icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 3
เธอไม่มีทางเลือก
จำนวนคำ:1484    |    อัปเดตเมื่อ:25/03/2022

หย่าหยิงเห็นว่ามู่เฉินยังคงยืนอยู่ข้าง ๆ เตียงนอน เธออดหวั่นใจไม่ได้ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว

“หย่าหลิน เธอเซ็นสัญญาที่จะแต่งงานกับฉันแล้ว เธอจะหลบสามีตัวเองทำไม?” เขาถามขึ้นอย่างค่อนแคะ เมื่อเห็นเธอหลบอยู่ใต้ผ้าห่ม

มู่เฉินไม่เข้าใจ ทำไมเธอจึงพยายามหลบเขา ไม่ว่ายังไงคืนนี้เขาไม่มีทางปล่อยเธอไปง่าย ๆ แน่ ในขณะเดียวกันหย่าหยิงก็กลัวชายที่อยู่ตรงหน้าเธอเอามาก ๆ

“เธอเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายของฉันแล้วนะ” มู่เฉินกล่าว พลางขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น “เธอไม่รู้หน้าที่ของเมียหรือยังไง?” เขาจ้องเขม็งไปที่ภรรยาที่เพิ่งจะแต่งงานกันหมาด ๆ แต่กลับพยายามหลบอยู่ใต้ผ้าห่ม

“ไม่ อย่านะ!” หย่าหยิงร้องออกมา แม้ว่าเธอจะกลัวผู้ชายคนนี้มาก แต่เธอก็กล้าพอที่จะปฏิเสธเขา เธอรู้ว่าการต่อต้านของเธอไม่ช่วยอะไร แต่เธอก็อยากจะลอง

“ฉันอุตสาห์ซื้อเธอมา เธอคิดว่าเธอมีทางเลือกด้วยเหรอ?” มู่เฉินกัดฟันพลางจ้องเธอ ‘ยัยโง่เอ้ย

กลัวจนตัวสั่นเลยเหรอไง? นี่เธอกลัวจริง ๆ เหรอ?’ ยิ่งเธอทำตัวแบบนี้ เขาก็ยิ่งอยากที่จะสั่งสอนเธอ ให้เธอรู้จักสถานะของตัวเองเสียที

มู่เฉินขึ้นไปบนเตียงแล้วจับเธอดึงเข้าหาตัวเอง เขาโอบเธอด้วยแขนที่แข็งแรงของเขา จากนั้นก็รั้งเธอเข้ามากอดไว้

“ปล่อยฉันนะ!” หย่าหยิงพยายามที่จะผลักเขาออก แม้ว่าตัวเธอจะบอบบาง แต่ถึงอย่างไรเธอก็ไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ

มู่เฉินเลิกคิ้วขึ้น แล้วถามเธอไปอย่างขำ ๆ ว่า “ให้ปล่อยเธอไปงั้นเหรอ? วันนี้เป็นวันแต่งงานของเรา เธอลืมไปแล้วเหรอไง? คืนนี้เราต้องทำให้งานแต่งงานของเราให้เสร็จสมบูรณ์”

”ไม่นะ ได้โปรดเถอะ อย่า! คุณเหลิ่ง ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะคะ!” หย่าหยิงรู้สึกอับอาย

“นี่เธอพูดเล่นใช่ไหมเนี่ย? หรือว่าเธอพยายามจะทำตัวไร้เดียงสา? เธอไม่คิดว่าเธอมันตลกบ้างเลยเหรอ?” มู่เฉินคิดว่าในฐานะคุณหนูตระกูลฉิน เพื่อเงินแล้วเธอยอมทำทุกอย่าง เขารู้ว่าตราบใดที่เขามีเงิน เธอจะไม่มีวันปฏิเสธเขา

แต่ผู้หญิงตรงหน้าเขาคนนี้กลับทำให้เขาแปลกใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“โอ๊ย เจ็บ ได้โปรด...” หย่าหยิงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด หมดหนทางที่เธอจะถอยหนี ตอนนี้เธอมีแต่ความเจ็บปวดเต็มไปหมด ทุกอย่างไม่อาจย้อนคืนกลับมาได้

มู่เฉินพยายามทุกวิถีทางเพื่อจะทรมานเธอ

เธอควรจะรู้เรื่องนี้ก่อนจะที่แต่งงาน แต่ตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้ว เธอหนีไปไหนไม่รอดแล้ว

เมื่อเห็นคราบเลือดที่เปื้อนบนที่นอน มู่เฉินก็ถามว่า “ค่าซ่อมเยื่อพรหมจรรย์นี่ราคาเท่าไรล่ะ?”

