icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 6
ให้โอกาสเธอหน่อย
จำนวนคำ:1598    |    อัปเดตเมื่อ:25/03/2022

ขณะที่อาหารถูกเสิร์ฟ มู่เฉินจ้องไปที่จานอาหาร เขาจำได้ว่ากับข้าวพวกนี้ต่างจากที่น้าเหอเคยทำเป็นประจำ

เขามั่นใจว่าน้าเหอไม่ได้เป็นคนทำอาหารพวกนี้เอง เมื่อเห็นว่ามู่เฉินไม่ยอมทาน และจ้องเขม็งไปที่อาหาร น้าเหอจึงบอกว่า “อาหารกลางวันของมื้อนี้เป็นฝีมือ คุณนายเหลิ่งค่ะ”

มู่เฉินเลิกคิ้วข้างหนึ่งแล้วหันไปมองหย่าหยิง “เธอทำอาหารเป็นงั้นเหรอ?”

“ฉันทำเป็นนิดหน่อยค่ะ” หย่าหยิงพูดออกมาตรง ๆ เธอรับรู้ได้ถึงน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยการดูถูก นั้นทำให้เธอคิดว่า เธอคงทำเกินหน้าที่ไป

ทว่าเมื่อมู่เฉินละสายตาจากเธอ เขาก็เริ่มชิมอาหารทีละคำอย่างช้า ๆ หย่าหยิงที่กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ เขา ค่อนข้างหวั่นใจ เธอกลัวว่าเขาจะไม่ชอบอาหารพวกนั้น และจะต่อว่าเธออีก

หลังจากทานอาหารอย่างเงียบ ๆ จนอิ่ม ในที่สุดมู่เฉินก็วางตะเกียบลงแล้วหันมาหาเธอ “ในเมื่อเธอทำอาหารเป็น งั้นเธอก็คงจะไม่ลำบากใจที่จะต้องเตรียมอาหารให้สามีตัวเองหรอกนะ ตั้งแต่นี้ต่อไป เธอต้องเตรียมอาหารให้ฉันทานทุกมื้อ และอาหารนั้นห้ามซ้ำกัน”

เขาตั้งใจที่จะแกล้งเธอ ในเมื่อเธอกล้าที่จะลงมือ เขาจึงให้โอกาสเธอได้แสดงฟรีมือ

หย่าหยิงรู้สึกแปลกใจที่เขาไม่ได้โกรธ นั้นทำให้เธอเบาใจขึ้น แต่เขาก็ทิ้งโจทย์ที่ค่อนข้างอยากให้เธอไม่น้อย

เช้าวันรุ่งขึ้นมู่เฉินก็ได้จัดรถไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัยตามที่เขาได้สัญญาเอาไว้

“อาหลี่คะ จอดให้ฉันลงตรงนี้ก็ได้ค่ะ” หย่าหยิงขอให้คนขับรถจอดรถที่หน้าซอยทางเข้ามหาวิทยาลัย

“คุณนายเหลิ่งครับ แต่คุณเหลิ่ง สั่งผมอย่างเคร่งครัดให้ไปส่งคุณถึงประตูมหาวิทยาลัยนะครับ” อาหลี่ ผู้เป็นสารถีไม่ฟังคำขอของเธอและขับรถตรงเข้าไปที่มหาวิทยาลัย

หย่าหยิงรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ จึงไม่พูดอะไรอีก เธอเข้าใจดีว่าทำไมมู่เฉินถึงสั่งไว้แบบนั้น แต่เธอไม่ชอบมันเอาเสียเลย

แม้ว่าเธอเพิ่งจะเข้าเรียนได้ไม่นาน และยังรู้จักคนไม่มาก แต่เธอก็ไม่อยากมีชีวิตแบบนี้ในอนาคต

“ขอบคุณค่ะ อาหลี่” เมื่อพวกเขามาถึงประตูมหาวิทยาลัย หย่าหยิงเอ่ยขอบคุณคนขับแล้วก็ก้าวลงจากรถ

อาหลี่รอจนกระทั่งเธอเดินเข้าไปในมหาวิทยาลัยแล้ว หลังจากแน่ใจว่าเธอเข้าไปในมหาวิทยาลัยแล้ว เขาจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหามู่เฉิน “คุณเหลิ่งครับ คุณนายเหลิ่งเข้ามหาวิทยาลัยไปแล้วครับ”

“จับตาดูเธอเอาไว้” มู่เฉินสั่งด้วยเสียงเรียบ ๆ ขณะยืนอยู่ที่หน้าต่าง แววตาที่เย็นชาของเขาเต็มไปด้วยความไม่ไว้วางใจ

