icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 2
เธอมันขาดสติ
จำนวนคำ:2144    |    อัปเดตเมื่อ:08/04/2022

“พี่หนานคะ ฉันรู้สึกหนาวจังเลย” โยว่หงยิ้มอย่างหว่านสเน่ห์เพื่อปลุกสัญชาติญาณความเป็นชายในตัวเขาออกมา น้ำเสียงอันเย้ายวนของเธอยากที่ใครจะปฏิเสธได้

กู้หนานใช้แขนทั้งสองโอบเอวของโย่วหงไว้ และพูดว่า “เข้าไปในรถกันเถอะ เดี๋ยวพี่จะทำให้เธออุ่น”

การนอนกับผู้หญิงไปเรื่อยไม่ใช่เรื่องใหม่อะไรสำหรับคุณกู้หนาน

แต่ถึงยังไง เสี่ยหมียนก็ยังเป็นผู้หญิงคนโปรดของเขา เขาอยากจะนอนกับเธอมากแต่ยังไม่มีโอกาสสักที จึงได้แต่พยายามควบคุมอารมณ์ของเขาไว้ และสาบานกับตัวเองว่าสักวันหนึ่งต้องกินเธอให้ได้ เขาเชื่อว่าสักวันหนึ่งเธอต้องเป็นผู้หญิงของเขาอย่างแท้จริง

...

แม้ว่าพวกเขาคบกันมาเพียงสามปี แต่เสี่ยเหมียนนั้นก็รักเขาสุดหัวใจ แต่เธอกลับถูกตอบแทนด้วยการหักหลังทั้งจากแฟนของเธอ และเพื่อนสนิทของเธอในเวลาเดียวกัน ความเศร้าโศกทำให้เธอเหม่อลอยเหมือนคนไร้วิญญาณ เธอไปนั่งดื่มที่บาร์เพื่อที่จะได้ลืมความเศร้านี้ไป

ตอนประมาณตี สอง คุณเสี่ยเหมียนเดินออกมาจากบาร์ด้วยท่าทางมึนเมาและขาดสติ เธอถอดรองเท้าส้นสูงออก เดินไปมาอยู่กลางถนน

ทันใดนั้น มีแสงไฟจากหน้ารถคันหนึ่งสาดเข้ามายังเธออย่างกะทันหัน ทำให้เธอรู้สึกแสบตาอย่างรับมือไม่ทัน เสี่ยเหมียนรู้สึกมึนงงและตัวแข็งทื่อไป เธอยืนค้างอยู่ตรงนั้นมองดูรถมายบัคสีดำขับตรงมาที่เธอ

“โอ๊ย” เสี่ยเหมียนล้มลงในขณะที่รถหยุดชะงักตรงหน้าเธอ

การเบรคกระทันหันทำให้คนที่กำลังพักสายตาอยู่ในรถนั้นกระเด้งออกจากที่นั่งทันที เขาลืมตาขึ้นพร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะชำเลืองมองที่เสิ่นห้าว ที่เป็นทั้งคนขับรถและผู้ช่วยส่วนตัวของเขา

“เกิดอะไรขึ้น?”

“คุณ ถิ๋งเจว๋ครับ” เสิ่นห้าวตอบขณะที่บนหน้าผากของเขาเหงื่อไหลออกไม่หยุด “จู่ ๆ ก็มีคนเดินมาตัดหน้ารถ ผมก็เลยเหยียบเบรคอย่างเต็มแรง ไม่อย่างนั้นอาจจะเกิดอุบัติเหตุไปแล้วครับ อาจจะเป็นพวกมิจฉาชีพก็ได้ครับ”

“ลงไปจัดการซะ

“ครับ คุณ ถิงเจว๋”

เสิ่นห้าวลงจากรถเพื่อไปดูว่ามีคนได้รับบาดเจ็บหรือไม่ สิ่งแรกที่เขาเห็นคือผู้หญิงสวยที่นอนหมดสติอยู่หน้ารถ ขณะที่เสิ่นห้าวเข้าไปดูใกล้ ๆ เขาได้กลิ่นเหล้ามาจากตัวของเธอ ดูเหมือนว่าเธอไม่น่าจะเป็นพวกมิจฉาชีพ

“นี่ คุณ! คุณ ตื่น!”

