นี่เป็นครั้งแรกของเสี่ยเหมียน ที่ได้มองใบหน้าของเขาอย่างใกล้ชิดขนาดนี้ เธออยู่ใกล้พอที่จะเห็นขนตาของชายที่อยู่ตรงหน้า ภาพที่เห็นกำลังสะกดจิตเธอ และสุมไฟในอกให้ลุกโชน ทันทีที่เขากระพิบตา เธอก็รู้สึกว่า ดวงตาของเขาไม่ต่างจากดวงดาวระยิบระยับที่ส่องประกายบนท้องฟ้ายามค่ำคืน

ถ้าให้พูดตามตรง ถิงเจว๋เป็นผู้ชายที่หล่อมากคนหนึ่ง เขามีดวงตาที่ลึก แถมจมูกยังโด่งสันเป็นคม ริมฝีปากของเขาบางเฉียบ ดูรวม ๆ แล้วมีเสน่ห์เหลือเกิน ราวกับว่าเขาเป็นหลุมดำ ที่ค่อย ๆ ดูดเธอให้หายเข้าไปในนั้น ใบหน้าของเขาดูสะดุดตา ไม่ต่างจากรูปปั้นแกะสลักที่ไร้ที่ติ

ตอนที่เสี่ยเหมียนคบกับกู้หนาน เธอไม่เคยสังเกตเห็นสิ่งเหล่านี้เลย เพราะเธอมองว่าถิงเจว๋เป็นผู้ชายที่เคร่งขรึมและเย็นชา ตอนนี้เธอก็ได้รู้แล้วว่า ถิงเจว๋เป็นผู้ชายที่ทั้งหล่อและมีวุฒิภาวะ จริง ๆ เขาดูน่าดึงดูดใจเธอเหลือเกิน

ดวงตาสีดำสนิทของเขา เต็มไปด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า ดวงตาสีดำของถิงเจว๋จ้องมองไปที่เธอ “คุณเลิกกับกู้หนานแล้วใช่มั้ยครับ？”

เสี่ยเหมียนกัดริมฝีปาก “เอ่อ ใช่ค่ะ เราเลิกกันแล้ว”

ถ้าไม่ใช่เพราะการเลิกรา เธอก็คงไม่ได้พบกับถิงเจว๋ในคืนนั้น ตอนนี้ทุกอย่างดูสับสนวุ่นวายไปหมด

“ถ้าเป็นอย่างงั้น แล้วมีปัญหาอะไรเหรอครับ？”

ถึงแม้ว่า หากเสี่ยเหมียนกับกู้หนานจะไม่ได้เลิกรากัน นั่นมันก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรสำหรับถิงเจว๋ เขาต้องได้ในสิ่งที่เขาต้องการเสมอ หลานชายที่ยังปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างกู้หนาน ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อกับเขา

“ไม่ว่าจะยังไง มันก็ยังเป็นเรื่องไม่ถูกต้องอยู่ดี” ดวงตาของเสี่ยเหมียนที่บวมแดงจากการร้องไห้ เธอพูดอย่างเหนียมอาย และน้ำเสียงเต็มไปด้วยความสำนึกผิดว่า “คุณถิงเจว๋ ช่วยลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นได้มั้ยคะ？”

เสี่ยเหมียนเป็นคนหัวโบราณและอนุรักษ์นิยมมาก แม้ว่ากู้หนานและเสี่ยเหมียนจะคบกันมานานหลายปีแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่เคยนอนด้วยกันเลย แต่จู่ ๆ เธอก็มามีอะไรกับคุณอาของกู้หนาน ซึ่งเธอยังไม่ได้รู้จักเขาดีพอด้วยซ้ำ แม้ว่ากู้หนานและคุณอาของเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด เธอก็ไม่สามารถให้อภัยกับเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้น

เธอไม่มีวันที่จะยอมรับมันได้อย่างแน่นอน เธอได้แต่ปอดแหกและหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า

ขณะที่เธอมองดูเขาอย่างสังเวชใจ เธอดูเหมือนกวางที่กำลังหวาดกลัว ถิงเจว๋จ้องกลับเข้าไปในดวงตาของเธอ เขารู้สึกราวกับว่ามีอะไรนุ่ม ๆ ค่อย ๆ แทงเข้าไปที่หัวใจ

เขาค่อย ๆ ปล่อยเธอ แต่น้ำเสียงของเขายังคงเย็นชา “เสี่ยเหมียน คุณหนีผมไม่พ้นหรอก ผมต้องการคุณ ผมอยากให้คุณมาเป็นผู้หญิงของผม”

“จะเป็นไปได้ยังไงกัน！”

“ตราบใดที่ผมต้องการ อะไรก็เป็นไปได้”

“แต่ฉันไม่ต้องการ ฉันไม่อยากคบกับคุณ！”

