icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 4
รอยดูดที่คอ
จำนวนคำ:2346    |    อัปเดตเมื่อ:08/04/2022

“หยุดได้แล้วนะ” โยว่หงส่ายหัว ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เธอเข้าใจฉันผิดแล้วค่ะ เสี่ยเหมียน ฉันแค่พยายามปลอบใจเธอ”

เธอแสร้งทำเป็นจริงใจ แต่ในใจกลับยิ้มย่องภาคภูมิใจในชัยชนะนี้

พวกเขาเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมหาลัย แต่ถ้าจะเทียบกันระหว่างสองคนนี้แล้ว เสี่ยเหมียนดูเหมือนจะอยู่เหนือโยว่หงทุกอย่างมาโดยตลอด แม้กระทั่งแฟนเธอก็ยังมีหน้าตาและฐานะครอบครัวที่ดีกว่า มันไม่แฟร์จริง ๆ

แต่โยว่หงนั้นคิดว่าตัวเองไม่ได้ด้อยกว่าเสี่ยเหมียนอะไรเอย เธอพยายามทุกวิถีทางเพื่อเอาชนะเสี่ยเหมียน รวมถึงการแย่งแฟนของเธอด้วย และในที่สุดเธอก็แย่งมาได้สำเร็จ ซึ่งหมายความว่า เธอชนะเสี่ยเหมียนมาแล้วในเรื่องของความรัก ตอนนี้อารมณ์ของคุณเสี่ยเหมียนเต็มไปด้วยความโกรธ

เสี่ยเหมียนกำหมัดแน่น และจ้องไปที่ใบหน้าของเธออย่างเย็นชาแล้วพูดประชดว่า“การที่เป็นมือที่สายนี่มันน่าภาคภูมิมากนักเหรอ?”

“เปล่านะ ฉันไม่ได้อยากจะทำแบบนั้น พี่หนานตังหากที่...” โยว่หงเดินเข้ามาใกล้เสี่ยเหมียนและพูดเสียงเบาว่า “ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกนะ เธอจะเอาแต่โทษฉันฝ่ายเดียวได้ยังไงกัน? เธอควรจะโทษตัวเองที่ไม่มีปัญญารักษาแฟนไว้ได้ เขาไม่เคยแม้แต่จะแตะต้องตัวเธอเลยไม่ใช่หรอ? แต่เขากลับมานอนกับฉันและผู้หญิงคนอื่น เธอคงจะจินตนาการไม่ออกละสิว่าตอนที่เขาอยู่บนเตียงกับฉันเขามีความสุขมากแค่ไหน...”

โยว่หงตั้งใจสวมชุดเดรสที่เปิดไหล่ เพื่ออวดร่องรอยที่กู้หนานทำทิ้งไว้ที่คอ และไหล่ของเธอ

เสี่ยเหมียนรู้สึกคลื่นไส้เมื่อเห็นรอยนั่นบนตัวของโยว่หง และตอบกลับด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความขยะแขยงว่า “ขอโทษที ฉันพูดผิด เธอไม่ใช่มือที่สามหรอก แต่เธอเป็นแค่ของเล่นบนเตียงของกู้หนานก็เท่านั้นเอง”

สำหรับเรื่องนี้ โยว่หงไม่ได้สนใจอะไร เพราะเธอก็รู้ดีว่ากู้หนานเป็นคนเจ้าชู้อยู่แล้ว เธอไม่ได้รู้กสึกรังเกียจอะไรกับการมีอะไรกับผู้ชายอย่างกู้หนาน มันทำให้คุณเสี่ยเหมียนรู้สึกแปลกใจ ในความคิดส่วนตัวของเธอนั้น การที่ผู้ชายไปมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงอื่น มันก็เหมือนกับการที่ใช้แปรงสีฟันที่ใช้แล้วต่อจากคนอื่น ใช่ กู้หนานนั้นก็เหมือนแปรงสีฟันที่คนอืนเคยใช้ไปแล้ว เธอไม่เข้าใจจริง ๆ ทำไมโยว่หงถึงทนใช้แปรงสีฟันร่วมกับคนอื่นได้

คำว่า “ของเล่นบนเตียง” ทำให้โยว่หงอับอายในทันที แต่เธอต้องควบคุมอารมณ์ตัวเองเอาไว้ เพื่อให้คนอื่นเห็นว่าเธอเป็นคนอ่อนโยนมากแค่ไหน เธอเพียงแต่พูดว่า “เธอพูดอะไรนะ มันไร้สาระมาก...”