เขาตกใจมากเมื่อเขามองเห็นว่าผู้หญิงที่นอนหมดสติอยู่ตรงหน้าของเขาคือใคร

‘นี่มันคุณไป๋เสี่ยเหมียน แฟนของคุณกู้หนาน? เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันนะ?’ เสิ่นห้าวสงสัย

โชคดีที่เขาเป็นคนขับรถ ถ้าเป็นคนอื่นเธออาจจะโดนชนไปแล้ว!

เสิ่นห้าวไม่กล้าตัดสินใจทำอะไรด้วยตัวเอง เขาจึงรีบกลับไปบอกเจ้านายของเขาว่าเขาเห็นอะไร “คุณ กู้ครับ คนที่นอนหมดสติอยู่หน้ารถของเรา คือคุณไป๋เสี่ยเหมียน แฟนของคุณกู้หนาน ดูเหมือนเธอจะเมามากครับ…”

พอรู้ว่าเป็นไป๋เสี่ยวเหมียน ดวงตาของกู้ถิงเจว๋ก็เปิดกว้าง เขาจำเธอได้ ผู้หญิงที่กู้หนานเคยพากลับมาที่บ้าน เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักและมีรอยยิ้มที่สดใสอยู่เสมอ เขาสั่งโดยไม่ลังเล “พาเธอขึ้นมาในรถ”

ทันทีที่ได้รับคำสั่ง เสิ่นห้าวก็รีบอุ้มเสี่ยเหมียนขึ้นรถ

เสี่ยเหมียนนอนอยู่บนรถรู้สึกไม่สบายตัว เธอพึมพำ ลืมตา แล้วจ้องไปที่ชายที่กำลังนั่งนวดหว่างคิ้วอยู่ข้าง ๆ เธอด้วยสายตาว่างเปล่าและมึนงง เสี่ยเหมียนถาม “คุณเป็นใคร...”

ชายคนนั้นหันมามองเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เสี่ยเหมียนเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าผู้ชายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอคือใคร เธอพูดตะกุกตะกัก “กู้ กู้ถิงเจว๋? เป็น... เป็นคุณนี่เอง!”

ถิงเจว๋ไม่สนใจเธอและบอกให้เสิ่นห้าวขับรถตรงไปที่บ้านของกู้หนาน

แค่ได้ยินชื่อของกู้หนาน เสี่ยเหมียนก็อารมณ์เสียทันที “ฉันไม่อยากไปบ้านเขา ฉันเลิกกับเขาไปแล้ว!”

“เลิกกันแล้ว?” ถิงเจว๋ทวนคำพูดของเธอพลางเลิกคิ้วขึ้น

“ใช่ เราเลิกกันไปแล้ว...” พูดจบ เสี่ยเหมียนก็สะอื้นขึ้นมาทันที น้ำตาของเธอไหลออกมาทันทีที่เธอนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันก่อน หัวใจของเสี่ยเหมียนแตกสลาย ก่อนพูดต่อ “เขาไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น... แถมยังค้าประเวณี!”

เธอตั้งใจพูดให้ดูรุนแรง อย่างกับนักเรียนกำลังฟ้องคุณครูอย่างไรอย่างงั้น

ถิงเจว๋ถึงกับชำเลืองมองไปที่เธอ ‘ค้าประเวณี? ท่าทางต้องจัดการกู้หนานบ้างแล้ว’ ถิงเจว๋คิด

ตามจริงแล้ว ถิงเจว๋ไม่ได้คาดหวังในตัวหลานชายคนนี้มากมาย เพราะถึงยังไงกู้หนานก็ไม่ใช่สายเลือดโดยตรงของเขา ถิงเจว๋ไม่ได้สนใจเกี่ยวกับการที่กู้หนานมีอะไรกับผู้หญิงอยู่แล้ว แต่จะไปเอี่ยวกับเรื่อง “การค้าประเวณี” ซึ่งอาจทำให้วงศ์ตระกูลเสื่อมเสียแบบนี้ไม่ได้

“กู้ถิงเจว๋ คุณต้องสั่งสอนให้มันหลักจำไปเลยนะ!”