เสี่ยเหมียนปฏิเสธแบบไม่อ้อมค้อม ถึงยังงั้น คุณถิงเจว๋ก็ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้นั้นอยู่ดี เขาจ้องเธอ ราวกับว่าเขาเป็นเจ้านายที่กำลังจ้องมองสัตว์เลี้ยงที่ไม่เชื่อฟังของเขาด้วยความโกรธ

“ผมคิดว่า คุณเป็นผู้หญิงที่ฉลาด คุณอยากได้อะไรล่ะ？ เงินทอง ชื่อเสียง สถานะ？ หรืออย่างอื่น？”

“ฉันไม่ได้ต้องการอะไรทั้งนั้น！” คุณเสี่ยเหมียนฟังสิ่งที่ถิงเจว๋เสนอให้ แล้วรู้สึกว่า ตัวเองกำลังถูกดูหมิ่น จากที่รู้สึกซาบซึ้งในตัวชายตรงหน้า บัดนี้ ความรู้สึกนั้นกลับหายไปในพริบตา เธอถามเขาว่า “ทำไมต้องเป็นฉัน？”

เธอไม่เชื่อใจเขา ผู้ชายที่สูงส่งและมีความมั่นคงอย่างเขา แน่นอนว่า ต้องมีผู้หญิงที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมมากมายรอต่อแถวเข้ามาให้เลือก แล้วทำไมเขาถึงเลือกเธอล่ะ？

ถิงเจว๋หยุดคิดไปครู่หนึ่ง แล้วตอบว่า “ไม่มีเหตุผลอะไรทั้งนั้น”

บางทีอาจเป็นเพราะว่า ทั้งเขาและเธอได้ผ่านคืนที่เร่าร้อนกันมาแล้วครั้งหนึ่ง ฤทธิ์ของน้ำเมาทำให้เสี่ยเหมียนมีความต้องการอย่างแรงกล้า เธอกลายเป็นหญิงสาวที่โหยหาความรัก และที่สำคัญ เธอสามารถละลายหัวใจที่เย็นชาของเขาได้ คืนนั้น ถือเป็นหนึ่งในคืนที่เขารู้สึกสุขล้นที่สุดในชีวิต

ไม่ว่าจะเป็นร่างกายที่ยังอ่อนเยาว์ หรือความบริสุทธิ์และความปราดเปรียวของเธอ ก็ล้วนแต่ปลุกเร้าความต้องการของเขา

ในที่สุด เสี่ยเหมียนก็เข้าใจแล้วว่า ตั้งแต่คืนนั้น เธอได้ไปปลุกสัญชาตญาณดิบของเขา เธอรู้สึกเหมือนกำลังติดอยู่ในใยแมงมุม เธอไม่สามารถหนีไปไหนได้เลย

ถึงยังงั้น มันก็ไม่สามารถหยุดความพยายามของเธอได้

“คุณถิงเจว๋ ฉันไม่ได้ต้องการแบบนั้นเลย หวังว่า คุณจะไม่บังคับฉันนะคะ”

ถิงเจว๋จ้องเขม็งไปที่เธอ ดวงตาสีดำของเขา ดูลึกราวกับท้องทะเล เสี่ยเหมียนดูไม่ออกได้ว่า ตอนนี้เขากำลังโกรธเธออยู่หรือเปล่า

ถิงเจว๋สามารถนอนกับผู้หญิงที่เขาชอบได้อย่างง่ายดาย ถ้าเขาต้องการ อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยถูกผู้หญิงปฏิเสธตรง ๆ แบบนี้มาก่อน

เสี่ยเหมียนเป็นคนแรกที่ทำแบบนี้

พอมองดูใบหน้าที่ไม่ได้รู้สึกเสียใจกับคำพูดของตัวเองเลย ถิงเจว๋ก็เย้ยหยันเธอทันที “นี่คุณกำลังเล่นตัวอยู่งั้นเหรอ？ ผมจะตั้งตารอวันที่คุณเป็นฝ่ายมาอ้อนวอนผม”

ผู้หญิงคนนี้ไม่คิดที่จะรับผิดชอบการกระทำของตัวเองเลย เธอยั่วยวนเขา แล้วจะทิ้งกันไปซะดื้อ ๆ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ

เสี่ยเหมียนสัมผัสได้ถึงนัยยะบางอย่างในน้ำเสียงของเขา เธอกัดฟันก่อนจะตอบว่า “คุณถิงเจว๋ ฉันขอบอกไว้เลยนะว่า มันจะไม่มีวันนั้นแน่ ๆ”

“ถ้างั้น ผมรอดูก็แล้วกัน” การบังคับเสี่ยเหมียนไม่ใช่เรื่องยากสำหรับถิงเจว๋ แต่เขาก็ไม่อยากกดดันเธอมากจนเกินไป

