icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 10
เขามีผู้หญิงอื่น
จำนวนคำ:1781    |    อัปเดตเมื่อ:25/03/2022

ในขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปในวิลล่า มู่เฉินคาดไม่ถึงว่าเขาจะชนเข้ากับผู้หญิงงี่เง่าคนนั้น ดังนั้นเขาจึงไม่คิดที่ช่วยเธอ ตอนที่เธอสะดุดล้มก้นจ้ำเบ้า เขามองเธอด้วยสายตาเย็นชา

หย่าหยิงร้องออกมาด้วยความเจ็บ ก่อนจะลืมตาขึ้น แล้วเห็นสายตาที่เย็นชาของมู่เฉินที่กำลังมองมายังเธอ เธอกลืนน้ำลายลงคอ แล้วเอ่ยขึ้นอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ว่า “ฉันขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่ทันเห็นว่าคุณกำลังเดินเข้ามา”

“เธอจะรีบไปเจอใคร?” หย่าหยิงสะดุ้งเฮือกตอนที่มู่เฉินเหน็บแนมเธอ เธอสงบสุขได้ไม่ทันไร ก็เกิดเรื่องขึ้นอีกแล้ว

“ฉันก็แค่จะไปเรียนค่ะ” เธอตอบออกมา ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ก่อนจะลุกขึ้นยืน เธอไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะเธอรู้ว่ายังไงเขาก็ไม่เชื่อเธออยู่ดี

ในความคิดของมู่เฉิน คำพูดทุกคำของเธอเป็นเพียงแค่ข้อแก้ตัว

“จริงเหรอ?” เห็นได้ชัดว่า มู่เฉินไม่เชื่อเธอเลย

หย่าหยิงเหลือมองนาฬิกาข้อมือของเธอ วันนี้เธอไปเรียนสายแน่ ๆ เมื่อเธอมองมาที่มู่เฉิน เธอสังเกตเห็นรอยแดงที่คอของเขา

เมื่อมองอย่างถี่ถ้วน เธอรู้ได้ทันทีว่ามันคือรอยลิปสติก นั่นหมายความว่า เมื่อคืนนี้เขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่กลับบ้าน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจมัน จริง ๆ แล้ว เธอโล่งใจมากกว่าถ้าเขาไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ถ้าเขามีผู้หญิงคนอื่น เขาคงปล่อยให้เธออยู่อย่างสงบสุข

ถึงแม้จะเป็นเพียงความหวังลม ๆ แล้ง ๆ แต่เธอก็ขอแค่ให้ได้ฝัน เผื่อมันจะเป็นจริงขึ้นมา

หย่าหยิงเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร อาหลี่กำลังรอเธออยู่ที่รถ เธอขึ้นไปนั่งบนรถ ก่อนที่รถจะขับออกไป ขณะที่นั่งอยู่บนรถ เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง กำลังครุ่นคิดว่าทำยังไงเธอถึงจะหนีไปจากมู่เฉินได้ ถึงแม้เขาจะยอมให้เธอไปเรียน แต่เขาก็ยังมีทีท่าไม่พอใจ พ่อของเธอแค่ติดหนี้มู่เฉินด้วยเงิน ดังนั้นหากเธอมีเงิน และจ่ายคืนเขาได้ เธอก็จะได้เป็นอิสระอีกครั้ง

ในขณะที่รถแล่นออกจากเขตชุมชน เข้าสู่ตัวเมือง มีรถคันหนึ่งวิ่งฝ่าไฟแดงตัดหน้ารถของพวกเขาเข้าอย่างจัง อาหลี่เยียบเบรกอย่างแรงทันที ทำให้ตัวเธอกระดอนไปด้านหน้า เมื่อหย่าหยิงลืมตาขึ้นมา เธอเห็นจอแอลอีดีขนาดใหญ่ตรงริมถนน หน้าจอกำลังออกอากาศข่าวเศรษฐกิจ และหน้าของยี่เฟิงก็ปรากฏอยู่บนนั้น

หย่าหยิงดูข่าวอย่างสนใจ ตาเธอเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น เมื่อเธอรู้ว่าเขาได้เป็นกรรมการบริหารของ ยวูซื่อ กรุ๊ป หลังจากการประชุมครั้งสุดท้าย เขาก็เดินทางไปต่างประเทศ แต่เธอไม่เคยได้ข่าวคราวเขาอีกเลย เขาลืมเธอไปแล้วอย่างนั้นเหรอ? ทำไมเขาถึงยังไม่มารับเธออีก?

ความคิดนี้ทำให้หย่าหยิงเสียใจมาก ๆ วันนี้ทั้งวันเธอแทบจะไม่มีสมาธิในการเรียนเลย เธอได้แต่ครุ่นคิดว่าควรจะไปหาเขาดีหรือไม่?