คุณถิงเจว๋ยังคงจงใจเพิกเฉยต่อคุณเสี่ยเหมียน ขณะที่เธอเน้นย้ำคำพูดของเธอด้วยความโกรธอีกครั้ง เสี่ยเหมียนคิดว่าเขาไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูด เธอจึงขยับเข้าไปใกล้ ๆ ถิงเจว๋อีก เธอโอบคอของถิงเจว๋ไว้ ก่อนดึงเขาเข้ามาใกล้เธอ แล้วพูดว่า “คุณได้ยินที่ฉันพูดไหมเนี่ย?”

ถิงเจว๋ขมวดคิ้วแล้วดันมือเธอออก ทำให้เธอเสียการทรงตัวและล้มลงบนตักของเขา ใกล้กับหว่างขาของเขา

เธออ้าปากหายใจโดยไม่รู้ตัว กลิ่นเหล้าพร้อมลมหายใจอุ่น ๆ ของเธอก็แผ่ซ่านไปที่จุดซ่อนเร้นของเขาซึ่งมีเพียงผ้าบาง ๆ สองชั้นปิดไว้

คุณถิงเจว๋ถึงกับหยุดหายใจอยู่ครู่หนึ่ง

“คุณต้องสั่งสอนเขาสักที!” เสียงของเสี่ยเหมียนช่างนุ่มนวลและเย้ายวน

“ผมควรจะสอนคุณก่อน” ถิงเจว๋ผลักหัวเสี่ยเหมียนออกไปและพูดด้วยเสี่ยงแหบ ๆ ว่า “ลุกขึ้นมา!”

‘กล้าดียังไงมายั่วยวนผมในรถผม? เธอจงใจหรือเปล่า?’

“กู้หนานเป็นคนสารเลว! และคุณก็คงไม่ต่างอะไรกับเขา! ผู้ชายทุกคนบนโลกนี้มันเลว...” เสี่ยเหมียนพูด เสี่ยเหมียนพิงเขาและปฏิเสธที่จะนั่งตัวตรง เธอทำตัวเหมือนเด็กที่งอแงเมื่อไม่ได้ดั่งใจ

ถ้าเธอเจอเขาตอนที่ไม่เมา เธอคงไม่กล้าแม้แต่จะมองคุณถิงเจว๋แน่ๆ เพราะเธอกลัวความบ้าระห่ำของเขา แต่เพราะฤทธิ์ของเหล้าในขณะนั้น ทำให้คุณเสี่ยเหมียนขาดสติ และเธอก็พ่นเรื่องไร้สาระที่เข้ามาในหัวของเธอโดยไม่ทันคิดถึงสิ่งที่จะตามมา

“เขาบอกว่าฉันต้องชินกับความสัมพันธ์บ้าบอนั่นของเขากับผู้หญิงอื่น ไปตายซะ คนสารเลวไร้ยางอาย!” คุณเสี่ยเหมียนสาปแช่งอย่างโกรธจัด จากนั้นเธอเอาความโกรธของเธอไปลงกับคุณถิงเจว๋ “คุณก็คงไม่ต่างอะไรกับเขา... และคุณเองก็มีหน้ามีตาเป็นคนใหญ่คนโต​ เป็นถึงประธานบริษัท คุณก็คงมีผู้หญิงวิ่งตามเป็นฝูง น่าจะพอที่จะตั้งทีมฟุตบอลได้เลย คอยที่จะประจบประแจงคุณตลอดเวลา...”

คุณถิงเจว๋เริ่มหมดความอดทน สีหน้าของความไม่พอใจค่อยๆ ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา เขาไม่รู้จะจัดการยังไงกับผู้หญิงขี้เมาคนนี้ดี คุณถิงเจว๋พยายามผลักเธอออกไป เธอล้มลง และไถลกลับมาเกาะเขาเป็นตังเมเหมือนเดิม คุณเสี่ยเหมียนไม่มีความรู้สึกละอายสักนิดเลย

ความขาดสติของคุณเสี่ยเหมียนยังคงไม่หยุดเพียงแค่นั้น เธอเอื้อมมือไปกอดคอของเขาไว้ ก่อนจะพูดกับเขาด้วยรอยยิ้มว่า “กู้ถิงเจว๋ คุณมีปัญหาไตพร่องหรือเปล่า? ห๊ะ ?”

