icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 5
ท่ามกลางความมืด
จำนวนคำ:2441    |    อัปเดตเมื่อ:08/04/2022

เสี่ยเหมียนไม่เคยคิดมาก่อนว่ากู้หนานจะโกรธรุนแรง และไร้เหตุผลได้ถึงเพียงนี้ เธอเริ่มกลัวกับความขาดสติของเขา แม้ว่าร่างกายของกู้หนานกำลังกดทับเธออยู่ แต่เธอก็พยายามดิ้นรนอย่างสุดความสามารถ “ออกไป! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!”

เธอยอมรับไม่ได้ที่จะมีอะไรกับกู้หนานในตอนนี้!

“ทำไมฉันถึงแตะต้องตัวเธอไม่ได้? คุณเสี่ยเหมียน คุณมันไม่ได้บริสุทธิ์เหมือนแต่ก่อนแล้ว คุณมันก็แค่สินค้าที่มีตำหนิ คุณควรจะขอบคุณที่ผมยังเต็มใจอยากจะนอนกับคุณ!”

คุณกู้หนานตะโกนใส่เธออย่างดุเดือด ดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ เขาจ้องมองเธอราวกับว่าเขาจะถลกหนังเธอออกเป็นชิ้น ๆ

“แปร๊น—” คุณกู้หนานถูกขัดจังหวะด้วยเสียงแตรรถที่ดังมาจากด้านหลังรถของเขา คุณกู้หนานและคุณเสี่ยเหมียนต่างก็ตกใจ

เสี่ยเหมียนใช้โอกาสที่กู้หนานไม่ทันตั้งตัว ยกเท้าขึ้นเตะเข้าที่เป้าของเขาอย่างเต็มแรง

“โอ๊ย” คุณกู้หนานคร่ำครวญน้ำตาเล็ดด้วยความเจ็บปวด

คุณเสี่ยเหมียนผลักเขาออกไป รวบเสื้อผ้าของตัวเอง และลงจากรถด้วยท่าทางตื่นตระหนกอย่างรวดเร็ว เธอวิ่งเร็วเท่าที่จะทำได้ โดยไม่สนใจว่าสิ่งรอบข้างคืออะไร

คุณกู้หนานมองดูเธอค่อย ๆ หายตัวไป เขาได้แต่ยืนบิดตัวไปมา เพราะความเจ็บทำให้เขาไม่สามารถวิ่งตามเธอไปได้ แต่ด้วยความแค้นของเขา เขาตะโกนออกไปอย่างสุดเสียงว่า “คุณเสี่ยเหมียน…”

คุณกู้หนานไม่ยอมปล่อยคุณเสี่ยเหมียนไปง่ายๆแบบนี้แน่ เขารับความจริงไม่ได้ว่าเขาถูกแฟนสาวหักหลัง โดยไปนอนกับคนอื่นก่อนที่เขาจะมีอะไรกับเธอ ความแค้นปกคลุมอยู่เต็มหัวใจของเขา เขาสาบานกับตัวเองว่าจะต้องให้เสี่ยเหมียนกับไอ้ผู้ชายคนนั้นชดใช้กับสิ่งนี้ให้ได้!

หลังจากที่เขาพยายามตั้งหลัก เขานึกได้ถึงเสียงแตรรถที่ส่งเสียงขัดจังหวะของเขากับคุณเสี่ยเหมียนได้ในทันที เขาลงจากรถของเขาไปเพื่อมองหารถนั่นในทันที

แต่แล้วเขาก็ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อทันทีที่เห็นรถมายบัคที่คุ้นเคยจอดอยู่ไม่ไกล เขาไม่เพียงแต่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของรถเท่านั้น แต่เขายังรู้สึกกลัวเจ้าของรถคันนั้นอีกด้วย

ชายเจ้าของรถได้เดินออกมาจากรถและเดินตรงไปที่คุณกู้หนานด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและจ้องมองเขาด้วยสีหน้าเย็นชาราวกับน้ำแข็ง

คุณกู้หนานเอามือจัดผม จัดเสื้อผ้าและยืนตัวตรงขณะมองไปยังชายที่เดินเข้ามาหาเขา

นั่นคือคุณกู้ถิงเจว๋ลูกชายบุญธรรมของคุณปู่ของเขา จึงถือได้ว่ามีศักดิ์เป็นคุณอา คุณถิงเจว๋มีอายุมากกว่าเขาเพียงสามปี แม้ว่าคุณถิงเจว๋อายุยังน้อย แต่เขาเคยดำรงตำแหน่งประทานบริษัทของธุรกิจครอบครัวของพวกเขา คุณกู้หนานเคยได้ยินชื่อเสียงความก้าวร้าวของคุณอาของเขา เขาจึงมีความยำเกรงคุณอาของเขามาก

เขาไม่แน่ใจว่าคุณถิงเจว๋รู้ว่าเขาทำอะไรลงไปเมื่อกี้หรือเปล่า เขากลัวมากว่าคุณอาของเขาจะรู้ “คุณอาถิงเจว๋ คุณอามาทำ...“

“ปัง!”

