icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 12
เขายังคงเป็นยี่เฟิง
จำนวนคำ:1486    |    อัปเดตเมื่อ:25/03/2022

หย่าหยิงมองไปที่โจ๊กที่น้าเหอทำมาให้ อย่างซาบซึ้งในความมีน้ำใจของเธอ เธอซึ้งใจมากจนน้ำตาคลอ ดวงตาเธอร้อนผ่าว แล้วน้ำตาก็ไหลอาบแก้มของเธอ

“คุณนายเหลิ่งคะ ทานอาหารเช้าให้อร่อยนะคะ เมื่อคืนนี้คุณไม่ได้ทานอะไรเลย อีกอย่างคุณก็ยังป่วยอยู่ ฉันได้ข่าวมาว่า วันนี้คุณเหลิ่งจะไม่กลับมาบ้าน ดังนั้นวันนี้คุณจะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ น้าเหอส่งยิ้มให้กำลังใจเธอ แล้วเดินกลับไปที่ห้องครัว

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ หย่าหยิงสวมเสื้อคลุมสีขาว แล้วเดินไปที่สวน เธอนั่งอยู่คนเดียวบนม้านั่ง แล้วมองไปรอบ ๆ สวน ที่จัดตกแต่งอย่างสวยงาม แต่เธอกลับไม่ชอบมันเลย หัวใจที่บอบช้ำทำให้เธอไม่สามารถ ทำใจชื่นชมกับความสวยงามตรงหน้าได้

เธออยู่ที่บ้านทั้งวัน แต่เธออยู่ที่นี่แบบนี้ไม่ได้ตลอดไป วันรุ่งขึ้นเธอจะต้องไปเรียน ตอนเที่ยงเธอไปธนาคารที่อยู่ใกล้ ๆมหาวิทยาลัยคนเดียว เธอฝากเงินไว้ที่นั่น

มันเป็นเงินที่เก็บสะสมมาจากการทำงานพาร์ทไทม์ ถึงเงินมันจะไม่มาก แต่เธอก็หางานและหารายได้เพิ่มอยู่เสมอ ๆ หย่าหยิงถอนเงินออกจากธนาคาร

เธอเดินห่อไหล่ออกจากธนาคารมา กำลังจะเดินกลับไปที่มหาวิทยาลัย เธอถูกรับเลี้ยงจากตระกูลฉิน แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตเธอจะลงเอยแบบนี้

“หยิงหยิง” หย่าหยิงชะงักฝีเท้าเมื่อได้ยินเสียงเรียกที่สนิทสนมนั่น เธอไม่คิดว่าเธอจะได้ยินมันอีกครั้ง เสียงเรียกที่คุ้นเคยทำให้ใจเธอสั่นเล็ก ๆ

เธอสงสัยว่าเธอหูแว่วไปเองหรือเปล่า

แต่ความสงสัยของเธอก็หายไป เมื่อมีร่างสูงเพรียวมายืนตรงหน้าเธอ “นี่ผมเอง หยิงหยิง คุณจำผมไม่ได้เหรอ?”

หย่าหยิงเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยืนอยู่หน้าเธอ เขายังคงหล่อเหลา และอ่อนโยนเหมือนเดิม วันนี้เขายังสวมแว่นตาขอบทอง ทำให้เขาดูอ่อนโยนมากยิ่งขึ้น

เป็นเขานั่นเอง ยี่เฟิงของเธอ ผู้ชายที่เธอรอมาถึง 5 ปี ผู้ชายที่เธอรักและไว้ใจ

“หยิงหยิง สบายดีไหม? ผมกลับมาจากต่างประเทศแล้วนะ” ยี่เฟิงยื่นมือออกไปจับมือเธอ น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน และอ่อนหวาน ทำให้ใจของเธอสั่น

หย่าหยิงพยักหน้าตอบ ตอนนี้น้ำตาเธอไหลรื้น “ดีใจจังที่คุณกลับมาแล้วนะคะ ยี่เฟิง”

เธอไม่เคยคิดว่าการกลับมาพบกันอีกใน 5 ปีต่อมาจะกลายเป็นแบบนี้

มันไม่มีความสุข ไร้ความคาดหวัง และขาดความกระตือรือร้น ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอคงกระโดดเข้าไปกอดเขา ร้องไห้ และเล่าความคับข้องใจให้เขาฟังทั้งหมด เธอจะเล่าเรื่องความลำบากทั้งหมด และความฝันในใจของเธอให้เขาฟังทุกอย่าง

