ดวงตาของเสี่ยเหมียนเบิกกว้างด้วยความตกใจและแปลกใจกับสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ เธอได้ยินเสียงกระดูกหักได้อย่างชัดเจน...

ใบหน้าของเลขาหลี่บิดเบี้ยวอย่างเจ็บปวด เขากรีดร้องราวกับหมูที่กำลังโดนเฉือด

ไม่กี่นาทีต่อมา ในที่สุดถิงเจว๋ก็หยุดเหยียบมือของเลขาหลี่ เขาถูรองเท้าไปกับพรมข้างเลขาหลี่เพื่อเช็ดเลือดของเขาออก สีหน้าของเขาแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกขยะแขยงที่มีต่อชายที่นอนกองอยู่บนพื้น

เสี่ยเหมียนโล่งใจที่ถิงเจว๋ไม่ได้ฆ่าเลขาหลี่

ถ้าถิงเจว๋ฆ่าเขา เธอคงหนีไม่พ้นข้อกล่าวหาแน่ ๆ มันง่ายที่คนอย่างถิงเจว๋ที่จะไม่เกรงกลัวกับการต้องเผชิญกับสถานการณ์เหล่านี้ แต่เธอเป็นแค่คนธรรมดาไม่ได้มีฐานะทางสังคมอะไร เธอจะต้องเจอปัญหามากมายที่จะตามมาจากเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างแน่นอน

ในขณะที่เธอกำลังคิดว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป เธอกลับได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างนอกห้อง หัวใจของเธอแทบจะหยุดเต้น

หรือว่าจะมีใครได้ยินเสียงผิดปกติก็เลยเดินมาตรวจสอบดู？ แล้วเธอจะทำยังไง？

“คุณ ถิงเจว๋... เสี่ยเหมียนหันกลับมามองถิงเจว๋ที่ยืนอยู่ที่นั่นอย่างไร้ความรู้สึก เธอรีบดึงมือของเขาและพูดว่า “ฉันขอโทษนะคะ！”

……

ในเวลาเดียวกันนั้นเสียงฝีเท้าที่ดังอยู่ข้างนอกประตูนั้น เป็นเสียงฝีเท้าของกู้หนานกับโยว่หงที่กำลังเดินจับมือกันมา เพื่อที่จะเข้ามาห้องของคุณเสี่ยเหมียน โยว่หงยังคงสุมไฟโกรธให้กับกู้หนานต่อว่า “พี่หนาน ฉันไม่คิดว่าเราควรตำหนิเสี่ยเหมียนหรอกค่ะ เธอเลิกกับพี่ไปแล้ว เธอก็เลยพยายามที่จะหาคนอื่นเพื่อมาอยู่ด้วย หรือไม่ เธออาจอยากจะเอาชนะการแข่งขันครั้งนี้มากจนต้องติดสินบนกรรมการผู้ตัดสินก็ได้ค่ะ...”

“หุบปาก！” กู้หนานขัดจังหวะโยว่หงอย่างหยาบคายและผลักมือเธอออกไป ขณะที่เขารีบเข้าไปที่ห้องของเสี่ยเหมียน

ประตูก็เปิดกว้าง เสี่ยเหมียนยืนอยู่กลางห้องด้วยสีหน้าว่างเปล่า ที่เท้าของเธอมีชายคนหนึ่งที่เพิ่งถูกทำร้ายจนแทบจะหมดสติ

กู้หนานตกตะลึงและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ใบหน้าของเขาเขร่งขรึมพลางถามว่า “คุณเสี่ยเหมียน คุณกำลังทำอะไร ？ ！”

โยว่หงตกใจยิ่งกว่าเมื่อเห็นภาพที่เกิดขึ้น ทำไมเธอไม่นอนกับเลขาหลี่？ แล้วทำไมเลขาหลี่ถึงได้นอนอยู่บนพื้น แถมสภาพยังเหมือนกับคนที่ถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ？ ‘นี่มันอะไรกันเนี่ย？

กู้หนานและโยว่หงปรากฏตัวได้ทันเวลาพอดี ถ้าเสี่ยเหมียนยังดูไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น แสดงว่าเธอนั้นไร้เดียงสาและโง่จนเกินจะบรรยาย แต่โชคดีที่เธอไม่ได้เป็นแบบนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะถิงเจว๋เข้ามาช่วยเธอเอาไว้ เธอคงต้องโดนกับดักที่โยว่หงวางเอาไว้เป็นแน่

