icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 9
ชู้รัก
จำนวนคำ:2073    |    อัปเดตเมื่อ:08/04/2022

ดวงตาของเสี่ยเหมียนเบิกกว้างด้วยความตกใจและแปลกใจกับสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ เธอได้ยินเสียงกระดูกหักได้อย่างชัดเจน...

ใบหน้าของเลขาหลี่บิดเบี้ยวอย่างเจ็บปวด เขากรีดร้องราวกับหมูที่กำลังโดนเฉือด

ไม่กี่นาทีต่อมา ในที่สุดถิงเจว๋ก็หยุดเหยียบมือของเลขาหลี่ เขาถูรองเท้าไปกับพรมข้างเลขาหลี่เพื่อเช็ดเลือดของเขาออก สีหน้าของเขาแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกขยะแขยงที่มีต่อชายที่นอนกองอยู่บนพื้น

เสี่ยเหมียนโล่งใจที่ถิงเจว๋ไม่ได้ฆ่าเลขาหลี่

ถ้าถิงเจว๋ฆ่าเขา เธอคงหนีไม่พ้นข้อกล่าวหาแน่ ๆ มันง่ายที่คนอย่างถิงเจว๋ที่จะไม่เกรงกลัวกับการต้องเผชิญกับสถานการณ์เหล่านี้ แต่เธอเป็นแค่คนธรรมดาไม่ได้มีฐานะทางสังคมอะไร เธอจะต้องเจอปัญหามากมายที่จะตามมาจากเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างแน่นอน

ในขณะที่เธอกำลังคิดว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป เธอกลับได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างนอกห้อง หัวใจของเธอแทบจะหยุดเต้น

หรือว่าจะมีใครได้ยินเสียงผิดปกติก็เลยเดินมาตรวจสอบดู? แล้วเธอจะทำยังไง?

“คุณ ถิงเจว๋... เสี่ยเหมียนหันกลับมามองถิงเจว๋ที่ยืนอยู่ที่นั่นอย่างไร้ความรู้สึก เธอรีบดึงมือของเขาและพูดว่า “ฉันขอโทษนะคะ!”

……

ในเวลาเดียวกันนั้นเสียงฝีเท้าที่ดังอยู่ข้างนอกประตูนั้น เป็นเสียงฝีเท้าของกู้หนานกับโยว่หงที่กำลังเดินจับมือกันมา เพื่อที่จะเข้ามาห้องของคุณเสี่ยเหมียน โยว่หงยังคงสุมไฟโกรธให้กับกู้หนานต่อว่า “พี่หนาน ฉันไม่คิดว่าเราควรตำหนิเสี่ยเหมียนหรอกค่ะ เธอเลิกกับพี่ไปแล้ว เธอก็เลยพยายามที่จะหาคนอื่นเพื่อมาอยู่ด้วย หรือไม่ เธออาจอยากจะเอาชนะการแข่งขันครั้งนี้มากจนต้องติดสินบนกรรมการผู้ตัดสินก็ได้ค่ะ...”

“หุบปาก!” กู้หนานขัดจังหวะโยว่หงอย่างหยาบคายและผลักมือเธอออกไป ขณะที่เขารีบเข้าไปที่ห้องของเสี่ยเหมียน

ประตูก็เปิดกว้าง เสี่ยเหมียนยืนอยู่กลางห้องด้วยสีหน้าว่างเปล่า ที่เท้าของเธอมีชายคนหนึ่งที่เพิ่งถูกทำร้ายจนแทบจะหมดสติ

กู้หนานตกตะลึงและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ใบหน้าของเขาเขร่งขรึมพลางถามว่า “คุณเสี่ยเหมียน คุณกำลังทำอะไร ? !”

โยว่หงตกใจยิ่งกว่าเมื่อเห็นภาพที่เกิดขึ้น ทำไมเธอไม่นอนกับเลขาหลี่? แล้วทำไมเลขาหลี่ถึงได้นอนอยู่บนพื้น แถมสภาพยังเหมือนกับคนที่ถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ? ‘นี่มันอะไรกันเนี่ย?

