ซีอีโอแด๊ดดี้กับลูกแฝดน่ารักของเขา

ในบ่ายวันนั้น รถบัสโรงเรียนมาจอดเทียบที่หน้าโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง

หมิงเจาและหมิงฮ่าวจับมือกันกระโดดลงจากรถบัสโรงเรียนราวกับว่าเป็นกระต่ายน้อยน่ารักสองตัว

ฝาแฝดตัวน้อยทั้งสองมีรูปร่างงดงามราวกับตุ๊กตากระเบื้องที่ดึงดูดความสนใจของเหล่าบรรดาผู้ปกครองที่มารอรับบุตรหลานในบริเวณนั้น

“น้าหวัง！”

หมิงฮ่าวก็คว้ามือของหมิงเจาเอาไว้แน่นก่อนที่เธอจะวิ่งออกไป แล้วเขาก็จูงเธอไปหาน้าหวังและทักทายเธอด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม

น่าน่าดีใจมากที่ได้เห็นฝาแฝดตัวน้อยน่ารัก

เธอจึงกระโดดออกมาจากด้านหลังเสาที่เธอแอบซ่อนตัวอยู่แล้วก็กางแขนออกกว้างเพื่อเตรียมสวมกอดเด็กน้อย “เซอร์ไพรส์จ้า！ หมิงฮ่าว หมิงเจา มานี่มา มากอดหน่อยซิ！”

“น่าน่า！”

ดวงตากลมโตที่ไร้เดียงสาของหมิงเจาเปล่งประกายขึ้นในทันที และเธอก็รีบโผเข้าหาอ้อมแขนของน่าน่าอย่างรวดเร็ว

น่าน่าหัวเราะคิกคักพร้อมกับอุ้มตัวหมิงเจาเอาไว้และหมุนตัวไปมาอย่างตื่นเต้นจนเธอเริ่มรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาเล็กน้อย

แล้วเธอบรรจงจูบลงบนใบหน้าของหมิงเจาซ้ำแล้วซ้ำเล่าก่อนจะร้องไห้ออกมา “น้าคิดถึงหนูมากเลย！”

หมิงเจาหัวเราะคิกคักเพราะรู้สึกจั๊กจี้เมื่อถูกน่าน่าระดมจูบที่ใบหน้าของเธอ