ขณะที่รถหยุดลง เฉินเซียวก็เอ๊ะอะออกมา “อย่าบอกนะ อ๊าย....เสียตอนไหน ไม่เสีย ดังมาเสียตอนดึก ๆ แบบนี้！ ”

เซินชูปลดเข็มขัดนิรภัย “ลงรถไปดูก่อนเถอะ”

พูดจบ เธอก็ลงจากรถ เปิดฝากระโปรงรถออกดู

เซินชูไม่ค่อยเข้าใจ แต่ดูเหมือนว่ามันน่าจะเสีย

เฉินเซียวก็ลงจากรถมาเช่นกัน เธอเดินถือชายกระโปรงมา “เสียเหรอ？ ”

เซินชูหันไปมองเธอแวบหนึ่ง “ปากของเธอนี่ก็จริง ๆ เลยนะ”

พูดอะไรก็เป็นอย่างนั้น

เฉินเซียวเบะปาก “แล้วตอนนี้จะทำยังไงดี？ ”

“จะทำอะไรได้ ก็ต้องเรียกคนมาจัดการน่ะสิ”