แต่สิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดในตอนนี้คือหัวหน้าใหญ่ที่อยู่ในห้องนี้ให้ความร่วมมือกับเธอ และอย่าให้ใครเห็นเขาว่าอยู่ในห้องนี้

ต่อให้เขาจะเลิกกันไปแล้ว กู้หนานก็คงยังต้องการที่จะค้นหาชู้รักของเธอให้เจอ เธอไม่อยากจะคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้ากู้หนานรู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือถิงเจว๋！

“พวกคุณคิดว่าไงล่ะ？” เสี่ยเหมียนชำเลืองมองพวกเขาอย่างเย็นชา จากนั้นเธอก็ขึ้นเสียง “ผู้ชายคนนี้พยายามจะข่มขืนฉัน！ ก็อย่างที่เห็นนี่แหละ ฉันทำเพื่อป้องกันตัว！”

เธอได้แต่นิ่งหลังพูดออกไปแบบนั้น แต่ลึกลงไปแล้วเธอรู้สึกผิดโดยไร้เหตุผล

“เป็นไปได้ยังไง！” กู้หนานเบือนหน้าหนีเสี่ยเหมียน และพยายามมองดูรอบ ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทุกอย่างมันช่างดูไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย “แมลงวันมันก็มักจะมาตอมขี้！

ถ้าคุณไร้เดียงสาขนาดนั้น ทำไมเขาถึงมาหาคุณละ？”

ยิ่งไปกว่านั้นเสี่ยเหมียนไม่มีทางทำเรื่องอะไรแบบนี้ได้แน่ แค่ต่อสู้กับโยว่หงเธอยังเอาชนะได้ยากเลย เธอสามารถเอาชนะผู้ชายที่ตัวใหญ่ขนาดนั้นอย่างโหดเหี้ยมได้อย่างไร？ ‘ต้องมีคนช่วยเธอแน่！’

โยว่หงและกู้หนานมีความคิดเห็นตรงกัน พวกเขาต้องการเข้าไปค้นดูในห้องแต่ก็ต้องถูกเสี่ยเหมียนขวางเอาไว้

“ทำไมกรรมการคนนี้ถึงได้มาหาฉัน？ คุณไม่ถามคำถามนี้กับคนรักของคุณล่ะ?” เสี่ยเหมียนพูดแหน็บแนม “โยว่หง มันไม่ได้เป็นไปตามแผนของเธอ เธอคงจะผิดหวังมากสินะ?”

โยว่หงทำหน้าเบ้ เธอกัดริมฝีปากแน่น และพูดด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบาว่า “เสี่ยเหมียน เธอพูดแบบนี้ได้ยังไงกัน？ ฉันจะได้ประโยชน์อะไรจากเรื่องนี้หรอ...”

“ว้าว เธอนี่แสดงละครได้เก่งจริงนะ！ เธอควรได้รับรางวัลออสการ์นะ แสดงเก่งขนาดนี้！”

“เสี่ยเหมียน คุณอย่ามาเปลี่ยนเรื่องหน่อยเลย คุณรู้ตัวไหมว่าคุณทำอะไรลงไป！” กู้หนานเริ่มหมดความอดทนและพยายามระงับความโกรธของเขาให้ดีที่สุด เขาแค่ต้องการดูว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องด้วยหรือเปล่า！

เขาผลักเสี่ยเหมียนออก และเดินเข้าไปข้างในห้องของเธอ เสี่ยเหมียนรู้สึกหงุดหงิด เธอไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี เธอตัดสินใจเหยียบเท้าของกู้หนานและผลักเขาอย่างแรง！

กู้หนานเดินโซเซถอยหลังไปสองสามก้าว เขาปะทุด้วยความโกรธและคำรามออกมาว่า “เสี่ยเหมียน เธอซ่อนชู้เอาไว้ข้างในห้องใช่ไหม?”

