icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 3
สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้
จำนวนคำ:2284    |    อัปเดตเมื่อ:08/04/2022

ความปราถนาที่ไม่รู้จักพอได้ครอบงำถิงเจว๋ ขณะที่เขาตั้งใจจะไปต่อนั้น เขาถูกขัดจังหวะด้วยเสียงของเสิ่นห้าวจากที่นั่งคนขับด้านหน้า

“คุณ ถิงเจว๋ ถึงหยวุนจือตู วิลล่าแล้วครับ” นี่คือวิลล่าของคุณกู้หนาน ที่เขาอาศัยอยู่คนเดียวตั้งแต่เขาโตเป็นผู้ใหญ่

คุณถิงเจว๋ขบริมฝีปากของเสี่ยเหมียนเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ถอนริมฝีปากออกจากเธอ “กลับรถไปที่คฤหาสน์ จิ่วฉวุหมิงตี่ ” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจที่ถูกขัดจังหวะ

“ได้ครับ คุณ ถิ๋งเจว๋!” แม้ว่าเสิ่นห้าวจะไม่กล้าที่จะแอบดูว่าเจ้านายของเขากำลังทำอะไรอยู่ แต่ด้วยความเป็นผู้ชาย จากเสียงด้านหลังนั้นก็พอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“คุณไป๋คือแฟนของ คุณกู้หนาน ทำไม... คุณถิงเจว๋ถึง...” เสิ่นห้าวสงสัย

เสียงจูบอันเร่าร้อนยังคงดังมาจากด้านหลัง ทำเอาเสิ่นห้าวอยากจะเป็นคนหูหนวกไปเลย จะได้ไม่ต้องทนฟังเสียงพวกนี้

รถแล่นออกไป และได้มาถึงคฤหาสน์ จิ่วฉวุหมิงตี่ในไม่ช้า

ถิงเจว๋ช่วยอุ้มเสี่ยเหมียนลงจากรถและพาเธอเข้าไปในวิลล่า เขาอุ้มเธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะพาเธอขึ้นบันไดและตรงไปที่ห้องนอน

เสี่ยเหมียนที่กำลังเหนื่อยล้าและมึนเมาหลับไปทันทีที่หัวถึงหมอน แต่แน่นอนว่าถิ๋งเจว๋ที่กำลังมีอารมณ์นั้นไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ

คืนนั้นก็เลยกลายเป็นคืนที่สุดแสนดูดดื่มและวิเศษ..

บ่ายวันรุ่งขึ้น เสี่ยเหมียนตื่นขึ้นจากการหลับใหลที่ยาวนาน ร่างกายของเธอปวดเมื่อยราวกับว่าเธอถูกรถไฟทับมาเมื่อคืนนี้

เธอมองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่ามีใครอยู่ในห้องหรือไม่ แต่กลับไม่พบใครเลย เสี่ยเหมียนนอนอยู่บนเตียงใหญ่ และจ้องมองไปที่งานแกะสลักบนเพดานอย่างว่างเปล่า เธอเริ่มคิดทบทวนว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน และเริ่มประติดประต่อเรื่องได้...

บูม!

เมื่อเธอเริ่มประติดต่อเรื่องเมื่อคืนได้ หัวของเสี่ยเหมียนก็แทบจะระเบิดในทันที ‘ฉัน ฉัน เหมือนฉันจะมีอะไรกับผู้ชายเมื่อคืนนี้! และผู้ชายคนนั้น... ผู้ชายคนนั้นคือคุณอาของคุณกู้หนาน คุณถิงเจว๋!

ตายแล้ว !’ เสี่ยเหมียนอุทานในใจ

ปีนี้กู้ถิงเจว๋อายุ 27 แม้ว่ากู้หนานกับเขาจะไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงทางสายเลือด แต่เธอก็นับถือและเคารพเขาในฐานะคุณอาของกู้หนาน เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง!

เสี่ยเหมียนรู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจไปบาร์ของเธอเมื่อคืนนี้ ถ้าเมื่อคืนเธอไม่ได้ขาดสติขนาดนั้น เธอก็คงไม่ได้พบกับกู้ถิงเจว๋ระหว่างทาง และพวกเขาก็จะไม่มีวัน...

เธอทำตัวเองทั้งนั้น!

ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตู มันทำให้เธอแทบหัวใจวาย

‘นี่ฉันควรทำยังไง? ฉันควรจะไปเผชิญหน้าเขายังไง?’

ก่อนที่เสี่ยเหมียนจะรวบรวมสติของเธอได้ เสียงของสาวใช้ก็ดังขึ้นมาจากนอกห้อง “ตื่นแล้วเหรอคะคุณผู้หญิง?”

เสียงของสาวใช้ทำให้เสี่ยเหมียนโล่งใจขึ้นมา อย่างน้อยก็ไม่ใช่คุณถิงเจว๋ “ค่ะ เข้ามาได้ค่ะ”

เธอนั่งตัวตรง ผ้าห่มที่คลุมร่างกายของเธอ ค่อย ๆ หล่นลงมา เผยให้เห็นเรือนร่างที่เปลือยเปล่าขาวราวหิมะ และเห็นร่องรอยของความมึนเมาของเธอ

แย่จังที่ตอนนี้มันสายเกินไปแล้วที่จะห้ามสาวใช้ไม่ให้เข้ามา เธอเข้ามาทางประตูและเห็นสภาพของคุณเสี่ยเหมียน ด้วยท่าทางแสดงอารมณ์ที่คลุมเครือซึ่งคุณเสี่ยเหมียนอ่านใจเขาไม่ออก สาวใช้จึงพูดว่า “นี่คือเสื้อผ้าใหม่สำหรับคุณค่ะ คุณผู้หญิง”

เสี่ยเหมียนขมวดคิ้วด้วยความเขินอาย ขณะที่เธอตั้งใจจะปฏิเสธสาวใช้ แต่ดันเหลือบเห็นเสื้อผ้าของเธอที่กองอยู่บนพื้น เธอหน้าแดงขึ้นมาทันทีและพูดด้วยเสียงเบา“ขอบคุณค่ะ!”

เธอพยายามจัดการตัวเองอยู่ครู่นึงก่อนจะถามว่า “คุณอา... คุณ คุณถิงเจว๋อยู่ที่ไหน?”

“คุณ ถิงเจว๋ออกไปทำงานที่บริษัทแล้วค่ะ” สาวใช้รู้สึกอิจฉาคุณเสี่ยเหมียน เพราะเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่คุณถิงเจว๋เคยพามาที่บ้าน ด้วยความอิจฉาริษยา สาวใช้ไม่ได้บอกข้อความที่คุณถิงเจว๋ฝากไว้ให้เสี่ยเหมียน

เสี่ยเหมียนสังเกตเห็นท่าทีเหยียดหยามของสาวใช้ เธอจึงไม่ได้พูดอะไรต่อ หลังจากสาวใช้ออกจากห้องไป คุณเสี่ยเหมียนรีบแต่งตัว ก่อนจะเรียกแท็กซี่และออกจากคฤหาสน์ จิ่วฉวุหมิงก่อนที่คุณถิงเจว๋จะกลับมา

หลังจากที่แท็กซี่ของคุณเสี่ยเหมียนเพิ่งจะออกไป กู้ถิงเจว๋ก็กลับมาถึงคฤหาสน์ จิ่วฉวุหมิงตี่

เขารู้สึกผิดหวังเมื่อเห็นห้องที่ว่างเปล่าของเขา

ผ่านไปไม่กี่วินาที คุณถิงเจว๋ก็ดึงผ้าห่มที่ยังมีไออุ่นของเธอหลงเหลืออยู่ เขาเห็นรอยเลือดอยู่บนเตียง ซึ่งนั่นก็หมายความว่าคุณถิงเจว๋เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ

เขาละสายตาออกจากผ้าปูที่นอนนั่น แล้วแววตาของเขาก็เปลี่ยนไป

จริง ๆ แล้ว เมื่อคืนเขาสามารถผลักเธอออกจากเขาได้ แต่แทนที่จะทำแบบนั้น เขากลับทำตามสิ่งที่หัวใจของเขาเรียกร้อง

เขาต้องยอมรับว่าเขาถูกเธอยั่วยวนจนเป็นเหตุ การควบคุมตนเองที่เขาพยายามทำมาโดยตลอดพังทลายลงเพราะเธอ และความประหม่าของเธอได้ปลุกสัตว์ร้ายที่หลับใหลมาอย่างยาวนานในตัวเขา เมื่อคืนเขากอดเธอให้อยู่ในอ้อมแขนและมีความสุขกับเธอครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดทั้งคืน...