“ไร้สาระเหรอ? เธอเองก็รู้ว่ามันเป็นความจริง ฉันก็ดีกว่าคนบางคนก็แล้วกัน ที่อยู่ได้โดยไม่ต้องมีผู้ชาย อ๋อ แล้วก็อีกอย่างขอบคุณมากเลยนะที่เธอรีไซเคิลขยะที่ฉันไม่ใช้แล้ว”

ในไม่ช้า ทุกคนในห้องทำงานเริ่มอึดอัดและรับรู้ได้ถึงอารมณ์โกรธที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และต่างพากันหาข้ออ้างออกจากห้องไป

“อ๋อ เพิ่งนึกได้เลย! คุณ ฮวาขอให้ฉันนำเอกสารเหล่านี้ไปที่ห้องทำงานของเขาด่วน ขอโทษนะที่ฉันอยู่คุยต่อด้วยไม่ได้” เสี่ยเหมียนเดินออกไป หลังจากจัดการเอกสารบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นโยว่หงหงุดหงิด มันทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

โยว่หงโกรธเสี่ยเหมียนมาก เธอตั้งใจจะทำให้เขาอับอายก่อนที่เขาจะจากไป เธอเอื้อมไปคว้าเสี่ยเหมียน แต่น่าเสียดายที่เสี่ยเหมียนขยับตัวเร็วเกินไป แทนที่เธอาจะคว้าเสี่ยเหมียน แต่เธอกลับคว้าแฟ้มที่เสี่ยเหมียนถืออยู่

ทำให้กระดาษร่วงลงมา

“นี่เธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?” แต่แทนที่จะต่อปากต่อคำกับเธอ เสี่ยเหมียนรีบก้มลงเก็บเอกสารที่ร่วงอยู่บนพื้น

โยว่หงยังไม่ได้ชำระแค้นกับเสี่ยเหมียน เมื่อเธอมองลงไปที่เสี่ยเหมียน มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เธอสะดุดตา

นั่นมันอะไร? รอยดูดคอ! มีรอยดูดคออยู่บนคอของเสี่ยเหมียน!

โยว่หงแทบไม่เชื่อสายตาของเธอ ขณะที่เธอจ้องไปที่รอยที่คอของเสี่ยเหมียนอย่างตั้งใจ แม้ว่าเสี่ยเหมียนจะสวมเสื้อคอสูงเพื่อปกปิด แต่เธอก็ยังเห็นรอยที่คอนั้น

โยว่หงรู้ว่ารอยนั่นไม่ได้มาจากกู้หนาน เพราะเขาอยู่กับเธอทั้งคืน รวมไปถึงก่อนหน้านั้นด้วย แล้วมันมาจากใครกันนะ?

โยว่หงแอบถ่ายรูปรอยแดงที่คอของเสี่ยเหมียนก่อนจะส่งให้กับกู้หนาน เธอรออย่างใจจดใจจ่อรอดูปฏิกิริยาของกู้หนาน

เธอรู้ดีว่าถ้ากู้หนานรู้ว่าเสี่ยเหมียนนอนกับคนอื่นแล้ว เขาคงทนไม่ได้กับความอับอายขายหน้า และคงจะบ้าคลั่ง จนทำให้กู้หนานและเสี่ยเหมียนต้องแยกจากกันอย่างถาวร

เสี่ยเหมียนไม่ได้สังเกตว่าโยว่หงมีแผนอะไรในใจ เธอกลับมาที่โต๊ะทำงานหลังจากเก็บเอกสารแล้วนำเอกสารส่งให้คุณ ฮวา

เธอจมอยู่ในห้วงความคิดและจินตนาการว่าสิ่งต่างๆ จะเป็นอย่างไรหากทุกอย่างกลายเป็นเรื่องไม่จริง จะดีแค่ไหนถ้ากู้หนานไม่ทรยศเธอ ถ้าโยว่หงไม่ได้มีความสัมพันธ์กับแฟนของเธอ และถ้าเธอไม่ได้นอนกับ... คุณถิงเจว๋....