คุณกู้หนานหยุดพูดอย่างกะทันหันและทำตัวไม่ถูก เมื่อคุณถิงเจว๋เดินปรี่เข้ามาและชกหน้าเขาอย่างแรง

คุณกู้หนานจำไม่ได้ว่าเขากำลังจะพูดว่าอะไร ได้แต่ยืนตกตะลึงกับหมัดของคุณถิงเจว๋ “อะไรกันครับ คุณอา?”

ทว่าถิงเจว๋ก็ไม่อธิบายอะไรออกมาว่าทำไมเขาถึงต่อยคุณกู้หนาน แต่กลับต่อยเข้าไปที่ท้องของเขาอย่างแรงอีกครั้ง

ทำให้กู้หนานลงไปนอนกองกับพื้นทันที ต่อให้เขาจะเคารพถิงเจว๋มากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่อาจที่จะทนให้ถิงเจว๋ทำร้ายเขาต่อไปได้ เขาเลยท้วงกลับ “อาถิงเจว๋ นี่มันอะไรกัน?”

เมื่อถิงเจว๋ได้ยินคำถามของกูหนาน เขาก็ยิ่งไม่พอใจ เขาต่อยรัวไปที่กูหนานอย่างไม่ยั้งมือ ราวกับต้องการให้เขาตายคามือ

คุณกู้หนานรู้ว่าเขาสู้กับคุณอาของเขาไม่ได้ และด้วยสถานะของคุณถิงเจว๋ในครอบครัวนี้ยิ่งทำให้เขาไม่กล้าสู้กลับ เขาได้แต่ทนต่อความเจ็บปวดนี้ จนเขาทนไมไหวในที่สุด

หลังจากคุณถิงเจว๋ทำจนหนำใจ คุณถิงเจว๋จากไปไม่แม้จะอธิบายว่าเขาทำลงไปเพราะอะไร มีเพียงเสิ่นห้าวเท่านั้นที่เป็นคนพาคุณกู้หนานไปโรงพยาบาล

หลังจากที่ได้รับการรักษาอาการบาดเจ็บที่โรงพยาบาล คุณกู้หนานยังคงมีอาการบาดเจ็บ แต่ที่เขาสงสัยก็คือ คุณถิงเจว๋ทำร้ายเขาแบบนี้ทำไมกันนะ

ทั้งที่จริงแล้วคุณถิงคุณเจว๋ใจดีกับเขามากให้ทั้งการศึกษาและโอกาสและสิทธิพิเศษ คุณถิงเจว๋ให้อภัยกับเรื่องที่เขาทำเสมอตราบใดที่ไม่ทำให้ชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลเสื่อมเสีย

คุณกู้หนานคิดไปว่า หรืออาจจะเป็นเพราะคุณถิงเจว๋รู้เรื่องที่เขาโดนจับขึ้นโรงพักกันนะ

ยิ่งคุณกู้หนานคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขายิ่งมั่นใจว่าเป็นเรื่องนี้แน่ๆ ‘ใช่ ต้องเป็นเหตุผลนี้แน่ ๆ’ เขาคิดอย่างนั้น เขาคิดว่าที่คุณถิงเจว๋ทำกับเขาแบบนี้ไม่ได้เป็นเพราะว่าสิ่งที่คุณกู้หนานทำกับคุณเสี่ยเหมียน เพราะคุณถิงเจว๋คงไม่มานั่งเสียเวลาเพื่อปกป้องคนแปลกหน้าอย่างเธอ พระเจ้า!

ต่อไปเขาคงต้องระวังไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก แต่สำหรับคุณเสี่ยเหมียน... เธอกล้าดียังไงมาทรยศเขา! เขาสาบานกับตัวเองว่ายังไงเขาก็ต้องตามหาผู้ชายคนนั้นให้ได้ เขาจะเป็นคนชำระแค้นกับคนที่มาเป็นชู้กับแฟนสาวของเขาให้ได้!