เธอทนรอยี่เฟิงต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจที่จะไปหาเขาที่ออฟฟิศ หลังเลิกเรียน เธอแอบเดินออกทางประตูด้านข้างของมหาวิทยาลัย เพื่อไม่ให้อาหลี่เห็น เธอหยุดยืนอยู่ที่หน้า บริษัท ยวูซื่อ กรุ๊ป ตอนนั้นเธอได้แต่กังวล ไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปในอาคาร

เธอยืนมองอาคารอย่างกระวนกระวายใจจนค่ำ แต่เธอก็ไม่กล้าพอ เธอจึงตัดสินใจที่จะกลับไป

ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงประตูอัตโนมัติเปิดออก แล้วเห็นคนกลุ่มหนึ่งเดินออกมา เธอหันหลังกลับมามอง แล้วเธอก็สังเกตุเห็นใบหน้าที่คุ้นตาอยู่ในกลุ่มคนเหล่านั้นด้วย เขาคือยี่เฟิง เขากำลังโอบเอวผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มีท่าทางที่สง่างามมาก หย่าหยิงถึงกลับใจหาย ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเขากำลังคบกับผู้หญิงคนอื่น

ริมฝีปากของเธอเริ่มสั่น น้ำตาเริ่มไหลหลินลงมาอาบไปทั่วแก้มทั้งสองข้างของเธอ เธอเห็นพวกเขากำลังจะขึ้นรถหรูราคาแพงไปด้วยกัน

ก่อนที่พวกเขาจะขึ้นรถ ทันใดนั้นยี่เฟิงก็หันกลับมามองหย่าหยิงที่กำลังยืนอยู่ ทันทีที่เขาหันมาสบตาเธอ เขาก็ยืนนิ่งงันไป หย่าหยิงหันหน้าหนีทันที เพื่อซ่อนน้ำตาของเธอไว้ไม่ให้เขาเห็น แต่เมื่อเธอหันกลับมา รถก็ขับออกไปแล้ว

เขามีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี แต่ชีวิตของเธอล่ะ? ชีวิตของเธอช่างอาภัพนัก เธอต้องสูญเสียพรหมจรรย์ให้กับคนที่ไม่แม้แต่จะรักเธอเลย เธอสูญเสียอิสรภาพให้กับปิศาจ และตอนนี้ผู้ชายที่เธอรักก็ไม่ต้องการพบเธอ เธอหมดสิ้นทุกอย่างแล้ว

ตอนนี้เธอเหลือเพียงศักดิ์ศรีอันน้อยนิดของเธอเท่านั้น

เมื่อเธอกลับมาถึงมาหาวิทยาลัยก็ไม่มีใครหลงเหลืออยู่แล้ว ยกเว้นรถที่คุ้นตาพร้อมคนขับ อาหลี่กำลังรอเธออยู่ที่รถ เธอตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นเขา “อาหลี่คะ ฉันขอโทษ”

“คุณนายเหลิ่ง คุณเหลิ่ง กำลังรอคุณอยู่ที่บ้านครับ” อาหลี่เปิดประตูให้เธอ จนกระทั่งเธอเข้าไปนั่งข้างใน

เมื่อหย่าหยิงกลับมาถึงวิลล่า อย่างที่คาดไว้มู่เฉินนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือ เธอเห็นอานน่านั่งอยู่ข้าง ๆ เขา หย่าหยิงเคยเจอเธอมาก่อน

“ในที่สุดเธอก็รู้เวลากลับแล้วสินะ?” มู่เฉินดับบุหรี่แล้วจ้องไปที่เธอ ตาเธอบวมจากการร้องไห้ และหน้าก็เต็มไปด้วยคราบน้ำตา

“ฉันขอโทษค่ะ ฉันไปจัดการกับเรื่องสำคัญมาค่ะ มันเป็นสิ่งที่ฉันต้องทำ” หย่าหยิงก้มหัวลง

“ฉันไม่อยากได้ยินคำแก้ตัวของเธอ!” เขาตวาดใส่เธอ

“มันจะไม่เกิดขึ้นอีกค่ะ” หย่าหยิงพูดพลางก้าวเท้าไปข้างหน้า เธอตั้งใจจะเดินออกไป แต่เขาก็เรียกเธอไว้

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ฉันอนุญาตให้เธอออกไปแล้วเหรอ?” มู่เฉินลุกขึ้นและเดินตรงไปหาเธอ “เธอคิดว่าเธอเป็นคุณนายเหลิ่งจริง ๆ เหรอไง คุณนายเหลิ่ง?”