นี่เปรียบเสมือนฟางเส้นสุดท้ายก่อนที่เขาจะทนไม่ได้ ขณะที่เธอเล่นสนุกกับความเป็นชาย คุณถิงเจว๋โกรธจนตาลุกเป็นไฟ

แต่คุณเสี่ยเหมียนก็ไม่ได้มีทีท่าเกรงกลัวเขาเลย เธอกลับยิ้มและมองลึกเข้าไปในตาเขา ดวงตาของเธอเปล่งประกายราวกับเพชรที่ระยิบระยับอยู่ภายใต้แสงจันทร์ นัยน์ตาของเธอสะท้อนให้เห็นเงาของเขา

ริมฝีปากแดงของเธอกำลังจะเปิดขึ้นเพื่อพูด เป็นเหมือนเกสรที่รอให้ผึ้งมาจุมพิตไป

กู้ถิงเจว๋นึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่นี้ ริมฝีปากนี่คือปากเล็ก ๆ ที่พ่นลมร้อนออกมาพร้อมกับกลิ่นเหล้า ที่พ่นไปที่... ผู้หญิงคนนี้น่าหลงไหลเป็นบ้า!

“ให้ตายเถอะ เธอมันผู้หญิงบ้าบิ่น! เธอเป็นคนยั่วผมก่อนนะ เธอทำตัวเธอเอง”

เขาใช้มือจับที่ท้ายทอยของเธอ และดึงเธอเข้ามาใกล้ แล้วประกบจูบเธออย่างดูดดื่ม ราวกับว่าพยายามจะกลืนคำพูดเวิ่นเว้อของเธอเข้าไปอย่างไรอย่างงั้น