เขายังคงสงสัย ทำไมหย่าหลินถึงอยากไปเรียนนัก

หลังจากว่างสายไปไม่นาน หยี่เจ๋ก็เดินเข้ามาหาเขา “เอ่อ นายครับ”

“หยี่เจ๋นายเองเหรอ นั่งสิ” มู่เฉินบอกให้เขานั่งที่โซฟา

หลังจากนั่งลงแล้ว หยี่เจ๋ก็มองไปรอบ ๆ ห้อง แล้วถามว่า “เธออยู่ที่ไหนเหรอครับ?” มู่เฉินเข้าใจว่าหยี่เจ๋กำลังถามถึงหย่าหลิน

“นี่นายมาเยี่ยมเธอเหรอ?” มู่เฉินเหลือบมองเขาข้าง ๆ หยี่เจ๋ไม่ค่อยมาหาเขาที่นี่ จู่ ๆ เขาก็ถามหาหย่าหลิน

หยี่เจ๋สายหน้า “ไม่ใช่ครับ” เขาไม่สนใจผู้หญิงประเภทนี้เลย รูปลักษณ์ของเธออาจดูสดใสไร้เดียงสา แต่เธอมันผู้หญิงสำส่อน

“ถ้างั้นนายมาที่นี่ทำไม?” มู่เฉินถามพลางจุดบุหรี่

“ฉางชุนหนีไปอยู่เมืองอื่นแล้วครับ” นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมหยี่เจ๋ถึงถามว่าเธออยู่ที่ไหน

“เขาตั้งใจที่จะหนีอยู่แล้วนี่” มู่เฉินเดาเอาไว้อยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่รู้สึกแปลกใจ ฉางชุนอาจจะวางแผนนี้เอาไว้แต่แรก เขาส่งลูกสาวมาให้มู่เฉินเพื่อที่เขาจะได้หนีง่ายขึ้น

“ถ้างั้น นายคิดว่า คุณนายเหลิ่งจะหนีไปด้วยไหมครับ?” หยี่เจ๋คิดว่ามีความเป็นไปได้สูงที่เธอจะทำอย่างนั้น ฉางชุนเป็นคนเจ้าเล่ห์ บางทีเขาอาจจจะวางแผนทุกอย่างมาตั้งแต่แรก

มู่เฉินคีบบุหรี่ออกมา ยิ้มบาง ๆ แล้วพูดว่า “เธอหนีไม่พ้นหรอก ฉางชุนก็ด้วย ไม่ว่าเขาจะหนีไปไหน เขาก็หนีฉันไม่พ้นอยู่ดี”

ที่เขาอนุญาตให้หย่าหลินออกจากวิลล่าได้ เพราะเขามีคนสอดแนมอยู่ทุกหนทุกแห่ง เขามั่นใจว่าเธอไม่มีทางหลอกเขาได้

“คุณเหลิ่ง ทำไมมั่นใจขนานนั้นครับ? ผู้หญิงคนนั้นเจ้าเล่ห์มากนะครับ” หยี่เจ๋เป็นห่วงว่า ถ้ามู่เฉินหลงเสน่ห์ความสวยของผู้หญิงคนนี้เข้า มันจะกลายเป็นปัญหาใหญ่

“ที่นายพูดมาก็ถูก เธอเป็นคนเจ้าเล่ห์” มู่เฉินเห็นด้วย เขาจึงแปลกใจมาก ที่เธอเชื่อฟังเขา

“ไปกันเถอะ! เราต้องไปตรวจสอบความคืบหน้าของบริษัทย่อยด้วย” เหลิ่งซื่อ กรุ๊ป เป็นเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์และธุรกิจโรงแรม ตลอดจนสถานบันเทิงต่าง ๆ นอกจากนี้ยังมีธุรกิจอื่น ๆ อีกหลายแห่งที่มีบริษัทในเครือทั่วโลก

“นายครับ ผมดีใจนะครับ ที่นายยังคิดเรื่องงานอยู่” หยี่เจ๋เป็นห่วงมู่เฉิน แล้วเขาก็รู้สึกโล่งอก ที่มู่เฉินยังเป็นมู่เฉินคนเดิม

ในขณะเดียวกัน หลังเลิกเรียนหย่าหยิงกลับไปที่หอพักเพื่อเก็บสัมภาระ เธอไม่มีสัมภาระมากนัก เธอมีเพียงแค่กระเป๋าเดินทางใบเล็กเท่านั้น

เธอวุ่นทั้งวันที่มหาวิทยาลัย หลังเลิกเรียน เธอก็ไปที่ห้องสมุดเพื่ออ่านหนังสือ และจดเลคเชอร์ เพื่อนของเธอสองสามคนมาคุยกับเธอตอนที่เธออยู่ในหอพัก เธอยิ้มทักทายพวกเขา