“ไม่ใช่ค่ะ” หย่าหยิงไม่เคยคิดว่าตัวเองได้รับสถานะนั้นเลย “ฉัน....ฉันต้องไปเตรียมอาหารเย็นตามที่คุณสั่ง ฉันขอตัวนะคะ มื้อค่ำนี้คุณอยากจะทานอะไรคะ?”

มู่เฉินจ้องเธอพักหนึ่งแล้วเดินกลับไปนั่งข้างอานน่า เขามองอานน่าอย่างอ่อนโยนแล้วถามว่า “เธออยากกินอะไรไหม?”

อานน่ามองไปที่หย่าหยิงแล้วควงแขนมู่เฉิน “คุณเหลิ่งคะ คุณนายเหลิ่ง ทำอาหารเป็นด้วยเหรอคะ? ฉันไม่อยากท้องเสีย ถ้าต้องทานอาหารจากคนแปลกหน้านะคะ”

“ลองชิมดูก่อนล่ะกัน ถ้าเธอไม่ชอบ เดี๋ยวฉันจะพาเธออกไปทานข้างนอก” หย่าหยิงเห็นความใกล้ชิดของพวกเขา แต่เธอก็ไม่ได้หันไปมอง เขาจงใจให้เธอเห็นเหรอ?

แต่ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะต้องทำอย่างนั้นสักหน่อย

หย่าหยิงเดินเข้าไปในครัว โดยที่ไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว เมื่อเห็นวัตถุดิบในตู้เย็น เธอก็บอกกับตัวเองว่าเธอจะตั้งใจทำอย่างเต็มที่

มู่เฉินอยากจะทดสอบเธอ เขาตั้งใจจะแกล้งเธอ เพื่อให้เธออยู่อย่างไม่สงบสุข

เขาสั่งให้แม่บ้านคนอื่น ๆ ไปทำงานที่บ้านหลังอื่นกันหมด เพื่อที่จะได้ไม่มีใครมาช่วยเธอ เขาอยากเห็นว่าเธอจะเก่งซักแค่ไหนกัน