“คุณเป็นบ้าอะไรของคุณ？ ！” เสี่ยเหมียนก็โกรธเขาเช่นกัน เธอพยายามขัดขวางเขา “อะไรที่ทำให้คุณคิดว่าคุณสามารถเข้าออกห้องของฉันได้ตามใจชอบแบบนี้?” คุณคิดว่าคุณเป็นใคร？ ออกไปเดี๋ยวนี้เลยทั้งสองคน！ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ！”

ยิ่งเสี่ยเหมียนแสดงพฤติกรรมเช่นนี้ ยิ่งกระตุ้นความสงสัยของกู้หนาน “เธออยากให้ฉันออกไปมากนักหรอ?” วันนี้ฉันต้องเข้าไปข้างในให้ได้！”

โยว่หงแค่อยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้ากู้หนานเจอผู้ชายในห้องของเสี่ยเหมียน เธอจะพบกับชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย！

เสี่ยเหมียนพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะขัดขวางเขา แต่เธอก็คงขัดขวางไว้ไม่ได้นาน

“ปัง” ประตูถูกผลักเปิดออกอย่างแรง ไม่มีใครอยู่ข้างใน

“ตอนนี้คุณพอใจหรือยัง?” เสี่ยเหมียนมองกู้หนานด้วยความรังเกียจ ขณะที่เธอพูดกับเขาอย่างเย็นชาว่า “กู้หนาน คุณรู้อะไรไหม ตอนนี้คุณไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงที่ขี้หึงเลย”

“อย่าหลงตัวเองนักเลย เสี่ยเหมียน！” กู้หนานรู้สึกถูกดูหมิ่นโดยคำพูดของเสี่ยเหมียน แต่เขาโต้กลับว่า “ฉัน กู้หนานจะไม่มีวันรักผู้หญิงสกปรกโสโครกอย่างเธอ！”

เสี่ยเหมียนคิดว่าสิ่งที่เลวร้ายที่สุดได้จบลงแล้วและจิตใจของเธอก็สงบนิ่งลงสักที แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่กู้หนานพูด ทำให้เลือดของเธอเดือดพล่านจากข้างใน เธอยิ้มอย่างประชดประชัน “สกปรกงั้นเหรอ？” ไม่มีใครบนโลกนี้สกปรกเท่าคุณอีกแล้ว！” อย่าลืมว่าฉันต่างหากที่เป็นคนทิ้งคุณ！”

กู้หนานเงียบไป เขากัดฟันแน่นด้วยความหงุดหงิดและพูด พลางเน้นแต่ละพยางค์ช้า ๆ “เสี่ยเหมียน สักวันคุณจะอ้อนวอนให้ฉันพาเธอกลับมา！”

คำเหล่านั้นฟังดูคุ้นมาก ไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขามาจากครอบครัวเดียวกัน พวกเขาเกิดมาเพื่อใช้วิธีเดียวกันเพื่อข่มขู่ผู้คน

“ฉันหวังว่าจะไม่เห็นหน้าคุณสองคนอีก！ แล้วอีกอย่างนะ โยว่หงจำไว้ว่าขยะของผู้ชายคนนึงก็สามารถเป็นสมบัติล้ำค่าของคนอื่นได้เช่นกัน เธอว่ามันฟังดูตลกไหม”

‘ตลกเหรอ？ แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องตลก！ ความทุกข์ของเธอนั่นแหละคือความสุขของฉัน！’

โยว่หงคิดในใจ แต่เธอยังคงควบคุมอารมณ์เอาไว้ อย่างกับนางเอกในละครน้ำเน่า

กู้หนานเขารู้ว่าเขากำลังถูกเบี่ยงเบนความสนใจโดยผู้หญิงพวกนี้ ตอนนี้เขานึกขึ้นได้ว่าเขาต้องการค้นห้องของเธอ

เสี่ยเหมียนหงุดหงิดจนไม่รู้จะหงุดหงิดอย่างไงแล้ว กู้หนานกลายเป็นคนเซ้าซี้น่ารำคาญขึ้นมาทันที และเขาจะไม่หยุดถ้าเขายังไม่เจอชู้รักที่ซ่อนอยู่ในห้องของเสี่ยเหมียน แต่เสี่ยเหมียนปล่อยให้กู้หนานเจอถิงเจว๋ในนี้ไม่ได้

เสี่ยเหมียนหมดหนทางที่จะขัดขวางกู้หนานแล้ว ชีวิตของเธอตอนนี้ถูกแขวนอยู่บนเส้นด้าย แต่จู่ ๆ ก็มีเสียงดังมาจากข้างนอก “คุณ คุณกู้หนานครับ！”

ทุกคนหันไปมองตามเสียง และก็พบว่าเป็นเสียงของผู้ช่วยของถิงเจว๋ เสิ่นห้าว

“คุณ กู้หนานครับ คุณ ถิงเจว๋มีเรื่องอยากจะคุยด้วยครับ”