icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 9
มีแค่เธอเท่านั้นที่มีสิทธิ์ที่จะโกรธ
จำนวนคำ:1618    |    อัปเดตเมื่อ:25/03/2022

หลังจากกลับจากโรงเรียน หย่าหยิงพยายามลากตัวเข้าไปในวิลล่า และพบกับน้าเหอที่กำลังยืนอยู่ที่บริเวณห้องโถง เธอกล่าวทักทายน้าเห่อ แล้วกลับไปที่ห้องของเธอเพื่อพักผ่อน

ในขณะที่มู่เฉินกำลังมีความสุขอยู่กับอานน่าในห้องส่วนตัวสุดหรูที่ ดับเบิลยูเอช เอนเตอร์เทนเมนต์ คลับ อานน่านั่งแนบข้างเขาอย่างสนิทสนม

“คุณเหลิ่งคะ คุณไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว จริงไหมคะ?” ดับเบิลยูเอช เอนเตอร์เทนเมนต์ คลับ เป็นหนึ่งในธุรกิจที่ มู่เฉิน เฮยตี้ กรุ๊ป เป็นเจ้าของซึ่งบริหารงานโดยอานน่า

“อื้ม ช่วงนี้ฉันงานยุ่งมาก” มู่เฉินอธิบายอย่างเรียบ ๆ

อานน่าสังเกตว่าเขาดื่มหนักแล้ว “อย่าดื่มหนักสิคะ คุณเหลิ่ง เดี๋ยวฉันเปลี่ยนเป็นไวน์บาง ๆ ให้คุณแทนนะคะ ตกลงไหมคะ?” อานน่าเอื้อมมือไปหยิบแก้วของเขาออกอย่างช้า ๆ

มู่เฉินยื่นแขนไปโอบเธอแล้วถามว่า “เธอเป็นห่วงฉันด้วยเหรอ?”

“ใช่สิคะ กระเพาะคุณจะพังได้นะ ถ้าคุณดื่มหนักขนานนี้” อานน่าเทไวน์รสบาง ๆ แล้วยื่นให้เขา “คุณไม่ดูแลตัวเองเลยนะคะ”

“ทำไมฉันต้องดูแลตัวเองด้วยล่ะ ในเมื่อฉันมีเธออยู่ที่นี่?” หยี่เจ๋ก็นั่งอยู่ตรงนั้นด้วย พวกเขามักจะมารวมตัวกันที่นี่บ่อย ๆ

“จริงที่สุด! มีอานน่าคนสวยอยู่ที่นี่ทั้งคน จะมีอะไรให้ต้องเป็นห่วงอีกล่ะ” เหอจิ้น พูดเสริมก่อนจะจิบไวน์ของเขา

อานน่าเอนกายลงในอ้อมกอดของมู่เฉินอย่างเขินอาย เธอรู้ดีว่า ถึงแม้มู่เฉินจะแต่งงานกับลูกสาวตระกูลฉินแล้ว แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเธอ และเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย

จื่อเฉิง เทไวน์อีกแก้วให้ตัวเองแล้วถามว่า “นายครับแล้วเรื่องของนาย กับคุณนายเหลิ่งล่ะครับ? เธอดูแลนายดีไหมครับ? คงจะเทียบไม่ได้กับคุณอานน่าใช่ไหมครับ?

“ไม่เสมอไปมั้ง ฉันได้ยินมาว่าเมื่อก่อนเธอไปเที่ยวบาร์ทุกคืน แต่ฉันสงสัยนิดหน่อย ทำไมคืนนั้นเธอถึงแกล้งทำเป็นไม่ประสีประสาแบบนั้น ทำเอาจนเราคาดไม่ถึงไปเลย” หยี่เจ๋พูดขึ้น เหอจิ้นเคยเห็นหย่าหลินที่ไนท์คลับมาแล้วหลายครั้ง เธอชอบแต่งหน้าจัดใส่เสื้อผ้ารัดรูป แล้วชอบออกไปเต้นยั่วผู้ชายด้วย

แต่หย่าหลินที่เห็นในคืนนั้นกลับทำให้เขารู้สึกแปลกใจ ราวกับเป็นคนละคนกัน

มู่เฉินดึงบุหรี่ขึ้นสูบ เขาไม่สนว่าหย่าหลินจะเป็นผู้หญิงแบบไหน เขาแค่ต้องการจะย่ำยีเธอเท่านั้น ในเมื่อฉางชุนเอาตัวเธอมาขัดดอก เขาก็จะสนองให้

“นายเคยเห็นเธอมาก่อนเหรอ? แล้วนายสองคนเคยไปเที่ยวกับเธอไหม? ได้เธอยัง?” จื่อเฉิงพูดแซวขึ้น

“อย่าพูดอะไรไร้สาระต่อหน้า นายสิ เดี๋ยวนายก็สั่งเก็บฉันหรอก ฉันไม่ตลกด้วยนะเว้ย ฉันไม่ชอบผู้หญิงแบบนั้น!” คำพูดของหยี่เจ๋ ทำเอาทุกคนถึงกลับเงียบกริบ

อานน่ามองไปที่มู่เฉิน ‘เขามีอะไรกับเธอแล้วยัง?’