หย่าหยิงไม่เข้าใจว่าเขาหมายความว่ายังไง เธอไม่มีแรงที่จะตอบโต้เขาอีกต่อไป ‘ยังไงเสีย เขาก็ไม่เชื่อในสิ่งที่เธอจะพูดอยู่ดี และเป้าหมายขอฉันคือทำให้มู่เฉินเชื่อว่าฉันคือหย่าหลินไม่ใช่เหรอ?

แล้วฉันจะไปบอกความจริงกับเขาได้ยังไงกัน?’ เธอไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของเธอได้ว่าเธอไม่ใช่หย่าหลิน

ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะเงียบและไม่พูดอะไร

“ไสหัวออกไปซะ! ออกไปจากห้องนี้!” จู่ ๆ มู่เฉินก็ตะโกนออกมาหลังจากที่เขาพูดจบ เขาเตรียมห้องไว้ สองห้องเพราะเขาไม่อยากให้เธออยู่ในห้องของเขา เขาแค่อยากจะทำย่ำยีเธอ

หย่าหยิงตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัดเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาสั่ง เธอรีบดึงผ้าห่มออก ก่อนจะกลับไปที่ห้องของเธอ

คืนนี้เธอไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้ เธอนั่งอยู่บนพื้น และมองออกไปนอกหน้าต่างทั้งคืน ‘ในอนาคตฉันจะต้องเจอกับชีวิตแบบนี้ทุกวันเลยใช่ไหม?

ถูกชายที่ไม่ได้รักย่ำยี และต้องสูญเสียสิ่งล้ำค่าที่สุดสำหรับผู้หญิงไป’

เช้าวันรุ่งขึ้น ประตูถูกผลักเปิดเสียงดังปัง มู่เฉินเดินเข้ามาพร้อมขวดยาในมือ เขาโยนมันให้เธอ “กินซะ!”

เขายังไม่อยากให้เธอท้องตอนนี้ และอีกหย่าง เธอนั้นเป็นคนของตระกูลฉิน ซึ่งเขาจะเกลียดมากถ้าเธอเกิดตั้งท้องลูกของเขาขึ้นมา

แม้ว่าหย่าหยิงจะไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน แต่เธอก็รู้ว่ายานี้คือยาอะไร

‘เขาทำถูกแล้ว ไม่ควรจะมีอะไรที่มันยุ่งยากไปกว่านี้ ฉันยังต้องเรียนและใช้ชีวิตของฉันต่อไป’

เขานั่งย่อ ๆ ลงข้างหน้าเธอ มองลอยจ้ำที่อยู่บนคอของเธอ ซึ่งเป็นลอยที่เขาทิ้งไว้ให้เธอเมื่อคืนนี้

“ถ้าฉันไม่อนุญาต เธอจะท้องไม่ได้ ถ้าเธออยากทำให้ตระกูลฉินปลอดภัย เธอต้องทำตามที่ฉันบอก!” เขาเปิดขวดยา แล้วเทเม็ดยาสีขาวออกมา จากนั้นเขาก็โยนยาเข้าปากเธอตรง ๆ และบังคับให้เธอกลืนยาโดยไม่ให้ดื่มน้ำ

ยาเกือบจะติดคอเธอ น้ำตาเธอไหล

“ไปเปลี่ยนชุดซะ เราจะออกไปข้างนอกกัน” มู่เฉินนั่งลงบนโซฟา หยิบบุหรี่ออกมาแล้วสูบด้วยท่าทางน่าเกรงขาม

หย่าหยิงลุกขึ้น ตัวเธอเซไปเล็กน้อย “แต่ฉันไม่มีเสื้อผ้าชุดอื่นเลย”

เธอไม่เหมือนกับหย่าหลินที่มีเสื้อผ้าแบรนด์เนมมากมาย เธอมีแต่เสื้อผ้าธรรมดาเพียงไม่กี่ตัวที่เธอใส่ไปมหาวิทยาลัยเท่านั้น แต่เธอไม่ได้เอามาด้วย ตอนนี้เธอจะออกไปข้างนอกด้วยชุดแต่งงานก็คงไม่ได้

“คุณนายเหลิ่ง ตอนนี้เธอเป็นเมียฉันแล้ว ฉันจะให้ทุกอย่างที่เธอต้องการ” ‘เป็นฉินหย่าหลินไม่มีผิดจริง ๆ ’ ตอนนี้มู่เฉินมั่นใจมาก ‘เพิ่งแต่งานได้สองสัน ก็คิดจะขอเสื้อผ้าใหม่แล้ว

ฉินหย่าหลินที่ใช้ชีวิตหรูหรา!’