กู้หนานและโยว่หงปรากฏตัวได้ทันเวลาพอดี ถ้าเสี่ยเหมียนยังดูไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น แสดงว่าเธอนั้นไร้เดียงสาและโง่จนเกินจะบรรยาย แต่โชคดีที่เธอไม่ได้เป็นแบบนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะถิงเจว๋เข้ามาช่วยเธอเอาไว้ เธอคงต้องโดนกับดักที่โยว่หงวางเอาไว้เป็นแน่

แต่สิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดในตอนนี้คือหัวหน้าใหญ่ที่อยู่ในห้องนี้ให้ความร่วมมือกับเธอ และอย่าให้ใครเห็นเขาว่าอยู่ในห้องนี้

ต่อให้เขาจะเลิกกันไปแล้ว กู้หนานก็คงยังต้องการที่จะค้นหาชู้รักของเธอให้เจอ เธอไม่อยากจะคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้ากู้หนานรู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือถิงเจว๋!

“พวกคุณคิดว่าไงล่ะ?” เสี่ยเหมียนชำเลืองมองพวกเขาอย่างเย็นชา จากนั้นเธอก็ขึ้นเสียง “ผู้ชายคนนี้พยายามจะข่มขืนฉัน! ก็อย่างที่เห็นนี่แหละ ฉันทำเพื่อป้องกันตัว!”

เธอได้แต่นิ่งหลังพูดออกไปแบบนั้น แต่ลึกลงไปแล้วเธอรู้สึกผิดโดยไร้เหตุผล

“เป็นไปได้ยังไง!” กู้หนานเบือนหน้าหนีเสี่ยเหมียน และพยายามมองดูรอบ ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทุกอย่างมันช่างดูไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย “แมลงวันมันก็มักจะมาตอมขี้!

ถ้าคุณไร้เดียงสาขนาดนั้น ทำไมเขาถึงมาหาคุณละ?”

ยิ่งไปกว่านั้นเสี่ยเหมียนไม่มีทางทำเรื่องอะไรแบบนี้ได้แน่ แค่ต่อสู้กับโยว่หงเธอยังเอาชนะได้ยากเลย เธอสามารถเอาชนะผู้ชายที่ตัวใหญ่ขนาดนั้นอย่างโหดเหี้ยมได้อย่างไร? ‘ต้องมีคนช่วยเธอแน่!’

โยว่หงและกู้หนานมีความคิดเห็นตรงกัน พวกเขาต้องการเข้าไปค้นดูในห้องแต่ก็ต้องถูกเสี่ยเหมียนขวางเอาไว้

“ทำไมกรรมการคนนี้ถึงได้มาหาฉัน? คุณไม่ถามคำถามนี้กับคนรักของคุณล่ะ?” เสี่ยเหมียนพูดแหน็บแนม “โยว่หง มันไม่ได้เป็นไปตามแผนของเธอ เธอคงจะผิดหวังมากสินะ?”

โยว่หงทำหน้าเบ้ เธอกัดริมฝีปากแน่น และพูดด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบาว่า “เสี่ยเหมียน เธอพูดแบบนี้ได้ยังไงกัน? ฉันจะได้ประโยชน์อะไรจากเรื่องนี้หรอ...”

“ว้าว เธอนี่แสดงละครได้เก่งจริงนะ! เธอควรได้รับรางวัลออสการ์นะ แสดงเก่งขนาดนี้!”

“เสี่ยเหมียน คุณอย่ามาเปลี่ยนเรื่องหน่อยเลย คุณรู้ตัวไหมว่าคุณทำอะไรลงไป!” กู้หนานเริ่มหมดความอดทนและพยายามระงับความโกรธของเขาให้ดีที่สุด เขาแค่ต้องการดูว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องด้วยหรือเปล่า!