มู่เฉินวางแก้วไวน์ลง “พวกนายมองฉันทำไม? ฉันเป็นผู้ชายทั้งแท่ง ก็ต้องมีความรู้สึกเป็นธรรมดา” ‘ถ้าเขานอนกับเธอแล้วล่ะ? เธอก็จะเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา’ แต่ถึงอย่างนั้นมู่เฉินก็อดที่จะแปลกใจไม่ได้ เมื่อพบว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์

‘หย่าหลินเธอมารยานักนะ’

อานน่ารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เมื่อได้ยินมู่เฉินพูดอย่างนั้น อานน่าคิดว่าที่เขาแต่งงานกับหย่าหลินเพียงเพื่อต้องการทรมานเธอเท่านั้น แต่อานน่าไม่คิดเลยว่าเขาจะยอมมีอะไรกับเธอด้วย

“นายครับ นายทำให้คุณอานน่าเสียใจแล้วนะครับ” หยี่เจ๋สังเกตสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดของอานน่า

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อานน่าก็กระพริบตาแล้วแสร้งทำเป็นไม่สนใจ แน่นอนว่าเขามีสิทธิ์ที่จะนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ แต่มู่เฉินไม่เคยให้สัญญาใด ๆ กับผู้หญิงคนไหนเลยรวมถึงเธอด้วย เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อยู่กับเขามานาน แต่เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงคนเดียวของเขา

เธอได้แต่หวังลม ๆ แล้ง ๆ ว่าสักวันหนึ่งเขาจะเป็นของเธอคนเดียว แต่มันเป็นเพียงความหวังที่ไม่มีวันเป็นจริง

มู่เฉินเห็นอานน่านิ่งเงียบไป “อานน่า เธอโกรธฉันเหรอ?”

“ไม่หรอกค่ะ ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะโกรธคุณสักหน่อย” เธอชำเลืองมองเขาก่อนจะถามว่า “เธอดูแลคุณดีไหมคะ?” อานน่าคอยดูแลเขามาตลอด ภรรยาของเขาอาจจะไม่รู้ว่าจะต้องดูแลเขายังไง ผู้หญิงคนนั้นคงจะดูแลใครไม่เป็น จริงไหมคะ?

มู่เฉินดึงเธอเข้ามาใกล้ ๆ “เธอมีสิทธิ์ที่จะโกรธสิ มีเธอคนเดียวเท่านั้นที่ได้สิทธิ์นี้” ‘นี่เขาเพิ่งจะอนุญาตให้ฉันมีสิทธิ์ที่จะโกรธเขาเหรอ?’ มันเหนือความคาดหมายของเธอมาก

“จริง ๆ เหรอคะ?” อานน่ายิ้ม แล้วเอนตัวไปซบเขา

“หึ! เธอสงสัยคำพูดฉันเหรอ?” มู่เฉินถามอย่างใจเย็น

เขายังคงอยู่ในท่าทีที่นิ่ง ๆ

“ไม่ค่ะ ไม่ใช่ ฉันเชื่อคุณค่ะ” อานน่าโน้มตัวเข้ามาแล้วจูบไปที่ริมฝีปากของเขา “คืนนี้ค้างที่นี่นะคะ?”

มู่เฉินไม่ตอบ แต่เขากลับจูบเธอหนักขึ้นและกอดเธอไว้ในอ้อมแขน

ในขณะเดียวกัน หย่าหยิงรู้สึกอ่อนเพลียมาก เธอจึงกินยา และนอนหลับไป หลังจากตื่นนอนขึ้นมา เธอก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย ในครัวน้าเหอกำลังเตรียมทำอาหารเช้า หย่าหยิงเดินไปที่ห้องครัว “น้าเหอคะ มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ?”