“ฉันได้ยินมาว่า เมื่อเช้านี้เธอนั่งรถหรูมาเรียน จริงเหรอ?” เพื่อนคนหนึ่งถามขึ้นด้วยความสงสัย

หย่าหยิงตกใจเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำถามนี้ แต่เธอก็ไม่ได้ตอบว่าใช่หรือไม่ใช่

“เรื่องจริง ฉันเห็นกับตา” เพื่อนอีกคนตอบแทน “หย่าหยิง เธอมีแฟนเป็นไฮโซตั้งแต่เมื่อไหร่? ไม่เห็นจะแปลก ก็เธอสวยออกอย่างนี้ ต้องมีไฮโซมาสนใจอยู่แล้ว”

เพื่อนของเธอมั่นใจมากว่า เธอคบกับไฮโซโดยที่ไม่ยอมบอกใคร นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เธอย้ายออกจากหอพัก ทว่าไม่มีใครรู้ความจริงว่าเธอถูกขาย และเธออาจไม่มีวันได้รับอิสรภาพคืนมาอีกเลยตลอดชีวิต

“ว้าว! เขาอายุเท่าไหร่เหรอ? เป็นตาแก่หัวล้านด้วยรึเปล่า?” พวกเพื่อน ๆ ของเธอเป็นพวกชอบซุบซิบ พวกเธออาจจะพูดขำ ๆ แต่จริง ๆ แล้วพวกเธออยากรู้เอามาก ๆ ไม่มีใครเดาออกถึงเรื่องที่เธอได้แต่งงานกับหนุ่มไฮโซ ที่หล่อเหลา แต่เขาไม่เคยรักเธอเลย

ทุกคนรู้ว่าหย่าหยิงไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่จะวิ่งตามผู้ชายรวย ๆ พวกเขาคงคิดไม่ถึงว่าเรื่องจริงเป็นอย่างไร?

