ซีอีโอแด๊ดดี้กับลูกแฝดน่ารักของเขา

ทันทีที่น่าน่าชะงักและหันกลับมา เธอก็เห็นเด็ก ๆ จ้องมองมาที่เธอตาไม่กะพริบ

เธอไม่มีเวลาคิดอะไรมากเกี่ยวกับสีหน้าของพวกเขาในตอนนี้ จึงโกหกออกไปอย่างหน้าตาเฉยว่า “ก็... หวันหวั่นคงกลัวมากตั้งแต่ฉันพามันไปโรงพยาบาลน่ะ อีกไม่กี่วันก็คงจะดีขึ้น”

หมิงเจาเชื่อคำพูดนั้นในทันที เธอมองดูสุนัขด้วยความสงสาร แล้วพูดว่า “โรงพยาบาลแย่มาก”

เธอจำได้ว่าเธอโดนหมอฉีดยาให้ทุกครั้งที่แม่พาเธอไปโรงพยาบาลเวลาที่เธอป่วย ดังนั้น เธอจึงกลัวโรงพยาบาลมาโดยตลอด แต่เธอไม่คิดว่าหวันหวั่นจะเป็นเหมือนเธอด้วย

“คุณน้าพาหวันหวั่นไปโรงพยาบาลแล้วเอาแหวนออกมาได้หรือยังครับ？” หมิงฮ่าวถาม เขาไม่ยอมปล่อยน่าน่าไปง่าย ๆ