icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ท่านประธานอย่ารักฉันมากนักเลย

บทที่ 3 สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้

จำนวนคำ:2284    |    อัปเดตเมื่อ:08/04/2022

ณะที่เขาตั้งใจจะไปต่อนั้น เขาถูกขัดจังหวะด

รับ” นี่คือวิลล่าของคุณกู้หนาน ที่เขาอ

ถอนริมฝีปากออกจากเธอ “กลับรถไปที่คฤหาสน์ จิ่วฉวุหมิงต

แอบดูว่าเจ้านายของเขากำลังทำอะไรอยู่ แต่ด้วยความเป็นผ

้หนาน ทำไม... คุณถิงเจ

นหลัง ทำเอาเสิ่นห้าวอยากจะเป็นคนหูห

้มาถึงคฤหาสน์ จิ่

ธอเข้าไปในวิลล่า เขาอุ้มเธออย่างอ่อนโยน

บไปทันทีที่หัวถึงหมอน แต่แน่นอนว่าถิ๋งเจว

เป็นคืนที่สุดแสน

การหลับใหลที่ยาวนาน ร่างกายของเธอปวดเม

เหมียนนอนอยู่บนเตียงใหญ่ และจ้องมองไปที่งานแกะสลักบนเพดานอย่างว่างเปล่า

ะระเบิดในทันที ‘ฉัน ฉัน เหมือนฉันจะมีอะไรกับผู้ชายเมื่อคืนนี้!

เสี่ยเหมี

ี่ยวข้องโดยตรงทางสายเลือด แต่เธอก็นับถือและเคารพเขาใ

อคืนนี้ ถ้าเมื่อคืนเธอไม่ได้ขาดสติขนาดนั้น เธอก็คงไม่

ัวเองท

นเสียงเคาะประตู มัน

ง? ฉันควรจะไปเผช

อได้ เสียงของสาวใช้ก็ดังขึ้นมาจากน

นโล่งใจขึ้นมา อย่างน้อยก็ไม่ใ

ย ๆ หล่นลงมา เผยให้เห็นเรือนร่างที่เปลือยเปล

และเห็นสภาพของคุณเสี่ยเหมียน ด้วยท่าทางแสดงอารมณ์ที่คลุมเครือซึ่งคุณเสี่ยเหม

ิเสธสาวใช้ แต่ดันเหลือบเห็นเสื้อผ้าของเธอที่กองอยู่บนพ

ู่นึงก่อนจะถามว่า “คุณอา...

หมียน เพราะเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่คุณถิงเจว๋เคยพามาที่บ้าน ด้วยความ

ไรต่อ หลังจากสาวใช้ออกจากห้องไป คุณเสี่ยเหมียนรีบแต่งตัว ก่อนจะ

มียนเพิ่งจะออกไป กู้ถิงเจว๋ก็ก

งเมื่อเห็นห้องท

อุ่นของเธอหลงเหลืออยู่ เขาเห็นรอยเลือดอยู่บนเตียง

ปูที่นอนนั่น แล้วแว

ออกจากเขาได้ แต่แทนที่จะทำแบบนั้น เข

ทลายลงเพราะเธอ และความประหม่าของเธอได้ปลุกสัตว์ร้ายที่หลับใหลมาอย่างยาวนานในตัวเขา

วยวนเขาแล้ว ก็อย่าห

.

้ไปทำงานต่อ พอโทรลางานแล้ว เธอก็กลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของตน

้หนานที่จอดอยู่ที่ประตูบริษัท เธอรู้ทันท

างามด้วยรองเท้าส้นเข็มและรอย

โยว่หงเข้ามาใกล้ ๆ เพื่อบรรจงจูบต่อหน้าทุกคน คุณโยว่หงถึงก

ม่เอาค่ะ...” คุณโยว่หงพูดด้วยท่าทางต

ก่อนพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ว

าดูพวกเขาด้วยสายตาที่เหยียดหยาม และเด

่าเสียดายที่คุณเสี่ยเหมียนไม่ได้ให้ความสำคัญกับเขาตามที่เขาต้องการ

งั้นผมไ

อกไปโดยไม่ทันตั้งตัว

่เขาทำลงไป เมื่อมองสังคมรอบตัวของเขาแล้ว เขาคิดว่าการที่เขาคบผู

งานด้วย ซึ่งจะเป็นเมียหลวงของเขา นี่ค

ก็เพื่อตัวเธอเอง ถ้าแค่นี้เธอก็ทนไม่ได้ แ

ิษัท

งที่เกิดขึ้น แล้วหันไปสนใจกับงานข

งไป๋เสี่ยเหมียนไปแล้วใช่ไหม

พี่โยว่หงกับคุณ กู้

ญิงเย่อหยิ่งและเย็นชาอย่างเธอได้ยังไง? พี่โย

ณโยว่หงพอใจอยู่ไม่น้อย เธอแสร้งทำเป็นไม่พอใจและยืนกรานว่า “พวกเธออย่าพูดแบบ

งดูเธออย่างขยะแขยง “ถ้าพล่ามเสร็จแล้ว ก

ียน” คุณโยว่หงเม้มริมฝีปากล่างของเธอ

ูดว่า “โอ้ ตายแล้ว! ใครก็ได้เอาผู้หญิงคนนี้ไปเช็คสมองที! โยว่หง คุณไม่

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่2 บทที่ 2 เธอมันขาดสติ3 บทที่ 3 สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้4 บทที่ 4 รอยดูดที่คอ5 บทที่ 5 ท่ามกลางความมืด6 บทที่ 6 คุณยั่วยวนผมก่อน7 บทที่ 7 เพ้อเจ้อ8 บทที่ 8 กล้าดียังไงมาทำร้ายเธอ9 บทที่ 9 ชู้รัก10 บทที่ 10 ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่11 บทที่ 11 ดูเหมือนว่าคุณยังไม่เป็นคนว่านอนสอนง่าย12 บทที่ 12 ไม่ต่างจากขยะ13 บทที่ 13 เสี่ยเหมียนออกจากการแข่งขันไปซะ14 บทที่ 14 ขยะ15 บทที่ 15 ยินดีด้วย16 บทที่ 16 คุณถูกไล่ออก17 บทที่ 17 ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง18 บทที่ 18 ไม่ยกโทษให้19 บทที่ 19 อย่าคิดที่จะทรยศฉัน20 บทที่ 20 ไม่มีเวลาเล่นด้วย21 บทที่ 21 กลับคำ22 บทที่ 22 ประดับตัวเองด้วยขนนกที่ยืมมา23 บทที่ 23 จูบละแสน24 บทที่ 24 จูบจนกว่าคุณจะล้มละลาย25 บทที่ 25 หน้าไม่อาย26 บทที่ 26 ความจริงปรากฏ27 บทที่ 27 ขอโทษ28 บทที่ 28 ฉันเป็นคนกินง่าย29 บทที่ 29 ทำไมไม่ฟัง30 บทที่ 30 เป็นเด็กดีและกินข้าวให้ตรงเวลา31 บทที่ 31 จูบผม32 บทที่ 32 ฝันกลางวัน33 บทที่ 33 ไร้เดียงสาแต่น่ารัก34 บทที่ 34 นี่คุณบ้าไปแล้วหรอ 35 บทที่ 35 สเปรย์พริกไทย36 บทที่ 36 ต่างกันยังไง37 บทที่ 37 