ในเมื่อเธอเข้ามายั่วยวนเขาแล้ว ก็อย่าหวังจะได้หนีไปได้เลย

...

หลังจากที่เสี่ยเหมียนออกจากคฤหาสน์ จิ่วฉวุหมิงตี่ เธอไม่ได้ไปทำงานต่อ พอโทรลางานแล้ว เธอก็กลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของตน นอนหลับจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้น เธอตื่นขึ้นและกลับไปทำงานตามปกติ

แต่เมื่อเธอเห็นรถ แอสตันมาร์ติน ของคุณกู้หนานที่จอดอยู่ที่ประตูบริษัท เธอรู้ทันทีว่าจะมีเรื่องทำให้เธอลำบากใจเกิดขึ้นแน่ ๆ

คุณโยว่หงก้าวลงจากรถอย่างสง่างามด้วยรองเท้าส้นเข็มและรอยยิ้มอันแสนหวานบนใบหน้าของเธอ

เมื่อคุณกู้หนานลงจากรถ เขาจงใจเพิกเฉยคุณเสี่ยเหมียน และดึงโยว่หงเข้ามาใกล้ ๆ เพื่อบรรจงจูบต่อหน้าทุกคน คุณโยว่หงถึงกับหอบและหายใจไม่เป็นจังหวะจากการจูบที่ดูดดื่มของคุณกู้หนาน

“พี่หนานคะ คนเขากำลังมองเราอยู่น่ะ ไม่เอาค่ะ...” คุณโยว่หงพูดด้วยท่าทางตำหนิ และเอามือทุบที่หน้าอกของเขาเบา ๆ

กู้หนานโอบรอบเอวเล็ก ๆ ของเธอ ก่อนพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ว่า “เธอนี่ปากไม่ตรงกับใจเลยนะ”

คุณเสี่ยเหมียนชำเลืองมองดูผู้คนที่เฝ้าดูพวกเขาด้วยสายตาที่เหยียดหยาม และเดินผ่านประตูบริษัทไปโดยไม่หันกลับมามอง

คุณกู้หนานพยายามทำทุกอย่างต่อหน้าคุณเสี่ยเหมียนเพื่อให้เธอหึง แต่น่าเสียดายที่คุณเสี่ยเหมียนไม่ได้ให้ความสำคัญกับเขาตามที่เขาต้องการ และเดินผ่านไปอย่างเฉยเมย จู่ ๆ กู้หนานรู้สึกหดหู่และเศร้าเล็กน้อย

“ก็ได้ งั้นผมไปก็ได้”

คุณกู้หนานผลักโยว่หงออกไปโดยไม่ทันตั้งตัว เขาขึ้นรถแล้วขับออกไป

ตั้งแต่คืนนั้นจนถึงตอนนี้ เขาไม่สำนึกผิดแม้แต่นิดเดียวกับสิ่งที่เขาทำลงไป เมื่อมองสังคมรอบตัวของเขาแล้ว เขาคิดว่าการที่เขาคบผู้หญิงไปทั่วนั้นก็เป็นเรื่องธรรมดา ไม่เห็นจะผิดหรือแปลกตรงไหนเลย?

เสี่ยเหมียนเป็นคน ๆ เดียวที่เขาจะแต่งงานด้วย ซึ่งจะเป็นเมียหลวงของเขา นี่คือความรักที่ดีที่สุดที่เขามีให้กับเธอ

สิ่งที่เขาทำลงไปต่อหน้าคุณเสี่ยเหมียนนั้นก็เพื่อตัวเธอเอง ถ้าแค่นี้เธอก็ทนไม่ได้ แล้วเธอจะมาเป็นภรรยาที่แสนดีของเขาได้ยังไง?

ณ บริษัทหงไท่

คุณเสี่ยเหมียนพยายามไม่สนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วหันไปสนใจกับงานของเธอแทน แต่แล้วเธอก็ถูกขัดจังหวะ

“นี่ โยว่หง! คุณ กู้หนานทิ้งไป๋เสี่ยเหมียนไปแล้วใช่ไหม? ดูสิว่าเธอผิดหวังแค่ไหน!”