เขาผลักเสี่ยเหมียนออก และเดินเข้าไปข้างในห้องของเธอ เสี่ยเหมียนรู้สึกหงุดหงิด เธอไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี เธอตัดสินใจเหยียบเท้าของกู้หนานและผลักเขาอย่างแรง!

กู้หนานเดินโซเซถอยหลังไปสองสามก้าว เขาปะทุด้วยความโกรธและคำรามออกมาว่า “เสี่ยเหมียน เธอซ่อนชู้เอาไว้ข้างในห้องใช่ไหม?”

“คุณเป็นบ้าอะไรของคุณ? !” เสี่ยเหมียนก็โกรธเขาเช่นกัน เธอพยายามขัดขวางเขา “อะไรที่ทำให้คุณคิดว่าคุณสามารถเข้าออกห้องของฉันได้ตามใจชอบแบบนี้?” คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? ออกไปเดี๋ยวนี้เลยทั้งสองคน! ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ!”

ยิ่งเสี่ยเหมียนแสดงพฤติกรรมเช่นนี้ ยิ่งกระตุ้นความสงสัยของกู้หนาน “เธออยากให้ฉันออกไปมากนักหรอ?” วันนี้ฉันต้องเข้าไปข้างในให้ได้!”

โยว่หงแค่อยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้ากู้หนานเจอผู้ชายในห้องของเสี่ยเหมียน เธอจะพบกับชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย!

เสี่ยเหมียนพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะขัดขวางเขา แต่เธอก็คงขัดขวางไว้ไม่ได้นาน

“ปัง” ประตูถูกผลักเปิดออกอย่างแรง ไม่มีใครอยู่ข้างใน

“ตอนนี้คุณพอใจหรือยัง?” เสี่ยเหมียนมองกู้หนานด้วยความรังเกียจ ขณะที่เธอพูดกับเขาอย่างเย็นชาว่า “กู้หนาน คุณรู้อะไรไหม ตอนนี้คุณไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงที่ขี้หึงเลย”

“อย่าหลงตัวเองนักเลย เสี่ยเหมียน!” กู้หนานรู้สึกถูกดูหมิ่นโดยคำพูดของเสี่ยเหมียน แต่เขาโต้กลับว่า “ฉัน กู้หนานจะไม่มีวันรักผู้หญิงสกปรกโสโครกอย่างเธอ!”

เสี่ยเหมียนคิดว่าสิ่งที่เลวร้ายที่สุดได้จบลงแล้วและจิตใจของเธอก็สงบนิ่งลงสักที แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่กู้หนานพูด ทำให้เลือดของเธอเดือดพล่านจากข้างใน เธอยิ้มอย่างประชดประชัน “สกปรกงั้นเหรอ?” ไม่มีใครบนโลกนี้สกปรกเท่าคุณอีกแล้ว!” อย่าลืมว่าฉันต่างหากที่เป็นคนทิ้งคุณ!”

กู้หนานเงียบไป เขากัดฟันแน่นด้วยความหงุดหงิดและพูด พลางเน้นแต่ละพยางค์ช้า ๆ “เสี่ยเหมียน สักวันคุณจะอ้อนวอนให้ฉันพาเธอกลับมา!”

คำเหล่านั้นฟังดูคุ้นมาก ไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขามาจากครอบครัวเดียวกัน พวกเขาเกิดมาเพื่อใช้วิธีเดียวกันเพื่อข่มขู่ผู้คน

“ฉันหวังว่าจะไม่เห็นหน้าคุณสองคนอีก! แล้วอีกอย่างนะ โยว่หงจำไว้ว่าขยะของผู้ชายคนนึงก็สามารถเป็นสมบัติล้ำค่าของคนอื่นได้เช่นกัน เธอว่ามันฟังดูตลกไหม”

‘ตลกเหรอ? แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องตลก! ความทุกข์ของเธอนั่นแหละคือความสุขของฉัน!’

