icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ท่านประธานอย่ารักฉันมากนักเลย

บทที่ 6 คุณยั่วยวนผมก่อน

จำนวนคำ:2539    |    อัปเดตเมื่อ:08/04/2022

ทึกไว้ในโทรศัพท์ของเธอ แล้วเธอก็กด‘โทร’ เธอรอสายด้วยความ

ัล

วกับเสียงเครื่องดนตรีบาริโทนที่

ะเหมือนรับชีวิตและความหวังครั้งใหม่อีกครั้ง ด้วยความหวาดกลัวที่เกินจะควบคุมเอาไว้ไ

เขารับสายแล้วได้ยินเธอร้องไห้ รอยยิ้มบนหน้าของถิงเ

ู่ไหนต

ม่ได้ ฉั

แบตเตอรี่โทรศัพท์ก็หมดไป

ั้งที่ยังไม่ได้เปลี่ยนชุดด้วยซ้ำ ถิงเจว๋เดินไปที่โรงจอดรถพร้อมกับกำกุญแจรถไว้ในมือ ในขณะที่เขาสตาร์ทรถเ

างเปล่า โทรศัพท์ของเธอคือแสงสว่างเดียว แต่กลับดับลง มั

ี่ยเหมียนกอดขาของเธอเอาไว้ก้มหน้าลงซบหัวเข

าวของเธอในวัยเด็กและไม่เคยทิ้งเธอให้ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ และในตอนนี้ เสี่ยเห

ุกวินาที มันเป็นครั้งแรกที่เสี่ยเหมียนรู้สึกอยากจะออกจากห้องทำงา

ถิงเจว๋ว่า เขาจ

ล้ว และอีกอย่างพวกเขาทั้งสองคนก็ไม่ไ

ือถิงเจว๋คงจะมีผู้หญิงหลายคน และไม่เคยจะต้องเป็นเดือดเป็นร้อนอะไรกับผลที่จะตามมา

มความรู้สึกกลัวความมืดไปเสียสนิท เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนาน

ยเหมียนตอบกลับอย่างกล้า

อกเข้ามา เสี่ยเหมียนเงยหน้าขึ้นดูด้วยความสงสัย และเอามือขยี้ตาที่พร่ามัวของเธอรา

่ตรงนั้นเป็นใคร เขาเป็นคนตัวสูงท่าทางของ

่ยเห

อนเสียงที่เพิ่งได้ยินจ

อเบิกกว้างทันทีที่เห็นเขา เพราะไม่

เองเอาไว้ไม่อยู่ เธอวิ่งตรงไปหาถิงเจว๋ด้วยความดีใจ ระหว่า

ขอบคุณ

ครือ เธอกอดถิงเจว๋ไว้แน่น และไม่รู้สึกตัวเ

งเจว๋ก็จางหายไป เขาโอบกอดตัวเธอเอาไว้ และลูบหลังเธอเบ

ล้วนะ ไม่เป

งเขา ช่วยปลอบโยนเสี่ยเหมียน

เกินไปมาตลอดทาง เธอจึงคลายมือออก เสี่ยเหมียนคิดว่าเธอคงจะทำตัวเป็นภาระให้กับถิงเจว๋

นไม่จริงจังชอบทำตัวเหลาะแหละ

ว๋มองตาเสี่ยเหมียน และแววตาที่เขาจ้

ผยให้เสี่ยเหมียนเห็นชุดลำลองของถิงเจว๋ ในตอนนั้นเองเสี่ยเหมียนก็ฉุดคิดขึ้นได้ว

ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นแ

คอยให้การอุปถัมป์ช่วยเหลือเธอ และแม้ว่าถิงเจว๋จะอายุมากกว่ากู้หนาน เขาก็คิดว่าเสี่ยเหมี

ธอกลัวจะยิ่งถามยิ่งทำให้ถิงเจว๋ไม่พอใจมากไปกว่าเดิม เธอจึงขึ้นรถไปตามที่เขาบอก เ

ในสภาพที่เธอกำลังมึนเมา มันน่าอายจริง ๆ! เธอด่าทอตัวเองในใจกับสิ

เกิดเรื่องในคืนนั้น จะให้เธอนั่งอย่างสบายใจได้อย่างไง? เม

ี่ยเหมียนไม่กล้

ดูอันตรายอย่างไงบอกไม่ถูก “เสี่ยเหมียน เราน่าจะใช้

เหมียนนั้นเธอไม่มีคิดที่จะโทรหาเขาเลย บางทีเธออาจจะพยายามหลีกหนีการท

ลบสายตาของถิงเจว๋ แล้วเธอก็พูดตะกุกตะกักออกมาว่า “เรื่องในคืนนั้น...