“คุณไม่ดีใจที่เจอผมเหรอ?” ยี่เฟิงมองหญิงสาว พลางสังเกตุท่าทีของเธอ 5 ปีที่ผ่านไปเธอดูเปลี่ยนไปมาก แต่สำหรับเขาแล้ว เธอยังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง เธอยังอยู่ในใจเขาเสมอ เขาไม่เคยลืมเธอแม้แต่ครั้งเดียว

เพื่อจะทำให้เธอมีความสุข เขาจึงทำงานหนักมาตลอดหลายปี เขาอยากให้เธอมีชีวิตที่ดีที่สุด แต่ความลำบากในชีวิต ทำให้เขาไม่มีทางเลือกมากนัก การที่เขาได้เป็นกรรมการบริหารของ ยวูซื่อ กรุ๊ป มันมีค่าตอบแทนที่ต้องแรกมา เขาต้องหมั้นกับ ยวูฉิงโม่ ลูกสาวเจ้าของยวูซื่อ กรุ๊ป

เขาคงไม่ประสบความสำเร็จ ถ้าหากเขาไม่มีผู้มีอำนาจหนุนหลัง เพื่อหยิงหยิง เขาจึงยอมเลือกเส้นทางนี้

“ฉันมีความสุขมาก ๆ ที่ยี่เฟิงของฉันกลับมาแล้ว” เธอพูดด้วยเสียงสะอื้น เธอคิดว่าเธอไม่มีน้ำตาที่จะร้องไห้อีกแล้ว แต่เธอก็คิดผิด เมื่อเห็นยี่เฟิงอยู่ตรงหน้าเธอ เธอก็ควบคุมตัวเองไม่ได้

ยี่เฟิงยื่นมือไปดึงเธอเข้ามาใกล้ ๆ ความอบอุ่นจากอ้อมกอดนั้นทำให้เธอเสียใจมากยิ่งขึ้น “ผมขอโทษนะ หยิงหยิง ผมขอโทษที่หายหน้าหายตาไปจากคุณนานเกินไป แต่คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ ตอนนี้ผมกลับมาแล้ว ผมจะไม่ให้คุณทุกข์ทรมานอีกต่อไป”

แม้ว่าเขาจะปลอบเธอด้วยการพูดเรื่องอนาคต แต่ตัวเขาเองก็ไม่แน่ใจว่ามันจะมีอนาคตระหว่างพวกเขาหรือเปล่า หย่าหยิงเองก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เช่นเดียวกัน เธอถูกฉางชุนขายให้มู่เฉิน และตอนนี้ยี่เฟิงยังมีผู้หญิงอีกคนอยู่เคียงข้าง

ตอนนี้หย่าหยิงไม่ได้รู้สึกอะไรอีกต่อไปแล้ว นอกจากการถูกหักหลัง เธอพยายามกลั้นน้ำตาเท่าที่เธอจะทำได้ แต่เธอก็กลั้นมันไม่อยู่ หัวใจของเธอกำลังบอบช้ำ

ยี่เฟิงคิดว่าเป็นเพราะพวกเขาไม่ได้เจอกันนาน หย่าหยิงคงคิดถึงเขามากจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่

“ถ้าอยากร้องก็ร้องออกมาเลย! จากนี้ไปผมจะไม่ให้คุณต้องร้องไห้อีก ผมชอบเวลาที่คุณยิ้มที่สุดเลยนะ หยิงหยิง ตอนคุณยิ้ม คุณสวยที่สุดเลย” ยี่เฟิงลูบหลังเธอเบา ๆ ผ่านไปสักพัก เขาจึงผละออกจากเธอ

ยี่เฟิงพาเธอไปที่ร้านกาแฟใกล้ ๆ เขานั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเธอ

เมื่อมองเขา หย่าหยิงก็ถามว่า “ยี่เฟิง คุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่? คุณหายไปไหนมาตั้งหลายปี?”

ดูเหมือนว่าเขาจะมีชีวิตที่ดีขึ้น เธอเหลือบมองเสื้อผ้าแบรนด์ดังที่เขาใส่อยู่ พวกเขาทำให้ความเป็นอยู่ของยี่เฟิงดีขึ้น

“ผมสบายดี หยิงหยิง แล้วคุณล่ะ เป็นยังไงบ้าง? ทำไมคุณดูผอมลงกว่าเดิมอีกล่ะ?” ยี่เฟิงผลักจานของหวานไปทางเธอและพูดว่า “นี่ของโปรดของคุณไม่ใช่เหรอ หยิงหยิง? ทานสิ!”