โยว่หงคิดในใจ แต่เธอยังคงควบคุมอารมณ์เอาไว้ อย่างกับนางเอกในละครน้ำเน่า

กู้หนานเขารู้ว่าเขากำลังถูกเบี่ยงเบนความสนใจโดยผู้หญิงพวกนี้ ตอนนี้เขานึกขึ้นได้ว่าเขาต้องการค้นห้องของเธอ

เสี่ยเหมียนหงุดหงิดจนไม่รู้จะหงุดหงิดอย่างไงแล้ว กู้หนานกลายเป็นคนเซ้าซี้น่ารำคาญขึ้นมาทันที และเขาจะไม่หยุดถ้าเขายังไม่เจอชู้รักที่ซ่อนอยู่ในห้องของเสี่ยเหมียน แต่เสี่ยเหมียนปล่อยให้กู้หนานเจอถิงเจว๋ในนี้ไม่ได้

เสี่ยเหมียนหมดหนทางที่จะขัดขวางกู้หนานแล้ว ชีวิตของเธอตอนนี้ถูกแขวนอยู่บนเส้นด้าย แต่จู่ ๆ ก็มีเสียงดังมาจากข้างนอก “คุณ คุณกู้หนานครับ!”

ทุกคนหันไปมองตามเสียง และก็พบว่าเป็นเสียงของผู้ช่วยของถิงเจว๋ เสิ่นห้าว

“คุณ กู้หนานครับ คุณ ถิงเจว๋มีเรื่องอยากจะคุยด้วยครับ”