“แต่ก็อย่างว่าละนะ พี่โยว่หงกับคุณ กู้หนานดูเหมาะสมกันดี!”

“ฉันเดาไม่ผิดเลย! ว่าคุณ กู้หนานจะมาคว้าผู้หญิงเย่อหยิ่งและเย็นชาอย่างเธอได้ยังไง? พี่โยว่หงกับคุณกู้หนานเหมาะสมกันมากกว่าตั้งเยอะ...”

จากการที่เพื่อนร่วมงานของเธอร่วมกันประจบสอพลอและสรรเสริญเธอนั้น ยิ่งทำให้คุณโยว่หงพอใจอยู่ไม่น้อย เธอแสร้งทำเป็นไม่พอใจและยืนกรานว่า “พวกเธออย่าพูดแบบนั้นเลยนะ! คุณเสี่ยเหมียนกับฉันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ฉันไม่อยากทำร้ายเขา...”

“คุณพล่ามกันเสร็จยัง?” คุณเสี่ยเหมียนมองดูเธออย่างขยะแขยง “ถ้าพล่ามเสร็จแล้ว ก็อย่ามาทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงไปมากกว่านี้”

“เธอพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไงคุณเสี่ยเหมียน” คุณโยว่หงเม้มริมฝีปากล่างของเธอ อย่างไม่พอใจกับคำพูดของคุณเสี่ยเหมียน

คนรอบข้างคุณโยว่หงเป็นพวกไหลตามน้ำและเชื่อถือไม่ได้ พวกเขารีบยุแยงและพูดว่า “โอ้ ตายแล้ว! ใครก็ได้เอาผู้หญิงคนนี้ไปเช็คสมองที! โยว่หง คุณไม่จำเป็นที่จะต้องพูดจาดี ๆ กับเธอหรอก! คนอย่างเธอสมควรแล้วที่เป็นแบบนี้!”

