ฉวี่ชิงเกอยิ้มเบา ๆ ความรูสึกหดหู่เมื่อครู่นี้ก็มลายหายไปในทันที

“ตอบกลับเร็วมาก พี่สาวเองก็คิดถึงเธอเหมือนกันจ่ะ ตื่นเช้าจังเลยนะ กินข้าวเช้าหรือยังจ๊ะ？”

ข้อความของฟู่เวินสือตอบกลับมาอย่าวรวดเร็ว：แน่นอนครับ！ ผมเฝ้าโทรศัพท์ไว้ตลอดเวลา แต่พี่สาวเพิ่งจะส่งข้อความหาผม เมื่อกี้ผมเพิ่งกินข้าวเช้าไปครับ ตอนนี้คุณพ่อเลยกำลังจะพาผมไปที่สวนสาธารณะ”

ฉวี่ชิงเกอคุยแชทกับฟู่เวินสือตลอด จนกระทั่งฟู่เวินสือส่งข้อความมาว่า เขามาถึงแล้ว เธอถึงวางโทรศัพท์ลง

ขณะเดียวกัน อ้ายหลินเองก็จอดรถ แล้วกล่าวว่า “คุณฉวี่คะ พวกเรามาถึงแล้วค่ะ”