“หยุดได้แล้วนะ” โยว่หงส่ายหัว ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เธอเข้าใจฉันผิดแล้วค่ะ เสี่ยเหมียน ฉันแค่พยายามปลอบใจเธอ”

เธอแสร้งทำเป็นจริงใจ แต่ในใจกลับยิ้มย่องภาคภูมิใจในชัยชนะนี้

พวกเขาเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมหาลัย แต่ถ้าจะเทียบกันระหว่างสองคนนี้แล้ว เสี่ยเหมียนดูเหมือนจะอยู่เหนือโยว่หงทุกอย่างมาโดยตลอด แม้กระทั่งแฟนเธอก็ยังมีหน้าตาและฐานะครอบครัวที่ดีกว่า มันไม่แฟร์จริง ๆ

แต่โยว่หงนั้นคิดว่าตัวเองไม่ได้ด้อยกว่าเสี่ยเหมียนอะไรเอย เธอพยายามทุกวิถีทางเพื่อเอาชนะเสี่ยเหมียน รวมถึงการแย่งแฟนของเธอด้วย และในที่สุดเธอก็แย่งมาได้สำเร็จ ซึ่งหมายความว่า เธอชนะเสี่ยเหมียนมาแล้วในเรื่องของความรัก ตอนนี้อารมณ์ของคุณเสี่ยเหมียนเต็มไปด้วยความโกรธ

เสี่ยเหมียนกำหมัดแน่น และจ้องไปที่ใบหน้าของเธออย่างเย็นชาแล้วพูดประชดว่า“การที่เป็นมือที่สายนี่มันน่าภาคภูมิมากนักเหรอ？”

“เปล่านะ ฉันไม่ได้อยากจะทำแบบนั้น พี่หนานตังหากที่...” โยว่หงเดินเข้ามาใกล้เสี่ยเหมียนและพูดเสียงเบาว่า “ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกนะ เธอจะเอาแต่โทษฉันฝ่ายเดียวได้ยังไงกัน？ เธอควรจะโทษตัวเองที่ไม่มีปัญญารักษาแฟนไว้ได้ เขาไม่เคยแม้แต่จะแตะต้องตัวเธอเลยไม่ใช่หรอ? แต่เขากลับมานอนกับฉันและผู้หญิงคนอื่น เธอคงจะจินตนาการไม่ออกละสิว่าตอนที่เขาอยู่บนเตียงกับฉันเขามีความสุขมากแค่ไหน...”

โยว่หงตั้งใจสวมชุดเดรสที่เปิดไหล่ เพื่ออวดร่องรอยที่กู้หนานทำทิ้งไว้ที่คอ และไหล่ของเธอ

เสี่ยเหมียนรู้สึกคลื่นไส้เมื่อเห็นรอยนั่นบนตัวของโยว่หง และตอบกลับด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความขยะแขยงว่า “ขอโทษที ฉันพูดผิด เธอไม่ใช่มือที่สามหรอก แต่เธอเป็นแค่ของเล่นบนเตียงของกู้หนานก็เท่านั้นเอง”

สำหรับเรื่องนี้ โยว่หงไม่ได้สนใจอะไร เพราะเธอก็รู้ดีว่ากู้หนานเป็นคนเจ้าชู้อยู่แล้ว เธอไม่ได้รู้กสึกรังเกียจอะไรกับการมีอะไรกับผู้ชายอย่างกู้หนาน มันทำให้คุณเสี่ยเหมียนรู้สึกแปลกใจ ในความคิดส่วนตัวของเธอนั้น การที่ผู้ชายไปมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงอื่น มันก็เหมือนกับการที่ใช้แปรงสีฟันที่ใช้แล้วต่อจากคนอื่น ใช่ กู้หนานนั้นก็เหมือนแปรงสีฟันที่คนอืนเคยใช้ไปแล้ว เธอไม่เข้าใจจริง ๆ ทำไมโยว่หงถึงทนใช้แปรงสีฟันร่วมกับคนอื่นได้

คำว่า “ของเล่นบนเตียง” ทำให้โยว่หงอับอายในทันที แต่เธอต้องควบคุมอารมณ์ตัวเองเอาไว้ เพื่อให้คนอื่นเห็นว่าเธอเป็นคนอ่อนโยนมากแค่ไหน เธอเพียงแต่พูดว่า “เธอพูดอะไรนะ มันไร้สาระมาก...”