คุณเสี่ยเหมียนใช้ชีวิตอย่างสงบไร้การกวนใจจากคุณกู้หนาน เพราะเขารักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลสองสามวันแล้ว แต่ข่าวการเลิกกันของพวกเขาได้แพร่กระจายเป็นไฟลามทุ่ง บวกกับคุณโยว่หงที่แกล้งเล่นละครต่อหน้าทุกคนในบริษัท ทำให้ทุกคนคิดว่าเสี่ยเหมียนเป็นผู้หญิงไร้ยางอายที่นอกใจแฟนของตัวเอง

คุณเสี่ยเหมียนได้แต่หัวเราะเยาะกับความคิดนั้น ‘เธอกำลังพูดถึงตัวเองอยู่หรือเปล่า?’ เสี่ยเหมียนครุ่นคิดว่า โยว่หงทำไมถึงไร้ยางอายได้มากขนาดนี้ ถึงกับแต่งเรื่องเพื่อใส่ร้ายตัวเอง

แต่ต่อให้เธอจะปฏิเสธเพื่อที่จะปกป้องตัวเองมากแค่ไหน เธอก็ยังได้รับผลกระทบจากข่าวลือนี้อยู่ดี เธอไม่เพียงแต่โดนลดตำแหน่งโดยคุณ ฮวา อีกทั้งยังตกเป็นผู้ช่วยของคุณโยว่หงด้วย

ยิ่งทำให้คุณโยว่หงรู้สึกว่าตัวเองเอาชนะคุณเสี่ยเหมียนได้อีกครั้ง คุณโยว่หงอิจฉาคุณเสี่ยเหมียนมาตลอดเพราะด้วยพรสวรรค์ของเธอในการออกแบบเครื่องประดับที่ไม่มีใครเทียบชั้นกับเธอได้เลย ‘แล้วไง?’ คุณโยว่หงหัวเราะเยาะคุณเสี่ยเหมียนที่เธอโดนลดขั้น แล้วจากนี้ต่อไปคุณเสี่ยเหมียนต้องทำตามที่เธอสั่งทุกอย่าง!

วันหนึ่ง โยว่หงจงใจสั่งงานเสี่ยเหมือนเยอะมากปกติอีก ทำให้เสี่ยเหมียนต้องอยู่ทำงานต่อจนดึก

วันนั้นกว่าคุณเสี่ยเหมียนจะทำงานเสร็จก็ปาไปเกือบสามทุ่มแล้ว เมื่อเธอออกจากบริษัทไป เธอพบว่าทุกคนกลับบ้านหมดแล้ว และเหลือเธอเพียงคนเดียวในบริษัท

เธอเตรียมเก็บข้าวของก่อนออกไป และเดินออกไปที่ประตูแต่กลับพบว่าประตูนั้นได้ถูกล็อคจากด้านนอก

คุณเสี่ยเหมียนไม่สงสัยเลยว่าใครเป็นคนทำ คุณโยว่หงเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แน่ ๆ

เธอกำลังสับสนกระวนกระวายหาทางที่จะออกไปจากที่นี่ แต่จู่ๆเธอก็ได้ยินเสียง ‘พับ’ ไม่นานหลังจากนั้น ไฟในบริษัทก็ดับลง และในทันใดทั้งบริษัทก็ถูกปกคลุมไปด้วยความมืด

หน้าของคุณเสี่ยเหมียนซีดเผือก เธอเริ่มรู้สึกอึดอัดและบรรยากาศที่มืดมิดทำให้เธอนึกถึงประสบการณ์อันเจ็บปวดในวัยเด็กของเธอที่เคยถูกลักพาตัว

แล้วคุณโยว่หงเองก็รู้เรื่องนี้ดีเพราะพวกเขาเป็นเพื่อนกันมานาน

ในบริษัทมืดเกินกว่าจะมองเห็นอะไร คุณเสี่ยเหมียนรวบรวมสติเพื่อคลำหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของเธอ และเธอก็เริ่มกดเบอร์

โทรหาเพื่อนร่วมงานสองสามคนเพื่อขอความช่วยเหลือ พวกเขาทั้งหมดปัดเธอพร้อมกับแต่งเรื่องขึ้นมาเป็นข้ออ้างก่อนที่จะตัดสายเธอไปอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าโยว่หงมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย

คุณเสี่ยเหมียนมีเพื่อนไม่มาก และที่เลวร้ายไปกว่านั้น เพื่อนของเธอไม่ได้อาศัยอยู่แถวนี้

