ซีอีโอแด๊ดดี้กับลูกแฝดน่ารักของเขา

ในเวลาต่อมา ระหว่างที่หนวนจิ่วกำลังจดจ่ออยู่กับงานออกแบบที่กองอยู่ตรงหน้า เมื่อเธอได้ยินเพื่อนร่วมงานพูดคุยเกี่ยวกับ ‘เพชรสีชมพู’

เธอจึงรีบวางดินสอทันทีและแอบเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ

หรงซีกำลังยืนคุยกับเพื่อนร่วมงานผู้หญิงอีกคนหนึ่งอยู่ข้างเครื่องถ่ายเอกสาร

“นี่เธอรู้ไหม？ บริษัทของเราทำการจัดซื้อเพชรชมพูอาร์ไกล์ที่หายากด้วยแหล่ะเธอ ฉันเห็นรูปตัวอย่างทั้งหมดแล้ว มันสวยมากเลยเธอ”

“ก่อนหน้านี้ฝ่ายโครงการไม่ใช่ปฏิเสธไปแล้วหรอกเหรอ？”

“ฉันได้ยินมาว่าคุณมู่ตั้งใจจะผลักดันโปรเจกต์นี้ ก็เลยติดต่อกับอีกฝ่ายเป็นการส่วนตัวน่ะสิ”

“ว้าว！ จริงเหรอ？”

หนวนจิ่วรีบวิ่งแจ้นไปหาเพื่อนร่วมงานทั้งสองแล้วก็จับมือของหรงซีเอาไว้ด้วยท่าทางตื่นเต้น

หรงซีสะดุ้งตกใจและสะบัดมือของหนวนจิ่วออกด้วยความรังเกียจ “ปกติเธอเป็นคนเงียบ ๆ นี่ ทำไมพอพูดถึงคุณมู่ เธอก็สนใจขึ้นมา？”

“ฉันสนใจเพชรสีชมพูจากเหมืองอาร์ไจล์ต่างหาก ไม่ใช่คุณมู่” หนวนจิ่วอธิบายอย่างใจเย็น “บริษัทของเรากำลังจะซื้อเพชรสีชมพูจริง ๆ หรือเปล่า？”

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ？”