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่2 บทที่ 2 เธอมันขาดสติ3 บทที่ 3 สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้4 บทที่ 4 รอยดูดที่คอ5 บทที่ 5 ท่ามกลางความมืด6 บทที่ 6 คุณยั่วยวนผมก่อน7 บทที่ 7 เพ้อเจ้อ8 บทที่ 8 กล้าดียังไงมาทำร้ายเธอ9 บทที่ 9 ชู้รัก10 บทที่ 10 ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่11 บทที่ 11 ดูเหมือนว่าคุณยังไม่เป็นคนว่านอนสอนง่าย12 บทที่ 12 ไม่ต่างจากขยะ13 บทที่ 13 เสี่ยเหมียนออกจากการแข่งขันไปซะ14 บทที่ 14 ขยะ15 บทที่ 15 ยินดีด้วย16 บทที่ 16 คุณถูกไล่ออก17 บทที่ 17 ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง18 บทที่ 18 ไม่ยกโทษให้19 บทที่ 19 อย่าคิดที่จะทรยศฉัน20 บทที่ 20 ไม่มีเวลาเล่นด้วย21 บทที่ 21 กลับคำ22 บทที่ 22 ประดับตัวเองด้วยขนนกที่ยืมมา23 บทที่ 23 จูบละแสน24 บทที่ 24 จูบจนกว่าคุณจะล้มละลาย25 บทที่ 25 หน้าไม่อาย26 บทที่ 26 ความจริงปรากฏ27 บทที่ 27 ขอโทษ28 บทที่ 28 ฉันเป็นคนกินง่าย29 บทที่ 29 ทำไมไม่ฟัง30 บทที่ 30 เป็นเด็กดีและกินข้าวให้ตรงเวลา31 บทที่ 31 จูบผม32 บทที่ 32 ฝันกลางวัน33 บทที่ 33 ไร้เดียงสาแต่น่ารัก34 บทที่ 34 นี่คุณบ้าไปแล้วหรอ 35 บทที่ 35 สเปรย์พริกไทย36 บทที่ 36 ต่างกันยังไง37 บทที่ 37 ทำวันนี้ให้ดีที่สุด38 บทที่ 38 ชู้รัก39 บทที่ 39 ฉันขอร้องคุณอย่าออกไปเลยนะคะ40 บทที่ 40 นี่คุณรอให้ผมจูบคุณอยู่ใช่ไหม41 บทที่ 41 ขึ้นอยู่กับคุณแล้วหล่ะ42 บทที่ 42 ผมไม่ได้ทำผมไม่รู้เรื่อง43 บทที่ 43 จูบผมก่อนสิ44 บทที่ 44 คุณไม่ต้องการฉันแล้วเหรอ?45 บทที่ 45 อย่าติดต่อผม46 บทที่ 46 พวกเขาหลอกฉัน47 บทที่ 47 คุณวางแผนอะไรไว้48 บทที่ 48 คุณมันใจอ่อน49 บทที่ 49 ภัยธรรมชาติ50 บทที่ 50 เขาเป็นใครกันแน่51 บทที่ 51 ถ้าจะตาย ก็ตายไปด้วยกัน52 บทที่ 52 คำโกหก53 บทที่ 53 คุณกำลังผลักไสผมเหรอ?54 บทที่ 54 ตายอย่างเจ็บปวด55 บทที่ 55 คำมั่นสัญญา56 บทที่ 56 เสี่ยเหมียนล่ะ?57 บทที่ 57 เผาสะพานหลังจากข้ามมัน58 บทที่ 58 ฉันก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน59 บทที่ 59 ให้ผมกอดคุณเถอะ60 บทที่ 60 อร่อยไหม?61 บทที่ 61 ตายใต้ดอกโบตั๋น เป็นผีก็คุ้มค่า62 บทที่ 62 ไป๋เสี่ยเหมียนกับงานเลี้ยงฉลอง63 บทที่ 63 ชุดเดรสที่เหมือนกัน64 บทที่ 64 อย่าหาว่าฉันหยาบคายแล้วกัน65 บทที่ 65 ไม่มีการศึกษา66 บทที่ 66 ผมจะหักขาคุณ67 บทที่ 67 ต่างก็แสดงละคร68 บทที่ 68 แต่งงาน?69 บทที่ 69 คุกเข่าขอโทษ70 บทที่ 70 ออกไปเดี๋ยวนี้71 บทที่ 71 ผิดหวังในตัวเธอจริง ๆ72 บทที่ 72 เมื่อถิงเจว๋ไม่สบาย73 บทที่ 73 ใครอนุญาตให้เธอแตะต้องฉัน?74 บทที่ 74 ยินดีด้วย คุณทำสำเร็จแล้ว75 บทที่ 75 กู้หนาน เราเลิกกันเถอะ76 บทที่ 76 เล่นกับพี่ชาย77 บทที่ 77 เลิกกันอย่างมีความสุข78 บทที่ 78 ใครเป็นมือที่สามกัน79 บทที่ 79 ชดใช้ค่าทำขวัญให้ฉันสิบล้าน80 บทที่ 80 ไปทางไหนก็เจอ81 บทที่ 81 คุณท้อง?82 บทที่ 82 คุณต้องทำแท้ง83 บทที่ 83 ลูกต้องเป็นของฉันคนเดียว84 บทที่ 84 คุณกล้าปฏิเสธผมงั้นเหรอ?85 บทที่ 85 คุณตั้งใจทำใช่ไหม?86 บทที่ 86 น่ารักอะไรอย่างนี้87 บทที่ 87 เรียกเธอว่าคุณเสี่ยเหมียน88 บทที่ 88 ผมไม่อยากคุยกับคนดื้อรั้น89 บทที่ 89 กล้าดียังไงมายุ่งกับผู้หญิงของฉัน?90 บทที่ 90 เธอกำลังขู่ฉันอย่างงั้นเหรอ?91 บทที่ 91 ลูกของเราจะต้องไม่ซื่อบื้อเหมือนเธอ92 บทที่ 92 ฉันให้ทานเธอ เข้าใจไหม?”93 บทที่ 93 ฉันไม่ได้รักคุณอีกต่อไปแล้ว94 บทที่ 94 ลูกดิ้นแล้ว!95 บทที่ 95 ฉันบอกว่าเธอเหมาะสมก็คือเหมาะสม96 บทที่ 96 หมุดเจ้าปัญหา97 บทที่ 97 ถิงเจว๋คนตาบอด98 บทที่ 98 เขาบ้าไปแล้ว99 บทที่ 99 การศึกษาก่อนคลอด100 บทที่ 100 คุณไม่ได้ตั้งท้องเหรอ?