คุณเสี่ยเหมียนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจโทรหาคุณกู้หนาน อย่างน้อยที่สุด เธอก็หวังว่าเขาจะช่วยเหลือเธอเพื่อเห็นแก่ความสัมพันธ์ที่พวกเขาเคยมี

แต่โชคก็ไม่เข้าข้างคุณเสี่ยเหมียน คุณโยว่หงเป็นคนรับโทรศัพท์ของคุณกู้หนาน

ด้านปลายสายกำลังครางเสียงกระเส่า เธอคิดว่าคุณโยว่หงตั้งใจจะยั่วยุเธอ และแสดงว่าเธอใกล้ชิดกับคุณกู้หนานมากแค่ไหน เธอยังได้ยินคุณกู้หนานเสียงหอบอยู่ด้านหลัง

คุณเสี่ยเหมียนรู้สึกขยะแขยงกับเสียงนี้ ก่อนที่เธอจะวางสายไปอย่างรวดเร็ว

เธอรู้ว่ามันโง่มากที่เธอโทรหาคุณกู้หนานเพื่อขอความช่วยเหลือ

หลังจากโทษตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง คุณเสี่ยเหมียนนั่งพิงกำแพงและถือโทรศัพท์แน่น โดยไม่รู้ว่าจะขอความช่วยเหลือจากใคร

เธอถูกปกคลุมด้วยความมืดและความเงียบที่น่าขนลุกรอบๆห้อง คุณเสี่ยเหมียนหวาดกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ เวลาก็ยังคงเดินต่อไป ความทรงจำอันเจ็บปวดจากวัยเด็กของเธอเริ่มตอกย้ำขึ้นเรื่อยๆ จากความกังวลของเธอประกอบกับความมืดรอบตัว ความสิ้นหวังและความกลัวกลับเข้ามาในหัวของเธออีกครั้ง

“ไม่ ฉันอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้...” เสี่ยเหมียนรู้สึกใจหายวาบ เหงื่อหยดเล็ก ๆ ไหลออกจากหน้าผากของเธอ เธอกำโทรศัพท์แน่น เลื่อนหน้าจอขึ้นลง จนกระทั่งชื่อ “คุณถิงเจว๋” ปรากฏขึ้น