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วโทรออก สิบนาทีต่อมา เสื้อผ้าแบรนด์ดังกองหนึ่งก็ส่งมาถึงห้องของเธอ

หย่าหยิงอึ้งเมื่อเห็นเสื้อผ้า และชุดเดรสที่ดูหรูหรา ที่ทำมาจากเนื้อผ้านุ่มอย่างดีกองอยู่ตรงหน้าเธอ แม้ว่าเธอจะชอบเสื้อผ้าเหล่านี้มาก แต่เธอก็ไม่ใช่คนโลภ

เธอเลือกชุดกระโปรงสีขาวดูเรียบ ๆ แล้วเดินไปที่ห้องน้ำ มู่เฉินที่กำลังนั่งดูเธอบนโซฟา ขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเห็นเธอเลือกชุดกระโปรงสีขาวเรียบ ๆ ตัวนั้น บางครั้งเขาก็ไม่เข้าใจว่าเธอคิดอะไรอยู่กันแน่

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 เจ้าสาวตัวปลอม2 บทที่ 2 เขาเกลียดเธอที่เสแสร้ง3 บทที่ 3 เธอไม่มีทางเลือก4 บทที่ 4 ประนีประนอม5 บทที่ 5 เธอให้สัญญากับเขา6 บทที่ 6 ให้โอกาสเธอหน่อย7 บทที่ 7 ทำให้เขารำคาญโดยไม่ได้ตั้งใจ8 บทที่ 8 ใช้หน้าสวย ๆ ของเธอหาเงินสิ9 บทที่ 9 มีแค่เธอเท่านั้นที่มีสิทธิ์ที่จะโกรธ10 บทที่ 10 เขามีผู้หญิงอื่น11 บทที่ 11 เขาจงใจแกล้งเธอ12 บทที่ 12 เขายังคงเป็นยี่เฟิง13 บทที่ 13 ศักดิ์ศรีของเธอ14 บทที่ 14 ความอัปยศอดสู15 บทที่ 15 เขามีคู่หมั้นแล้ว16 บทที่ 16 อิสรภาพของเธอ17 บทที่ 17 เธอจำยอมอีกแล้ว18 บทที่ 18 เขาอยากรู้ว่าเธอเป็นใคร19 บทที่ 19 เขาพยายามสุดความสามารถเพื่อที่จะได้พบเธอ20 บทที่ 20 แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น21 บทที่ 21 ราคาที่ต้องจ่าย22 บทที่ 22 พวกเธอแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง23 บทที่ 23 เธอเป็นภรรยาของผม24 บทที่ 24 เขาเป็นผู้ปกครองของเธอ25 บทที่ 25 อย่าร้องไห้อีกเลยนะ26 บทที่ 26 เขาเป็นฝันร้ายของเธอ27 บทที่ 27 เธอจะคาดหวังอะไรได้อีก28 บทที่ 28 ไม่มีที่ไป29 บทที่ 29 ได้โปรดช่วยฉันด้วย30 บทที่ 30 เธอเต็มใจที่จะทำอย่างนั้น31 บทที่ 31 คนพวกนั้นไร้ยางอายกันทุกคน32 บทที่ 32 หน้าที่ของภรรยาที่ดี33 บทที่ 33 การดูถูกเหยียดหยาม34 บทที่ 34 ฉันปฏิเสธไม่ได้35 บทที่ 35 เธอหมดสิทธิ์ที่จะรักเขา36 บทที่ 36 ยอมถอยเพื่อหยิงหยิง37 บทที่ 37 หนีไม่พ้นอำนาจของเขา38 บทที่ 38 เขาก็ไม่อยากมีลูก39 บทที่ 39 จงใจทำให้เธอลำบาก40 บทที่ 40 เธอเป็นภรรยาที่ถูกตามกฎหมายของเขา41 บทที่ 41 เขารู้สึกสงสารเธอจับใจ42 บทที่ 42 เขาทำทุกอย่างตามอารมณ์43 บทที่ 43 ถ้าเธอมีความสุข