“ไร้สาระเหรอ？ เธอเองก็รู้ว่ามันเป็นความจริง ฉันก็ดีกว่าคนบางคนก็แล้วกัน ที่อยู่ได้โดยไม่ต้องมีผู้ชาย อ๋อ แล้วก็อีกอย่างขอบคุณมากเลยนะที่เธอรีไซเคิลขยะที่ฉันไม่ใช้แล้ว”

ในไม่ช้า ทุกคนในห้องทำงานเริ่มอึดอัดและรับรู้ได้ถึงอารมณ์โกรธที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และต่างพากันหาข้ออ้างออกจากห้องไป

“อ๋อ เพิ่งนึกได้เลย！ คุณ ฮวาขอให้ฉันนำเอกสารเหล่านี้ไปที่ห้องทำงานของเขาด่วน ขอโทษนะที่ฉันอยู่คุยต่อด้วยไม่ได้” เสี่ยเหมียนเดินออกไป หลังจากจัดการเอกสารบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นโยว่หงหงุดหงิด มันทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

โยว่หงโกรธเสี่ยเหมียนมาก เธอตั้งใจจะทำให้เขาอับอายก่อนที่เขาจะจากไป เธอเอื้อมไปคว้าเสี่ยเหมียน แต่น่าเสียดายที่เสี่ยเหมียนขยับตัวเร็วเกินไป แทนที่เธอาจะคว้าเสี่ยเหมียน แต่เธอกลับคว้าแฟ้มที่เสี่ยเหมียนถืออยู่

ทำให้กระดาษร่วงลงมา

“นี่เธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอ？” แต่แทนที่จะต่อปากต่อคำกับเธอ เสี่ยเหมียนรีบก้มลงเก็บเอกสารที่ร่วงอยู่บนพื้น

โยว่หงยังไม่ได้ชำระแค้นกับเสี่ยเหมียน เมื่อเธอมองลงไปที่เสี่ยเหมียน มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เธอสะดุดตา

นั่นมันอะไร？ รอยดูดคอ！ มีรอยดูดคออยู่บนคอของเสี่ยเหมียน！

โยว่หงแทบไม่เชื่อสายตาของเธอ ขณะที่เธอจ้องไปที่รอยที่คอของเสี่ยเหมียนอย่างตั้งใจ แม้ว่าเสี่ยเหมียนจะสวมเสื้อคอสูงเพื่อปกปิด แต่เธอก็ยังเห็นรอยที่คอนั้น

โยว่หงรู้ว่ารอยนั่นไม่ได้มาจากกู้หนาน เพราะเขาอยู่กับเธอทั้งคืน รวมไปถึงก่อนหน้านั้นด้วย แล้วมันมาจากใครกันนะ？

โยว่หงแอบถ่ายรูปรอยแดงที่คอของเสี่ยเหมียนก่อนจะส่งให้กับกู้หนาน เธอรออย่างใจจดใจจ่อรอดูปฏิกิริยาของกู้หนาน

เธอรู้ดีว่าถ้ากู้หนานรู้ว่าเสี่ยเหมียนนอนกับคนอื่นแล้ว เขาคงทนไม่ได้กับความอับอายขายหน้า และคงจะบ้าคลั่ง จนทำให้กู้หนานและเสี่ยเหมียนต้องแยกจากกันอย่างถาวร

เสี่ยเหมียนไม่ได้สังเกตว่าโยว่หงมีแผนอะไรในใจ เธอกลับมาที่โต๊ะทำงานหลังจากเก็บเอกสารแล้วนำเอกสารส่งให้คุณ ฮวา

เธอจมอยู่ในห้วงความคิดและจินตนาการว่าสิ่งต่างๆ จะเป็นอย่างไรหากทุกอย่างกลายเป็นเรื่องไม่จริง จะดีแค่ไหนถ้ากู้หนานไม่ทรยศเธอ ถ้าโยว่หงไม่ได้มีความสัมพันธ์กับแฟนของเธอ และถ้าเธอไม่ได้นอนกับ... คุณถิงเจว๋....

แต่เธอรู้ว่าความจริงนั้นมันเป็นสิ่งตรงกันข้ามกับสิ่งที่เธอคิด เธอเลือกเดินหมากผิด เธอเลือกที่จะอยู่กับกู้หนานและเลือกที่จะเป็นเพื่อนกับโยว่หง ความสัมพันธ์กับคุณถิงเจว๋เป็นสิ่งที่เกิดจากความผิดพลาดของตัวเธอเอง

หลังจากเลิกงาน เสี่ยเหมียนกำลังจะเดินออกจากห้องทำงาน เธอก็เห็นรถของกู้หนานจอดอยู่ที่หน้าประตูบริษัท เธอพยายามแสร้งทำเป็นไม่เห็นและเดินผ่านรถของเขาไป แต่กู้หนานลงจากรถแล้วเดินตรงไปหาเธอทันที

เสี่ยเหมียนไม่รู้ว่ากู้หนานโกรธเธอเรื่องอะไร

ตอนแรกเขาตั้งใจจะแสร้งเป็นเย็นชาใส่เสี่ยเหมียนสักสองสามวันจนกว่าเธอจะรู้สึกตัวและกลับไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่ที่ทำให้เขาประหลาดใจและผิดหวังมาก คือเสี่ยเหมียนเป็นชู้กับชายอื่น ในคืนเดียวกับที่เธอได้รู้เรื่องความสัมพันธ์ของเขากับโยว่หง