หย่าหยิงจ้องยี่เฟิง เขาน่ารักกับเธอเสมอ เมื่อก่อนเขามักตามใจเธอด้วยของอร่อย ๆ อยู่ตลอดเวลา วันนี้เขาก็ยังปฏิบัติกับเธอเหมือนเดิม

“ยี่เฟิง คุณก็ทานด้วยกันสิ” หย่าหยิงผลักจานเอาไว้ตรงกลาง แล้วทั้งสองก็ทานของหวานด้วยกัน

ขณะเดียวกันอานน่า กับมู่เฉินต้องมาพบกับลูกค้ารายหนึ่ง อานน่าเสนอให้ไปรอลูกค้า ในร้านกาแฟใกล้ ๆ เมื่อทั้งสองเดินเข้าไปในร้านกาแฟด้วยกัน ทันใดนั้นมู่เฉินก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่างกับผู้ชายคนหนึ่ง

เธอโกหกเขาอยู่ตลอดเวลา หากเขาไม่ได้เห็นเธอด้วยตาตัวเอง เธอก็คงไม่สารภาพสินะ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 เจ้าสาวตัวปลอม2 บทที่ 2 เขาเกลียดเธอที่เสแสร้ง3 บทที่ 3 เธอไม่มีทางเลือก4 บทที่ 4 ประนีประนอม5 บทที่ 5 เธอให้สัญญากับเขา6 บทที่ 6 ให้โอกาสเธอหน่อย7 บทที่ 7 ทำให้เขารำคาญโดยไม่ได้ตั้งใจ8 บทที่ 8 ใช้หน้าสวย ๆ ของเธอหาเงินสิ9 บทที่ 9 มีแค่เธอเท่านั้นที่มีสิทธิ์ที่จะโกรธ10 บทที่ 10 เขามีผู้หญิงอื่น11 บทที่ 11 เขาจงใจแกล้งเธอ12 บทที่ 12 เขายังคงเป็นยี่เฟิง13 บทที่ 13 ศักดิ์ศรีของเธอ14 บทที่ 14 ความอัปยศอดสู15 บทที่ 15 เขามีคู่หมั้นแล้ว16 บทที่ 16 อิสรภาพของเธอ17 บทที่ 17 เธอจำยอมอีกแล้ว18 บทที่ 18 เขาอยากรู้ว่าเธอเป็นใคร19 บทที่ 19 เขาพยายามสุดความสามารถเพื่อที่จะได้พบเธอ20 บทที่ 20 แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น21 บทที่ 21 ราคาที่ต้องจ่าย22 บทที่ 22 พวกเธอแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง23 บทที่ 23 เธอเป็นภรรยาของผม24 บทที่ 24 เขาเป็นผู้ปกครองของเธอ25 บทที่ 25 อย่าร้องไห้อีกเลยนะ26 บทที่ 26 เขาเป็นฝันร้ายของเธอ27 บทที่ 27 เธอจะคาดหวังอะไรได้อีก28 บทที่ 28 ไม่มีที่ไป29 บทที่ 29 ได้โปรดช่วยฉันด้วย30 บทที่ 30 เธอเต็มใจที่จะทำอย่างนั้น31 บทที่ 31 คนพวกนั้นไร้ยางอายกันทุกคน32 บทที่ 32 หน้าที่ของภรรยาที่ดี33 บทที่ 33 การดูถูกเหยียดหยาม34 บทที่ 34 ฉันปฏิเสธไม่ได้35 บทที่ 35 เธอหมดสิทธิ์ที่จะรักเขา36 บทที่ 36 ยอมถอยเพื่อหยิงหยิง37 บทที่ 37 หนีไม่พ้นอำนาจของเขา38 บทที่ 38 เขาก็ไม่อยากมีลูก39 บทที่ 39 จงใจทำให้เธอลำบาก40 บทที่ 40 เธอเป็นภรรยาที่ถูกตามกฎหมายของเขา41 บทที่ 41 เขารู้สึกสงสารเธอจับใจ42 บทที่ 42 เขาทำทุกอย่างตามอารมณ์43 บทที่ 43 