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่2 บทที่ 2 เธอมันขาดสติ3 บทที่ 3 สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้4 บทที่ 4 รอยดูดที่คอ5 บทที่ 5 ท่ามกลางความมืด6 บทที่ 6 คุณยั่วยวนผมก่อน7 บทที่ 7 เพ้อเจ้อ8 บทที่ 8 กล้าดียังไงมาทำร้ายเธอ9 บทที่ 9 ชู้รัก10 บทที่ 10 ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่11 บทที่ 11 ดูเหมือนว่าคุณยังไม่เป็นคนว่านอนสอนง่าย12 บทที่ 12 ไม่ต่างจากขยะ13 บทที่ 13 เสี่ยเหมียนออกจากการแข่งขันไปซะ14 บทที่ 14 ขยะ15 บทที่ 15 ยินดีด้วย16 บทที่ 16 คุณถูกไล่ออก17 บทที่ 17 ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง18 บทที่ 18 ไม่ยกโทษให้19 บทที่ 19 อย่าคิดที่จะทรยศฉัน20 บทที่ 20 ไม่มีเวลาเล่นด้วย21 บทที่ 21 กลับคำ22 บทที่ 22 ประดับตัวเองด้วยขนนกที่ยืมมา23 บทที่ 23 จูบละแสน24 บทที่ 24 จูบจนกว่าคุณจะล้มละลาย25 บทที่ 25 หน้าไม่อาย26 บทที่ 26 ความจริงปรากฏ27 บทที่ 27 ขอโทษ28 บทที่ 28 ฉันเป็นคนกินง่าย29 บทที่ 29 ทำไมไม่ฟัง30 บทที่ 30 เป็นเด็กดีและกินข้าวให้ตรงเวลา31 บทที่ 31 จูบผม32 บทที่ 32 ฝันกลางวัน33 บทที่ 33 ไร้เดียงสาแต่น่ารัก34 บทที่ 34 นี่คุณบ้าไปแล้วหรอ 35 บทที่ 35 สเปรย์พริกไทย36 บทที่ 36 ต่างกันยังไง37 บทที่ 37 ทำวันนี้ให้ดีที่สุด38 บทที่ 38 ชู้รัก39 บทที่ 39 ฉันขอร้องคุณอย่าออกไปเลยนะคะ40 บทที่ 40 นี่คุณรอให้ผมจูบคุณอยู่ใช่ไหม41 บทที่ 41 ขึ้นอยู่กับคุณแล้วหล่ะ42 บทที่ 42 ผมไม่ได้ทำผมไม่รู้เรื่อง43 บทที่ 43 จูบผมก่อนสิ44 บทที่ 44 คุณไม่ต้องการฉันแล้วเหรอ?45 บทที่ 45 อย่าติดต่อผม46 บทที่ 46 พวกเขาหลอกฉัน47 บทที่ 47 คุณวางแผนอะไรไว้48 บทที่ 48 คุณมันใจอ่อน49 บทที่ 49 ภัยธรรมชาติ50 บทที่ 50 เขาเป็นใครกันแน่51 บทที่ 51 ถ้าจะตาย ก็ตายไปด้วยกัน52 บทที่ 52 คำโกหก53 บทที่ 53 คุณกำลังผลักไสผมเหรอ?54 บทที่ 54 ตายอย่างเจ็บปวด55 บทที่ 55 คำมั่นสัญญา56 บทที่ 56 เสี่ยเหมียนล่ะ?57 บทที่ 57 เผาสะพานหลังจากข้ามมัน58 บทที่ 58 ฉันก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน59 บทที่ 59 ให้ผมกอดคุณเถอะ60 บทที่ 60 อร่อยไหม?61 บทที่ 61 ตายใต้ดอกโบตั๋น เป็นผีก็คุ้มค่า62 บทที่ 62 ไป๋เสี่ยเหมียนกับงานเลี้ยงฉลอง63 บทที่ 63 ชุดเดรสที่เหมือนกัน64 บทที่ 64 อย่าหาว่าฉันหยาบคายแล้วกัน65 บทที่ 65 ไม่มีการศึกษา66 บทที่ 66 ผมจะหักขาคุณ67 บทที่ 67 ต่างก็แสดงละคร68 บทที่ 68 แต่งงาน?69 บทที่ 69 คุกเข่าขอโทษ70 บทที่ 70 ออกไปเดี๋ยวนี้71 บทที่ 71 ผิดหวังในตัวเธอจริง ๆ72 บทที่ 72 เมื่อถิงเจว๋ไม่สบาย73 บทที่ 73 ใครอนุญาตให้เธอแตะต้องฉัน?74 บทที่ 74 ยินดีด้วย คุณทำสำเร็จแล้ว75 บทที่ 75 กู้หนาน เราเลิกกันเถอะ76 บทที่ 76 เล่นกับพี่ชาย77 บทที่ 77 เลิกกันอย่างมีความสุข78 บทที่ 78 ใครเป็นมือที่สามกัน79 บทที่ 79 ชดใช้ค่าทำขวัญให้ฉันสิบล้าน80 บทที่ 80 ไปทางไหนก็เจอ81 บทที่ 81 คุณท้อง?82 บทที่ 82 คุณต้องทำแท้ง83 บทที่ 83 ลูกต้องเป็นของฉันคนเดียว84 บทที่ 84 คุณกล้าปฏิเสธผมงั้นเหรอ?85 บทที่ 85 คุณตั้งใจทำใช่ไหม?86 บทที่ 86 น่ารักอะไรอย่างนี้87 บทที่ 87 เรียกเธอว่าคุณเสี่ยเหมียน88 บทที่ 88 ผมไม่อยากคุยกับคนดื้อรั้น89 บทที่ 89 กล้าดียังไงมายุ่งกับผู้หญิงของฉัน?90 บทที่ 90 เธอกำลังขู่ฉันอย่างงั้นเหรอ?91 บทที่ 91 ลูกของเราจะต้องไม่ซื่อบื้อเหมือนเธอ92 บทที่ 92 ฉันให้ทานเธอ เข้าใจไหม?”93 บทที่ 93 ฉันไม่ได้รักคุณอีกต่อไปแล้ว94 บทที่ 94 ลูกดิ้นแล้ว!95 บทที่ 95 ฉันบอกว่าเธอเหมาะสมก็คือเหมาะสม96 บทที่ 96 หมุดเจ้าปัญหา97 บทที่ 97 ถิงเจว๋คนตาบอด98 บทที่ 98 เขาบ้าไปแล้ว99 บทที่ 99 การศึกษาก่อนคลอด100 บทที่ 100 คุณไม่ได้ตั้งท้องเหรอ?