เขาอยากให้เธอยินยอมเป็นผู้หญิงของเขาโดยที่ไม่ต้องบังคับ

ในที่สุดเสี่ยเหมียนก็เปิดประตูและรีบลงจากรถ ดูแล้วไม่ต่างจากกระต่ายที่เพิ่งหนีออกมาจากกรง ถิงเจว๋มองเห็นแค่แผ่นหลังของเธอ กำลังมุ่งหน้าไปที่ริมถนน

ถิงเจว๋มองเสี่ยเหมียนอย่างใจเย็น ขณะที่เธอเรียกแท็กซี่ ในเวลานั้น สายตาของเขาก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ เขาคิดในใจว่า ‘เธอไม่มีวันหนีฉันพ้น’

ทันทีที่เสี่ยเหมียนกลับถึงบ้าน เธอก็เปิดไฟทุกดวงในอพาร์ตเมนต์ ห้องที่สว่างไสวทำให้เธอนั้นรู้สึกปลอดภัย เธอเลยเปิดไฟนอนทั้งคืน

สิ่งที่ถิงเจว๋พูดก่อนหน้านี้ ทำให้เธอตื้อไปหมด ใจของเธอว้าวุ่นยิ่งกว่าวันที่เธอรู้ว่า กู้หนานได้นอกใจเธอ

ถิงเจว๋อยากให้เธอเป็นผู้หญิงของเขา ไร้สาระชะมัด！

เธอจะตอบตกลงเขาได้ยังไงกัน？ อันที่จริง เธอกังวลเรื่องที่เธอยั่วยุเขามากกว่า เขาอยู่ในสถานะที่สามารถทำให้เธอตกอยู่ในที่นั่งลำบากได้ไม่ยาก มิน่าล่ะ เขาดูมั่นใจมากตอนที่ท้าทายว่า สักวันหนึ่ง เธอจะต้องเป็นฝ่ายร้องขอความเมตตาจากเขา

‘ลืม ๆ ไปก่อนล่ะกัน ค่อยว่ากันใหม่อีกที’

เสี่ยเหมียนไปทำงานในวันรุ่งขึ้น เธอไม่ได้พูดเรื่องที่ถิงเจว๋มาช่วยเธอเมื่อคืนนี้ เธอยอมเป็นฝ่ายรับผิดชอบความเสียหายทั้งหมด และจ่ายเงินชดใช้ให้กับประตูที่พังไป

ถึงยังงั้น โยว่หงไม่ใช่คนที่จะหลอกง่าย

ประตูแข็งแรงมาก แขนขาของเสี่นเหมียนก็บอบบางซะขนาดนั้น แล้วจะพังประตูเข้าไปได้ยังไงกัน？ เธอบอบบางเกินกว่าจะต้านลมได้ด้วยซ้ำ ยิ่งไปกว่านั้น ตามรายงานความเสียหาย มีคนเตะประตูจากด้านนอกเข้ามา

ใครกันที่ทำแบบนั้น？ ต้องเป็นแฟนลับ ๆ ของเสี่ยเหมียนแน่เลย น่าเสียดายที่เธอไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เมื่อคืน เนื่องจากไฟฟ้าขัดข้อง กล้องจึงไม่ทำงาน เธอเลยไม่พบหลักฐานใด ๆ เกี่ยวกับชายนิรนามคนนั้น

ไม่กี่วันต่อมา ณ บริษัทหงไท่ ก็มีข่าวใหญ่

สมาคมเครื่องประดับบูติก ได้เป็นเจ้าภาพการแข่งขันการออกแบบเครื่องประดับระดับนานาชาติที่เมืองโตเล่อ นักออกแบบเครื่องประดับทุกคน มีสิทธิ์สมัครเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ ซึ่งครั้งนี้จะพิเศษกว่าที่ผ่านมา เพราะคุณฮวาสัญญาว่า ผู้ชนะการแข่งขันจะได้รับการว่าจ้างให้เป็นหัวหน้าผู้ออกแบบเครื่องประดับของบริษัท โดยมีผลทันที

เสี่ยเหมียนและโยว่หง ต่างก็ลงทะเบียนเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ ทั้งสองแข่งขันกันเองอย่างลับ ๆ จากรอบแรก และรอบรองชนะเลิศ ในที่สุด พวกเธอก็มาถึงรอบชิงชนะเลิศ

ในขณะเดียวกัน กู้หนานยังคงพยายามหาคำตอบว่า ใครกันที่เป็นแฟนลับ ๆ ของเสี่ยเหมียน แต่ก็เปล่าประโยชน์ เขาพยายามอย่างหนักที่จะไม่เผชิญหน้ากับเสี่ยเหมียน เพราะกลัวว่า ตัวเองจะระงับอารมณ์โกรธไว้ไม่อยู่ และบีบคอเธอจนตายไปซะก่อน เพราะว่าเธอทรยศเขา ณ ตอนนี้เขารักเธอมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเกลียดเธอมากเท่านั้น