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 เจ้าสาวตัวปลอม2 บทที่ 2 เขาเกลียดเธอที่เสแสร้ง3 บทที่ 3 เธอไม่มีทางเลือก4 บทที่ 4 ประนีประนอม5 บทที่ 5 เธอให้สัญญากับเขา6 บทที่ 6 ให้โอกาสเธอหน่อย7 บทที่ 7 ทำให้เขารำคาญโดยไม่ได้ตั้งใจ8 บทที่ 8 ใช้หน้าสวย ๆ ของเธอหาเงินสิ9 บทที่ 9 มีแค่เธอเท่านั้นที่มีสิทธิ์ที่จะโกรธ10 บทที่ 10 เขามีผู้หญิงอื่น11 บทที่ 11 เขาจงใจแกล้งเธอ12 บทที่ 12 เขายังคงเป็นยี่เฟิง13 บทที่ 13 ศักดิ์ศรีของเธอ14 บทที่ 14 ความอัปยศอดสู15 บทที่ 15 เขามีคู่หมั้นแล้ว16 บทที่ 16 อิสรภาพของเธอ17 บทที่ 17 เธอจำยอมอีกแล้ว18 บทที่ 18 เขาอยากรู้ว่าเธอเป็นใคร19 บทที่ 19 เขาพยายามสุดความสามารถเพื่อที่จะได้พบเธอ20 บทที่ 20 แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น21 บทที่ 21 ราคาที่ต้องจ่าย22 บทที่ 22 พวกเธอแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง23 บทที่ 23 เธอเป็นภรรยาของผม24 บทที่ 24 เขาเป็นผู้ปกครองของเธอ25 บทที่ 25 อย่าร้องไห้อีกเลยนะ26 บทที่ 26 เขาเป็นฝันร้ายของเธอ27 บทที่ 27 เธอจะคาดหวังอะไรได้อีก28 บทที่ 28 ไม่มีที่ไป29 บทที่ 29 ได้โปรดช่วยฉันด้วย30 บทที่ 30 เธอเต็มใจที่จะทำอย่างนั้น31 บทที่ 31 คนพวกนั้นไร้ยางอายกันทุกคน32 บทที่ 32 หน้าที่ของภรรยาที่ดี33 บทที่ 33 การดูถูกเหยียดหยาม34 บทที่ 34 ฉันปฏิเสธไม่ได้35 บทที่ 35 เธอหมดสิทธิ์ที่จะรักเขา36 บทที่ 36 ยอมถอยเพื่อหยิงหยิง37 บทที่ 37 หนีไม่พ้นอำนาจของเขา38 บทที่ 38 เขาก็ไม่อยากมีลูก39 บทที่ 39 จงใจทำให้เธอลำบาก40 บทที่ 40 เธอเป็นภรรยาที่ถูกตามกฎหมายของเขา41 บทที่ 41 เขารู้สึกสงสารเธอจับใจ42 บทที่ 42 เขาทำทุกอย่างตามอารมณ์43 บทที่ 43 ถ้าเธอมีความสุข เขาก็จะมีความสุข44 บทที่ 44 การตกหลุมรักฉันคือหายนะ45 บทที่ 45 ให้เธอเป็นพยาน46 บทที่ 46 เข้าร่วมงานแต่งงานของยี่เฟิง47 บทที่ 47 เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องซ่อน48 บทที่ 48 รับรู้ได้จากส่วนลึกของหัวใจ49 บทที่ 49 จ่ายหนี้ไม่หมด50 บทที่ 50 เขาไม่มีไข้สักหน่อย51 บทที่ 51 เขาไม่มีวันยกเว้น52 บทที่ 52 เธอไม่ได้เกลียดเขามากขนาดนั้น53 บทที่ 53 ภรรยาตัวจริง54 บทที่ 54 จะไม่ยอมให้ความปราถนาของพวกเขาเป็นจริง55 บทที่ 55 ลืมเขาไปซะ56 บทที่ 56 ลูกน้อยในท้องของเธอ57 บทที่ 57 เขาคิดว่าเธอกำลังโกหก58 บทที่ 58 อย่าบอกนะว่าเธอท้อง59 บทที่ 59 บังคับเธอให้ทำแท้ง60 บทที่ 60 ที่พึ่งสุดท้าย61 บทที่ 61 เต็มใจที่จะกลับไปกับเขา62 บทที่ 62 ทำแท้ง63 บทที่ 63 เธออยากตาย64 บทที่ 64 ฉันยังไม่ตาเหรอ65 บทที่ 65 เธอควรจะจบชีวิตลงได้แล้ว66 บทที่ 66 เธอไม่สมควรเป็นแม่คน67 บทที่ 67 หัวใจเธอตายไปแล้ว68 บทที่ 68 เธอไม่อยากไปเอง69 บทที่ 69 พยายามที่จะลืม70 บทที่ 70 ตลอดเวลาที่เธอโดนบังคับให้อยู่ในสถานการณ์เช่นนี้71 บทที่ 71 หย่าหยิงไม่สนใจมู่เฉิน72 บทที่ 72 ความเจ็บปวดทำให้เธอเย็นชา73 บทที่ 73 เธอเมา74 บทที่ 74 อานน่าผู้ขี้อวดเป็นนิสัย75 บทที่ 75 เธอวางแผนบางอย่างอยู่76 บทที่ 76 นมกับยานอนหลับ77 บทที่ 77 บังเอิญพบกับจื่อจุ้นอีกครั้ง78 บทที่ 78 เธอลืมสัญญาที่ให้กับเขาไปแล้ว79 บทที่ 79 ล้ำเส้นที่ละนิด80 บทที่ 80 เตรียมการไว้หรือเรื่องบังเอิญ?81 บทที่ 81 จื่อจุ้นสารภาพรักกับเธอ82 บทที่ 82 เขามันคือปิศาจ83 บทที่ 83 บทที่83 จื่อจุ้นเจ็บเพราะหย่าหยิง84 บทที่ 84 อยากตาย ไม่ง่ายขนาดนั้น85 บทที่ 85 หยิงหยิงหายไป86 บทที่ 86 หย่าหยิงก็เป็นแค่เบี้ยตัวหนึ่ง87 บทที่ 87 ตกอยู่สถานการณ์ที่อยากลำบาก88 บทที่ 88 ทำให้เธอทุกข์ทรมาน89 บทที่ 89 เธอไม่อยากเป็นจุดอ่อนของเขา90 บทที่ 90 หรือพระเจ้าจะกำลังเล่นเกมกับเธอ91 บทที่ 91 เธอชดใช้ให้เขาด้วยชีวิตของเธอ92 บทที่ 92 คำสัญญาที่รักษาไว้ไม่ได้ของพวกเขา93 บทที่ 93 ด้วยรักที่เขามีให้หยิงหยิง94 บทที่ 94 การจากลาที่ยาวนาน95 บทที่ 95 บทที่95เธอไม่อาจลืมเขาได้96 บทที่ 96 ความรักที่ไม่มีเงื่อนไข97 บทที่ 97 เธอไม่ได้อยากเจอเขาตอนนี้98 บทที่ 98 เฝ้ารอความรักของเธอ99 บทที่ 99 นั่นคือเธอ100 บทที่ 100 การพบเจอที่คาดไม่ถึง