แต่เธอรู้ว่าความจริงนั้นมันเป็นสิ่งตรงกันข้ามกับสิ่งที่เธอคิด เธอเลือกเดินหมากผิด เธอเลือกที่จะอยู่กับกู้หนานและเลือกที่จะเป็นเพื่อนกับโยว่หง ความสัมพันธ์กับคุณถิงเจว๋เป็นสิ่งที่เกิดจากความผิดพลาดของตัวเธอเอง

หลังจากเลิกงาน เสี่ยเหมียนกำลังจะเดินออกจากห้องทำงาน เธอก็เห็นรถของกู้หนานจอดอยู่ที่หน้าประตูบริษัท เธอพยายามแสร้งทำเป็นไม่เห็นและเดินผ่านรถของเขาไป แต่กู้หนานลงจากรถแล้วเดินตรงไปหาเธอทันที

เสี่ยเหมียนไม่รู้ว่ากู้หนานโกรธเธอเรื่องอะไร

ตอนแรกเขาตั้งใจจะแสร้งเป็นเย็นชาใส่เสี่ยเหมียนสักสองสามวันจนกว่าเธอจะรู้สึกตัวและกลับไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่ที่ทำให้เขาประหลาดใจและผิดหวังมาก คือเสี่ยเหมียนเป็นชู้กับชายอื่น ในคืนเดียวกับที่เธอได้รู้เรื่องความสัมพันธ์ของเขากับโยว่หง

“หยุด! ไป๋เสี่ยเหมียน!” กู้หนานคว้าแขนเสี่ยเหมียนด้วยสีหน้าโกรธจัด

“ปล่อยฉันนะ!” เสี่ยเหมียนพยายามสะบัดมือออก แต่ไม่ยอมมองหน้าเขา แค่คิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นที่สถานีตำรวจ ทำให้ความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมีต่อเขานั้นได้หมดลง “นี่คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?” เธอถามอย่างหมดความอดทน

เสี่ยเหมียนมักจะออกจากบริษัทเป็นคนสุดท้าย ดังนั้นจึงไม่มีใครอยู่ตรงนั้นช่วยเหลือเธอได้เลย

“คุณเรียนรู้ได้เร็วดีนี่ เสี่ยเหมียน! คุณกล้าที่จะนอกใจผม! บอกผมมานะ ว่าคุณไปอยู่ที่ไหนเมื่อวานและเมื่อคืนก่อน!”

คำพูดของเขาทำให้เสี่ยเหมียนประหลาดใจ ขณะที่เธอพยายามปิดบังความจริงกับเขา “ทำไมฉันต้องตอบคุณด้วย? เราเลิกกันไปตั้งแต่เมื่อคืนก่อนแล้ว!”

“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ยอมเลิกกับคุณ!”

“สำหรับเรา มันจบลงแล้วตั้งแต่คุณนอนกับโยว่หง!”

“ไม่มีทาง!” กู้หนานตะคอกพลางเอื้อมมือไปดึงปกคอเสื้อของเสี่ยเหมียน และแน่นอนว่าเขาเห็นรอยนั่นบนผิวของเธอ ตอนนี้ในหัวของเขารู้ดีว่าเธอมีอะไรกับคนอื่นแน่นอน กู้หนานตะโกนใส่ด้วยความโกรธ “คุณไป๋เสี่ยเหมียน! มันเป็นใคร?”

“นี่มันไม่ใช่เรื่องของคุณ!” เสี่ยเหมียนเม้มริมฝีปากของเธอด้วยความขมขื่นในใจของเธอ เพราะเธอไม่กล้าพูดชื่อของชายคนนั้น แม้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจจะกลับไปคบกับกู้หนาน แต่เธอก็ยังพยายามรวบรวมความกล้าเพื่อที่จะบอกความจริงกับเขา

เมื่อรู้ชัดว่าเสี่ยเหมียนกำลังปิดบังบางสิ่งกับเขา กู้หนานก็หายใจไม่ทั่วท้อง รู้สึกเหมือนหัวใจของเขาถูกทุบด้วยค้อนอันหนักอึ้ง เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้หญิงที่เขารักมานานหลายปีจะทรยศเขาแบบนี้

เขาจ้องที่เสี่ยเหมียนอย่างฉุนเฉียว จับมือเธอแน่นจนกระดูกแทบแตก!

“บอกผมมา!”

“ปล่อยฉันนะ!” แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอเห็นระหว่างกู้หนานและโยว่หงเมื่อเช้านี้ ทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจและไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องตอบคำถามของเขา “คนอย่างคุณไม่สมควรที่จะรู้ชื่อของเขา!”