ข้าใกล้เธอช้าๆ และมองเธอด

ไม่ใช่ตัวเขาหล่ะ... แม้ภายนอกเขาอาจจะดูเหมือนสงบ

ให้หนีอีกต่อไปเพราะหลังเธอได้ชนกับประตูรถแล้ว เมื่อไม่มีพื้นที่ให้เขยิบหนีไปได้อีกแล้ว เธ

ด้ และผมก็ไม่ว่าอะไรคุณ

งที่เขาพูด ก่อนที่ถิงเจว๋จะกอดเธอใน

สจูบที่แสนหวานจากริมฝีปากของเสี่ยเหมียนอีกครั้ง เขาทนไม่ไหวและควบคุมตัวเองไม่ได้

เป็นอะไรเลยนะ! ถึงกั

ตุ้นจากความเงอะงะทำอะไรไม่ถูกของเธอ เขายิ้มให้เธอครู่นึ

องไห้น้ำตาไหลออกมา หายใจเร็วพร้อมกับพูดว่

จว๋จับคางของเธอแล้วคว้าตัวเธอมาใกล้ๆและพูดว่า “เสี

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่2 บทที่ 2 เธอมันขาดสติ3 บทที่ 3 สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้4 บทที่ 4 รอยดูดที่คอ5 บทที่ 5 ท่ามกลางความมืด6 บทที่ 6 คุณยั่วยวนผมก่อน7 บทที่ 7 เพ้อเจ้อ8 บทที่ 8 กล้าดียังไงมาทำร้ายเธอ9 บทที่ 9 ชู้รัก10 บทที่ 10 ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่11 บทที่ 11 ดูเหมือนว่าคุณยังไม่เป็นคนว่านอนสอนง่าย12 บทที่ 12 ไม่ต่างจากขยะ13 บทที่ 13 เสี่ยเหมียนออกจากการแข่งขันไปซะ14 บทที่ 14 ขยะ15 บทที่ 15 ยินดีด้วย16 บทที่ 16 คุณถูกไล่ออก17 บทที่ 17 ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง18 บทที่ 18 ไม่ยกโทษให้19 บทที่ 19 อย่าคิดที่จะทรยศฉัน20 บทที่ 20 ไม่มีเวลาเล่นด้วย21 บทที่ 21 กลับคำ22 บทที่ 22 ประดับตัวเองด้วยขนนกที่ยืมมา23 บทที่ 23 จูบละแสน24 บทที่ 24 จูบจนกว่าคุณจะล้มละลาย25 บทที่ 25 หน้าไม่อาย26 บทที่ 26 ความจริงปรากฏ27 บทที่ 27 ขอโทษ28 บทที่ 28 ฉันเป็นคนกินง่าย29 บทที่ 29 ทำไมไม่ฟัง30 บทที่ 30 เป็นเด็กดีและกินข้าวให้ตรงเวลา31 บทที่ 31 จูบผม32 บทที่ 32 ฝันกลางวัน33 บทที่ 33 ไร้เดียงสาแต่น่ารัก34 บทที่ 34 นี่คุณบ้าไปแล้วหรอ 35 บทที่ 35 สเปรย์พริกไทย36 บทที่ 36 ต่างกันยังไง37 บทที่ 37 ทำวันนี้ให้ดีที่สุด38 บทที่ 38 ชู้รัก39 บทที่ 39 ฉันขอร้องคุณอย่าออกไปเลยนะคะ40 บทที่ 40 นี่คุณรอให้ผมจูบคุณอยู่ใช่ไหม41 บทที่ 41 ขึ้นอยู่กับคุณแล้วหล่ะ42 บทที่ 42 ผมไม่ได้ทำผมไม่รู้เรื่อง43 บทที่ 43 จูบผมก่อนสิ44 