง ๆ ของเขาทำคนที่นอนหันหลังให้ รีบลุกขึ้นจากเตียงนอน แต่พอก้าวขาลงบนพื้นเท่านั้นแหละ หญิงสาวแทบจะทรุดลงไปที่พื้น ดีที่หย่อนสะโพกลงนั่งบนขอบเตียงได้ทัน

“ไม่รู้หน้าที่ซะเลย” เขาแดกดันคนที่นั่งหน้างออยู่บนเตียง

“ว้าย !” บารเมษฐ์กระชากผ้าห่มที่หญิงสาวกอดแนบอกออก คนหน้าบึ้งหน้างอไม่ยอมปล่อยให้เขาดึงมันออกไปได้ง่าย ๆ ทั้งรั้งเอาไว้กระชากกลับคืนจนเขาหงุดหงิด ออกแรงผลักจนหงายหลังไปนอนอยู่บนเตียง

“หาเรื่องใส่ตัวแล้วไหมล่ะ” จากจะอาบน้ำในตอนแรกเจอฤทธิ์นีนนาราเข้าไป บารเมษฐ์ก็เปลี่ยนใจในทันควัน

“ไม่นะ อย่า...พอแล้ว !” คนถูกเขากดจมที่นอนถึงกับดิ้นหนีสุดแรงเกิด ก่อนจะหมดแรงดิ้นจำยอมสยบอยู่ใต้ตัวของเขา

“วันนี้เธอทำฉันเหนื่อยนะนีน งั้นสอนงานกันเยอะ ๆ หน่อยก็แล้วกัน อีกสองวันหลังจากนี้จะได้ไม่เหนื่อยยังไงล่ะ” คำพูดเห็นแก่ตัวของเขามันไม่น่าฟังเอาเสียเลย นีนนาราเบือนหน้าหนีไปอีกด้าน เธอไม่อยากเห็นหน้าเขาอีกแล้ว

“อื้อ !” เขาจูบปากเธออย่างรุนแรงและหนักหน่วง ก่อนจะดูดเม้มซอกคอแรง ๆ จงใจให้เกิดรอยจ้ำแดงระเรื่ออยู่เต็มไปหมด เนินอกนุ่มก็ไม่พ้นถูกเขาดูดจนเกิดรอย บทรักรอบนี้บารเมษฐ์ตั้งใจทำโทษหญิงสาว ด้วยการทิ้งรอยรักให้เจ้าตัวต้องช้ำใจเล่น

“อ๊ะ ! เจ็บ ๆ ๆ” นีนนาราดิ้นพล่านทันทีที่ฝ่ามือของเขาลูบลงบนเนินเนื้อนุ่มใจกลางร่าง บารเมษฐ์ชะงักเล็กน้อยเขาเลิกคิ้วขึ้นสูง ก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นด้านบน แววตาซ่อนเล่ห์ของเขาทำให้หญิงสาวส่ายหน้าไปมาอย่างช้า ๆ

“คุณบารเมษฐ์ อย่า...โอ๊ย !” แค่นิ้วของเขาเธอก็สั่นสะเทือนไปทั้งตัว หญิงสาวเจ็บจนน้ำตาเล็ดไม่รู้รอบที่เท่าไหร่ของคืนนี้ ยกกำปั้นขึ้นทุบอกเขาแบบรัว ๆ

“น่ารำคาญ !” ฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งรวบข้อมือทั้งสองข้างขึ้นเหนือศีรษะ อีกข้างก็ช้อนท่อนขาของนีนนาราขึ้น

“อื้อ อุก !” ความแข็งขืนแทรกพรวดพราดเข้ามา นีนนาราเจ็บจนชาไปหมดทั้งตัว เธอไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกเจ็บนี้อย่างไรดี ได้แต่ภาวนาให้เขาบรรลุเป้าหมายในเร็วไว เธอจะได้ไม่ต้องทนความเจ็บปวดนี้อีกต่อไป

บารเมษฐ์กำลังหน้ามืดเหมือนความต้องการของเขาไม่มีที่สิ้นสุด บดขยี้หญิงสาวจนแทบแหลกเละคามือ กว่าเขาจะถึงจุดหมายปลายทาง นีนนาราก็ช้ำระบมไปหมดทั้งตัว

“แม่งเอ๊ย !” เขานึกหงุดหงิดที่ไม่ได้ป้องกันทั้งสองรอบ ซ้ำยังปล่อยข้างในตัวของหญิงสาวอย่างลืมตัว เพราะครั้งแรกนี่แหละทำให้เขาหละหลวมเรื่องโรคร้าย แต่ลืมเรื่องอันตรายสุด ๆ อีกเรื่องไปได้อย่างไร เขาผุดลุกขึ้นมานั่งขยี้เส้นผมตัวเองแรง ๆ อย่างหงุดหงิด ก่อนจะหันไปหยิบโทรศัพท์มือถือแล้วโทรหาเจนธรรม

“ว่าไง” อีกฝ่ายทำเสียงอู้อี้เหมือนกำลังทำกิจกรรมบางอย่างค้างคาอยู่เหมือนกัน

“ถามคุณจิลให้หน่อยว่ามียาคุมฉุกเฉินไหม”

‘ยาคุมฉุกเฉิน’

คนที่นอนตาลอยอยู่บนเตียงต้องตกใจจนตาโต บารเมษฐ์ปล่อยในตัวเธอทั้งสองครั้ง นั่นแปลว่าเธอมีสิทธิ์ที่จะตั้งครรภ์ได้

“เดี๋ยว ! นี่แกพลาดได้ยังไงไอ้ฟาร์ม”