“หยุด！ ไป๋เสี่ยเหมียน！” กู้หนานคว้าแขนเสี่ยเหมียนด้วยสีหน้าโกรธจัด

“ปล่อยฉันนะ！” เสี่ยเหมียนพยายามสะบัดมือออก แต่ไม่ยอมมองหน้าเขา แค่คิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นที่สถานีตำรวจ ทำให้ความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมีต่อเขานั้นได้หมดลง “นี่คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ？” เธอถามอย่างหมดความอดทน

เสี่ยเหมียนมักจะออกจากบริษัทเป็นคนสุดท้าย ดังนั้นจึงไม่มีใครอยู่ตรงนั้นช่วยเหลือเธอได้เลย

“คุณเรียนรู้ได้เร็วดีนี่ เสี่ยเหมียน！ คุณกล้าที่จะนอกใจผม！ บอกผมมานะ ว่าคุณไปอยู่ที่ไหนเมื่อวานและเมื่อคืนก่อน！”

คำพูดของเขาทำให้เสี่ยเหมียนประหลาดใจ ขณะที่เธอพยายามปิดบังความจริงกับเขา “ทำไมฉันต้องตอบคุณด้วย？ เราเลิกกันไปตั้งแต่เมื่อคืนก่อนแล้ว！”

“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ยอมเลิกกับคุณ！”

“สำหรับเรา มันจบลงแล้วตั้งแต่คุณนอนกับโยว่หง！”

“ไม่มีทาง！” กู้หนานตะคอกพลางเอื้อมมือไปดึงปกคอเสื้อของเสี่ยเหมียน และแน่นอนว่าเขาเห็นรอยนั่นบนผิวของเธอ ตอนนี้ในหัวของเขารู้ดีว่าเธอมีอะไรกับคนอื่นแน่นอน กู้หนานตะโกนใส่ด้วยความโกรธ “คุณไป๋เสี่ยเหมียน！ มันเป็นใคร？”

“นี่มันไม่ใช่เรื่องของคุณ！” เสี่ยเหมียนเม้มริมฝีปากของเธอด้วยความขมขื่นในใจของเธอ เพราะเธอไม่กล้าพูดชื่อของชายคนนั้น แม้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจจะกลับไปคบกับกู้หนาน แต่เธอก็ยังพยายามรวบรวมความกล้าเพื่อที่จะบอกความจริงกับเขา

เมื่อรู้ชัดว่าเสี่ยเหมียนกำลังปิดบังบางสิ่งกับเขา กู้หนานก็หายใจไม่ทั่วท้อง รู้สึกเหมือนหัวใจของเขาถูกทุบด้วยค้อนอันหนักอึ้ง เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้หญิงที่เขารักมานานหลายปีจะทรยศเขาแบบนี้

เขาจ้องที่เสี่ยเหมียนอย่างฉุนเฉียว จับมือเธอแน่นจนกระดูกแทบแตก！

“บอกผมมา！”

“ปล่อยฉันนะ！” แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอเห็นระหว่างกู้หนานและโยว่หงเมื่อเช้านี้ ทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจและไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องตอบคำถามของเขา “คนอย่างคุณไม่สมควรที่จะรู้ชื่อของเขา！”

“ฉันจะทำให้คุณกับผู้ชายคนนั้นคิดผิดที่ทำแบบนี้ เสี่ยเหมียน！”

“สิ่งเดียวที่ฉันเสียใจและคิดผิดคือการที่ได้รู้จักกับคนอย่างคุณ！ ทำไม？ ทำไมคุณถึงนอนกับผู้หญิงไปทั่วได้ แต่ฉันกลับทำบ้างไม่ได้? ฉันก็เรียนแบบมาจากคุณนั่นแหละ！”

“ผู้ชายกับผู้หญิงมันไม่เหมือนกัน?”

“แต่ฉันว่าเหมือนกันนะ！ ฉันละเสียใจจริงๆที่ไม่ได้มีโอกาสนอกใจคุณก่อนที่เราจะเลิกกัน！” เธอรู้สึกขอบคุณที่คุณกู้หนานไม่ใช่คนแรกของเธอ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะเสียใจไปอีกนาน

“คุณนี่มันสำส่อน เสี่ยเหมียน！” เลือดของกู้หนานเดือดพล่าน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ ประหนึ่งว่าเปลวเพลิงกำลังจะลุกลามออกจากดวงตาของเขาเพื่อแผดเผาผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา

เสี่ยเหมียนพยายามวิ่งหนี แต่คุณกู้หนานจับเธอและลากเธอไปที่รถของเขา

“ปล่อยฉันนะ！” ทันใดนั้น เสี่ยเหมียนรู้สึกใจคอไม่ดี เธอพยายามดิ้นรนขยับตัว ขณะที่กู้หนานกดเธอลงด้วยร่างกายที่หนักอึ้งของเขา

“คนสารเลว！ เธอนอนกับผู้ชายคนอื่นมาแล้วใช่ไหม？ บ้าเอ้ย！”

กู้หนานเสียสติและพยายามจะถอดเสื้อผ้าของเธอออกอย่างบ้าคลั่ง！