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณนายเหลิ่ง อาการดีขึ้นยังคะ? ฉันเตรียมอาหารเช้า สำหรับบำรุงร่างกายไว้ให้คุณแล้วนะคะ” น้าเหอเคยคิดว่า คุณนายเหลิ่งจะเป็นคนอารมณ์ร้าย ที่รู้แค่การชี้นิ้วสั่งเท่านั้น แต่หลังจากที่ได้รู้จักกับเธอแล้ว น้าเหอก็มั่นใจทันทีว่าเธอไม่ได้เป็นอย่างข่าวลือ จริง ๆ แล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก บางทีคุณเหลิ่ง อาจจะเข้าใจเธอผิดก็ได้

หย่าหยิงสังเกตว่าน้าเหอทำอาหารเช้าให้เธอคนเดียวเท่านั้น เธอเลยถามว่า “เมื่อคืนเขาไม่ได้กลับมาเหรอคะ?” หรือว่าเขากินข้าวเช้าไปแล้วคะ?”

“ไม่ใช่ค่ะ เมื่อคืน คุณเหลิ่งไม่ได้กลับมาค่ะ เขามักจะออกไปข้างนอกตอนกลางคืน แต่คุณไม่ต้องกังวลนะคะ คุณทำใจให้สบายเถอะค่ะ” น้าเหอรู้ว่าหย่าหยิงกลัว เหลิ่งมู่เฉินมาก เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอเห็นเขา เธอจะรีบหลบไม่ให้เขาเห็น

น้าเหอไม่ไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอเอาอาหารเช้ามาเสิร์ฟให้หย่าหยิง หย่าหยิงรีบกินโจ๊ก เพราะเธอต้องรีบไปเรียน

เธอกินอาหารเช้าอย่างมีความสุข จากนั้นก็หยิบหนังสือ แล้วเดินออกจากวิลล่าไปพร้อมกับกระเป๋าเป้ของเธอ แต่ก่อนที่เธอจะไปถึง ด้วยความรีบร้อนทำให้เธอเดินชนเข้ากับใครบางคนจนเซถอยหลัง

