ซีอีโอแด๊ดดี้กับลูกแฝดน่ารักของเขา

“คนนี้คือเสิ่นไป่ถิง เป็นหัวหน้าคนใหม่ของฝ่ายออกแบบ เขาเพิ่งจะย้ายมาจากสาขาอื่นของบริษัท”

เสียงของเหยียนเจ๋อสั่นเมื่อเขาแนะนำไป่ถิงให้ทุกคนรู้จัก

“ในวันแรกของเขาที่นี่ ดูเหมือนว่าเขาจะเข้ากับหนวนจิ่วได้ดีเลยทีเดียวนะ” เส้าเหิงพูดแดกดันอย่างไร้ความอดทน

เขาขมวดคิ้วเมื่อสังเกตเห็นหนวนจิ่วที่เอนตัวไปทางไป่ถิงและบอกกับเหยียนเจ๋อว่า “บอกให้เธอกลับไปทำงาน”

“แต่ตอนนี้คือเวลาพักเที่ยงอยู่เลยนะครับ...” เหยียนเจ๋อเตือนเขาด้วยเสียงโทนต่ำ

“ถ้าอย่างนั้นก็ปิดโรงอาหาร” เส้าเหิงกัดฟันพูดด้วยสายตาคมกริบ

เหยียนเจ๋อเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจกับคำพูดของเขา

เพราะเขายังไม่เคยเห็นเส้าเหิงทำตัวไร้เหตุผลได้ถึงขนาดนี้มาก่อน เห็นได้ชัดว่าเขาคงรู้สึกหัวเสียเพราะหนวนจิ่ว

ในขณะเดียวกันนั้นเอง ไป่ถิงที่นั่งอยู่ในโรงอาหารก็รู้สึกมึนงงและสับสนขึ้นมา

เขาสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างไม่ปกติเกี่ยวกับคำถามของหนวนจิ่ว