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 เจ้าสาวตัวปลอม2 บทที่ 2 เขาเกลียดเธอที่เสแสร้ง3 บทที่ 3 เธอไม่มีทางเลือก4 บทที่ 4 ประนีประนอม5 บทที่ 5 เธอให้สัญญากับเขา6 บทที่ 6 ให้โอกาสเธอหน่อย7 บทที่ 7 ทำให้เขารำคาญโดยไม่ได้ตั้งใจ8 บทที่ 8 ใช้หน้าสวย ๆ ของเธอหาเงินสิ9 บทที่ 9 มีแค่เธอเท่านั้นที่มีสิทธิ์ที่จะโกรธ10 บทที่ 10 เขามีผู้หญิงอื่น11 บทที่ 11 เขาจงใจแกล้งเธอ12 บทที่ 12 เขายังคงเป็นยี่เฟิง13 บทที่ 13 ศักดิ์ศรีของเธอ14 บทที่ 14 ความอัปยศอดสู15 บทที่ 15 เขามีคู่หมั้นแล้ว16 บทที่ 16 อิสรภาพของเธอ17 บทที่ 17 เธอจำยอมอีกแล้ว18 บทที่ 18 เขาอยากรู้ว่าเธอเป็นใคร19 บทที่ 19 เขาพยายามสุดความสามารถเพื่อที่จะได้พบเธอ20 บทที่ 20 แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น21 บทที่ 21 ราคาที่ต้องจ่าย22 บทที่ 22 พวกเธอแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง23 บทที่ 23 เธอเป็นภรรยาของผม24 บทที่ 24 เขาเป็นผู้ปกครองของเธอ25 บทที่ 25 อย่าร้องไห้อีกเลยนะ26 บทที่ 26 เขาเป็นฝันร้ายของเธอ27 บทที่ 27 เธอจะคาดหวังอะไรได้อีก28 บทที่ 28 ไม่มีที่ไป29 บทที่ 29 ได้โปรดช่วยฉันด้วย30 บทที่ 30 เธอเต็มใจที่จะทำอย่างนั้น31 บทที่ 31 คนพวกนั้นไร้ยางอายกันทุกคน32 บทที่ 32 หน้าที่ของภรรยาที่ดี33 บทที่ 33 การดูถูกเหยียดหยาม34 บทที่ 34 ฉันปฏิเสธไม่ได้35 บทที่ 35 เธอหมดสิทธิ์ที่จะรักเขา36 บทที่ 36 ยอมถอยเพื่อหยิงหยิง37 บทที่ 37 หนีไม่พ้นอำนาจของเขา38 บทที่ 38 เขาก็ไม่อยากมีลูก39 บทที่ 39 จงใจทำให้เธอลำบาก40 บทที่ 40 เธอเป็นภรรยาที่ถูกตามกฎหมายของเขา41 บทที่ 41 เขารู้สึกสงสารเธอจับใจ42 บทที่ 42 เขาทำทุกอย่างตามอารมณ์43 บทที่ 43 ถ้าเธอมีความสุข เขาก็จะมีความสุข44 บทที่ 44 การตกหลุมรักฉันคือหายนะ45 บทที่ 45 ให้เธอเป็นพยาน46 บทที่ 46 เข้าร่วมงานแต่งงานของยี่เฟิง47 บทที่ 47 เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องซ่อน48 บทที่ 48 รับรู้ได้จากส่วนลึกของหัวใจ49 บทที่ 49 จ่ายหนี้ไม่หมด50 บทที่ 50 เขาไม่มีไข้สักหน่อย51 บทที่ 51 เขาไม่มีวันยกเว้น52 บทที่ 52 เธอไม่ได้เกลียดเขามากขนาดนั้น53 บทที่ 53 ภรรยาตัวจริง54 บทที่ 54 จะไม่ยอมให้ความปราถนาของพวกเขาเป็นจริง55 บทที่ 55 ลืมเขาไปซะ56 บทที่ 56 ลูกน้อยในท้องของเธอ57 บทที่ 57 เขาคิดว่าเธอกำลังโกหก58 บทที่ 58 อย่าบอกนะว่าเธอท้อง59 บทที่ 59 บังคับเธอให้ทำแท้ง60 บทที่ 60 ที่พึ่งสุดท้าย61 บทที่ 61 เต็มใจที่จะกลับไปกับเขา62 บทที่ 62 ทำแท้ง63 บทที่ 63 เธออยากตาย64 บทที่ 64 ฉันยังไม่ตาเหรอ65 บทที่ 65 เธอควรจะจบชีวิตลงได้แล้ว66 บทที่ 66 เธอไม่สมควรเป็นแม่คน67 บทที่ 67 หัวใจเธอตายไปแล้ว68 บทที่ 68 เธอไม่อยากไปเอง69 บทที่ 69 พยายามที่จะลืม70 บทที่ 70 ตลอดเวลาที่เธอโดนบังคับให้อยู่ในสถานการณ์เช่นนี้71 บทที่ 71 หย่าหยิงไม่สนใจมู่เฉิน72 บทที่ 72 ความเจ็บปวดทำให้เธอเย็นชา73 บทที่ 73 เธอเมา74 บทที่ 74 อานน่าผู้ขี้อวดเป็นนิสัย75 บทที่ 75 เธอวางแผนบางอย่างอยู่76 บทที่ 76 นมกับยานอนหลับ77 บทที่ 77 บังเอิญพบกับจื่อจุ้นอีกครั้ง78 บทที่ 78 เธอลืมสัญญาที่ให้กับเขาไปแล้ว79 บทที่ 79 ล้ำเส้นที่ละนิด80 บทที่ 80 เตรียมการไว้หรือเรื่องบังเอิญ?81 บทที่ 81 จื่อจุ้นสารภาพรักกับเธอ82 บทที่ 82 เขามันคือปิศาจ83 บทที่ 83 บทที่83 จื่อจุ้นเจ็บเพราะหย่าหยิง84 บทที่ 84 อยากตาย ไม่ง่ายขนาดนั้น85 บทที่ 85 หยิงหยิงหายไป86 บทที่ 86 หย่าหยิงก็เป็นแค่เบี้ยตัวหนึ่ง87 บทที่ 87 ตกอยู่สถานการณ์ที่อยากลำบาก88 บทที่ 88 ทำให้เธอทุกข์ทรมาน89 บทที่ 89 เธอไม่อยากเป็นจุดอ่อนของเขา90 บทที่ 90 หรือพระเจ้าจะกำลังเล่นเกมกับเธอ91 บทที่ 91 เธอชดใช้ให้เขาด้วยชีวิตของเธอ92 บทที่ 92 คำสัญญาที่รักษาไว้ไม่ได้ของพวกเขา93 บทที่ 93 ด้วยรักที่เขามีให้หยิงหยิง94 บทที่ 94 การจากลาที่ยาวนาน95 บทที่ 95 บทที่95เธอไม่อาจลืมเขาได้96 บทที่ 96 ความรักที่ไม่มีเงื่อนไข97 บทที่ 97 เธอไม่ได้อยากเจอเขาตอนนี้98 บทที่ 98 เฝ้ารอความรักของเธอ99 บทที่ 99 นั่นคือเธอ100 บทที่ 100 การพบเจอที่คาดไม่ถึง