เขาก็จะมีความสุข44 บทที่ 44 การตกหลุมรักฉันคือหายนะ45 บทที่ 45 ให้เธอเป็นพยาน46 บทที่ 46 เข้าร่วมงานแต่งงานของยี่เฟิง47 บทที่ 47 เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องซ่อน48 บทที่ 48 รับรู้ได้จากส่วนลึกของหัวใจ49 บทที่ 49 จ่ายหนี้ไม่หมด50 บทที่ 50 เขาไม่มีไข้สักหน่อย51 บทที่ 51 เขาไม่มีวันยกเว้น52 บทที่ 52 เธอไม่ได้เกลียดเขามากขนาดนั้น53 บทที่ 53 ภรรยาตัวจริง54 บทที่ 54 จะไม่ยอมให้ความปราถนาของพวกเขาเป็นจริง55 บทที่ 55 ลืมเขาไปซะ56 บทที่ 56 ลูกน้อยในท้องของเธอ57 บทที่ 57 เขาคิดว่าเธอกำลังโกหก58 บทที่ 58 อย่าบอกนะว่าเธอท้อง59 บทที่ 59 บังคับเธอให้ทำแท้ง60 บทที่ 60 ที่พึ่งสุดท้าย61 บทที่ 61 เต็มใจที่จะกลับไปกับเขา62 บทที่ 62 ทำแท้ง63 บทที่ 63 เธออยากตาย64 บทที่ 64 ฉันยังไม่ตาเหรอ65 บทที่ 65 เธอควรจะจบชีวิตลงได้แล้ว66 บทที่ 66 เธอไม่สมควรเป็นแม่คน67 บทที่ 67 หัวใจเธอตายไปแล้ว68 บทที่ 68 เธอไม่อยากไปเอง69 บทที่ 69 พยายามที่จะลืม70 บทที่ 70 ตลอดเวลาที่เธอโดนบังคับให้อยู่ในสถานการณ์เช่นนี้71 บทที่ 71 หย่าหยิงไม่สนใจมู่เฉิน72 บทที่ 72 ความเจ็บปวดทำให้เธอเย็นชา73 บทที่ 73 เธอเมา74 บทที่ 74 อานน่าผู้ขี้อวดเป็นนิสัย75 บทที่ 75 เธอวางแผนบางอย่างอยู่76 บทที่ 76 นมกับยานอนหลับ77 บทที่ 77 บังเอิญพบกับจื่อจุ้นอีกครั้ง78 บทที่ 78 เธอลืมสัญญาที่ให้กับเขาไปแล้ว79 บทที่ 79 ล้ำเส้นที่ละนิด80 บทที่ 80 เตรียมการไว้หรือเรื่องบังเอิญ?81 บทที่ 81 จื่อจุ้นสารภาพรักกับเธอ82 บทที่ 82 เขามันคือปิศาจ83 บทที่ 83 บทที่83 จื่อจุ้นเจ็บเพราะหย่าหยิง84 บทที่ 84 อยากตาย ไม่ง่ายขนาดนั้น85 บทที่ 85 หยิงหยิงหายไป86 บทที่ 86 หย่าหยิงก็เป็นแค่เบี้ยตัวหนึ่ง87 บทที่ 87 ตกอยู่สถานการณ์ที่อยากลำบาก88 บทที่ 88 ทำให้เธอทุกข์ทรมาน89 บทที่ 89 เธอไม่อยากเป็นจุดอ่อนของเขา90 บทที่ 90 หรือพระเจ้าจะกำลังเล่นเกมกับเธอ91 บทที่ 91 เธอชดใช้ให้เขาด้วยชีวิตของเธอ92 บทที่ 92 คำสัญญาที่รักษาไว้ไม่ได้ของพวกเขา93 บทที่ 93 ด้วยรักที่เขามีให้หยิงหยิง94 บทที่ 94 การจากลาที่ยาวนาน95 บทที่ 95 บทที่95เธอไม่อาจลืมเขาได้96 บทที่ 96 ความรักที่ไม่มีเงื่อนไข97 บทที่ 97 เธอไม่ได้อยากเจอเขาตอนนี้98 บทที่ 98 เฝ้ารอความรักของเธอ99 บทที่ 99 นั่นคือเธอ100 บทที่ 100 การพบเจอที่คาดไม่ถึง