บทที่ 44 คุณไม่ต้องการฉันแล้วเหรอ?45 บทที่ 45 อย่าติดต่อผม46 บทที่ 46 พวกเขาหลอกฉัน47 บทที่ 47 คุณวางแผนอะไรไว้48 บทที่ 48 คุณมันใจอ่อน49 บทที่ 49 ภัยธรรมชาติ50 บทที่ 50 เขาเป็นใครกันแน่51 บทที่ 51 ถ้าจะตาย ก็ตายไปด้วยกัน52 บทที่ 52 คำโกหก53 บทที่ 53 คุณกำลังผลักไสผมเหรอ?54 บทที่ 54 ตายอย่างเจ็บปวด55 บทที่ 55 คำมั่นสัญญา56 บทที่ 56 เสี่ยเหมียนล่ะ?57 บทที่ 57 เผาสะพานหลังจากข้ามมัน58 บทที่ 58 ฉันก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน59 บทที่ 59 ให้ผมกอดคุณเถอะ60 บทที่ 60 อร่อยไหม?61 บทที่ 61 ตายใต้ดอกโบตั๋น เป็นผีก็คุ้มค่า62 บทที่ 62 ไป๋เสี่ยเหมียนกับงานเลี้ยงฉลอง63 บทที่ 63 ชุดเดรสที่เหมือนกัน64 บทที่ 64 อย่าหาว่าฉันหยาบคายแล้วกัน65 บทที่ 65 ไม่มีการศึกษา66 บทที่ 66 ผมจะหักขาคุณ67 บทที่ 67 ต่างก็แสดงละคร68 บทที่ 68 แต่งงาน?69 บทที่ 69 คุกเข่าขอโทษ70 บทที่ 70 ออกไปเดี๋ยวนี้71 บทที่ 71 ผิดหวังในตัวเธอจริง ๆ72 บทที่ 72 เมื่อถิงเจว๋ไม่สบาย73 บทที่ 73 ใครอนุญาตให้เธอแตะต้องฉัน?74 บทที่ 74 ยินดีด้วย คุณทำสำเร็จแล้ว75 บทที่ 75 กู้หนาน เราเลิกกันเถอะ76 บทที่ 76 เล่นกับพี่ชาย77 บทที่ 77 เลิกกันอย่างมีความสุข78 บทที่ 78 ใครเป็นมือที่สามกัน79 บทที่ 79 ชดใช้ค่าทำขวัญให้ฉันสิบล้าน80 บทที่ 80 ไปทางไหนก็เจอ81 บทที่ 81 คุณท้อง?82 บทที่ 82 คุณต้องทำแท้ง83 บทที่ 83 ลูกต้องเป็นของฉันคนเดียว84 บทที่ 84 คุณกล้าปฏิเสธผมงั้นเหรอ?85 บทที่ 85 คุณตั้งใจทำใช่ไหม?86 บทที่ 86 น่ารักอะไรอย่างนี้87 บทที่ 87 เรียกเธอว่าคุณเสี่ยเหมียน88 บทที่ 88 ผมไม่อยากคุยกับคนดื้อรั้น89 บทที่ 89 กล้าดียังไงมายุ่งกับผู้หญิงของฉัน?90 บทที่ 90 เธอกำลังขู่ฉันอย่างงั้นเหรอ?91 บทที่ 91 ลูกของเราจะต้องไม่ซื่อบื้อเหมือนเธอ92 บทที่ 92 ฉันให้ทานเธอ เข้าใจไหม?”93 บทที่ 93 ฉันไม่ได้รักคุณอีกต่อไปแล้ว94 บทที่ 94 ลูกดิ้นแล้ว!95 บทที่ 95 ฉันบอกว่าเธอเหมาะสมก็คือเหมาะสม96 บทที่ 96 หมุดเจ้าปัญหา97 บทที่ 97 ถิงเจว๋คนตาบอด98 บทที่ 98 เขาบ้าไปแล้ว99 บทที่ 99 การศึกษาก่อนคลอด100 บทที่ 100 คุณไม่ได้ตั้งท้องเหรอ?