ทำวันนี้ให้ดีที่สุด38 บทที่ 38 ชู้รัก39 บทที่ 39 ฉันขอร้องคุณอย่าออกไปเลยนะคะ40 บทที่ 40 นี่คุณรอให้ผมจูบคุณอยู่ใช่ไหม41 บทที่ 41 ขึ้นอยู่กับคุณแล้วหล่ะ42 บทที่ 42 ผมไม่ได้ทำผมไม่รู้เรื่อง43 บทที่ 43 จูบผมก่อนสิ44 บทที่ 44 คุณไม่ต้องการฉันแล้วเหรอ?45 บทที่ 45 อย่าติดต่อผม46 บทที่ 46 พวกเขาหลอกฉัน47 บทที่ 47 คุณวางแผนอะไรไว้48 บทที่ 48 คุณมันใจอ่อน49 บทที่ 49 ภัยธรรมชาติ50 บทที่ 50 เขาเป็นใครกันแน่51 บทที่ 51 ถ้าจะตาย ก็ตายไปด้วยกัน52 บทที่ 52 คำโกหก53 บทที่ 53 คุณกำลังผลักไสผมเหรอ?54 บทที่ 54 ตายอย่างเจ็บปวด55 บทที่ 55 คำมั่นสัญญา56 บทที่ 56 เสี่ยเหมียนล่ะ?57 บทที่ 57 เผาสะพานหลังจากข้ามมัน58 บทที่ 58 ฉันก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน59 บทที่ 59 ให้ผมกอดคุณเถอะ60 บทที่ 60 อร่อยไหม?61 บทที่ 61 ตายใต้ดอกโบตั๋น เป็นผีก็คุ้มค่า62 บทที่ 62 ไป๋เสี่ยเหมียนกับงานเลี้ยงฉลอง63 บทที่ 63 ชุดเดรสที่เหมือนกัน64 บทที่ 64 อย่าหาว่าฉันหยาบคายแล้วกัน65 บทที่ 65 ไม่มีการศึกษา66 บทที่ 66 ผมจะหักขาคุณ67 บทที่ 67 ต่างก็แสดงละคร68 บทที่ 68 แต่งงาน?69 บทที่ 69 คุกเข่าขอโทษ70 บทที่ 70 ออกไปเดี๋ยวนี้71 บทที่ 71 ผิดหวังในตัวเธอจริง ๆ72 บทที่ 72 เมื่อถิงเจว๋ไม่สบาย73 บทที่ 73 ใครอนุญาตให้เธอแตะต้องฉัน?74 บทที่ 74 ยินดีด้วย คุณทำสำเร็จแล้ว75 บทที่ 75 กู้หนาน เราเลิกกันเถอะ76 บทที่ 76 เล่นกับพี่ชาย77 บทที่ 77 เลิกกันอย่างมีความสุข78 บทที่ 78 ใครเป็นมือที่สามกัน79 บทที่ 79 ชดใช้ค่าทำขวัญให้ฉันสิบล้าน80 บทที่ 80 ไปทางไหนก็เจอ81 บทที่ 81 คุณท้อง?82 บทที่ 82 คุณต้องทำแท้ง83 บทที่ 83 ลูกต้องเป็นของฉันคนเดียว84 บทที่ 84 คุณกล้าปฏิเสธผมงั้นเหรอ?85 บทที่ 85 คุณตั้งใจทำใช่ไหม?86 บทที่ 86 น่ารักอะไรอย่างนี้87 บทที่ 87 เรียกเธอว่าคุณเสี่ยเหมียน88 บทที่ 88 ผมไม่อยากคุยกับคนดื้อรั้น89 บทที่ 89 กล้าดียังไงมายุ่งกับผู้หญิงของฉัน?90 บทที่ 90 เธอกำลังขู่ฉันอย่างงั้นเหรอ?91 บทที่ 91 ลูกของเราจะต้องไม่ซื่อบื้อเหมือนเธอ92 บทที่ 92 ฉันให้ทานเธอ เข้าใจไหม?”93 บทที่ 93 ฉันไม่ได้รักคุณอีกต่อไปแล้ว94 บทที่ 94 ลูกดิ้นแล้ว!95 บทที่ 95 ฉันบอกว่าเธอเหมาะสมก็คือเหมาะสม96 บทที่ 96 หมุดเจ้าปัญหา97 บทที่ 97 ถิงเจว๋คนตาบอด98 บทที่ 98 เขาบ้าไปแล้ว99 บทที่ 99 การศึกษาก่อนคลอด100 บทที่ 100 คุณไม่ได้ตั้งท้องเหรอ?