ซีอีโอแด๊ดดี้กับลูกแฝดน่ารักของเขา

“แล้วนี่ใคร？”

เจ้าของร้านหันไปมองหนวนจิ่ว ดวงตาที่เย็นชา และเบ้าตาลึกของเขาทำให้เขาดูเหมือนศพเดินได้ไม่มีผิด เธออดไม่ได้ที่จะเบือนหน้าหนีไปด้วยความไม่สบายใจ

ไป่ถิงขยับมายืนบังหนวนจิ่วไว้ แต่รอยยิ้มของเขาก็ยังคงสุภาพ “เรามาด้วยกันครับ พวกเรามาเริ่มคุยธุระของเรากันดีกว่าครับ”

หลังจากนั้นเจ้าของร้านก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาหันหลังและเดินไปยังด้านในสุดของร้าน “เข้ามาสิ หากคุณต้องการจะดูสินค้า”

ทันทีที่เขาหันหลัง เขาก็ปลดล็อกโทรศัพท์ และมองไปที่หน้าจอซึ่งมีรูปถ่ายของหนวนจิ่วอยู่บนนั้นอย่างชัดเจน

จากนั้นเขาก็แอบเหลือบมองหนวนจิ่ว เขาส่งข้อความออกไปทันทีว่า “คุณจี้ เธอติดกับแล้วครับ”

ไป่ถิงกำลังจะตามเจ้าของร้านเข้าไปด้านใน แต่หนวนจิ่วกลับดึงแขนเสื้อของไป่ถิงไว้อย่างร้อนใจ

“เป็นอะไรไป？” เขาถามด้วยความสงสัย

พลางมองไปที่หลังเจ้าของร้าน หนวนจิ่วก็กระซิบเสียงเบาว่า “มีบางอย่างผิดปกติ”