“ช่างแม่งเรื่องนั้น ถามคุณจิลให้หน่อย” บารเมษฐ์นึกโกรธตัวเองอยู่ไม่น้อย ซ้ำยังพาลโกรธคนที่นอนหันหลังให้เขาอีกด้วย เสียงเหมือนเจนธรรมกำลังหันไปถามจิลาวัลย์ก่อนจะตอบกลับมา

“จิลเองก็ไม่มีหรอกฟาร์ม เธอฉีดยาคุมแล้วไม่ได้พกยาคุมมาด้วย ยิ่งยาคุมฉุกเฉินอะไรนั่นไม่มีหรอก อะไรกันนี่คุณนีนลืมฉีดยาคุมเหรอไอ้ฟาร์ม”

“เปล่าฉันพลาดเองฉันเผลอปล่อยใน แค่นี้นะ !” บารเมษฐ์ชิงตัดสายก่อน เขาไม่อยากให้เจนธรรมรู้ ว่าเขาเป็นคนแรกของนีนนารา เหมือนบางอย่างในใจ บอกให้เขาห้ามพูดเรื่องนี้กับคนอย่างเจนธรรม

“จะนอนอีกนานไหมลุกไปอาบน้ำได้แล้ว” บารเมษฐ์หันไปพูดกับคนที่เอาแต่นอนหันหลังให้

นีนนาราไหวตัวเล็กน้อย แค่ขยับตัวลุกขึ้นนั่งยังลำบาก ไม่รู้ว่าเธอจะเดินไปถึงห้องน้ำได้ไหม หญิงสาวค่อย ๆ ดันตัวเองลุกขึ้นนั่ง วางเท้าลงบนพื้น ลองขยับลุกขึ้นยืนพลันต้องทรุดตัวลงที่เดิม ดวงตาของเธอร่ำร้องอยากจะปิดลงเต็มที ทั้งเหนื่อยทั้งล้าและเจ็บระบมไปหมดทั้งตัว ห้องน้ำก็อยู่ตรงนี้นี่เอง ทำไมเธอถึงไม่มีแรงจะเดินไปได้ หญิงสาวพยายามลุกขึ้นใหม่อีกรอบ แต่ก็ต้องทรุดลงนั่งที่เดิมอย่างหมดแรง

“สำออย” บารเมษฐ์นึกรำคาญเดินมาช้อนตัวหญิงสาวแล้วอุ้มเข้าห้องน้ำไป

พอเท้าแตะพื้นกระเบื้องเย็นเฉียบในห้องน้ำ นีนนารารีบใช้แผ่นหลังพิงผนังห้องน้ำเอาไว้ เธอรู้สึกเหมือนคนไม่มีเรี่ยวแรงจริง ๆ เหมือนบารเมษฐ์จะรู้ว่าเธอไม่ไหว เขาจัดการเปิดน้ำจากฝักบัวแล้วอาบให้เธอแบบลวก ๆ

มือใหญ่จับฟองน้ำลูบไปตามเนื้อตัวของนีนนารา สัมผัสถูกจุดอ่อนไหวที่ถูกเขากระทำจนบอบช้ำไปหมด

“เจ็บ ๆ ตรงนั้นไม่ต้องฉันทำเอง” นีนนาราจับข้อมือของเขาไว้แน่นดึงฟองน้ำออกมาจัดการถูตัวของเธอเอง

บารเมษฐ์หันมาหยุดนิ่งอยู่กับที่ ความขาวอวบอิ่มทิ่มตาอยู่ตรงหน้า นึกอยากจะผลักหญิงสาวเข้าอัดกับผนังห้องน้ำ บดขยี้เข้าหาจากด้านหลังอย่างรุนแรง ให้สาสมกับความต้องการที่กำลังผงาดง้ำขึ้นในตอนนี้ แต่ท่าทางอิดโรยจนแทบจะลืมตาไม่ขึ้นของเจ้าตัว ทำให้เขาจำต้องตัดใจจากเรื่องนี้ไปก่อน รีบอาบน้ำแล้วอุ้มหญิงสาวออกมาจากห้องน้ำ ดึงเสื้อคลุมมาสวมให้นีนนาราอย่างรีบ ๆ ให้นั่งรออยู่บนเก้าอี้ก่อน เพื่อที่เขาจะได้จัดการเปลี่ยนผ้าคลุมเตียงใหม่ ขืนรอนีนนารามาเปลี่ยนให้สงสัยคืนนี้ คงไม่ได้นอนกันพอดี

“มานอนได้แล้วนีน” เขาบอกหลังตบที่นอนให้เข้าที่เรียบร้อยแล้ว

นีนนาราเดินเอียงไปเอนมาเล็กน้อยก่อนจะถึงเตียง หญิงสาวคลานขึ้นไปทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดแรง ดวงตาปิดสนิททั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว แรงโคลงเคลงของเรือยิ่งทำให้สมองของเธอหมุนคว้างตามไปด้วย ใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็หลับสนิทไป

บารเมษฐ์นิ่วหน้าเล็กน้อย ที่เห็นหญิงสาวหลับเร็วจนผิดปกติ เขาลองเอานิ้วจิ้มแก้มนุ่มดูเบา ๆ เจ้าตัวก็ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับแต่อย่างใด

‘หลับง่ายไปไหม’

เขาชันศอกมองคนหลับอยู่เงียบ ๆ สายตาสำรวจความงามของใบหน้า ต่ำลงมาที่ลำคอจนถึงเนินอก ลองแหวกสาบเสื้อตรงอกออกจากกัน มีรอยแดงจ้ำปรากฏอยู่เป็นหย่อม ๆ รอยยิ้มผุดขึ้นตรงมุมปากของชายหนุ่ม ไม่รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย เพราะว่าเป็นรอยที่เขาตั้งใจทำเองทั้งหมด