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 เจ้าสาวตัวปลอม2 บทที่ 2 เขาเกลียดเธอที่เสแสร้ง3 บทที่ 3 เธอไม่มีทางเลือก4 บทที่ 4 ประนีประนอม5 บทที่ 5 เธอให้สัญญากับเขา6 บทที่ 6 ให้โอกาสเธอหน่อย7 บทที่ 7 ทำให้เขารำคาญโดยไม่ได้ตั้งใจ8 บทที่ 8 ใช้หน้าสวย ๆ ของเธอหาเงินสิ9 บทที่ 9 มีแค่เธอเท่านั้นที่มีสิทธิ์ที่จะโกรธ10 บทที่ 10 เขามีผู้หญิงอื่น11 บทที่ 11 เขาจงใจแกล้งเธอ12 บทที่ 12 เขายังคงเป็นยี่เฟิง13 บทที่ 13 ศักดิ์ศรีของเธอ14 บทที่ 14 ความอัปยศอดสู15 บทที่ 15 เขามีคู่หมั้นแล้ว16 บทที่ 16 อิสรภาพของเธอ17 บทที่ 17 เธอจำยอมอีกแล้ว18 บทที่ 18 เขาอยากรู้ว่าเธอเป็นใคร19 บทที่ 19 เขาพยายามสุดความสามารถเพื่อที่จะได้พบเธอ20 บทที่ 20 แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น21 บทที่ 21 ราคาที่ต้องจ่าย22 บทที่ 22 พวกเธอแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง23 บทที่ 23 เธอเป็นภรรยาของผม24 บทที่ 24 เขาเป็นผู้ปกครองของเธอ25 บทที่ 25 อย่าร้องไห้อีกเลยนะ26 บทที่ 26 เขาเป็นฝันร้ายของเธอ27 บทที่ 27 เธอจะคาดหวังอะไรได้อีก28 บทที่ 28 ไม่มีที่ไป29 บทที่ 29 ได้โปรดช่วยฉันด้วย30 บทที่ 30 เธอเต็มใจที่จะทำอย่างนั้น31 บทที่ 31 คนพวกนั้นไร้ยางอายกันทุกคน32 บทที่ 32 หน้าที่ของภรรยาที่ดี33 บทที่ 33 การดูถูกเหยียดหยาม34 บทที่ 34 ฉันปฏิเสธไม่ได้35 บทที่ 35 เธอหมดสิทธิ์ที่จะรักเขา36 บทที่ 36 ยอมถอยเพื่อหยิงหยิง37 บทที่ 37 หนีไม่พ้นอำนาจของเขา38 บทที่ 38 เขาก็ไม่อยากมีลูก39 บทที่ 39 จงใจทำให้เธอลำบาก40 บทที่ 40 เธอเป็นภรรยาที่ถูกตามกฎหมายของเขา41 บทที่ 41 เขารู้สึกสงสารเธอจับใจ42 บทที่ 42 เขาทำทุกอย่างตามอารมณ์43 บทที่ 43 ถ้าเธอมีความสุข เขาก็จะมีความสุข44 บทที่ 44 การตกหลุมรักฉันคือหายนะ45 บทที่ 45 ให้เธอเป็นพยาน46 บทที่ 46 เข้าร่วมงานแต่งงานของยี่เฟิง47 บทที่ 47 เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องซ่อน48 บทที่ 48 รับรู้ได้จากส่วนลึกของหัวใจ49 บทที่ 49 จ่ายหนี้ไม่หมด50 บทที่ 50 เขาไม่มีไข้สักหน่อย51 บทที่ 51 เขาไม่มีวันยกเว้น52 บทที่ 52 เธอไม่ได้เกลียดเขามากขนาดนั้น53 บทที่ 53 ภรรยาตัวจริง54 บทที่ 54 จะไม่ยอมให้ความปราถนาของพวกเขาเป็นจริง55 บทที่ 55 ลืมเขาไปซะ56 บทที่ 56 ลูกน้อยในท้องของเธอ57 บทที่ 57 เขาคิดว่าเธอกำลังโกหก58 บทที่ 58 อย่าบอกนะว่าเธอท้อง59 บทที่ 59 บังคับเธอให้ทำแท้ง60 บทที่ 60 ที่พึ่งสุดท้าย61 บทที่ 61 เต็มใจที่จะกลับไปกับเขา62 บทที่ 62 ทำแท้ง63 บทที่ 63 เธออยากตาย64 บทที่ 64 ฉันยังไม่ตาเหรอ65 บทที่ 65 เธอควรจะจบชีวิตลงได้แล้ว66 บทที่ 66 เธอไม่สมควรเป็นแม่คน67 บทที่ 67 หัวใจเธอตายไปแล้ว68 บทที่ 68 เธอไม่อยากไปเอง69 บทที่ 69 พยายามที่จะลืม70 บทที่ 70 ตลอดเวลาที่เธอโดนบังคับให้อยู่ในสถานการณ์เช่นนี้71 บทที่ 71 หย่าหยิงไม่สนใจมู่เฉิน72 บทที่ 72 ความเจ็บปวดทำให้เธอเย็นชา73 บทที่ 73 เธอเมา74 บทที่ 74 อานน่าผู้ขี้อวดเป็นนิสัย75 บทที่ 75 เธอวางแผนบางอย่างอยู่76 บทที่ 76 นมกับยานอนหลับ77 บทที่ 77 บังเอิญพบกับจื่อจุ้นอีกครั้ง78 บทที่ 78 เธอลืมสัญญาที่ให้กับเขาไปแล้ว79 บทที่ 79 ล้ำเส้นที่ละนิด80 บทที่ 80 เตรียมการไว้หรือเรื่องบังเอิญ?81 บทที่ 81 จื่อจุ้นสารภาพรักกับเธอ82 บทที่ 82 เขามันคือปิศาจ83 บทที่ 83 บทที่83 จื่อจุ้นเจ็บเพราะหย่าหยิง84 บทที่ 84 อยากตาย ไม่ง่ายขนาดนั้น85 บทที่ 85 หยิงหยิงหายไป86 บทที่ 86 หย่าหยิงก็เป็นแค่เบี้ยตัวหนึ่ง87 บทที่ 87 ตกอยู่สถานการณ์ที่อยากลำบาก88 บทที่ 88 ทำให้เธอทุกข์ทรมาน89 บทที่ 89 เธอไม่อยากเป็นจุดอ่อนของเขา90 บทที่ 90 หรือพระเจ้าจะกำลังเล่นเกมกับเธอ91 บทที่ 91 เธอชดใช้ให้เขาด้วยชีวิตของเธอ92 บทที่ 92 คำสัญญาที่รักษาไว้ไม่ได้ของพวกเขา93 บทที่ 93 ด้วยรักที่เขามีให้หยิงหยิง94 บทที่ 94 การจากลาที่ยาวนาน95 บทที่ 95 บทที่95เธอไม่อาจลืมเขาได้96 บทที่ 96 ความรักที่ไม่มีเงื่อนไข97 บทที่ 97 เธอไม่ได้อยากเจอเขาตอนนี้98 บทที่ 98 เฝ้ารอความรักของเธอ99 บทที่ 99 นั่นคือเธอ100 บทที่ 100 การพบเจอที่คาดไม่ถึง