มีคนมายืนออกันเต็มไปหมด เสี่ยเหมียนต้องการหนีออกไปจากตรงนี้ แต่พวกเขาไม่เปิดโอกาสให้เธอเลย ฝูงชนเข้ามาล้อมรอบตัวเธอ โดยไม่ต้องมีคนสั่ง พวกเขาดึงทึ้งเสื้อผ้าของเธอ เสี่ยเหมียนรู้สึกทรมานทั้งใจและกาย

เธอเกือบถูกชาวเน็ตทึ้งร่างออกเป็นชิ้นๆ คนพวกนี้ต่อต้านและเข้มงวดอย่างมากต่อการขโมยความคิดลอกเลียนแบบผลงาน ทันใดนั้นเธอก็เห็นรถแอสตันมาร์ตินที่คุ้นเคย จอดอยู่ด้านหลังผู้ประท้วงที่กำลังโกรธแค้น

ชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างรถ อย่างที่เธอคาดไว้ไม่มีผิด กู้หนานนั่นเอง

เขาแต่งกายด้วยชุดที่เพิ่งออกแบบมาใหม่ล่าสุด เขาดูหล่อดั่งเจ้าชาย ใบหน้าที่หล่อเหลาเขามองตรงมาที่เสี่ยเหมียน พร้อมกับส่งยิ้มที่ดูเย็นชาและดูชั่วร้ายให้เธอ

ในทางกลับกัน เสื้อผ้าของเสี่ยเหมียนถูกทึ้งจนขาดรุ่งริ่ง เธอรู้สึกอายเหลือเกิน

เมื่อเขาเห็นสิ่งที่เกิดตรงหน้า กู้หนานก็รู้สึกตื่นเต้นกับการได้ชำระแค้น

‘เป็นไงล่ะเสี่ยเหมียน ถ้าไม่มีผมคุณมันก็ไม่มีอะไรเลย！ คุณน่าจะรู้ตั้งแต่ตอนที่ทรยศผม และอีกอย่าง นี่มันก็แค่เริ่มต้นเท่านั้นเอง！'