ซีอีโอแด๊ดดี้กับลูกแฝดน่ารักของเขา
ในบ่ายวันนั้น รถบัสโรงเรียนมาจอดเทียบที่หน้าโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง
หมิงเจาและหมิงฮ่าวจับมือกันกระโดดลงจากรถบัสโรงเรียนราวกับว่าเป็นกระต่ายน้อยน่ารักสองตัว
ฝาแฝดตัวน้อยทั้งสองมีรูปร่างงดงามราวกับตุ๊กตากระเบื้องที่ดึงดูดความสนใจของเหล่าบรรดาผู้ปกครองที่มารอรับบุตรหลานในบริเวณนั้น
“น้าหวัง!”
หมิงฮ่าวก็คว้ามือของหมิงเจาเอาไว้แน่นก่อนที่เธอจะวิ่งออกไป แล้วเขาก็จูงเธอไปหาน้าหวังและทักทายเธอด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม
น่าน่าดีใจมากที่ได้เห็นฝาแฝดตัวน้อยน่ารัก
เธอจึงกระโดดออกมาจากด้านหลังเสาที่เธอแอบซ่อนตัวอยู่แล้วก็กางแขนออกกว้างเพื่อเตรียมสวมกอดเด็กน้อย “เซอร์ไพรส์จ้า! หมิงฮ่าว หมิงเจา มานี่มา มากอดหน่อยซิ!”
“น่าน่า!”
ดวงตากลมโตที่ไร้เดียงสาของหมิงเจาเปล่งประกายขึ้นในทันที และเธอก็รีบโผเข้าหาอ้อมแขนของน่าน่าอย่างรวดเร็ว
น่าน่าหัวเราะคิกคักพร้อมกับอุ้มตัวหมิงเจาเอาไว้และหมุนตัวไปมาอย่างตื่นเต้นจนเธอเริ่มรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาเล็กน้อย
แล้วเธอบรรจงจูบลงบนใบหน้าของหมิงเจาซ้ำแล้วซ้ำเล่าก่อนจะร้องไห้ออกมา “น้าคิดถึงหนูมากเลย!”
หมิงเจาหัวเราะคิกคักเพราะรู้สึกจั๊กจี้เมื่อถูกน่าน่าระดมจูบที่ใบหน้าของเธอ