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่2 บทที่ 2 เธอมันขาดสติ3 บทที่ 3 สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้4 บทที่ 4 รอยดูดที่คอ5 บทที่ 5 ท่ามกลางความมืด6 บทที่ 6 คุณยั่วยวนผมก่อน7 บทที่ 7 เพ้อเจ้อ8 บทที่ 8 กล้าดียังไงมาทำร้ายเธอ9 บทที่ 9 ชู้รัก10 บทที่ 10 ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่11 บทที่ 11 ดูเหมือนว่าคุณยังไม่เป็นคนว่านอนสอนง่าย12 บทที่ 12 ไม่ต่างจากขยะ13 บทที่ 13 เสี่ยเหมียนออกจากการแข่งขันไปซะ14 บทที่ 14 ขยะ15 บทที่ 15 ยินดีด้วย16 บทที่ 16 คุณถูกไล่ออก17 บทที่ 17 ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง18 บทที่ 18 ไม่ยกโทษให้19 บทที่ 19 อย่าคิดที่จะทรยศฉัน20 บทที่ 20 ไม่มีเวลาเล่นด้วย21 บทที่ 21 กลับคำ22 บทที่ 22 ประดับตัวเองด้วยขนนกที่ยืมมา23 บทที่ 23 จูบละแสน24 บทที่ 24 จูบจนกว่าคุณจะล้มละลาย25 บทที่ 25 หน้าไม่อาย26 บทที่ 26 ความจริงปรากฏ27 บทที่ 27 ขอโทษ28 บทที่ 28 ฉันเป็นคนกินง่าย29 บทที่ 29 ทำไมไม่ฟัง30 บทที่ 30 เป็นเด็กดีและกินข้าวให้ตรงเวลา31 บทที่ 31 จูบผม32 บทที่ 32 ฝันกลางวัน33 บทที่ 33 ไร้เดียงสาแต่น่ารัก34 บทที่ 34 นี่คุณบ้าไปแล้วหรอ 35 บทที่ 35 สเปรย์พริกไทย36 บทที่ 36 ต่างกันยังไง37 บทที่ 37 ทำวันนี้ให้ดีที่สุด38 บทที่ 38 ชู้รัก39 บทที่ 39 ฉันขอร้องคุณอย่าออกไปเลยนะคะ40 บทที่ 40 นี่คุณรอให้ผมจูบคุณอยู่ใช่ไหม41 บทที่ 41 ขึ้นอยู่กับคุณแล้วหล่ะ42 บทที่ 42 ผมไม่ได้ทำผมไม่รู้เรื่อง43 บทที่ 43 จูบผมก่อนสิ44 บทที่ 44 คุณไม่ต้องการฉันแล้วเหรอ?45 บทที่ 45 อย่าติดต่อผม46 บทที่ 46 พวกเขาหลอกฉัน47 บทที่ 47 คุณวางแผนอะไรไว้48 บทที่ 48 คุณมันใจอ่อน49 บทที่ 49 ภัยธรรมชาติ50 บทที่ 50 เขาเป็นใครกันแน่51 บทที่ 51 ถ้าจะตาย ก็ตายไปด้วยกัน52 บทที่ 52 คำโกหก53 บทที่ 53 คุณกำลังผลักไสผมเหรอ?54 บทที่ 54 ตายอย่างเจ็บปวด55 บทที่ 55 คำมั่นสัญญา56 บทที่ 56 เสี่ยเหมียนล่ะ?57 บทที่ 57 เผาสะพานหลังจากข้ามมัน58 บทที่ 58 ฉันก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน59 บทที่ 59 ให้ผมกอดคุณเถอะ60 บทที่ 60 อร่อยไหม?61 บทที่ 61 ตายใต้ดอกโบตั๋น เป็นผีก็คุ้มค่า62 บทที่ 62 ไป๋เสี่ยเหมียนกับงานเลี้ยงฉลอง63 บทที่ 63 ชุดเดรสที่เหมือนกัน64 บทที่ 64 อย่าหาว่าฉันหยาบคายแล้วกัน65 บทที่ 65 ไม่มีการศึกษา66 บทที่ 66 ผมจะหักขาคุณ67 บทที่ 67 ต่างก็แสดงละคร68 บทที่ 68 แต่งงาน?69 บทที่ 69 คุกเข่าขอโทษ70 บทที่ 70 ออกไปเดี๋ยวนี้71 บทที่ 71 ผิดหวังในตัวเธอจริง ๆ72 บทที่ 72 เมื่อถิงเจว๋ไม่สบาย73 บทที่ 73 ใครอนุญาตให้เธอแตะต้องฉัน?74 บทที่ 74 ยินดีด้วย คุณทำสำเร็จแล้ว75 บทที่ 75 กู้หนาน เราเลิกกันเถอะ76 บทที่ 76 เล่นกับพี่ชาย77 บทที่ 77 เลิกกันอย่างมีความสุข78 บทที่ 78 ใครเป็นมือที่สามกัน79 บทที่ 79 ชดใช้ค่าทำขวัญให้ฉันสิบล้าน80 บทที่ 80 ไปทางไหนก็เจอ81 บทที่ 81 คุณท้อง?82 บทที่ 82 คุณต้องทำแท้ง83 บทที่ 83 ลูกต้องเป็นของฉันคนเดียว84 บทที่ 84 คุณกล้าปฏิเสธผมงั้นเหรอ?85 บทที่ 85 คุณตั้งใจทำใช่ไหม?86 บทที่ 86 น่ารักอะไรอย่างนี้87 บทที่ 87 เรียกเธอว่าคุณเสี่ยเหมียน88 บทที่ 88 ผมไม่อยากคุยกับคนดื้อรั้น89 บทที่ 89 กล้าดียังไงมายุ่งกับผู้หญิงของฉัน?90 บทที่ 90 เธอกำลังขู่ฉันอย่างงั้นเหรอ?91 บทที่ 91 ลูกของเราจะต้องไม่ซื่อบื้อเหมือนเธอ92 บทที่ 92 ฉันให้ทานเธอ เข้าใจไหม?”93 บทที่ 93 ฉันไม่ได้รักคุณอีกต่อไปแล้ว94 บทที่ 94 ลูกดิ้นแล้ว!95 บทที่ 95 ฉันบอกว่าเธอเหมาะสมก็คือเหมาะสม96 บทที่ 96 หมุดเจ้าปัญหา97 บทที่ 97 ถิงเจว๋คนตาบอด98 บทที่ 98 เขาบ้าไปแล้ว99 บทที่ 99 การศึกษาก่อนคลอด100 บทที่ 100 คุณไม่ได้ตั้งท้องเหรอ?