ถ้าเธอมีความสุข เขาก็จะมีความสุข44 บทที่ 44 การตกหลุมรักฉันคือหายนะ45 บทที่ 45 ให้เธอเป็นพยาน46 บทที่ 46 เข้าร่วมงานแต่งงานของยี่เฟิง47 บทที่ 47 เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องซ่อน48 บทที่ 48 รับรู้ได้จากส่วนลึกของหัวใจ49 บทที่ 49 จ่ายหนี้ไม่หมด50 บทที่ 50 เขาไม่มีไข้สักหน่อย51 บทที่ 51 เขาไม่มีวันยกเว้น52 บทที่ 52 เธอไม่ได้เกลียดเขามากขนาดนั้น53 บทที่ 53 ภรรยาตัวจริง54 บทที่ 54 จะไม่ยอมให้ความปราถนาของพวกเขาเป็นจริง55 บทที่ 55 ลืมเขาไปซะ56 บทที่ 56 ลูกน้อยในท้องของเธอ57 บทที่ 57 เขาคิดว่าเธอกำลังโกหก58 บทที่ 58 อย่าบอกนะว่าเธอท้อง59 บทที่ 59 บังคับเธอให้ทำแท้ง60 บทที่ 60 ที่พึ่งสุดท้าย61 บทที่ 61 เต็มใจที่จะกลับไปกับเขา62 บทที่ 62 ทำแท้ง63 บทที่ 63 เธออยากตาย64 บทที่ 64 ฉันยังไม่ตาเหรอ65 บทที่ 65 เธอควรจะจบชีวิตลงได้แล้ว66 บทที่ 66 เธอไม่สมควรเป็นแม่คน67 บทที่ 67 หัวใจเธอตายไปแล้ว68 บทที่ 68 เธอไม่อยากไปเอง69 บทที่ 69 พยายามที่จะลืม70 บทที่ 70 ตลอดเวลาที่เธอโดนบังคับให้อยู่ในสถานการณ์เช่นนี้71 บทที่ 71 หย่าหยิงไม่สนใจมู่เฉิน72 บทที่ 72 ความเจ็บปวดทำให้เธอเย็นชา73 บทที่ 73 เธอเมา74 บทที่ 74 อานน่าผู้ขี้อวดเป็นนิสัย75 บทที่ 75 เธอวางแผนบางอย่างอยู่76 บทที่ 76 นมกับยานอนหลับ77 บทที่ 77 บังเอิญพบกับจื่อจุ้นอีกครั้ง78 บทที่ 78 เธอลืมสัญญาที่ให้กับเขาไปแล้ว79 บทที่ 79 ล้ำเส้นที่ละนิด80 บทที่ 80 เตรียมการไว้หรือเรื่องบังเอิญ?81 บทที่ 81 จื่อจุ้นสารภาพรักกับเธอ82 บทที่ 82 เขามันคือปิศาจ83 บทที่ 83 บทที่83 จื่อจุ้นเจ็บเพราะหย่าหยิง84 บทที่ 84 อยากตาย ไม่ง่ายขนาดนั้น85 บทที่ 85 หยิงหยิงหายไป86 บทที่ 86 หย่าหยิงก็เป็นแค่เบี้ยตัวหนึ่ง87 บทที่ 87 ตกอยู่สถานการณ์ที่อยากลำบาก88 บทที่ 88 ทำให้เธอทุกข์ทรมาน89 บทที่ 89 เธอไม่อยากเป็นจุดอ่อนของเขา90 บทที่ 90 หรือพระเจ้าจะกำลังเล่นเกมกับเธอ91 บทที่ 91 เธอชดใช้ให้เขาด้วยชีวิตของเธอ92 บทที่ 92 คำสัญญาที่รักษาไว้ไม่ได้ของพวกเขา93 บทที่ 93 ด้วยรักที่เขามีให้หยิงหยิง94 บทที่ 94 การจากลาที่ยาวนาน95 บทที่ 95 บทที่95เธอไม่อาจลืมเขาได้96 บทที่ 96 ความรักที่ไม่มีเงื่อนไข97 บทที่ 97 เธอไม่ได้อยากเจอเขาตอนนี้98 บทที่ 98 เฝ้ารอความรักของเธอ99 บทที่ 99 นั่นคือเธอ100 บทที่ 100 การพบเจอที่คาดไม่ถึง