“ฉันจะทำให้คุณกับผู้ชายคนนั้นคิดผิดที่ทำแบบนี้ เสี่ยเหมียน!”

“สิ่งเดียวที่ฉันเสียใจและคิดผิดคือการที่ได้รู้จักกับคนอย่างคุณ! ทำไม? ทำไมคุณถึงนอนกับผู้หญิงไปทั่วได้ แต่ฉันกลับทำบ้างไม่ได้? ฉันก็เรียนแบบมาจากคุณนั่นแหละ!”

“ผู้ชายกับผู้หญิงมันไม่เหมือนกัน?”

“แต่ฉันว่าเหมือนกันนะ! ฉันละเสียใจจริงๆที่ไม่ได้มีโอกาสนอกใจคุณก่อนที่เราจะเลิกกัน!” เธอรู้สึกขอบคุณที่คุณกู้หนานไม่ใช่คนแรกของเธอ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะเสียใจไปอีกนาน

“คุณนี่มันสำส่อน เสี่ยเหมียน!” เลือดของกู้หนานเดือดพล่าน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ ประหนึ่งว่าเปลวเพลิงกำลังจะลุกลามออกจากดวงตาของเขาเพื่อแผดเผาผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา

เสี่ยเหมียนพยายามวิ่งหนี แต่คุณกู้หนานจับเธอและลากเธอไปที่รถของเขา

“ปล่อยฉันนะ!” ทันใดนั้น เสี่ยเหมียนรู้สึกใจคอไม่ดี เธอพยายามดิ้นรนขยับตัว ขณะที่กู้หนานกดเธอลงด้วยร่างกายที่หนักอึ้งของเขา

“คนสารเลว! เธอนอนกับผู้ชายคนอื่นมาแล้วใช่ไหม? บ้าเอ้ย!”

กู้หนานเสียสติและพยายามจะถอดเสื้อผ้าของเธอออกอย่างบ้าคลั่ง!