“เอ่อ...” การพูดพล่ามของเธอทั้งหมดถูกกลืนกินด้วยจูบที่ไม่รู้จักพอของเขา

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่2 บทที่ 2 เธอมันขาดสติ3 บทที่ 3 สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้4 บทที่ 4 รอยดูดที่คอ5 บทที่ 5 ท่ามกลางความมืด6 บทที่ 6 คุณยั่วยวนผมก่อน7 บทที่ 7 เพ้อเจ้อ8 บทที่ 8 กล้าดียังไงมาทำร้ายเธอ9 บทที่ 9 ชู้รัก10 บทที่ 10 ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่11 บทที่ 11 ดูเหมือนว่าคุณยังไม่เป็นคนว่านอนสอนง่าย12 บทที่ 12 ไม่ต่างจากขยะ13 บทที่ 13 เสี่ยเหมียนออกจากการแข่งขันไปซะ14 บทที่ 14 ขยะ15 บทที่ 15 ยินดีด้วย16 บทที่ 16 คุณถูกไล่ออก17 บทที่ 17 ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง18 บทที่ 18 ไม่ยกโทษให้19 บทที่ 19 อย่าคิดที่จะทรยศฉัน20 บทที่ 20 ไม่มีเวลาเล่นด้วย21 บทที่ 21 กลับคำ22 บทที่ 22 ประดับตัวเองด้วยขนนกที่ยืมมา23 บทที่ 23 จูบละแสน24 บทที่ 24 จูบจนกว่าคุณจะล้มละลาย25 บทที่ 25 หน้าไม่อาย26 บทที่ 26 ความจริงปรากฏ27 บทที่ 27 ขอโทษ28 บทที่ 28 ฉันเป็นคนกินง่าย29 บทที่ 29 ทำไมไม่ฟัง30 บทที่ 30 เป็นเด็กดีและกินข้าวให้ตรงเวลา31 บทที่ 31 จูบผม32 บทที่ 32 ฝันกลางวัน33 บทที่ 33 ไร้เดียงสาแต่น่ารัก34 บทที่ 34 นี่คุณบ้าไปแล้วหรอ 35 บทที่ 35 สเปรย์พริกไทย36 บทที่ 36 ต่างกันยังไง37 บทที่ 37 ทำวันนี้ให้ดีที่สุด38 บทที่ 38 ชู้รัก39 บทที่ 39 ฉันขอร้องคุณอย่าออกไปเลยนะคะ40 บทที่ 40 นี่คุณรอให้ผมจูบคุณอยู่ใช่ไหม41 บทที่ 41 ขึ้นอยู่กับคุณแล้วหล่ะ42 บทที่ 42 ผมไม่ได้ทำผมไม่รู้เรื่อง43 บทที่ 43 จูบผมก่อนสิ44 บทที่ 44 คุณไม่ต้องการฉันแล้วเหรอ?45 บทที่ 45 อย่าติดต่อผม46 บทที่ 46 พวกเขาหลอกฉัน47 บทที่ 47 คุณวางแผนอะไรไว้48 บทที่ 48 คุณมันใจอ่อน49 บทที่ 49 ภัยธรรมชาติ50 บทที่ 50 เขาเป็นใครกันแน่51 บทที่ 51 ถ้าจะตาย ก็ตายไปด้วยกัน52 บทที่ 52 คำโกหก53 บทที่ 53 คุณกำลังผลักไสผมเหรอ?54 บทที่ 54 ตายอย่างเจ็บปวด55 บทที่ 55 คำมั่นสัญญา56 บทที่ 56 เสี่ยเหมียนล่ะ?57 บทที่ 57 เผาสะพานหลังจากข้ามมัน58 บทที่ 58 ฉันก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน59 บทที่ 59 ให้ผมกอดคุณเถอะ60 บทที่ 60 อร่อยไหม?61 บทที่ 61 ตายใต้ดอกโบตั๋น เป็นผีก็คุ้มค่า62 บทที่ 62 ไป๋เสี่ยเหมียนกับงานเลี้ยงฉลอง63 บทที่ 63 ชุดเดรสที่เหมือนกัน64 บทที่ 64 อย่าหาว่าฉันหยาบคายแล้วกัน65 บทที่ 65 ไม่มีการศึกษา66 บทที่ 66 ผมจะหักขาคุณ67 บทที่ 67 ต่างก็แสดงละคร68 บทที่ 68 แต่งงาน?69 บทที่ 69 คุกเข่าขอโทษ70 บทที่ 70 ออกไปเดี๋ยวนี้71 บทที่ 71 ผิดหวังในตัวเธอจริง ๆ72 บทที่ 72 เมื่อถิงเจว๋ไม่สบาย73 บทที่ 73 ใครอนุญาตให้เธอแตะต้องฉัน?74 บทที่ 74 ยินดีด้วย คุณทำสำเร็จแล้ว75 บทที่ 75 กู้หนาน เราเลิกกันเถอะ76 บทที่ 76 เล่นกับพี่ชาย77 บทที่ 77 เลิกกันอย่างมีความสุข78 บทที่ 78 ใครเป็นมือที่สามกัน79 บทที่ 79 ชดใช้ค่าทำขวัญให้ฉันสิบล้าน80 บทที่ 80 ไปทางไหนก็เจอ81 บทที่ 81 คุณท้อง?82 บทที่ 82 คุณต้องทำแท้ง83 บทที่ 83 ลูกต้องเป็นของฉันคนเดียว84 บทที่ 84 คุณกล้าปฏิเสธผมงั้นเหรอ?85 บทที่ 85 คุณตั้งใจทำใช่ไหม?86 บทที่ 86 น่ารักอะไรอย่างนี้87 บทที่ 87 เรียกเธอว่าคุณเสี่ยเหมียน88 บทที่ 88 ผมไม่อยากคุยกับคนดื้อรั้น89 บทที่ 89 กล้าดียังไงมายุ่งกับผู้หญิงของฉัน?90 บทที่ 90 เธอกำลังขู่ฉันอย่างงั้นเหรอ?91 บทที่ 91 ลูกของเราจะต้องไม่ซื่อบื้อเหมือนเธอ92 บทที่ 92 ฉันให้ทานเธอ เข้าใจไหม?”93 บทที่ 93 ฉันไม่ได้รักคุณอีกต่อไปแล้ว94 บทที่ 94 ลูกดิ้นแล้ว!95 บทที่ 95 ฉันบอกว่าเธอเหมาะสมก็คือเหมาะสม96 บทที่ 96 หมุดเจ้าปัญหา97 บทที่ 97 ถิงเจว๋คนตาบอด98 บทที่ 98 เขาบ้าไปแล้ว99 บทที่ 99 การศึกษาก่อนคลอด100 บทที่ 100 คุณไม่ได้ตั้งท้องเหรอ?