นีนนาราเลยซัดเข้าที่ท่อนแขนของเขาหนึ่งที จากนั้นทั้งคู่ก็พากันลงไปยังด้านล่าง ทันทีที่นีนนาราเห็นบิดามารดาของเขา หญิงสาวก็จำได้ในทันที

“สวัสดีค่ะ เอ๊ะ คุณลุงกับคุณป้าที่ช่วยหนูไว้วันนั้นนี่คะ” หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้อย่างงง ๆ

“เอ่อจ้ะ” นางปาริดาก็รับไหว้แบบเขิน ๆ

“ทำไมเหรอนีนไปรู้จักคุณ ๆ เขาตอนไหนกันล่ะลูก” นางนีรนุชนึกแปลกใจในท่าทีของทุกคน

“นั่นสิครับผมก็งง คุณพ่อคุณแม่รู้จักกับนีนมาก่อนเหรอครับ” บารเมษฐ์ก็หันไปถามบุพการีทั้งสองท่านด้วย นีนนาราเลยต้องเล่าย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้าให้ทุกคนได้รู้

“คืออย่างนี้ค่ะ วันที่นีนไปห้างเพื่อซื้อของนีนลื่นน้ำที่หกอยู่บนพื้น โชคดีที่คุณป้าคว้าตัวนีนไว้ทันไม่อย่างนั้นคงได้ล้มกระแทกพื้นไปแล้วค่ะ หนูขอบคุณอีกครั้งนะคะ” หญิงสาวเอ่ยจบก็ยกมือขึ้นไหว้พวกท่านอีกรอบ

“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ” นางปาริดายิ้มรับ แต่หันไปมองสามีแบบรู้กัน บารเมษฐ์เองก็ไม่คิดว่านี่จะเป็นเรื่องบังเอิญ แต่เขาก็ทำตัวปกติไม่ถามอะไรออกมาในตอนนี้

“เกือบไปแล้วไหมล่ะนีน ดีนะไม่เป็นอะไรไปคงเป็นบุญแม่ผัวจะได้ช่วยลูกสะใภ้กับหลานเอาไว้มั้ง” ยายสอนก็โยงไปถึงเรื่องบุญวาสนา

“คงงั้นมั้งคะ” นางปาริดาก็ยอมรับไปเนียน ๆ