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่2 บทที่ 2 เธอมันขาดสติ3 บทที่ 3 สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้4 บทที่ 4 รอยดูดที่คอ5 บทที่ 5 ท่ามกลางความมืด6 บทที่ 6 คุณยั่วยวนผมก่อน7 บทที่ 7 เพ้อเจ้อ8 บทที่ 8 กล้าดียังไงมาทำร้ายเธอ9 บทที่ 9 ชู้รัก10 บทที่ 10 ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่11 บทที่ 11 ดูเหมือนว่าคุณยังไม่เป็นคนว่านอนสอนง่าย12 บทที่ 12 ไม่ต่างจากขยะ13 บทที่ 13 เสี่ยเหมียนออกจากการแข่งขันไปซะ14 บทที่ 14 ขยะ15 บทที่ 15 ยินดีด้วย16 บทที่ 16 คุณถูกไล่ออก17 บทที่ 17 ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง18 บทที่ 18 ไม่ยกโทษให้19 บทที่ 19 อย่าคิดที่จะทรยศฉัน20 บทที่ 20 ไม่มีเวลาเล่นด้วย21 บทที่ 21 กลับคำ22 บทที่ 22 ประดับตัวเองด้วยขนนกที่ยืมมา23 บทที่ 23 จูบละแสน24 บทที่ 24 จูบจนกว่าคุณจะล้มละลาย25 บทที่ 25 หน้าไม่อาย26 บทที่ 26 ความจริงปรากฏ27 บทที่ 27 ขอโทษ28 บทที่ 28 ฉันเป็นคนกินง่าย29 บทที่ 29 ทำไมไม่ฟัง30 บทที่ 30 เป็นเด็กดีและกินข้าวให้ตรงเวลา31 บทที่ 31 จูบผม32 บทที่ 32 ฝันกลางวัน33 บทที่ 33 ไร้เดียงสาแต่น่ารัก34 บทที่ 34 นี่คุณบ้าไปแล้วหรอ 35 บทที่ 35 สเปรย์พริกไทย36 บทที่ 36 ต่างกันยังไง37 บทที่ 37 ทำวันนี้ให้ดีที่สุด38 บทที่ 38 ชู้รัก39 บทที่ 39 ฉันขอร้องคุณอย่าออกไปเลยนะคะ40 บทที่ 40 นี่คุณรอให้ผมจูบคุณอยู่ใช่ไหม41 บทที่ 41 ขึ้นอยู่กับคุณแล้วหล่ะ42 บทที่ 42 ผมไม่ได้ทำผมไม่รู้เรื่อง43 บทที่ 43 จูบผมก่อนสิ44 บทที่ 44 คุณไม่ต้องการฉันแล้วเหรอ?45 บทที่ 45 อย่าติดต่อผม46 บทที่ 46 พวกเขาหลอกฉัน47 บทที่ 47 คุณวางแผนอะไรไว้48 บทที่ 48 คุณมันใจอ่อน49 บทที่ 49 ภัยธรรมชาติ50 บทที่ 50 เขาเป็นใครกันแน่51 บทที่ 51 ถ้าจะตาย ก็ตายไปด้วยกัน52 บทที่ 52 คำโกหก53 บทที่ 53 คุณกำลังผลักไสผมเหรอ?54 บทที่ 54 ตายอย่างเจ็บปวด55 บทที่ 55 คำมั่นสัญญา56 บทที่ 56 เสี่ยเหมียนล่ะ?57 บทที่ 57 เผาสะพานหลังจากข้ามมัน58 บทที่ 58 ฉันก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน59 บทที่ 59 ให้ผมกอดคุณเถอะ60 บทที่ 60 อร่อยไหม?61 บทที่ 61 ตายใต้ดอกโบตั๋น เป็นผีก็คุ้มค่า62 บทที่ 62 ไป๋เสี่ยเหมียนกับงานเลี้ยงฉลอง63 บทที่ 63 ชุดเดรสที่เหมือนกัน64 บทที่ 64 อย่าหาว่าฉันหยาบคายแล้วกัน65 บทที่ 65 ไม่มีการศึกษา66 บทที่ 66 ผมจะหักขาคุณ67 บทที่ 67 ต่างก็แสดงละคร68 บทที่ 68 แต่งงาน?69 บทที่ 69 คุกเข่าขอโทษ70 บทที่ 70 ออกไปเดี๋ยวนี้71 บทที่ 71 ผิดหวังในตัวเธอจริง ๆ72 บทที่ 72 เมื่อถิงเจว๋ไม่สบาย73 บทที่ 73 ใครอนุญาตให้เธอแตะต้องฉัน?74 บทที่ 74 ยินดีด้วย คุณทำสำเร็จแล้ว75 บทที่ 75 กู้หนาน เราเลิกกันเถอะ76 บทที่ 76 เล่นกับพี่ชาย77 บทที่ 77 เลิกกันอย่างมีความสุข78 บทที่ 78 ใครเป็นมือที่สามกัน79 บทที่ 79 ชดใช้ค่าทำขวัญให้ฉันสิบล้าน80 บทที่ 80 ไปทางไหนก็เจอ81 บทที่ 81 คุณท้อง?82 บทที่ 82 คุณต้องทำแท้ง83 บทที่ 83 ลูกต้องเป็นของฉันคนเดียว84 บทที่ 84 คุณกล้าปฏิเสธผมงั้นเหรอ?85 บทที่ 85 คุณตั้งใจทำใช่ไหม?86 บทที่ 86 น่ารักอะไรอย่างนี้87 บทที่ 87 เรียกเธอว่าคุณเสี่ยเหมียน88 บทที่ 88 ผมไม่อยากคุยกับคนดื้อรั้น89 บทที่ 89 กล้าดียังไงมายุ่งกับผู้หญิงของฉัน?90 บทที่ 90 เธอกำลังขู่ฉันอย่างงั้นเหรอ?91 บทที่ 91 ลูกของเราจะต้องไม่ซื่อบื้อเหมือนเธอ92 บทที่ 92 ฉันให้ทานเธอ เข้าใจไหม?”93 บทที่ 93 ฉันไม่ได้รักคุณอีกต่อไปแล้ว94 บทที่ 94 ลูกดิ้นแล้ว!95 บทที่ 95 ฉันบอกว่าเธอเหมาะสมก็คือเหมาะสม96 บทที่ 96 หมุดเจ้าปัญหา97 บทที่ 97 ถิงเจว๋คนตาบอด98 บทที่ 98 เขาบ้าไปแล้ว99 บทที่ 99 การศึกษาก่อนคลอด100 บทที่ 100 คุณไม่ได้ตั้งท้องเหรอ?